២០១៧
ពួក​ព្យាការីទាំងឡាយ​ដឹកនាំ​យើង
ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០១៧


សារ​លិខិត​គណៈប្រធាន​ទី​មួយប្រចាំ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០១៧

ពួក​ព្យាការីទាំងឡាយ​ដឹកនាំ​យើង

​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​មុន កាល​ខ្ញុំ​កំពុង​អង្គុយ​នៅ​ក្នុង​បន្ទប់​មួយ​នៃ​ព្រះវិហារ​បរិសុទ្ធ​សលត៍ លេក ដែល​គណៈប្រធាន​ទីមួយ និង​កូរ៉ុម​នៃ​ពួក​សាវក​ដប់ពីរនាក់​បាន​ជួប​គ្នា​មួយ​សប្ដាហ៍​ម្ដង ។ ខ្ញុំ​បាន​សម្លឹងមើល​ទៅ​ជញ្ជាំង​ដែល​បែរ​មក​រក​គណៈ​ប្រធាន​ទីមួយ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​រូបថត​របស់​ប្រធាន​សាសនាចក្រ​គ្រប់​រូប ។

កាល​ខ្ញុំសម្លឹង​មើល​ទៅ​ពួក​លោក ជា​អ្នក​ដែល​កាន់​តំណែង​មុន​ខ្ញុំ — ចាប់​តាំង​ពី​ព្យាការី​យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ​ ( ១៨០៥--៤៤ )​ រហូត​ដល់​ប្រធាន​ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី ( ១៩១០–២០០៨ ) — ខ្ញុំ​បាន​គិត​ថា « ខ្ញុំ​មាន​អំណរ​គុណ​ខ្លាំង​ណាស់​សម្រាប់​ការ​ដឹកនាំ​របស់​ពួក​លោក​ម្នាក់ៗ » ។

បុរស​ដ៏​ឆ្នើម​ទាំងនេះ គឺ​ជា​បុរស​ដែល​ពុំ​ធ្លាប់​ងាករេ ញ័រ​ខ្លាច ហើយ​បរាជ័យ​ឡើយ ។ បុរស​ទាំង​នេះ​គឺ​ជា​បុរស​នៃ​ព្រះ ។ កាល​ខ្ញុំ​គិត​ពី​ពួក​ព្យាការី​នា​សម័យ​បច្ចុប្បន្ន​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ស្គាល់ ហើយ​ស្រឡាញ់ ខ្ញុំ​នឹង​ចាំ​ពី​ជីវប្រវត្តិ លក្ខណៈសម្បត្តិ និង​ការ​បង្រៀន​ដ៏​បំផុស​គំនិត​របស់​ពួក​លោក ។

ប្រធាន ហ៊ីប៊ើរ ចេ ក្រាន្ត ( ១៨៥៦–១៩៤៥ ) គឺជា​ប្រធាន​សាសនាចក្រ កាល​ខ្ញុំ​ទើបបាន​ចាប់​កំណើតមក ។ កាល​ខ្ញុំ​គិត​ពី​ជីវប្រវត្តិ និង​ការ​បង្រៀន​របស់​លោក ខ្ញុំ​ជឿ​ថា លក្ខណៈ​ពិសេស​មួយ​ដែល​ប្រធាន ក្រាន្ត​តែង​តែ​បង្ហាញ​គំរូ​នោះ​គឺ​ការ​តស៊ូ — ជា​ការ​តស៊ូ​ក្នុង​រឿង​ដែល​ល្អ ហើយ​ថ្លៃ​ថ្នូរ ។

ប្រធាន ចច អ័លប៊ើត ស៊្មីធ ( ១៨៧០–១៩៥១ ) គឺជា​ប្រធាន​សាសនាចក្រ​អំឡុង​គ្រា​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​បម្រើ​ជា​ប៊ីស្សព​នៃ​វួដ​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ទីក្រុង​សលត៍ លេក ។ លោក​បាន​សង្កេត​ឃើញ​ថា មាន​ការទាញ​ព្រ័ត្រ​ធំ​មួយ​កំពុង​កើត​មាន​ឡើង​រវាង​ព្រះអម្ចាស់ និង​មារសត្រូវ ។ លោក​បាន​បង្រៀន​ថា « ប្រសិន​បើ​បងប្អូន​បន្ត​នៅ​ខាង​ព្រះអម្ចាស់ នោះ​បងប្អូន​នឹង​ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​ព្រះចេស្ដា​របស់​ទ្រង់ ហើយ​នឹង​គ្មាន​បំណង​ប្រាថ្នា​ធ្វើ​រឿង​ខុស​ឆ្គង​ឡើយ » ។

