Przesłanie Przywrócenia
Oznajmiamy światu, że pełnia ewangelii Jezusa Chrystusa została przywrócona na ziemię.
W ramach moich zadań, związanych z konferencją palika w Dolinie Jeziora Słonego, poprosiłem pewnego młodego prezydenta kworum diakonów, aby razem ze mną przemawiał o kluczach kapłańskich. Chciałem, aby zrozumiał, że pełni bardzo wyjątkowy urząd, obejmujący klucze przewodniczenia kworum kapłańskiemu. Rozmawialiśmy o tym, jak wielka to odpowiedzialność dzierżyć klucze i jakie to wyjątkowe przeżycie przynależeć do kworum. Na zakończenie krótkiej prezentacji zapytałem, ilu członków ma w swoim kworum. Odpowiedział, że czternastu.
Następnie zadałem pytanie: „Ilu jest aktywnych?”
Jego odpowiedź brzmiała: „Dwunastu”.
Wtedy zapytałem: „A co z pozostałą dwójką?”
Odpowiedział: „Muszę się wziąć do pracy i sprawić, by byli aktywną częścią naszego kworum”.
Zapytałem, ile czasu mu to zajmie. Pomyślał i odparł, że jakieś trzy miesiące. Zachęcałem go, by wytrwał w tym postanowieniu.
Trzy miesiące później, niemal co do dnia, otrzymałem od niego list, w którym mnie poinformował, że wszyscy członkowie jego kworum są teraz aktywni. Powiedział, że zaprzyjaźnił się z nimi i że jeden przychodzi na spotkania kworum diakonów, a drugi został ustanowiony nauczycielem. Byłem obezwładniony jego odpowiedzią. Cóż to za przykład szanowania swojego kapłaństwa i wykorzystywania jego kluczy do wypełniania zadania, jakie Pan mu dał do wypełnienia. Nie mogłem przestać zdumiewać się planem, jaki ustanowił Pan, by zarządzać Swoją pracą tu, na ziemi, przy użyciu mocy kapłańskich.
Ten młody mężczyzna, nie mający jeszcze czternastu lat, otrzymuje cenne wskazówki, które przygotowują go do służby trwającej całe życie. Czy potraficie zobaczyć, jak za pięć czy sześć lat kontynuuje swą służbę, mając plakietkę na marynarce swego garnituru, wskazującą, że oddaje dwa lata swego życia jako misjonarz dla Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich?
Poza doświadczeniem, jakie zdobywa wykorzystując swe kapłaństwo w służbie innym, przygotowania tego młodego mężczyzny muszą też obejmować solidne zrozumienie przesłania Przywrócenia — przesłania, które tysiące misjonarzy głosi dziś światu. Jest to przesłanie, które mówi, że w naszych czasach, w tej dyspensacji pełni czasów, ewangelia została przywrócona, aby błogosławić wszystkich, którzy jej wysłuchają i będą jej posłuszni.
Pierwsza Wizja
Dyspensacja pełni czasów nastała w konsekwencji bardzo wyjątkowej wizji, danej innemu młodemu mężczyźnie, który nie miał jeszcze piętnastu lat, a który udał się do lasku, by pomodlić się o odpowiedź na pytanie, jakie miał na temat religii. Józef Smith opisał tę wspaniałą wizję, która została przed nim roztoczona, tymi słowami:
„Ujrzałem słup światła dokładnie nad głową przewyższający blaskiem słońce, który opuszczał się stopniowo aż objął mnie.
[…] Kiedy światło padło na mnie, ujrzałem dwie Postacie, których blask i chwała były nie do opisania, stojące nade mną w powietrzu. Jedna z nich przemówiła do mnie nazywając mnie po imieniu i rzekła wskazując na drugą postać — Oto Mój Umiłowany Syn. Słuchaj Go!“ (Józef Smith — Historia 1:16–17).
Wizja ta objawiła nam, że Bóg, nasz Ojciec, i Jezus Chrystus, Jego Umiłowany Syn, to dwie odrębne postacie. Każdy z Nich ma powłokę z ciała i kości, która jest chwalebna i doskonała, co wyjaśniło błędne przekonania na temat koncepcji Boga, trwające przez wieki. Czy kogoś więc dziwi, że kiedy Józef Smith pisał Zasady Wiary, w pierwszej z nich oświadczył: „Wierzymy w Boga, Wiecznego Ojca, w Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i w Ducha Świętego”? (Zasady Wiary 1:1).
