« ថ្ងៃទី ២១–២៧ ខែ មីនា ។ និក្ខមនំ ១–៦ ៖ ‹ អញបានរឭកដល់សេចក្តីសញ្ញារបស់អញ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ឆ្នាំ ២០២២ ( ឆ្នាំ ២០២១ )

« ថ្ងៃទី ២១–២៧ ខែ មីនា ។ និក្ខមនំ ១–៦ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២២

រូបភាព

ម៉ូសេ និងភ្លើងឆេះគុម្ពបន្លា

ម៉ូសេ និងភ្លើងឆេះគុម្ពបន្លា ដោយ ហារី អាន់ដើរសិន

ថ្ងៃទី ២១–២៧ ខែ មីនា

និក្ខមនំ ១–៦

« អញបានរឭកដល់សេចក្តីសញ្ញារបស់អញ »

សូមចាប់ផ្តើមការសិក្សារបស់អ្នកជាមួយការអធិស្ឋាន ហើយសុំជំនួយដើម្បីស្វែងរកសារលិខិតនៅក្នុង និក្ខមនំ ១–៦ ដែលទាក់ទងទៅនឹងជីវិតរបស់អ្នក និងការបម្រើរបស់អ្នកនៅក្នុងនគររបស់ព្រះ ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

ការអញ្ជើញឲ្យរស់នៅក្នុងស្រុកអេស៊ីព្ទ តាមពិតបានជួយសង្រ្គោះក្រុមគ្រួសាររបស់យ៉ាកុប ។ ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីរាប់រយឆ្នាំមក កូនចៅរបស់ពួកគេបានធ្វើជាទាសករ និងត្រូវបំភ័យដោយផារ៉ោនអង្គថ្មី « ស្តេចនោះមិនបានស្គាល់យ៉ូសែបទេ » ( និក្ខមនំ ១:៨ ) ។ វាជារឿងធម្មតាដែលសាសន៍អ៊ីស្រាអែលត្រូវឆ្ងល់ពីមូលហេតុដែលព្រះទុកឲ្យរឿងទាំងនេះកើតឡើងចំពោះពួកគេ ដែលជារាស្រ្តនៃសេចក្តីសញ្ញារបស់ទ្រង់ ។ តើទ្រង់បានចាំពីសេចក្តីសញ្ញាដែលទ្រង់បានធ្វើជាមួយពួកគេដែរឬទេ ? តើពួកគេនៅតែជាប្រជារាស្រ្តរបស់ទ្រង់ដែរឬទេ ? តើទ្រង់អាចទតឃើញថាពួកគេរងទុក្ខប៉ុណ្ណាទេ ?

ប្រហែលជាមានពេលខ្លះអ្នកក៏ធ្លាប់ចង់សួរសំណួរស្រដៀងគ្នានេះផងដែរ ។ អ្នកអាចឆ្លល់ថា តើព្រះជ្រាបដឹងអំពីអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងឆ្លងកាត់ដែរឬទេ ? តើទ្រង់បានព្រះរាជសណ្តាប់ឮការអង្វរសុំជំនួយរបស់ខ្ញុំដែរឬទេ ? ដំណើររឿងនៅក្នុងនិក្ខមនំអំពីការរំដោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែលចេញពីស្រុកអេស៊ីព្ទឆ្លើយតបនឹងសំណួរបែបនោះយ៉ាងច្បាស់ ៖ ព្រះទ្រង់មិនដែលភ្លេចប្រជារាស្រ្តរបស់ទ្រង់ឡើយ ។ ទ្រង់ចងចាំសេចក្តីសញ្ញារបស់ទ្រង់ជាមួយយើង ហើយនឹងបំពេញសេចក្តីសញ្ញាទាំងនោះតាមពេលវេលាកំណត់ និងមធ្យោបាយរបស់ទ្រង់ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៨៨:៦៨ ) ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា « អញនឹងលើកដៃអញឡើងលោះឯងរាល់គ្នា ។ « អញនេះជាយេហូវ៉ា គឺជាព្រះនៃឯង ដែលនាំឯងចេញផុតពីបន្ទុក [ របស់ឯង ] » ( និក្ខមនំ ៦:៦–៧ ) ។

