บ้านเรา ครอบครัวเรา
การดลใจที่ท่าเรือ
ครอบครัวผมกำลังปวดร้าวใจ และผมมีเวลาสี่ชั่วโมงเพื่อรอเรือกลับบ้าน ได้เวลาที่ผมต้องสวดอ้อนวอน
ภาพประกอบโดย ชาร์ลส์ เลห์แมน
ผมอยู่บนเรือห่างจากบ้านเมื่อทราบข่าวว่ามีการทะเลาะกันรุนแรงในครอบครัวเช้าวันนั้น ทะเลาะกันรุนแรง มาก
ภรรยาผมโกรธ ลูกๆ โกรธ ทุกคนรู้สึกเจ็บปวด ผมไม่ทราบจะทำอย่างไรดี
ผมขับรถบรรทุกออกจากบ้านบนเกาะอูโปลู ซามัวแต่เช้า และเอารถข้ามฟากไปเกาะซาไวอี ซามัว การเดินทางนี้แต่ละเที่ยวใช้เวลาหลายชั่วโมง
หลังจากพูดคุยกับภรรยาทางโทรศัพท์และได้ยินน้ำเสียงโกรธเกรี้ยวของเธอ ผมยอมรับว่าลำบากใจถ้าต้องกลับบ้านมาพบสถานการณ์นี้ ผมไม่แน่ใจว่าจะช่วยแก้ไขความรู้สึกเจ็บปวดในครอบครัวได้อย่างไร
ผมขับรถมาถึงท่าเรือและเริ่มสวดอ้อนวอน ผมนั่งสวดอ้อนวอนเกี่ยวกับครอบครัวผมอยู่ในรถบรรทุกตลอดสี่ชั่วโมงขณะรอเรือกลับบ้าน
หลังจากสวดอ้อนวอนอยู่นาน ผมได้รับความรู้สึกชัดเจนทางวิญญาณ “แสดงความรักต่อลูกๆ ก็พอ แสดงความรัก บอกพวกเขาว่า ‘พ่อรักลูก และพระผู้เป็นเจ้าทรงรักลูก’”
ผมกับลูกๆ เข้ากันได้ดีมาตลอด พวกเขารู้ว่าผมรักพวกเขา และรู้ว่าพวกเขามีความหมายต่อผมมาก แต่ผมเข้าใจชัดเจนผ่านการเปิดเผยว่าการแสดงความรักมากขึ้นเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้ครอบครัวผมสนิทกันอีกครั้ง
ดึกคืนนั้นเมื่อกลับถึงบ้าน ภรรยาผมยังโมโหมาก “คุณจะทำอย่างไร?” เธอถามผม
ผมบอกเธอเกี่ยวกับการเปิดเผยที่ได้รับ บอกเธอว่าผมรู้สึกว่าเราต้องแสดงความรักต่อลูกๆ ให้ชัดเจนมากขึ้น “ผมเชื่อว่านั่นจะเป็นกุญแจสำคัญในการเยียวยาความเจ็บปวดที่ทุกคนรู้สึก” ผมบอก เราตัดสินใจลองทำดู
ปกติคืนนี้เราจะมีสภาครอบครัวประจำสัปดาห์ แต่เพราะทะเลาะกัน สมาชิกส่วนใหญ่ในครอบครัวจึงอยากยกเลิกสภาสัปดาห์นั้น ผมกับภรรยาตัดสินใจว่าถึงอย่างไรเราก็จะจัดสภาครอบครัว
ตอนแรกไม่มีใครพูดสักคำ ผมบอกได้ว่าวันนั้นครอบครัวเราปวดใจและหลั่งน้ำตามาก
จากนั้นภรรยาผมเริ่มพูด “แม่แค่อยากให้ลูกรู้ว่าแม่รักลูกทุกคนมาก” เธอบอก ผมเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงในภาษากายของพวกเขา พวกเขาทุกคนนั่งบนขอบเก้าอี้ แต่ทันทีที่ภรรยาผมเริ่มอธิบายว่าเธอรักพวกเขามากเพียงใด ลูกๆ เริ่มเอนหลังและผ่อนคลาย ไม่นานพวกเขาก็เปิดใจพูดด้วย ผมบอกพวกเขาเช่นกันว่าผมรักพวกเขามากและดีใจมากที่เราเป็นครอบครัวเดียวกัน
นั่นแก้ไขปัญหาทั้งหมด ไม่น่าเชื่อ ความโกรธออกไปจากบ้านของเรา และเราสามารถแก้ไขความแตกร้าวได้
ครอบครัวเราไม่ดีพร้อม แต่เรารักกันมาก เราให้เวลากันและกัน ไม่ว่าจะตื่นแต่เช้ามาอ่านพระคัมภีร์ด้วยกัน ไปโบสถ์ด้วยกัน เล่นบาสเกตบอลด้วยกัน กินอาหารด้วยกัน หรือฟังเพลงด้วยกัน เราพยายามใกล้ชิดกัน
จากประสบการณ์นี้ทำให้ผมกับภรรยารู้มากกว่าที่เคยรู้ว่าการแสดงความรักต่อลูกๆ สำคัญมาก
บทเรียนจากคุณพ่อท่านนี้
-
บราเดอร์ซิลากาทราบว่าเขาไม่สามารถแก้ไขปัญหานี้ด้วยตนเอง เขาสวดอ้อนวอนหลายชั่วโมงเพื่อแสวงหาการเปิดเผยเกี่ยวกับวิธีช่วยเหลือครอบครัวของเขา
-
ครอบครัวซิลากาทำให้บ้านของพวกเขามีพระเยซูคริสต์เป็นศูนย์กลาง แม้จะมีงานยุ่ง แต่พวกเขาตื่นแต่เช้ามาศึกษาพระคัมภีร์เป็นครอบครัว พวกเขาจัดสภาครอบครัวทุกสัปดาห์ ไปโบสถ์ ทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อนำพรของพระกิตติคุณเข้ามาในบ้านและครอบครัว
-
บราเดอร์ซิลากาหารือกับภรรยาก่อนพูดคุยกับลูกๆ เกี่ยวกับการทะเลาะกันของพวกเขา
-
บราเดอร์และซิสเตอร์ซิลากาบอกลูกๆ เป็นประจำว่าพวกเขารักลูกๆ มาก
-
ครอบครัวซิลากาทำงานด้วยกัน แต่พวกเขาเล่นด้วยกันด้วย พวกเขาเป็นแบบอย่างของคำแนะนำต่อไปนี้จากเอ็ลเดอร์ดีเทอร์ เอฟ. อุคท์ดอร์ฟแห่งโควรัมอัครสาวกสิบสอง “ในความสัมพันธ์ของครอบครัว ความรัก คือ เ-ว-ล-า เวลา” การมีเวลาอยู่ด้วยกันทำให้เกิดความปรองดองในบ้าน” (“เกี่ยวกับสิ่งสำคัญที่สุด,” เลียโฮนา, พ.ย. 2010, 26)