សារលិខិតគណៈប្រធានទីមួយ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ 2015
ទីបន្ទាល់ និង ការប្រែចិត្តជឿ
មានភាពខុសប្លែកពីគ្នាមួយរវាងការទទួលបានទីបន្ទាល់នៃសេចក្ដីពិត និងការប្រែចិត្តជឿដ៏ពិតប្រាកដ ។ ឧទាហរណ៍ សាវកដ៏ឆ្នើម ពេត្រុស បានថ្លែងទីបន្ទាល់របស់លោកទៅកាន់ព្រះអង្គសង្គ្រោះថា លោកដឹងថាព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះ ។
«[ ព្រះយេស៊ូវ ] បានមានបន្ទូលសួរថា ចុះឯអ្នករាល់គ្នាវិញ តើថាខ្ញុំជាអ្នកណា ?
« ហើយស៊ីម៉ូន ពេត្រុសទូលឆ្លើយថា ទ្រង់ជាព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រា នៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ ។
« រួចព្រះយេស៊ូវ មានបន្ទូលតបឆ្លើយវិញថា អ្នកស៊ីម៉ូន កូនយ៉ូណាសអើយ ៖ អ្នកមានពរ ដ្បិតមិនមែនជាសាច់ឈាម ដែលបានសម្តែងឲ្យអ្នកស្គាល់ទេ គឺព្រះវរបិតានៃខ្ញុំដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌វិញ » (ម៉ាថាយ 16:15–17) ។
រួចក្រោយមក នៅក្នុងសេចក្ដីទូន្មានរបស់ទ្រង់ទៅដល់ ពេត្រុស ព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនលោកពីរបៀបប្រែក្លាយទៅជាអ្នកប្រែចិត្តជឿដ៏ពិតប្រាកដ ហើយដើម្បីបន្តការប្រែចិត្តជឿនោះពេញមួយជីវិត ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលដូច្នេះថា ៖ « កាលណាអ្នកបានប្រែចិត្តវិលមកវិញ នោះចូរចម្រើនឲ្យបងប្អូនអ្នកបានខ្ជាប់ខ្ជួនឡើង » (លូកា 22:32) ។
ព្រះយេស៊ូវ បានបង្រៀនដល់ ពេត្រុស ថានៅមានការផ្លាស់ប្ដូរដ៏ធំមួយដែលត្រូវតែមានដែលលើសពីការមានទីបន្ទាល់ដើម្បីអាចពិចារណា គិត ហើយប្រព្រឹត្តក្នុងនាមជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានប្រែចិត្តជឿទៅទៀត ។ នោះគឺជាការផ្លាស់ប្ដូរដ៏ធំដែលយើងទាំងអស់គ្នាប្រាថ្នាចង់បាន ។ នៅពេលយើងទទួលបានវាហើយ នោះយើងត្រូវធ្វើឲ្យការផ្លាស់ប្ដូរនោះបន្តមានជាដរាបដល់ចុងបំផុតនៃការសាកល្បងជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើង ( សូមមើល អាលម៉ា 5:13-14) ។
យើងដឹងពីបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនយើង និងពីការសង្កេតមើលមនុស្សដទៃថា ការមានពេលវេលាដ៏អស្ចារ្យនៃអំណាចខាងវិញ្ញាណតែបន្តិចបន្តួចនោះនឹងមិនគ្រប់គ្រាន់ឡើយ ។ ពេត្រុស បានបដិសេធថាលោកមិនស្គាល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះឡើយសូម្បីតែក្រោយពីលោកបានទទួលសាក្សីតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះគ្រីស្ទ ក៏ដោយ ។ សាក្សីទាំងបីរូបនៃព្រះគម្ពីរមរមនបានទទួលទីបន្ទាល់ដោយចំៗដែលប្រទានឲ្យដល់ពួកលោកថា ព្រះគម្ពីរមរមនគឺជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ប៉ុន្តែក្រោយមកពួកលោកបានស្ទាក់ស្ទើរក្នុងលទ្ធភាពរបស់ខ្លួនដើម្បីគាំទ្រ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ថាជាព្យាការីនៃសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ។
