មានពរហើយ អស់អ្នកដែលមានចិត្តបរិសុទ្ធ
អិល វិតនី ក្លេតុន
នៃពួកចិតសិបនាក់
សូមឲ្យព្រះប្រទានពរដល់ការខិតខំដ៏ស្មោះត្រង់របស់យើង ដើម្បីមានចិត្ត និងគំនិតបរិសុទ្ធ ដើម្បី « ឲ្យគុណធម៌ [ អាច ] តុបតែងគំនិត [ របស់យើង ] ដោយឥតឈប់ឈរឡើយ » ។
ដោយដើរតាមឆ្នេរនៅកោះការីប៊ីននៅព្រឹកមួយនារដូវក្ដៅ កាលពីច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ ភរិយាខ្ញុំ និងខ្ញុំបានឃើញទូកនេសាទត្រីតូចៗឈប់ចតលើខ្សាច់ ។ នៅពេលយើងឈប់ ហើយមើលទៅទូកទាំងនោះ ខ្ញុំបានរៀនអ្វីមួយអំពីការនេសាទត្រីដែលខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេចបានឡើយ ។ ជំនួសឲ្យការប្រើមង ខ្សែ ឬផ្លែសន្ទូច ពួកអ្នកនេសាទក្នុងស្រុកបានប្រើអន្ទាក់ដ៏សាមញ្ញដែលធ្វើឡើងដោយសំណាញ់លួស ។ អន្ទាក់នីមួយៗមានរាងដូចជាប្រអប់ ។ ពួកអ្នកនេសាទទាំងនោះបានកាត់បើកចំហបញ្ឈរដែលមានប្រវែងប្រហែល ៨ អ៊ីញនៅសងខាងអន្ទាក់ ហើយបន្ទាប់មកពត់ខ្សែភ្លើងនៅខាងក្នុងដែលបង្កើតជារន្ធតូចមួយដែលត្រីអាចចូលបាន ។
បងប្អូនប្រហែលជាអាចទាយដឹងហើយថា អន្ទាក់មួយមានដំណើរការបែបណា ។ ពួកអ្នកនេសាទទាំងនោះបានយកអន្ទាក់ដែលដាក់នុយចេញទៅសមុទ្រ ហើយដាក់វាចុះដល់បាតសមុទ្រ ។ នៅពេលត្រីមួយបានមកជិតអន្ទាក់នោះ ហើយធំក្លិននុយ វានឹងស្វែងរកកន្លែងបើកចំហនៅតាមផ្នែកខាងៗអន្ទាក់នោះ រួចហែលចូលទៅ ហើយក៏ជាប់នៅចន្លោះខ្សែលួសដែលបានកាត់ ។ បន្ទាប់មក ពេលត្រីដែលជាប់អន្ទាក់ព្យាយាមហែលចេញ នោះវានឹងដឹងថា ការហែលចូលអន្ទាក់គឺត្រូវឆ្លងកាត់ខ្សែលួសនោះ ប៉ុន្តែវាខុសគ្នាទាំងស្រុងដើម្បីហែលចេញកាត់ចុងលួសស្រួចៗទាំងនោះ—វាត្រូវជាប់ក្នុងអន្ទាក់ ។ នៅពេលពួកអ្នកនេសាទត្រឡប់មកវិញ ពួកគេបានអូសអន្ទាក់នេះចេញពីទឹក ហើយត្រីដែលជាប់អន្ទាក់នោះមិនយូរប៉ុន្មានក៏ក្លាយជាអាហារសមុទ្រស្រស់ៗសម្រាប់ពេលល្ងាច ។
មានដំណើររឿងមួយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់អំពីមនុស្សម្នាក់ដែលធ្លាក់ខ្លួនចូលទៅក្នុងអន្ទាក់ស្រដៀងគ្នានេះ ។ បុរសនោះគឺស្ដេចដាវីឌដ៏អស្ចារ្យ ហើយអ្វីដែលបានកើតឡើងគឺជារឿងមួយដ៏សោកសៅបំផុតនៅក្នុងបទគម្ពីរ ។
