การเลือกช่อง
จะเกิดอะไรขึ้นถ้าบรูกไม่ต้องการเป็นเพื่อนกับคามิลอีกแล้ว?
“พระเป็นเจ้าจะพิทักษ์ทำแต่ความดี!” (เพลงสวด บทเพลงที่ 117)
“เมื่อวานฉันดูรายการที่ตลกที่สุด เธอน่าจะลองไปหาดูนะ เผื่อบางทีเราอาจได้ดูด้วยกัน!” บรูกพูด
คามิลชอบคุยกับเพื่อนรักของเธอขณะเดินด้วยกันจากโรงเรียนกลับบ้าน เธอชอบที่ทั้งสองเหมือนกันมากๆ
“ฟังดูดีนะ!” คามิลโบกมือลาแล้วเดินเข้าบ้านไป
หลังจากทำการบ้านเสร็จ คามิลเปิดทีวีและพบรายการที่บรูกบอก พรุ่งนี้คงสนุกน่าดูถ้าคุยเรื่องนี้กับบรูก!
รายการ นั้น ตลกมาก นักแสดงทำอะไรโง่ๆ และเล่าเรื่องตลก คามิลหัวเราะมากมาย แต่สิ่งที่นักแสดงพูดไม่ได้ตลกไปเสียทุกอย่าง บางคำที่พวกเขาพูดทำให้คามิลรู้สึกเหมือนมีกบหลายตัวกระโดดอยู่ในท้อง คำพูดพวกนั้นไม่ใช่คำที่ดี
ฉันควรทำอย่างไรดี? เธอสงสัย คามิลรู้ว่าคำพวกนั้นไม่ดี แต่เธออยากรู้ว่ารายการจะจบลงอย่างไร เธอจะตอบอย่างไรถ้าพรุ่งนี้บรูกถามเรื่องนี้?
คามิล ถอนหายใจพลางปิดทีวี
พอคุณแม่มาถึงบ้าน คามิลก็ช่วยแม่จัดโต๊ะอาหารเย็น “โรงเรียนเป็นอย่างไรบ้าง?” คุณแม่ถาม
คามิลวางช้อนส้อมเข้าที่ “ดีมากค่ะ! ยกเว้น … บรูกบอกให้หนูดูรายการหนึ่ง หนูเริ่มดู แต่รายการนั้นมีคำพูดไม่ดี หนูรู้สึกไม่ดี ก็เลยปิดค่ะ”
“แม่ฟังดูแล้วแม่ว่าหนูเลือกได้ดีมากนะ”
“แต่บรูกอยากให้เราดูด้วยกัน เราเป็นเพื่อนสนิทกัน! เราชอบเพลงเหมือนกัน ชอบไอศกรีมรสเดียวกัน และชอบหนังสือเล่มเดียวกัน …”
แม่จัดวางจานพาสตาบนโต๊ะ “ก็จริง แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าลูกจะต้องทำ ทุก อย่างเหมือนกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเป็นสิ่งที่ลูกรู้สึก ไม่ดี ไม่เป็นไรหรอกจ้ะถ้าหนูจะเลือกไม่เหมือนเพื่อนบ้าง”
“คุณแม่หมายความว่าอย่างไรคะ” คามิลถาม
“เราเลือกที่จะหลีกเลี่ยงคำพูดไม่ดีเพื่อเราจะรู้สึกได้ถึงพระวิญญาณบริสุทธิ์” คุณแม่อธิบาย “แต่ทุกคนไม่ได้มีมาตรฐานอย่างที่เรามี ซึ่งก็ไม่ได้ทำให้เขาเป็นคนเลว”
คามิลยังกังวลไม่หายว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อบรูกถามเธอเรื่องรายการนั้น ทั้งสองคุยกันทุกเรื่อง จะทำอย่างไรถ้าบรูกคิดว่าเธอทำตัวเป็นเด็ก? หรือแย่กว่านั้น จะทำอย่างไรถ้าเธอไม่อยากเป็นเพื่อนด้วยแล้ว?
คามิลสวดอ้อนวอนก่อนนอน “พระบิดาบนสวรรค์ ขอทรงช่วยลูกให้คุยกับบรูกพรุ่งนี้ โปรดช่วยให้ลูกกล้าหาญ” คามิลปีนขึ้นเตียงและหวังว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยที่โรงเรียน
“คามิล!” บรูกร้องเรียกข้ามสนามมา เธอวิ่งผ่านสนามหญ้ามาหาคามิล “เธอคิดว่ารายการนั้นเป็นไงบ้าง? ตลกดีไหม?”
คามิลสูดลมหายใจลึกๆ “จริงๆ แล้วฉันดูไปนิดเดียวเอง”
บรูกดูสับสน “ทำไมล่ะ”
คามิลคิดนิดนึง เธอควรจะบอกว่าเธอไม่ว่างดีไหม? บรูกจะพูดอะไรต่อไป? “เอ่อ … ฉันไม่ดูเพราะรายการพูดคำที่ฉันไม่ชอบ ฉันก็เลยรู้สึกไม่ดีที่จะดู”
“โอ” บรูกพูดเบาๆ จากนั้นเธอพูดว่า “ไม่เป็นไร เราไม่ต้องดูด้วยกันก็ได้ เราหาดูรายการอื่นที่เราชอบทั้งคู่หรือทำอย่างอื่นด้วยกันก็ได้”
“โอเค” คามิลยิ้ม แล้วเพื่อนสองคนก็เดินไปเข้าห้องเรียนด้วยกัน คุยและหัวเราะกันตลอดเวลา ●
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในยูทาห์ สหรัฐอเมริกา