Księga Mormona
Wiedząc, że po tym, jak Prorok opowie o Pierwszej Wizji, natychmiast pojawią się wątpliwości, niewiara i dezinformacja, Pan wyjawił Księgę Mormona, jeszcze jedno świadectwo o naszym Panu, Jezusie Chrystusie. Ten starożytny tom pism świętych jest uświęconym towarzyszem Biblii, zawierającym pełnię wiecznej ewangelii Jezusa Chrystusa. Zapewnia też światu przekonujący dowód na to, że Józef Smith jest prawdziwym prorokiem Boga. Nauki i Przymierza zawierają następujące oświadczenie na temat pojawienia się Księgi Mormona:
„[Bóg] dał mu przykazania, które go natchnęły;
I dał mu moc z nieba, w sposób wcześniej przygotowany, do przetłumaczenia Księgi Mormona;
Która zawiera kronikę upadłego ludu oraz pełnię ewangelii Jezusa Chrystusa dla obcych narodów oraz dla Żydów;
Przekazaną przez natchnienie i potwierdzoną innym przez służbę aniołów, i głoszoną przez nich światu —
Udowadniając światu, że Pisma Święte są prawdziwe i że Bóg zsyła ludziom natchnienie i powołuje ich do swego świętego dzieła w tej epoce i pokoleniu, jak czynił to także dla dawnych pokoleń” (NIP 20:7–11).
Tłumaczenie Księgi Mormona jest cudem samym w sobie i stanowi kolejny dowód boskiego pochodzenia tej księgi. Kiedy Oliwier Cowdery przybył do Harmony, w Pensylwanii, 5 kwietnia 1829 roku, by służyć Prorokowi jako skryba, przetłumaczonych było zaledwie kilka stron tekstu ostatecznego. Tego wieczoru Józef i Oliwier zasiedli razem i do późnej nocy dyskutowali nad doświadczeniem Proroka. Dwa dni później, 7 kwietnia, rozpoczęli dzieło tłumaczenia. Przez następne trzy miesiące Józef tłumaczył w zadziwiającym tempie — około 500 stron w około 60 dni roboczych.
Oliwier napisał o tym niezwykłym doświadczeniu: „Były to niezapomniane dni — w piersi mej budziła się najgłębsza wdzięczność, gdy tak siedziałem słuchając głosu dyktowanego przez natchnienie z nieba! Mijał tak dzień za dniem, niczym nie przerwane, i zapisywałem słowa z jego ust, gdy tłumaczył historię czyli kronikę Księgi Mormona, posługując się Urimem i Tummimem” (Messenger and Advocate, paźdz. 1834, 14; zob. także Józef Smith — Historia 1:71, przypis).
Kapłaństwo
Kiedy Józef i Oliwier kontynuowali pracę, byli poruszeni doktrynami, zawartymi w tej księdze. Byli pod szczególnym wrażeniem doktryny chrztu, jakiej nauczał zmartwychwstały Zbawiciel podczas Swej bytności pośród mieszkańców półkuli zachodniej. Ważność doktryny chrztu została jasno przedstawiona w ich umysłach. Zdecydowali, że muszą zwrócić się do Pana w żarliwej modlitwie, aby mogli dowiedzieć się, w jaki sposób mogą uzyskać dla siebie błogosławieństwo bycia ochrzczonym.
15 maja 1829 roku udali się do lasku, w pobliżu rzeki Susquehanna i uklęknęli, by się pomodlić. Oliwier opisał, co się później wydarzyło: „Znagła, jakby ze środka wieczności, głos Odkupiciela uspokoił nas a zasłona się opuściła i anioł Boga zstąpił odziany w chwałę przynosząc tak niecierpliwie wyczekiwaną wieść oraz klucze Ewangelii Pokuty. Co za radość! Co za cud! Co za zdumienie! Podczas gdy świat był nękany i rozpraszany — gdy miliony macały jak ślepcy szukający ściany, a cała masa ludzka była w niepewności, nasze oczy ujrzały, a uszy usłyszały” (Messenger and Advocate, paźdz. 1834, 15; zob. także Józef Smith — Historia 1:71, przypis).
Anioł przedstawił się jako Jan, ten sam, którego w Nowym Testamencie nazywano Janem Chrzcicielem. Położył swe ręce na głowach Józefa oraz Oliwiera i powiedział:
„Wam, którzy służycie jako i ja, przekazuję w imię Mesjasza Kapłaństwo Aarona, które dzierży klucze służby aniołów i ewangelii pokuty oraz chrztu przez zanurzenie w celu odpuszczenia grzechów; i nigdy więcej nie zostanie ono zabrane z Ziemi do czasu aż synowie Lewiego ponownie złożą Panu sprawiedliwą ofiarę.
Powiedział, że Kapłaństwo Aarona nie daje prawa nakładania rąk dla otrzymania daru Ducha Świętego, co zostanie nam dane później; nakazał nam pójść i ochrzcić się oraz dał wskazówki, że powinienem ochrzcić Oliwiera Cowdery, który z kolei winien udzielić mi chrztu.
