เสียงวิสุทธิชนยุคสุดท้าย
งานอาชีพ: ศรัทธามาก เครื่องเรือนน้อย
เลนิเน ซาติอาโก ดูอาร์เต นาซาเรโน, ซัลวาดอร์ บาเอีย บราซิล
ภาพประกอบโดย อัลเล็น การ์นส์
สมัยที่ผมกับภรรยาแต่งงานกัน ผมว่างงาน เรามีเครื่องเรือนน้อยมาก แต่เรามีความรักมากและศรัทธามาก
ในที่สุดเมื่อผมได้งาน ผมต้องทำงานบ่ายวันอาทิตย์ด้วย ผมเคยสัญญากับพระเจ้าว่าผมจะไม่ทำงานในวันของพระองค์ แต่ผมยังต้องรับผิดชอบเรื่องการหาเลี้ยงครอบครัว แม้กระนั้นสัญญาที่ผมทำไว้ไม่ได้ออกจากความคิดผม
คำตอบมาถึงผมในวันอาทิตย์ต่อมาขณะร้องเพลง “มาเถิด มาเถิด สะบาโตเช้า” (เพลงสวด, บทเพลงที่ 140) และตระหนักในความสำคัญของวันสะบาโต หลังจากเรียนรู้ว่าผมต้องไม่เลือกทำตามตารางเวลาใหม่ ผมจึงออกจากงานนั้น เราดำเนินชีวิตต่อไปโดยเชื่อว่าพระเจ้าจะทรงดูแลเรา ภรรยาผมทำงานเลี้ยงดูเรา และเรามีลูกสาวคนแรกชื่อซาเรีย ระหว่างนั้นผมเรียนหลักสูตรช่างอิเล็กทรอนิกส์ โดยใช้เงินจากกองทุนต่อเนื่องเพื่อการศึกษา แต่ก็ยังไม่มีงานทำ
ภรรยาผมต้องกลับไปทำงานหลังจากซาเรียเกิดได้สามเดือน แต่ซาเรียคิดถึงเธอมาก เราสวดอ้อนวอนให้รู้ว่าจะทำอย่างไรและตัดสินใจให้เธอลาออกจากงาน ดูเหมือนไม่ฉลาดแต่เรารู้สึกว่านั่นเป็นสิ่งที่เราควรทำ เรามีเงินประกันการว่างงานสี่เดือนให้ผมใช้หางาน และเมื่อถึงเวลาที่พระเจ้าทรงเห็นควรผมก็ได้งานชั่วคราวทำ
เมื่ออแมนดาลูกสาวคนที่สองเกิด ผมได้ฝึกงานด้านเทคนิค แต่ก็ยังลำบาก เรายังมีเครื่องเรือนน้อยเหมือนเดิมและงานยังไม่มั่นคง ผมเรียนหลักสูตรการหาเลี้ยงชีพอย่างพอเพียงของศาสนจักรสองครั้ง ผมทำดีที่สุดแม้จะมีรายได้น้อยจนแทบไม่พอใช้กับสิ่งจำเป็นพื้นฐานของเรา
สิบห้าเดือนหลังจากเริ่มฝึกงาน ผมได้งานประจำ เวลานี้ผมเป็นเจ้าหน้าที่เทคนิคด้านการวัดพลังงานไฟฟ้าที่ศูนย์ช็อปปิ้งขนาดใหญ่ ผมทำงานวันจันทร์ถึงวันศุกร์ซึ่งถือว่าเป็นปาฏิหาริย์ในธุรกิจประเภทนี้ เพื่อนร่วมงานทั้งหมดของผมทำงานวันอาทิตย์และวันหยุด เรามีประกันสุขภาพและเครื่องเรือน! ผมรู้ว่าพระเจ้าและกองทุนต่อเนื่องเพื่อการศึกษาพาผมมาถึงจุดนี้ ผมรู้ว่าถ้าเราทำส่วนของเรา พระเจ้าจะทรงทำส่วนของพระองค์เสมอ และเราจะเลี้ยงดูตนเองได้