Bijzonder gedeelte over Plicht jegens God
Een hoger doel
Mensen voor kerkactiviteiten uitnodigen is een uitstekende manier om onze priesterschapsplicht om ‘allen uit [te] nodigen om tot Christus te komen’ te vervullen (Leer en Verbonden 20:59).
Onze ring, de ring San Cristóbal (Venezuela), besloot een voetbaltoernooi voor de Aäronische priesterschap te organiseren. Die activiteit had ook ten doel om vriendschappen te versterken en de verschillende priesterschapsquorums te sterken.
De ringleiders zeiden dat alleen de jongemannen van iedere wijk of gemeente mee mochten doen en dat zij nieuwe leden of minderactieve leden moesten aanmoedigen om mee te doen, zodat ze voor iedere leeftijdsgroep een compleet team zouden hebben. In onze wijk, de wijk Táriba, waren maar twee diakenen, één leraar en een paar priesters.
Een team bij elkaar krijgen
Mijn zoon, José Francisco, die we liefdevol ‘Junior’ noemen, zat in het diakenenquorum met zijn goede vriend Oscar Alejandro. Het was duidelijk dat er niet genoeg jongens waren om aan het voetbaltoernooi te kunnen deelnemen. Dus spoorden ze met de zendelingen en wijkleiders alle minderactieve jongeren op. Iedere week namen ze de tijd om die jongens op te zoeken, ze aan te moedigen en hun vertrouwen te winnen. Dankzij de moeite van deze twee twaalfjarige jongens vonden ze genoeg jongemannen voor een team. Een van de wonderen die hun werk tot gevolg had, was dat onze wijk er verscheidene actieve jongeren bij kreeg!
Doordeweeks haalden ze hun nieuwe vrienden op en trainden op een veldje. Het was veel werk en ze waren altijd moe. Ze hadden weinig coaching of strategie, maar dat hield ze niet tegen. Ze waren blij met wat ze deden.
Het toernooi begint
Eindelijk brak de dag van het toernooi aan. Ons dappere team diakenen arriveerde bij het ringcentrum. Ze hadden niet veel supporters om ze aan te moedigen, evenmin hadden ze een coach om ze te helpen of uniforms zoals de meeste andere teams. Maar ze speelden enthousiast, eensgezind en met liefde.
De eerste wedstrijd leden ze een verpletterende nederlaag. Maar ze gaven niet op en de hele ring begon ze aan te moedigen; iedereen zei dat de jongens van de wijk Táriba zo’n goed voorbeeld waren.
Junior was de keeper. Hij verdedigde het doel met zoveel vuur dat de ballen afdrukken op zijn handen achterlieten. Die avond thuis zei hij dat zijn handen echt pijn deden en dat hij handschoenen nodig had. We pakten ons spaargeld om een paar handschoenen voor hem te kopen. Maar de handschoenen waren te duur, dus kochten we stoffen tuinhandschoenen. Hij nam ze dankbaar aan.
Ik weet niet waar zijn team de motivatie vandaan haalde om verder te gaan. Ze waren de laagste in de poule, maar ze bleven spelen.
Uiteindelijk brak de tijd aan voor de eliminatieronden. Als gevolg van het tekort aan diakenen in onze ring, mocht onze dappere groep in de finale spelen, maar ze speelden tegen een getraind team met een coach die een heel goede speler was. Hij had veel tijd aan het trainen van zijn team besteed. Ze waren het topteam. Ze speelden in uniform en vertoonden de soort discipline die je door trainen ontwikkelt. Hun coach vertrouwde er vast op dat ze zouden winnen omdat het team van mijn zoon niet zo goed was.
Mijn man kwam juist terug van een reis en hij besloot de diakenen te helpen. Hij moedigde ze aan, gaf ze wat aanwijzingen en tot onze verbazing wonnen ze. Dus mochten ze tegen het team van de andere ring spelen. Onze jongemannen wonnen weer!
Toen de wedstrijd afgelopen was, applaudiseerde iedereen. De menigte kon nauwelijks geloven dat die jongemannen de eerste plaats in de diakenencategorie konden behalen en de derde plaats van de hele Aäronische priesterschap.
Hun doelen bereiken
Van deze ervaring leerden we over beginselen en eeuwige waarheden die ons in dit leven ten dienste zullen staan. De jongemannen van de ring waren een voorbeeld van liefde, activering, doorzettingsvermogen, enthousiasme en samenwerken als team. Ze lieten zien wat het ware doel van de activiteit was. Ze ontwikkelden vriendschapsbanden met anderen.
Illustratie Bjorn Thorkelson