„13–19 kwietnia. Mosjasz 1–3: ‘Napełniała ich miłość do Boga i do wszystkich ludzi’”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej. Księga Mormona, 2020 (2020)
„13–19 kwietnia. Mosjasz 1–3”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej, 2020
Minerva K. Teichert (1888–1976), Ostatnie przemówienie Króla Beniamina 1935, olej na płycie, 91,4 x 122 cm. Muzeum Sztuki Uniwersytetu Brighama Younga
13–19 kwietnia
Mosjasz 1–3
„Napełniała ich miłość do Boga i do wszystkich ludzi”
W rozdziałach Mosjasz 1–3 znajduje się wiele zasad, które możesz omówić podczas lekcji. Módl się o przewodnictwo, aby dowiedzieć się, które zasady są najważniejsze dla nauczanych przez ciebie osób.
Zapisz swoje odczucia
Zachęć do wymiany myśli
Aby dać członkom klasy okazję do rozmowy na temat studiowania osobistego lub z rodziną rozdziałów Mosjasz 1–3, poproś ich, aby opowiedzieli komuś o wersecie, który był dla nich źródłem natchnienia.
Nauczaj doktryny
Przyjęcie słowa Bożego wymaga przygotowania.
-
Jednym ze sposobów rozpoczęcia dyskusji o przygotowaniu się do przyjęcia słowa Bożego może być rozmowa o konsekwencjach przygotowania się do innych spraw — bądź jego braku. Na przykład, członkowie klasy mogą opowiedzieć o tym, jak ich przygotowanie do czegoś lub brak owego przygotowania wpłynęło na ich sytuację w szkole, pracy lub w innym miejscu. Gdy skończą opowiadać, możesz poprosić połowę uczniów o przeczytanie fragmentu Mosjasz 2:1–9 i odszukanie tego, co lud króla Beniamina zrobił, aby przygotować się na przyjęcie słowa Boga. Druga połowa uczniów może przejrzeć te same wersety i odszukać, co zrobił król Beniamin, co ukazuje jego odczucia wobec słowa Bożego i potrzeby dzielenia się nim. Następnie poproś obie grupy, aby przedstawiły to, co znalazły. Czego możemy się nauczyć z tych wersetów o tym, co może pomóc nam w przyjęciu słowa Boga?
Kiedy służymy bliźnim, służymy również Bogu.
-
Król Beniamin był przykładnym sługą wobec Boga i osób, które go otaczały. Czego członkowie klasy mogą nauczyć się od niego, co może pozytywnie wpłynąć na ich wysiłki, związane ze służbą bliźnim? Możesz rozpocząć dyskusję od poproszenia członków klasy o wymienienie przeszkód, jakie ludzie napotykają, służąc innym. Na przykład: z jakich powodów nie służymy lub dlaczego nasza służba nie jest tak efektywna, jak mogłaby być. Następnie mogą przestudiować fragment Mosjasz 2:10–26 i przygotować listę prawd, jakich król Beniamin nauczał na temat służby bliźnim, wskazujących, jak pokonać wymienione wcześniej przeszkody. Co mogą zrobić poszczególne osoby i rodziny, aby w codziennym życiu skupić się na służbie? Możesz na przykład przedstawić historię opowiedzianą przez Prezydenta Thomasa S. Monsona, która znajduje się w „Dodatkowych materiałach”.
-
Hymn „Strudzony wędrowiec” (Hymny, nr 18) lub film „The Old Shoemaker” [Stary szewc] (strona internetowa ChurchofJesusChrist.org), mogą spotęgować przesłanie, które znajduje się w wersecie Mosjasz 2:17 — kiedy służymy bliźnim, służymy Bogu. W jaki sposób możecie korzystać z takich materiałów, aby podkreślić przesłanie króla Beniamina? Członkowie klasy mogą opowiedzieć o doświadczeniach, które towarzyszyły im, gdy służyli bliźnim lub doświadczyli służby na podobieństwo służby Chrystusa. W ramach dyskusji możesz przywołać słowa Prezydenta Henry’ego B. Eyringa: „Kiedy spieszymy z pomocą bliźnim, Zbawiciel odczuwa to tak, jakbyśmy to Jemu pomagali” („Lecz to jest post, w którym mam upodobanie”, Ensign lub Liahona, maj 2015, str. 22). W jaki sposób, waszym zdaniem, służymy Bogu, gdy służymy bliźnim?
Służba bliźnim pomaga nam poczuć miłość Boga.
Szczęście wynika z przestrzegania przykazań Boga.
-
Aby skłonić członków klasy do „[rozważenia błogosławieństw i szczęścia] tych, którzy przestrzegają przykazań Boga”, możesz przedstawić definicję szczęścia. Spytaj, w jaki sposób mogliby opisać szczęście, które wynika z posłuszeństwa Bogu? Mogą wyobrazić sobie, że mają przyjaciela, który twierdzi, że jest szczęśliwy, choć nie przestrzega przykazań. Poproś ich, aby przeczytali fragment Mosjasz 2:38–41 i omówili, w jaki sposób mogliby ukazać temu przyjacielowi różnicę pomiędzy szczęściem na sposób świata a szczęściem wiecznym. Mogą wymienić doświadczenia lub przykłady wiecznego szczęścia z życia innych ludzi.
