Verandering van hart, verandering van vrienden
Anoniem
Californië (VS)
Illustratie Greg Stevenson
Als tiener was ik behoorlijk opstandig, en mijn gedrag stemde niet overeen met de manier waarop ik was opgevoed. Ik begon te drinken toen ik 13 was, en in de laatste klas van het middelbaar onderwijs dronk ik elk weekend.
Ik ging af en toe naar de kerk om het aantal ruzies met mijn ouders te verlagen, maar ik sliep meestal tijdens de avondmaalsdienst en ging naar het strand voordat de zondagsschool begon. Als ik zeg dat mijn ouders niet blij waren met mijn gedrag, druk ik mij heel zachtjes uit. Maar ze respecteerden mijn keuzevrijheid en bleven me aanmoedigen om het evangelie na te leven. Ik was niet van plan om actief in de kerk te blijven, en ik had zeker geen plannen om op zending te gaan.
Na de middelbare school deed ik een vervolgopleiding en ik bleef opstandig. Op een avond lag ik op de zitbank over mijn toekomst na te denken. Met wat voor meisje zou ik trouwen? Als ik de Heer de rug zou toekeren, zou ik dan ooit de weg terug vinden? Hoe belangrijk die beslissingen ook waren, ik was niet gemotiveerd om te veranderen.
Enige tijd later was ik op een feestje met alcohol en een groot kampvuur in de achtertuin van een vriend. Toen ik een tijdje met mijn vrienden had rondgedold, liep ik even weg en sloot ik mijn ogen.
Toen ik mijn ogen weer opendeed, had ik een helder moment. Ik zag mijn vrienden gek doen en voelde me niet meer thuis in die groep. Ik ging weg en besloot niet meer te drinken en te feesten. Dat hield in dat ik nieuwe vrienden moest zoeken, wat niet makkelijk zou zijn. Maar ik deed het.
Door die beslissingen ben ik enorm gezegend. Ik ben uiteindelijk op zending gegaan en heb veel taken volbracht. Maar het allerbelangrijkste is dat ik met een geweldige vrouw in de tempel ben getrouwd. Daardoor heb ik de mooiste zegeningen ontvangen.
Ik las onlangs over de bekering van Alma en de zonen van Mosiah (zie Mosiah 27) en dat zij een machtige verandering van hart hadden ervaren (zie Alma 5:12–14), die gedeeltelijk door de getrouwe gebeden van Alma’s vader teweeg was gebracht. Toen dacht ik aan mijn ouders en besefte, ruim dertig jaar later, dat mijn verhelderende ervaring op dat feestje een direct resultaat van hun gebeden was geweest.
Nu ik zelf een kind heb dat het moeilijk heeft, bevind ik me in dezelfde situatie als Alma’s vader en mijn ouders. Maar als ik de Schriften op mezelf toepas, heb ik geloof en hoop dat mijn kind op een dag ook een verandering van hart zal ondervinden.