การสร้าง

ภาพ

earth with sun and moon

พระเยซูคริสต์ทรงสร้างแผ่นดินโลกภายใต้การกำกับดูแลของพระบิดาบนสวรรค์เพื่อเราจะได้มีที่อาศัย เรียนรู้ และใช้สิทธิ์เสรีในการเลือกที่ดี (ดู อับราฮัม 3:24–26)

ศาสดาพยากรณ์โจเซฟ สมิธสอนว่าการ “สร้าง … ไม่ได้หมายความว่าสร้างจากการไม่มีอะไรทั้งสิ้น มันหมายถึงการรวบรวม เช่นเดียวกับที่มนุษย์จะจับรวบรวมสิ่งต่างๆ และสร้างเรือหนึ่งลำ”¹ คำภาษาฮีบรูสำหรับ “สร้าง” หมายถึงก่อร่างขึ้น ทำให้เป็นรูปร่าง การรวบรวม และประกอบเป็นรูปร่าง (ดู ปฐมกาล 1:1; อับราฮัม 3:24)

ประธานรัสเซลล์ เอ็ม. เนลสันอธิบายว่า “การสร้างทางกายภาพเกิดขึ้นตามช่วงเวลาที่จัดระเบียบไว้แล้ว” ไม่ใช่วันตามปฏิทิน “ไม่ว่าจะเรียกเป็น วัน ช่วงเวลา หรือ ยุค แต่ละระยะก็เป็นช่วงระหว่างเหตุการณ์ที่เด่นชัดสองอย่าง—ซึ่งหมายถึงการแบ่งแยกความเป็นนิรันดร์”²

วันแรก: ความสว่างและความมืด

“พระเจ้าตรัสว่าจงเกิดความสว่าง” และพระองค์ทรง “แยกความสว่างออกจากความมืด” เรียกว่าวันและคืน (ดู ปฐมกาล 1:3–5)

วันที่สอง: น้ำและฟ้า

พระเจ้าทรงแยกน้ำและฟ้าออกจากกัน “พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า จงมีภาคพื้นในระหว่างน้ำแยกน้ำออกจากกัน … พระเจ้าจึงทรงเรียกภาคพื้นนั้นว่า ฟ้า” (ดู ปฐมกาล 1:6–8)

วันที่สาม: ทะเลและแผ่นดิน

“พระเจ้าทรงเรียกที่แห้งนั้นว่าแผ่นดิน; และที่ซึ่งน้ำรวมกันนั้นว่า ทะเล” (ปฐมกาล 1:10) แล้วแผ่นดินก็พร้อมสำหรับพืช (ดู ปฐมกาล 1:11–12)

วันที่สี่: ดวงอาทิตย์และฤดูกาล

พระเจ้าทรงสร้างดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาว “เพื่อแยกวันออกจากคืน” และ “ให้เป็นหมายกำหนดฤดู วัน และปี” (ดู ปฐมกาล 1:14–16)

วันที่ห้า: สัตว์ที่มีชีวิต

พระเจ้าทรงสร้าง “สัตว์ที่มีชีวิตทุกชนิด” (ปฐมกาล 1:21) สัตว์เหล่านี้ได้รับบัญชาให้มีลูกดกทวีมากขึ้นจนเต็มแผ่นดินโลกและทะเล (ดู ปฐมกาล 1:22)

วันที่หก: อาดัมและเอวา

การสร้างชีวิตของพระเจ้าดำเนินต่อไปด้วย “สัตว์แห่งแผ่นดินโลก” “ฝูงปศุสัตว์” และ “สิ่งเลื้อยคลาน” (อับราฮัม 4:24–25) จากนั้นพระองค์ทรงสร้างอาดัมและเอวา “ในรูปลักษณ์ของพระวรกายของพระองค์เอง”(โมเสส 6:9) และบัญชาพวกเขาให้ “จงมีลูกดกทวีมากขึ้นจนเต็มแผ่นดิน, … จงมีอำนาจ … เหนือสัตว์ที่เคลื่อนไหวบนแผ่นดินทั้งหมด” (ปฐมกาล 1:28)

วันที่เจ็ด: วันพักผ่อน

หลังจากทรงทำงานของพระองค์เสร็จ พระผู้เป็นเจ้าทรงหยุดพักในวันที่เจ็ด “พระเจ้าจึงทรงอวยพรวันที่เจ็ด ทรงตั้งไว้เป็นวันบริสุทธิ์ เพราะในวันนั้นพระองค์ทรงหยุดพักจากการงานทั้งปวงที่พระเจ้าทรงเนรมิตสร้างและทรงกระทำ” (ปฐมกาล 2:3)

ต่อมาพระเจ้าทรงบัญชาให้เรา “ระลึกถึงวันสะบาโต ถือเป็นวันบริสุทธิ์” ด้วย (อพยพ 20:8)

เราสามารถรักษาวันสะบาโตให้ศักดิ์สิทธิ์โดยใช้เวลาไปโบสถ์ รับส่วนศีลระลึก และระลึกถึงพระผู้ช่วยให้รอด พระเจ้าทรงสอนว่า “เพราะตามจริงแล้ว นี่คือวันที่กำหนดไว้ให้เจ้าเพื่อพักผ่อนจากการทำงานของเจ้า, และเพื่อแสดงความจงรักของเจ้าแด่พระผู้สูงสุด” (หลักคำสอนและพันธสัญญา 59:10)

ในวันสะบาโต “ความคิด การกระทำ และความประพฤติของเราเป็นเครื่องหมายต่อพระผู้เป็นเจ้าและสิ่งบ่งบอกความรักที่เรามีต่อพระองค์”³