Zbawienie przychodzi jedynie „w imię Chrystusa, Pana ”.
-
Przesłanie króla Beniamina zawiera pełne mocy, opisowe proroctwa o narodzinach, posłudze i zadość czyniącej ofierze Jezusa Chrystusa. Poproś członków klasy, aby przedstawili wersety z fragmentu Mosjasz 3:1–20, które wywarły na nich wrażenie i przybliżyły im postać Zbawiciela oraz Jego misję. Zapytaj ich, dlaczego te wersety wywarły na nich wrażenie.
-
W Przedmowie do Księgi Mormona jest mowa o tym, że księga ta „wyjaśnia plan zbawienia”. Aby członkowie klasy dostrzegli, w jaki sposób kazanie króla Beniamina przybliża nas do osiągnięcia tego celu Księgi Mormona, możesz napisać na tablicy: Jezus Chrystus umożliwia Zbawienie. Mogą też przejrzeć fragment Mosjasz 3:1–20, a następnie zapisać na tablicy prawdy, których nauczyli się o planie zbawienia. Zapytaj ich, czego nauczyli się o tym, w jaki sposób Jezus Chrystus wciela plan zbawienia w życie. Następnie daj im chwilę na przejrzenie fragmentu Mosjasz 3:18–19, aby mogli opowiedzieć o tym, co musimy zrobić, by stać się świętymi i otrzymać zbawienie. W jaki sposób Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa pomaga nam to osiągnąć? Poproś członków klasy, aby opowiedzieli o uczuciach, jakie żywią wobec Zbawiciela i Jego roli w planie zbawienia.
Zachęć do nauki w domu
Czy członkowie klasy doświadczyli przemiany, gdy nauczano ich doktryny w czasie przemówienia, lekcji lub studiowania pism świętych? Powiedz im, że w rozdziałach Mosjasz 4–6 przeczytają o tym, jak poważne skutki wywarły na ludziach prawdy nauczane przez króla Beniamina.
Dodatkowe materiały
Służba bliźnim.
Prezydent Thomas S. Monson powiedział:
„Kilka lat temu przeczytałem artykuł doktora Jacka McConella. Dorastał on na wzgórzach południowo-zachodniej Virginii w Stanach Zjednoczonych jako jedno z siedmiorga dzieci pewnego pastora w kościele metodystów i jego żony, gospodyni domowej. Warunki ich życia były bardzo skromne. Wspomina on, że gdy był dzieckiem, każdego dnia siadali do stołu jako rodzina, a ojciec pytał wszystkich po kolei: ‘Co dobrego zrobiłeś dziś dla kogoś?’. Dzieci czuły się zobowiązane do dobrego uczynku każdego dnia, by móc zdać relację ojcu, że komuś pomogły. Doktor McConnell nazwał to ćwiczenie najcenniejszą spuścizną po swym ojcu, gdyż tamten wymóg i tamte słowa inspirowały jego samego i jego rodzeństwo do pomagania innym przez całe życie. Gdy dorośli i stali się dojrzałymi ludźmi, ich motywacja, by służyć, zmieniła się w wewnętrzne pragnienie niesienia pomocy.
Poza wyróżniającą się karierą lekarską doktor McConnell […] stworzył organizację pod nazwą Ochotnicy Medycyny, w której emerytowani lekarze mogą pomagać nieubezpieczonym pracownikom w bezpłatnych klinikach. Doktor McConnell powiedział, że czas wolny jego emerytury ‘pochłonęła niepłatna praca po 60 godzin w tygodniu, ale zyskał energię i satysfakcję, jakich nie doznał nigdy wcześniej’ [Jack McConnell, „And What Did You Do for Someone Today?”, Newsweek, 18 czerwca 2001, str. 13] […].
Oczywiście, nie możemy wszyscy być jak doktor McConnell i zakładać klinik, by pomagać biednym. Jednak potrzebujący są zawsze wokół nas i każdy może zrobić coś, by komuś pomóc […].
Moi bracia i siostry, jesteśmy otoczeni ludźmi, którzy potrzebują naszej uwagi, naszej zachęty, wsparcia, pocieszenia i serdeczności — czy są to członkowie rodziny, przyjaciele, znajomi czy obcy. Tu na ziemi jesteśmy dłońmi Pana i mamy upoważnienie, by służyć Jego dzieciom i umacniać je. On polega na każdym z nas […]. Czy możemy zadawać sobie pytanie, które witało doktora Jacka McConnella i jego rodzeństwo każdego wieczoru w porze kolacji: ‘Co uczyniłem dzisiaj dla kogoś?’”(„Co uczyniłem dzisiaj dla kogoś?”, Ensign lub Liahona, listopad 2009, str. 84–87).
Doskonalenie nauczania
Bądź narzędziem Ducha. Twoim celem jako nauczyciela nie jest przygotowanie prezentacji, lecz pomoc innym osobom w odczuciu wpływu Ducha Świętego — prawdziwego nauczyciela. (Zob. Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 10).