« ដល់ … រដូវដែលល្មមឲ្យស្តេចទាំងប៉ុន្មានចេញទៅច្បាំងបាននោះ ដាវីឌ ទ្រង់ចាត់ យ៉ូអាប់ ព្រមទាំងពលទ័ពរបស់លោក និងពួកអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់គ្នាឲ្យទៅគេក៏ [ ច្បាំងទាស់នឹងអាំម៉ូន ] ដែរ ។ ប៉ុន្តែដាវីឌក៏ស្នាក់នៅក្រុងយេរូសាឡិមនៅឡើយ ។
« មានកាល ១ ថ្ងៃ ពេលជិតងងឹត ហើយនោះ ដាវីឌ ក្រោកពីព្រះទែនយាងទៅមកនៅលើដំបូលដំណាក់ក៏ទតព្រះនេត្រទៅឃើញស្ត្រីម្នាក់កំពុងតែងូតទឹក នាងនោះមានរូបឆោមស្រស់ល្អណាស់ » ( សាំយូអែលទី២ ១១:១–២ ) ។
ដាវីឌបានដឹងថា ស្ត្រីនោះឈ្មោះបាសេបា ។ ស្វាមីរបស់នាងឈ្មោះ អ៊ូរី ជាទាហានម្នាក់ដែលចេញទៅជាមួយនឹងទ័ពផ្សេងទៀត ដើម្បីច្បាំងនឹងពួកសាសន៍អាំម៉ូន ជាកន្លែងដែលដាវីឌជាស្ដេចរបស់ពួកគេគួរតែមានវត្តមាននៅទីនោះ ។ ដាវីឌបានឲ្យគេនាំបាសេបាចូលរាជវាំង ។ ពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ នាងបានមានគត៌ ហើយដាវីឌ ចាប់ផ្ដើមខ្លាចថារឿងផិតក្បត់របស់ពួកគេត្រូវបានគេដឹង ។ ដោយចង់បិទបាំងអំពើបាបរបស់ខ្លួន ទ្រង់ដាវីឌបានបង្គាប់ឲ្យបញ្ជូនអ៊ូរីមកក្រុងយេរូសាឡិមវិញ ។ អ៊ូរីបានត្រឡប់មកវិញ ប៉ុន្តែបដិសេធចំពោះគោលការណ៍ឲ្យទៅផ្ទះដើម្បីទៅជួបនឹងបាសេបា ។ បន្ទាប់មក ដាវីឌ បានរៀបចំឲ្យអ៊ូរីស្លាប់នៅក្នុងចម្បាំង ( សូមមើល សាំយូអែលទី២ ១១:៣–១៧ ) ។ ការសម្រេចចិត្តដ៏ឃោរឃៅទាំងនេះបានបណ្តាលឲ្យ អ៊ូរី ស្លាប់ និងធ្វើឲ្យ ដាវីឌ បាសេបា រងទុក្ខទេវនា ហើយនៅទីបំផុតដល់នគរទាំងមូល ។ ជាមួយនឹងការយល់ដឹងដ៏សម្បូរបែប ព្រះគម្ពីរប៊ីបបានចែងថា « អំពើដែល ដាវីឌបានប្រព្រឹត្តនោះ ជាទីទាស់ដល់ព្រះហឫទ័យនៃព្រះយេហូវ៉ាណាស់ » ( សាំយូអែលទី២ ១១:២៧ ) ។
តើបងប្អូនមើលឃើញពីរបៀបដែល ដាវីឌ បានជាប់នៅក្នុងអន្ទាក់នេះដែរឬទេ ? ទ្រង់គង់នៅលើដំបូលនៃវិមានរបស់ទ្រង់ ហើយមើលមកក្រោមនៅទីធ្លាអ្នកជិតខាង នោះទ្រង់បានទតឃើញអ្វីមួយដែលទ្រង់មិនគួរមើលឡើយ ។ នោះគឺជានុយរបស់មារសត្រូវ ។ ភាពថ្លៃថ្នូរ ភាពបរិសុទ្ធ និងការវិនិច្ឆ័យល្អតម្រូវឲ្យដាវីឌងាកចេញកុំមើលភ្លាមៗ ប៉ុន្តែទ្រង់មិនបានធ្វើដូច្នោះនោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានអនុញ្ញាតឲ្យគំនិតរបស់ទ្រង់ងាកទៅរកការស្រមើស្រមៃដែលត្រូវហាមឃាត់ គំនិតទាំងនោះនាំឲ្យមានសកម្មភាព ហើយអ្វីៗប្រែជាធ្លាក់ចុះកាន់តែអាក្រក់ទៅ ៗ ។ ដាវីឌ បានជាប់អន្ទាក់ ហើយចំពោះទ្រង់ផលវិបាកទាំងនោះមានដល់រហូតអស់កល្បជានិច្ច ។