សម្រាប់ទិដ្ឋភាពទូទៅស្ដីពីគម្ពីរនិក្ខមនំ សូមមើល« និក្ខមនំ » នៅក្នុងសេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ។

រូបភាព

រូបសញ្ញាការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន

គំនិតយោបល់ផ្សេងៗសម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន

និក្ខមនំ ១–២

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាអង្គរំដោះរបស់ខ្ញុំ ។

ប្រធានបទមួយដ៏សំខាន់នៅក្នុងគម្ពីរនិក្ខមនំ គឺថាព្រះមានព្រះចេស្តាដើម្បីរំដោះប្រជារាស្រ្តរបស់ទ្រង់ចេញពីការជិះជាន់ ។ ទាសភាពនៃពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលដូចដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុង និក្ខមនំ ១ អាចត្រូវបានមើលឃើញថាជាសញ្ញានៃការជាប់ឃុំឃាំងដែលយើងទាំងអស់គ្នាជួបប្រទះ ដោយសារតែអំពើបាប និងសេចក្តីស្លាប់ ( សូមមើល នីហ្វៃទី ២ ២:២៦–២៧; ៩:១០; អាលម៉ា ៣៦:២៨ ) ។ ហើយម៉ូសេ ជាអ្នករំដោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែល អាចត្រូវបានមើលឃើញថាជាគំរូ ឬតំណាងនៃព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ ( សូមមើល ចោទិយកថា ១៨:១៨–១៩; នីហ្វៃទី ១ ២២:២០–២១ ) ។ សូមអាន និក្ខមនំ ១–២ ដោយប្រើការប្រៀបធៀបនេះក្នុងចិត្ត ។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកអាចសម្គាល់ឃើញថាទាំងម៉ូសេ និង ព្រះយេស៊ូវ ត្រូវបានការពារឲ្យរួចពីសេចក្តីស្លាប់ និងការសុគតកាលពីនៅក្មេង ( សូមមើល និក្ខមនំ ១:២២–២:១០; ម៉ាថាយ ២:១៣–១៦ ) ហើយទាំងពីរនាក់ថែមទាំងបានចំណាយពេលនៅក្នុងព្រៃ ពីមុនការងារបម្រើរបស់លោក និងទ្រង់ ( សូមមើល និក្ខមនំ ២:១៥–២២; ម៉ាថាយ ៤:១–២ ) ។ តើការយល់ដឹងអ្វីខ្លះដែលអ្នករៀនចេញពីនិក្ខមនំ អំពីការជាប់ឃុំឃាំងខាងវិញ្ញាណ ? អំពីការរំដោះរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ?

សូមមើលផងដែរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន « Redemption » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ១០៩–១២ ។

ម៉ូសេនៅក្នុងដើមបបុស © Providence Collection/licensed ពី goodsalt.com

និក្ខមនំ ៣–៤

ព្រះប្រទានព្រះចេស្តាដល់ជនទាំងឡាយណាដែលទ្រង់បានហៅឲ្យធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ។

នៅសព្វថ្ងៃនេះយើងស្គាល់ម៉ូសេ ថាជាព្យាការី និងអ្នកដឹកនាំដ៏អស្ចារ្យ ។ ប៉ុន្តែម៉ូសេ មិនបានមើលឃើញខ្លួនលោកតាមបែបនោះទេ នៅពេលព្រះអម្ចាស់បានហៅលោកដំបូង ។ ម៉ូសេ បានឆ្ងល់ថា « ទូលបង្គំជាអ្វី ដែលព្រះអង្គឲ្យទូលបង្គំទៅឯផារ៉ោន ? »( និក្ខមនំ ៣:១១ ) ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្តី ព្រះអម្ចាស់ បានត្រាស់ដឹងថាម៉ូសេជានរណា—ហើយថាតើលោកនឹងធ្វើអ្វីនៅពេលអនាគត ។ កាលអ្នកអាន និក្ខមនំ ៣—៤ សូមកត់ចំណាំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានធានាដល់ម៉ូសេ និងបានឆ្លើយតបទៅនឹងកង្វល់របស់លោក ។ តើអ្នករកឃើញអ្វីខ្លះនៅក្នុងជំពូកទាំងនេះដែលអាចបំផុសគំនិតដល់អ្នក នៅពេលអ្នកមានអារម្មណ៍ថាមិនគ្រប់គ្រាន់ ? តើព្រះអម្ចាស់បានប្រទានពរជ័យដល់ពួកអ្នកបម្រើទ្រង់ជាមួយនឹងអំណាចកាន់តែខ្លាំងឡើងដើម្បីធ្វើតាមព្រះឆន្ទៈទ្រង់យ៉ាងដូចម្តេច ? ( សូមមើល ម៉ូសេ ១:១–១០, ២៤–៣៩; ៦:៣១–៣៩, ៤៧ ) ។ តើនៅពេលណាដែលអ្នកធ្លាប់បានឃើញព្រះអម្ចាស់ធ្វើព្រះរាជកិច្ចរបស់ទ្រង់តាមរយៈអ្នក ឬមនុស្សដទៃទៀត ?

សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីជីវិត និងការងារបម្រើរបស់ម៉ូសេ សូមមើល « ម៉ូសេ » នៅក្នុង សេចក្តីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ។

និក្ខមនំ ៥–៦

ព្រះរាជបំណងរបស់ព្រះអម្ចាស់នឹងត្រូវបានបំពេញតាមពេលកំណត់របស់ទ្រង់ ។

ទោះបីជា ម៉ូសេ បានចូលទៅគាល់ ផារ៉ោន យ៉ាងក្លាហានដូចព្រះបានបង្គាប់ ហើយប្រាប់ទ្រង់ឲ្យដោះលែងសាសន៍អ៊ីស្រាអែលក្ដី ផារ៉ោនក៏នៅតែបដិសេធន៍ដែរ ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានធ្វើឲ្យសាសន៍អ៊ីស្រាអែលរស់នៅកាន់តែលំបាក ។ ម៉ូសេ និងសាសន៍អ៊ីស្រាអែលអាចឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីរឿងទាំងឡាយមិនដំណើរការល្អ ទោះបីជានៅពេលម៉ូសេ បានធ្វើអ្វីដែលព្រះបានបង្គាប់លោកឲ្យធ្វើក្តី ( សូមមើល និក្ខមនំ ៥:២២–២៣ ) ។

តើអ្នកដែលធ្លាប់បានមានអារម្មណ៍ថាអ្នកបានធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះហើយ ប៉ុន្តែមិនបានឃើញជោគជ័យដូចដែលអ្នកបានរំពឹងទុកដែរឬទេ ? សូមពិនិត្យ និក្ខមនំ ៦:១–៨ ដោយរកមើលអ្វី ដែលព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលដើម្បីជួយម៉ូសេឲ្យស៊ូទ្រាំ ។ តើព្រះអម្ចាស់បានជួយអ្នកពុះពារក្នុងការធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្តេច ?

និក្ខមនំ ៦:៣

តើព្រះយេហូវ៉ាជានរណា ?

ព្រះយេហូវ៉ា គឺជាព្រះនាមមួយនៃព្រះនាមរបស់ព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ ហើយសំដៅទៅលើព្រះអង្គសង្រ្គោះមុនឆាកជីវិតនេះ ។ ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានបញ្ជាក់ថា ព្យាការី អ័ប្រាហាំ អ៊ីសាក និងយ៉ាកុប បានស្គាល់ព្រះអម្ចាស់តាមរយៈព្រះនាមនេះ ។ ជាធម្មតានៅពេលឃ្លា « ព្រះយេហូវ៉ា » សរសេរនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ វាសំដៅទៅលើព្រះអម្ចាស់ ។ នៅក្នុង និក្ខមនំ ៣:១៣–១៥ ចំណងជើង « អញ » ក៏ជាសេចក្តីយោងពីព្រះយេហូវ៉ាផងដែរ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣៨:១; ៣៩:១ ) ។