ខ្ញុំ​ត្រូវ​បាន​ហៅ​ឲ្យ​បម្រើ​ជា​សមាជិក​ម្នាក់​ក្នុង​កូរ៉ុម​នៃ​ពួក​ដប់ពីរ​នាក់​នា​ឆ្នាំ​១៩៦៣ ដោយ​ប្រធាន ដេវីឌ អូ មិកឃេ ( ១៨៧៣–១៩៧០ ) ។ លោក​បាន​បង្រៀន​ពី​ការ​ត្រិះរិះ​ចំពោះ​មនុស្ស​ដទៃ​តាម​របៀប​ដែល​លោក​បាន​រស់​នៅ ។ លោក​បាន​ថ្លែង​ថា « គ្រិស្ដសាសនិក​ដ៏​ពិត​មាន​នូវ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ក្នុង​ទង្វើ​របស់​ខ្លួន » ។

ប្រធាន យ៉ូសែប ហ៉្វីលឌីង ស៊្មីធ ( ១៨៧៦–១៩៧២ ) ជា​អ្នក​និពន្ធ​សៀវភៅដ៏​ច្រើន​បំផុត​​របស់​សាសនាចក្រ មាន​នូវ​ការ​សិក្សា​ជ្រៅ​ជ្រះ​ស្ដីពី​ដំណឹងល្អ​ជា​គោលការណ៍​ដឹកនាំ​មួយ​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​លោក ។ លោក​បាន​អាន​ព្រះគម្ពីរ​ឥត​ឈប់​ឈរ ហើយ​បាន​ស្គាល់​ការ​បង្រៀន និង​គោលលទ្ធិ​ដែល​មាន​នៅ​ក្នុង​ទំព័រ​នៃ ព្រះគម្ពីរ​ទាំងនោះ​ជាង​មនុស្ស​ទាំងអស់​ដែល​ខ្ញុំ​ធ្លាប់​ស្គាល់ ។

ប្រធាន ហារ៉ូល ប៊ី លី ( ១៨៩៩–១៩៧៣ ) បាន​បម្រើ​ជា​ប្រធាន​ស្តេក​របស់​ខ្ញុំ កាល​ខ្ញុំ​នៅ​ក្មេង ។ ពាក្យ​ដក​ស្រង់​មួយ​ដែល​លោក​ចូល​ចិត្ត​គឺ « ចូរ​ឈរ​នៅក្នុង​ទី​បរិសុទ្ធ​ទាំងឡាយ ហើយ​ចូរ​កុំរើ​ឡើយ » ។ លោក​បាន​លើក​ទឹកចិត្ត​ពួក​បរិសុទ្ធ​ឲ្យ​ត្រង​ត្រាប់​ស្ដាប់ ហើយ​ឆាប់​ធ្វើ​តាម​ការ​ខ្សឹប​ប្រាប់​ពី​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ។

ខ្ញុំ​ជឿ​ថា គោលការណ៍​ដឹកនាំ​មួយ​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ( ១៨៩៥–១៩៨៥ )​ គឺ​ជា​ការ​បូជា ។ លោក​បាន​បូជា​ទាំង​ស្រុង ហើយ​ឥត​មាន​មន្ទិល​ចំពោះ​ព្រះអម្ចាស់​ឡើយ ។ លោក​ក៏​បាន​បូជា​ចំពោះ​ការ​រស់នៅ​តាម​ដំណឹងល្អ​ផង​ដែរ ។

កាល​ប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន ( ១៨៩៩–១៩៩៤ ) បាន​ក្លាយ​ជា​ប្រធាន​សាសនាចក្រ លោក​បាន​ហៅ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​បម្រើ​ជា​ទីប្រឹក្សា​ទីពីរ​របស់​លោក​ក្នុង​គណៈប្រធាន​ទីមួយ ។ សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​គឺជា​គោលការណ៍​ដឹកនាំ​របស់​លោក ដែល​វា​មាន​នៅ​ក្នុង​ពាក្យ​ដក​ស្រង់​មួយ​ដែល​លោក​ចូល​ចិត្ត ជា​បន្ទូល​របស់​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​ថា « តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​គួរ​ធ្វើ​ជា​មនុស្ស​បែបណា​ទៅ ? យើងប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ត្រូវឲ្យបានដូចជាយើង » ។