សព្វថ្ងៃនេះមានអន្ទាក់ខាងវិញ្ញាណដែលគេហៅថា រូបអាសគ្រាម ហើយមនុស្សជាច្រើនធ្លាក់ចូលក្នុងអន្ទាក់ដ៏សាហាវនេះ ដោយសារតែភាពស្រើបស្រាលនៃសារដ៏ទាក់ទាញរបស់វា ។ ដូចជាអន្ទាក់ផ្សេងដែរ វាងាយចូល ប៉ុន្តែពិបាកនឹងរត់គេចខ្លួនណាស់ ។ មនុស្សមួយចំនួនសន្មតថាពួកគេអាចមើលរូបអាសគ្រាមជាធម្មតា ដោយមិនទទួលរងផលប៉ះពាល់អវិជ្ជមានរបស់វាទេ ។ ពួកគេគ្រាន់តែនិយាយថា « រឿងនេះមិនអាក្រក់ពេកទេ » ឬ « តើនរណាទៅខ្វល់ ? វាគ្មានអ្វីខុសប្លែកទេ » ឬ « ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ដឹងចង់ឃើញ » ។ ប៉ុន្តែពួកគេបានគិតខុស ។ ព្រះអម្ចាស់បានព្រមានថា « ហើយអ្នកណាដែលក្រឡេកឃើញស្ត្រី ហើយមានតម្រេកសម្រើបចង់បាន នោះនឹងបោះបង់ចោលសេចក្ដីជំនឿ ហើយនឹងមិនត្រូវមានព្រះវិញ្ញាណឡើយ ហើយបើសិនជាអ្នកនោះមិនប្រែចិត្តទេ នោះនឹងត្រូវបណ្ដេញចេញ » ( គ&ស ៤២:២៣ ) ។ នោះគឺជាអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះដាវីឌ ៖ ទ្រង់បានមើល បាសេបា មានតម្រេកសម្រើបចង់បាននាង ហើយបាត់បង់ព្រះវិញ្ញាណ ។ តើជីវិតរបស់ ដាវីឌ នឹងមានភាពខុសប្លែកយ៉ាងណា បើទ្រង់គ្រាន់តែងាកចេញនោះ ។
រួមជាមួយនឹងការបាត់បង់ព្រះវិញ្ញាណនេះ ពួកអ្នកប្រើប្រាស់រូបអាសគ្រាមក៏បាត់បង់នូវទស្សនវិស័យ និងសមាមាត្រដែរ ។ ដូចជាសេ្ដចដាវីឌដែរ ពួកគេព្យាយាមលាក់បាំងអំពើបាបរបស់ពួកគេ ដោយភ្លេចថា គ្មានអ្វីដែលអាចលាក់បាំងពីព្រះអម្ចាស់បានឡើយ ( សូមមើល នីហ្វៃទី ២ ២៧:២៧ ) ។ ផលវិបាកពិតចាប់ផ្តើមកើតឡើង កាលការគោរពខ្លួនឯងឃ្លាតឆ្ងាយ ឯទំនាក់ទំនងផ្អែមល្ហែមប្រែក្លាយជាជូរចត់ អាពាហ៍ពិពាហ៍ក្រៀមក្រំ ហើយជនរងគ្រោះស្លូតត្រង់ចាប់ផ្តើមមានច្រើនឡើង ។ ការរកឃើញថា អ្វីដែលពួកគេបានកំពុងមើលមិនបំពេញចិត្តដូចមុន នោះពួកគេដកពិសោធន៍ជាមួយនឹងរូបភាពដែលកាន់តែខ្លាំងក្លាជាងនោះទៀត ។ ពួកគេចាប់ផ្ដើមញៀនបន្តិចម្តងៗ ទោះជាពួកគេមិនបានដឹងខ្លួន ឬបដិសេធវាក្ដី ហើយដូចជាដាវីឌដែរ នោះអាកប្បកិរិយារបស់ពួកគេកាន់តែយ៉ាប់យ៉ឺន កាលបទដ្ឋានសីលធម៌របស់ពួកគេខ្ទេចខ្ទាំអស់ ។