Poszliśmy więc i zostaliśmy ochrzczeni. Najpierw ja go ochrzciłem, a potem on ochrzcił mnie, po czym położyłem swe ręce na jego głowie i wyświęciłem go do Kapłaństwa Aarona; następnie on złożył ręce na mnie i wyświęcił mnie do tego samego Kapłaństwa — albowiem tak nam nakazano” (Józef Smith — Historia 1:69–71).
Niedługo po tym ukazali się Apostołowie Piotr, Jakub i Jan, położyli swe ręce na głowach tych dwóch sług i nadali im Kapłaństwo Melchizedeka.
Kościół Jezusa Chrystusa
Teraz, kiedy owa moc do działania w imię Pana ponownie była na ziemi, Józefowi nakazano formalne zorganizowanie Kościoła. 6 kwietnia 1830 roku w domu Petera Whitmera seniora, w miejscowości Fayette, w stanie Nowy Jork, sześciu uprzednio ochrzczonych mężczyzn jednomyślnie głosowało za zorganizowaniem Kościoła Jezusa Chrystusa, zgodnie z przykazaniami Boga. Podczas tego spotkania przyszło objawienie:
„Oto prowadzić między sobą będziecie kronikę; i nazwany w niej będziesz wizjonerem, tłumaczem, prorokiem, apostołem Jezusa Chrystusa, starszym Kościoła z woli Boga Ojca i łaski twojego Pana, Jezusa Chrystusa,
Natchnionym przez Ducha Świętego do założenia fundamentów Kościoła i rozbudowania go dla najświętszej wiary.
A Kościół ten został zorganizowany i założony w roku waszego Pana tysiąc osiemset trzydziestym, w czwartym miesiącu, w szóstym dniu miesiąca zwanego kwietniem.
Przeto wy, to znaczy Kościół, zważać będziecie na wszystkie jego słowa i przykazania, które on wam da w miarę jak sam otrzyma, żyjąc w świętości wobec mnie;
Bo słowo jego przyjmiecie tak, jakby pochodziło z mych własnych ust, z całą cierpliwością i wiarą” (NiP 21:1–5).
Tym samym Kościół Jezusa Chrystusa ponownie zaistniał na ziemi, aby błogosławić ludzkość doktrynami i naukami Zbawiciela. Kościół ten zorganizowano wedle planu, jaki Pan ustanowił w czasach starożytnych.
W Biblii, w Liście do Efezjan, Paweł oświadczył:
„On ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a innych pasterzami i nauczycielami,
Aby przygotować świętych do dzieła posługiwania, do budowania ciała Chrystusowego,
Aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do męskiej doskonałości, i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej,
Abyśmy już nie byli dziećmi, miotanymi i unoszonymi lada wiatrem nauki przez oszustwo ludzkie i przez podstęp, prowadzący na bezdroża błędu,
Lecz abyśmy, będąc szczerymi w miłości, wzrastali pod każdym względem w niego, który jest Głową, w Chrystusa” (List do Efezjan 4:11–15).
Prezydent Hinckley powiedział o Przywróceniu: „I tak po wielu pokoleniach, które chodziły po tej ziemi — z czego wiele uwikłanych było w konflikt, nienawiść, ciemność i zło — nadszedł nowy dzień Przywrócenia. Ta wspaniała ewangelia poprzedziła ukazanie się Ojca i Syna chłopcu o imieniu Józef. Na świecie zajaśniał świt dyspensacji pełni czasów. Wszystko, co było dobre, piękne i boskie we wcześniejszych dyspensacjach, zostało przywrócone w tym nadzwyczajnym czasie” („Świt lepszego dnia”, Liahona, maj 2004, 83).
Nasze przesłanie jest wyjątkowe. Oznajmiamy światu, że pełnia ewangelii Jezusa Chrystusa została przywrócona na ziemię. Śmiało oznajmiamy, że klucze kapłaństwa zostały przywrócone człowiekowi wraz z mocą pieczętowania na ziemi i w niebiosach. Obrzędy niezbędne do zbawienia, o których Pan powiedział, że są wymagane, by dostąpić życia wiecznego razem z Nim, mogą być teraz dokonywane przez wiążące upoważnienie przez tych, którzy godnie korzystają z mocy Jego świętego kapłaństwa. Ogłaszamy światu, że są to czasy, o których prorocy biblijni mówili „dni ostatnie”. Jest to ostateczny czas przed przyjściem Jezusa Chrystusa, który będzie rządził i władał ziemią.
Zapraszamy wszystkich do wysłuchania naszego przesłania o przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa. Później możecie porównać to cudowne przesłanie z przesłaniami, które słyszycie z ust innych osób i wtedy możecie określić, które pochodzi od Boga, a które od człowieka.
Moim świadectwem dla was jest to, że to jest Kościół Jezusa Chrystusa ustanowiony w dniach ostatnich. W imię naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, amen.