ប្រធាន ហាវើដ ដបុលយូ ហឹនធើរ ( ១៩០៧–៩៥ ) គឺជា​បុគ្គល​ម្នាក់​ដែល​តែង​មើល​មនុស្ស​ក្នុង​ផ្លូវ​ល្អ​បំផុត ។ លោក​មាន​ភាព​រួស​រាយ រាបសា​ជានិច្ច ។ វា​គឺជា​ឯកសិទ្ធិ​របស់​ខ្ញុំ​ដើម្បី​បម្រើ​ជា​ទីប្រឹក្សា​ទីពីរ​របស់​លោក ។

ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី បាន​បង្រៀន​យើង​ធ្វើ​កិច្ចការ​ឲ្យ​អស់​ពី​សមត្ថភាព​របស់​យើង ។ លោក​បាន​ថ្លែង​ទីបន្ទាល់​ដ៏​មាន​ឥទ្ធិពល​អំពី​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ និង​បេសកកម្ម​របស់​ទ្រង់ ។ លោក​បាន​បង្រៀន​យើង​ដោយ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ ។ ការ​បម្រើ​ជា​ទីប្រឹក្សា​ទីមួយ​របស់​លោក​គឺជា​កិត្តិយស និង​ជា​ពរជ័យ​មួយ​ចំពោះ​ខ្ញុំ ។

ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​បញ្ជូន​ពួក​ព្យាការី​មក ដោយសារ​ទ្រង់​ស្រឡាញ់​យើង ។ នៅ​អំឡុង​សន្និសីទ​ទូទៅ​ខែ​តុលា​នេះ ពួក​អ្នក​មាន​សិទ្ធិ​អំណាច​ទូទៅ​របស់​សាសនាចក្រ​នឹង​មាន​ឯក​សិទ្ធិ​ម្ដង​ទៀត​ដើម្បី​ចែក​ចាយ​បន្ទូល​របស់​ទ្រង់ ។ យើង​ទទួល​យក​ការ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​នេះ​ដោយ​ភាព​ម៉ឺងម៉ាត់ និង​ចិត្ត​រាបសា​ដ៏​អស្ចារ្យ ។

តើមានពរជ័យអ្វីម៉្លេះ ដែល​សាសនាចក្រ​នៃ​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ត្រូវ​បាន​ស្ដារ​ឡើង​វិញ​នៅ​លើ​ផែនដី​នេះ ហើយ​ដែល​សាសនាចក្រ​នេះ ត្រូវ​បាន​សង់​នៅ​លើ​សិលា​នៃ​វិវរណៈ ។ វិវរណៈ​ជា​បន្ត​បន្ទាប់​គឺ​ជា​កត្តា​ដ៏​ចាំបាច់​បំផុត​នៃ​ដំណឹងល្អ​របស់​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

សូម​ឲ្យ​យើង​រៀបចំ​ខ្លួន​ទទួល​វិវរណៈ​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ដែល​កើត​មាន​ឡើង​យ៉ាង​សន្ធឹក​សន្ធាប់​អំឡុង​ពេល​សន្និសីទទូទៅនោះ ។ សូម​ឲ្យ​ដួង​ចិត្ត​យើង​បាន​ពោរ​ពេញ​ដោយ​ការ​តាំង​ចិត្ត​ដ៏​មុតមាំ កាល​យើង​លើក​ដៃ​គាំទ្រ​ពួក​ព្យាការី និង​ពួក​សាវក​បច្ចុប្បន្ន ។ សូម​ឲ្យ​យើង​ត្រូវបាន​បំភ្លឺ លើក​ស្ទួយ លួង​លោម ហើយ​ពង្រឹង កាល​យើង​ស្ដាប់​សារលិខិត​របស់ពួកលោក ។ ហើយ​សូម​ឲ្យ​យើង​ត្រៀម​ជា​ស្រេច​ដើម្បី​តាំង​ចិត្ត​យើង​ជា​ថ្មី​ចំពោះ​ព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ — ដំណឹងល្អ​​របស់​ទ្រង់ និង​កិច្ចការ​របស់​ទ្រង់ — ហើយ​រស់​នៅ​ជាមួយ​ការ​តាំង​ចិត្ត​ថ្មី​ក្នុង​ការ​គោរព​តាម​បទបញ្ញត្តិ​របស់​ទ្រង់ និង​ការ​អនុវត្ត​តាម​ព្រះទ័យ​របស់​ទ្រង់ ។