យើងត្រូវការការផ្លាស់ប្ដូរមួយក្នុងដួងចិត្តរបស់យើង ដូចបានពិពណ៌នានៅក្នុងព្រះគម្ពីរអាលម៉ាថា ៖ « ហើយគេទាំងអស់គ្នាបានប្រកាសប្រាប់ដល់ប្រជាជននូវពាក្យដដែលដូចគ្នា—ថាចិត្តគេបានផ្លាស់ប្ដូរ ថាគេគ្មានបំណងនឹងធ្វើអំពើអាក្រក់ទៀតឡើយ » ។ (អាលម៉ា 19:33 សូមមើលផងដែរ ម៉ូសាយ 5:2) ។
ព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនយើងថា នៅពេលយើងប្រែចិត្តជឿដ៏ពិតប្រាកដចំពោះដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ នោះដួងចិត្តរបស់យើងនឹងបែរចេញពីភាពអាត្មានិយម ហើយតម្រង់ឆ្ពោះទៅឯការបម្រើដើម្បីលើកមនុស្សដទៃឡើងទន្ទឹមនឹងពេលដែលពួកគេជឿនទៅមុខទៅកាន់ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ ដើម្បីទទួលបានការប្រែចិត្តជឿបែបនោះ យើងអាចអធិស្ឋាន ហើយខិតខំដោយសេចក្ដីជំនឿដើម្បីអាចបានកើតសាជាថ្មីតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
យើងអាចចាប់ផ្ដើមដោយការអធិស្ឋានសុំសេចក្ដីជំនឿដើម្បីប្រែចិត្តពីអស់ទាំងភាពអាត្មានិយម ហើយសុំអំណោយទាននៃការខ្វាយខ្វល់ពីមនុស្សដទៃឲ្យច្រើនជាងខ្លួនឯង ។ យើងអាចអធិស្ឋានសុំអំណាចដើម្បីទុកអំនួត និងសេចក្ដីច្រណែនចោលមួយអន្លើ ។
ការអធិស្ឋានក៏នឹងជាគន្លឹះដ៏សំខាន់មួយផងដែរដើម្បីទទួលបានអំណោយទាននៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ និងចំពោះសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទ ( សូមមើល មរ៉ូណៃ 7:47-48) ។ កត្តាទាំងពីរនេះកើតឡើងស្របជាមួយគ្នា ។ នៅពេលយើងអាន ពិចារណា ហើយអធិស្ឋានចំពោះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ នោះយើងនឹងកាន់តែស្រឡាញ់ព្រះបន្ទូលនោះ ។ ព្រះអម្ចាស់បានដាក់ព្រះបន្ទូលនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើង ។ នៅពេលយើងស្គាល់សេចក្ដីស្រឡាញ់នោះ យើងនឹងចាប់ផ្ដើមស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់កាន់តែច្រើនឡើងៗ ។ ដោយព្រោះសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះហើយ ទើបសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្សដទៃនឹងកើតឡើង គឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងត្រូវមានដើម្បីចម្រើនអ្នកទាំងឡាយណាដែល ព្រះដាក់ពួកគេនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ។
ឧទាហរណ៍ យើងអាចអធិស្ឋានដើម្បីស្គាល់អ្នកទាំងឡាយណាដែលព្រះអម្ចាស់អាចនឹងបញ្ជូនអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាទៅបង្រៀន ។ អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោងអាចអធិស្ឋានដោយសេចក្ដីជំនឿដើម្បីដឹងតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណនូវអ្វីដែលត្រូវបង្រៀន ហើយថ្លែងទីបន្ទាល់ ។ ពួកគេអាចអធិស្ឋានដោយសេចក្ដីជំនឿថាព្រះអម្ចាស់នឹងបណ្ដាលឲ្យពួកគេមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្សគ្រប់រូបដែលពួកគេជួប ។ ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានឹងមិននាំមនុស្សគ្រប់រូបដែលពួកគេជួបឲ្យចុះទៅក្នុងទឹកនៃបុណ្យជ្រមុជ ហើយទទួលអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឡើយ ។ ប៉ុន្តែពួកគេអាចមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាដៃគូ ។ តាមរយៈការបម្រើ និងដោយមានជំនួយពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅគ្រានោះពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានឹងមានការផ្លាស់ប្ដូរមួយដ៏ធំនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ ។
ការផ្លាស់ប្ដូរនោះនឹងបន្តមានម្ដងហើយម្ដងទៀតដរាបណាពួកគេ រួមទាំងពួកយើងផងដែរ បន្តប្រព្រឹត្តដោយសេចក្ដីជំនឿដោយគ្មានភាពអាត្មានិយមពេញមួយជីវិតដើម្បីចម្រើនមនុស្សដទៃឲ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួនឡើងនៅក្នុងដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ការប្រែចិត្តជឿនឹងពុំមែនជាព្រឹត្តការណ៍ទោល ឬអ្វីមួយដែលនឹងបញ្ចប់ទៅក្នុងមួយរយៈកាលនៃជីវិតនោះទេ ប៉ុន្តែ វានឹងជាដំណើការដែលចេះតែបន្តឥតដាច់ ។ ជីវិតអាចមានពន្លឺត្រចះត្រចង់ដរាបដល់ថ្ងៃបានល្អឥតខ្ចោះ គឺនៅពេលដែលយើងនឹងឃើញព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយឃើញថាយើងបានប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ ។ ព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនពីដំណើរជីវិតដូច្នេះថា ៖ « អ្វីដែលមកពីព្រះ ជាពន្លឺ ហើយអ្នកណាដែលទទួលពន្លឺ ហើយនៅជាប់ក្នុងព្រះ នោះទទួលពន្លឺថែមទៀត ហើយពន្លឺនោះភ្លឺកាន់តែខ្លាំងឡើងៗរហូតដល់ថ្ងៃបានល្អឥតខ្ចោះ » (គ. និង ស. 50:24) ។
ខ្ញុំសូមសន្យានឹងអ្នកថាការណ៍នោះអាចមានសម្រាប់យើងម្នាក់ៗ ។
© ឆ្នាំ 2015 ដោយ Intellectual Reserve, Inc ។ រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង ។ បោះពុម្ពនៅ ស.រ.អា. ។ អនុមតិជាភាសាអង់គ្លេស ៖ 6/14 ។ អនុមតិឲ្យបកប្រែ ៖ 6/14 ។ ការបកប្រែនៃ First Presidency Message, February 2015. Cambodian ។ 12582 258
ការបង្រៀនចេញពីសារលិខិតនេះ
អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានប្រើ « រឿងប្រដូចនៃផ្លែត្រសក់ជ្រក់ » ដើម្បីបង្រៀនថា ការប្រែចិត្តជឿគឺជាដំណើការជាបន្តបន្ទាប់ច្រើនជាងព្រឹត្តការណ៍ដែលកើតឡើងតែម្ដង ៖ « មួយបន្ទាត់ម្ដងមួយបន្ទាត់ម្ដង និងមួយសិក្ខាបទម្ដងមួយសិក្ខាបទម្ដង បន្តិចម្ដងៗ ហើយស្ទើរតែមិនអាចសង្កេតបាន ដែលសកម្មភាព គំនិត ពាក្យសម្ដី និងទង្វើរបស់យើងសមស្របទៅនឹងព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះ » (“Ye Must Be Born Again,” Liahona, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2007 ទំព័រ 19 ) ។ សូមគិតពីការរំឭកពីរឿងប្រដូចនៃផ្លែត្រសក់ជ្រក់ជាមួយមនុស្សដែលអ្នកបង្រៀន ។ តើយើងម្នាក់ៗអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីជឿនទៅមុខដោយខ្ជាប់ខ្ជួននៅក្នុងដំណើការសន្សឹមៗនៃការប្រែចិត្តជឿដែលទាំងប្រធាន អាវរិង និង អែលឌើរ បែដណា បានពិភាក្សានោះ ?