Βλέποντας τον μπαμπά να τραγουδά
Μαρία Όκα
Καλιφόρνια, Η.Π.Α.
Εικονογράφηση υπό Allen Garns
Ήμουν στην ιεραποστολή μου στη Χονολουλού, της Χαβάης των Η.Π.Α., μόνο για τεσσερισήμισι μήνες, όταν είχα μία μεγάλη κρίση και στη συνέχεια διαγνώστηκα με επιληψία. Οι επόμενοι μήνες έφεραν επισκέψεις στο νοσοκομείο, αμέτρητες εξετάσεις και νέα συνταγογράφηση με αποθαρρυντικές παρενέργειες.
Μέχρι τότε, ήμουν τόσο επικεντρωμένη στο ιεραποστολικό έργο, που δεν είχα βιώσει τόση νοσταλγία, αλλά από τη στιγμή της κρίσης μου, η καρδιά μου πονούσε. Μου έλειπαν οι γονείς μου και αισθανόμουν μόνη μου ακόμα και ενώ περιβαλλόμουν από υπέροχους, στοργικούς ανθρώπους. Δεν ήθελα να πάω σπίτι, αλλά ήθελα να νιώσω γαλήνη.
Με την άδεια του προέδρου της ιεραποστολής μου, μίλησα με τους γονείς μου στο τηλέφωνο για το φάρμακό μου. Ο πατέρας μου, ο οποίος είχε μόλις εκπληρώσει το όνειρο ζωής του να συμμετάσχει στη Χορωδία του Ταμπερνάκλ στην Τεμπλ Σκουέαρ, με διαβεβαίωσε ότι θα έβαζε τα δυνατά του για μένα στη γενική συνέλευση, η οποία ξεκινούσε την επόμενη μέρα.
Το επόμενο πρωί, προσευχόμουν θερμά για τη γαλήνη που τόσο απεγνωσμένα χρειαζόμουν. Είχα λάβει απαντήσεις σε συγκεκριμένες ερωτήσεις κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευση πιο πριν και πίστευα ότι θα μπορούσα να λάβω ξανά καθοδήγηση. Καθώς η συνέλευση ξεκίνησε, η χορωδία τραγούδησε το “Dearest Children, God Is Near You” (Hymns, αρ. 96). Μέσα στο πρώτο λεπτό, είδα τον μπαμπά μου στην οθόνη της τηλεόρασης. Η φωτογραφική μηχανή έκανε ζουμ στο πρόσωπό του για αρκετή ώρα.
Τα δάκρυα ήρθαν στα μάτια μου, καθώς μία τεράστια αίσθηση ειρήνης με γέμισε. Ήξερα ότι ο Θεός με αγαπούσε. Ήξερε ακριβώς τι χρειαζόμουν εκείνη την ημέρα – μία απλή διαβεβαίωση ότι ήταν κοντά και γνώριζε για εμένα. Ένιωσα την αγάπη του Θεού και κατ’ επέκτασην την αγάπη της οικογένειάς μου, των συναδέλφων μου και του προέδρου της ιεραποστολής μου. Αντί να αισθάνομαι επιβεβαρημένη, είδα τώρα μία ευκαιρία να έρθω πιο κοντά στον Κύριο.
Οι δυσκολίες της υγείας μου δεν εξαφανίστηκαν. Έπρεπε να φύγω από την ιεραποστολή μου νωρίς ούτως ή άλλως, αλλά ήξερα ότι ο Θεός ήταν εκεί και ότι με αγαπούσε. Αυτή η διαβεβαίωση με έχει ακολουθήσει σε πολλά άλλα ψυχικά άλγη και μου έχει δώσει ελπίδα τις πιο δύσκολες στιγμές. Άλλοι μπορεί να το ονομάσουν σύμπτωση, αλλά ξέρω ότι βλέποντας τον μπαμπά μου να τραγουδά για την αγάπη του Θεού, αυτό ήταν ένα μικρό θαύμα τη στιγμή που το χρειαζόμουν.