Mijn eerste strijd
Toen ik zeventien jaar was ging ik bij de Royal Canadian Army Reserve. Ik werd naar een opleidingscentrum gestuurd en voor het eerst in mijn leven stond ik op eigen benen. Ik kon op mijn vingers natellen dat er verleiding op mijn pad zou komen om mijn getuigenis op de proef te stellen en mij ertoe te brengen niet meer naar de kerk te gaan.
Toen ik op de basis arriveerde gaf een sergeant ons een rondleiding langs de verschillende gebouwen en gebedshuizen op het terrein. Ik vroeg waar de mormoonse kerk was gevestigd. De sergeant keek mij een moment aan. Toen zei hij dat er geen mormoonse kerk op de basis was, maar als ik naar die kerk wilde ik met hem en zijn vrouw mee kon rijden. Hij was onlangs lid van de kerk geworden en wilde maar wat graag iemand meenemen. Ik was blij dat die optie er was, maar ik was er eigenlijk nog niet uit of ik de daaropvolgende zondag wel zou gaan. Ik was per slot van rekening alleen en ik kon kiezen wat ik wilde. Maar iets in mij zei mij dat ik moest gaan.
Die zaterdagavond was een van de moeilijkste van mijn leven. Ik noem die sindsdien mijn ‘boom des levens’-ervaring. Die begon toen mijn kornuiten mij vroegen of ik meeging naar de kantine. Ik wist dat ze daar alleen maar heen gingen om zich vol te gooien. Ik zei tegen ze dat ik liever vroeg naar bed ging, omdat ik vroeg op moest voor de kerk. Ze lachten mij uit en gingen op weg naar de kantine.
Toen ze weg waren, ging ik op mijn bed zitten. Vandaar keek ik uit op het balkon van de kantine, waar mijn vrienden zaten te drinken en lol te trappen. Ik dacht aan hoe ze mij hadden uitgelachen omdat ik niet mee wilde. Ik voelde mij zoals Lehi zich moet hebben gevoeld toen hij naar het grote en ruime gebouw keek, waarin hij mensen zag die hem uitlachten (zie 1 Nephi 8:26–27). Ik wendde mijn hoofd af naar mijn tafel, waar ik mijn schriften op zag liggen. Ik sloeg ze open en begon te lezen. Ze waren mijn roede van ijzer, en net als het woord Gods het gezin van Lehi veiligheid had geboden, wist ik dat zij ook mij zouden beschermen.
Ik herinner mij niet wat ik die avond gelezen heb, maar ik weet wel dat ik de Geest gevoeld heb. Ik voelde die weer toen ik de volgende ochtend naar de kerk ging. Door tijdens mijn verblijf op de basis elke zondag naar de kerk te gaan, bouwde ik een blijvend getuigenis van het evangelie van Jezus Christus op. Niet lang na mijn legeropleiding viel mij het geluk ten deel om een voltijdzending in het zendingsgebied Sacramento (Californië) te vervullen, waardoor ik mijn getuigenis aan anderen kon geven.
Die eerste zaterdagavond in het leger was een van de moeilijkste van mijn leven. Ik moest een keuze maken die van invloed zou zijn op mijn toekomst.
Illustratie Steve Kropp