រូបភាព

រូបសញ្ញាការសិក្សាជាគ្រួសារ

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ

និក្ខមនំ ១–២ ។មានស្ត្រីមួយចំនួនបានដើរតួយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះក្នុងការចិញ្ចឹមបីបាច់អ្នករំដោះអ៊ីស្រាអែល ។ ជាក្រុមគ្រួសារ អ្នកអាចអានអំពីស្រ្តីជាឆ្មប ឈ្មោះ នាងស៊ីប្រា និង នាងពូអា ( និក្ខមនំ ១:១៥–២០ ); ម្តាយរបស់ម៉ូសេ យ៉ុកិបិត និងបងស្រីរបស់លោកឈ្មោះនាងម៉ារាម ( និក្ខមនំ ២:២–៩; ជនគណនា ២៦:៥៩ ); បុត្រីរបស់ ផារ៉ោន ( និក្ខមនំ ២:៥–៦, ១០ ) ហើយនិងប្រពន្ធរបស់ម៉ូសេ នាង សេផូរ៉ា ( និក្ខមនំ ២:១៦–២១ ) ។ តើស្រ្តីទាំងនេះជួយដល់ផែនការរបស់ព្រះយ៉ាងដូចម្តេច ? តើបទពិសោធន៍របស់ពួកគាត់រំឭកយើងអំពីបេសកកម្មរបស់ព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទយ៉ាងដូចម្តេច ? អ្នកក៏អាចប្រមូលរូបភាពនៃសាច់ញាតិ និងបុព្វការីជនជាស្រ្តី ហើយចែកចាយដំណើររឿងអំពីពួកគាត់ ។ តើយើងត្រូវបានប្រទានពរជ័យដោយស្រ្តីសុចរិតយ៉ាងដូចម្តេច ? សារលិខិតរបស់ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន « A Plea to My Sisters » ( Liahona ខែ វិច្ឆិការ ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ៩៥–៩៨ ) អាចបន្ថែមទៅក្នុងការពិភាក្សារបស់អ្នក ។

និក្ខមនំ ៣:១–៦ ។នៅពេលម៉ូសេ ចូលទៅជិតគុម្ពបន្លាដែលកំពុងឆេះ ព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់លោកឲ្យដោះស្បែកជើងលោកចេញជាសញ្ញានៃការគោរព ។ តើយើងអាចបង្ហាញការគោរពចំពោះកន្លែងពិសិដ្ឋយ៉ាងដូចម្តេច ? ឧទាហរណ៍ តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យគេហដ្ឋានរបស់យើងក្លាយជាកន្លែងពិសិដ្ឋដែលព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអម្ចាស់អាចគង់នៅបានយ៉ាងដូចម្តេច ? តើយើងអាចបង្ហាញការគោរពកាន់តែច្រើននៅកន្លែងពិសិដ្ឋផ្សេងទៀតយ៉ាងដូចម្តេច ?

និក្ខមនំ ៤:១–៩ ។ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានព្រះចេស្តាឲ្យម៉ូសេ ដើម្បីបង្កើតអព្ភូតហេតុចំនួនបីជាទីសម្គាល់ដើម្បីបង្ហាញកូនចៅនៃអ៊ីស្រាអែលថាទ្រង់បានបញ្ជូនម៉ូសេមក ។ តើទីសម្គាល់នេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?

និក្ខមនំ ៥:២ ។តើវាអាចមានន័យយ៉ាងណាចំពោះយើងដើម្បី « ស្គាល់ » ព្រះអម្ចាស់ ? តើយើងអាចស្គាល់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្តេច ? ( ឧទាហរណ៍ សូមមើល អាលម៉ា ២២:១៥–១៨ ) ។ តើទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយទ្រង់មានឥទ្ធិពលទៅលើបំណងប្រាថ្នារបស់យើងដើម្បីគោរពប្រតិបត្តិទ្រង់យ៉ាងដូចម្តេច ? ( សូមមើល ផងដែរ យ៉ូហាន ១៧:៣; ម៉ូសាយ ៥:១៣ ) ។

សម្រាប់គំនិតបន្ថែមដើម្បីបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនប្រចាំសប្ដាហ៍នេះនៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា ។

ចម្រៀងដែលបានស្នើ ៖ « គារវភាពជាក្តីស្នេហ៍ » សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ១២ ។

ការកែលម្អការរៀនសូត្ររបស់យើង

រក្សាកំណត់ហេតុសិក្សាមួយ ។ អ្នកអាចឃើញថា វាមានអត្ថប្រយោជន៍ ពេលប្រើសៀវភៅកំណត់ហេតុ ឬកំណត់ចំណាំដើម្បីកត់ត្រាយោបល់ គំនិត សំណួរ ឬចំណាប់អារម្មណ៍ដែលកើតមាន ខណៈពេលដែលអ្នកសិក្សា ។