កាលវប្បធម៌ដ៏ពេញនិយមនៅជុំវិញពិភពលោកចុះអន់ថយ នោះភាពអាប់អួរបានកើនឡើងយ៉ាងខ្លាំងនៅតាមប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ កម្មវិធីកម្សាន្ត ការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម និងអ៊ីនធឺណិត ។ ប៉ុន្តែយោងទៅតាមបទដ្ឋានទូទៅនៅលើពិភពលោក ប្រជាប្រិយភាពគឺជាមាត្រដ្ឋានគ្រោះថ្នាក់បំផុត ដែលត្រូវប្រើដើម្បីវាស់វែងនូវអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ឬអ្វីដែលមិនមានគ្រោះថ្នាក់ ។ ខ្សែភាពយន្ត ឬកម្មវិធីទូរទស្សន៍អាចត្រូវបានអ្នកទស្សនារាប់លាននាក់ស្គាល់ និងចូលចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ប៉ុន្តែវាបង្ហាញរូបភាព និងការប្រព្រឹត្ដដែលមានលក្ខណៈអាសគ្រាម ។ បើមានអ្វីមួយ « មិនអាក្រក់ពេក » នៅក្នុងខ្សែភាពយន្ត នោះវាក៏មានន័យដោយស្វ័យប្រវត្តិថាវាមិនល្អពេកដែរ ។ ដូច្នេះ ការពិតដែលមនុស្សដទៃមើលខ្សែភាពយន្ត ឬបើកវេបសាយដែលមិនសមរម្យ ពុំមានបញ្ហាចំពោះយើងទេ ។ ជីវិតរបស់ពួកអ្នកកាន់បព្វជិតភាព គួរតែធ្វើជាគំរូពីបទដ្ឋាននៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ពុំមែនបទដ្ឋានរបស់ពិភពលោកនោះទេ ។
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនថា « មានពរហើយអស់អ្នកដែលមានចិត្តបរិសុទ្ធ ដ្បិតអ្នកទាំងនោះនឹងបានឃើញព្រះ » ( នីហ្វៃទី ៣ ១២:៨ ) ។ ការសន្យានៃដំណឹងល្អ គឺការលើកស្ទួយ និងមានភាពថ្លៃថ្នូរ រួមទាំងភាពតម្កើងឡើង ។ យើងទទួលបានការសន្យាទាំងនោះតាមរយៈសេចក្ដីសញ្ញាដែលមានលក្ខខណ្ឌស្របតាមការរស់នៅរបស់យើងក្នុងភាពបរិសុទ្ធ និងសីលធម៌ ។ នៅពេលយើងរស់នៅត្រឹមត្រូវ ហើយស្វែងរកភាពបរិសុទ្ធនៅក្នុងដួងចិត្ត នោះយើងខិតកាន់ជិតព្រះ និងព្រះវិញ្ញាណ ។ ស្ថានភាពនៃដួងចិត្តរបស់យើងកំណត់ថាតើមានភស្ដុតាងនៃភាពជាព្រះច្រើនប៉ុណ្ណា ដែលយើងបានឃើញនៅលើពិភពលោកបច្ចុប្បន្ននេះ ហើយធ្វើឲ្យយើង មានលក្ខណៈសម្បតិ្តដើម្បីទទួលបាននូវការសន្យានៅចុងបំផុតថា មនុស្សបរិសុទ្ធ « នឹងបានឃើញព្រះ » ។ ដំណើររបស់យើងគឺជាដំណើរស្វែងរកភាពបរិសុទ្ធ ។ ដូច្នេះហើយបានជាសាវកប៉ុលបានសរសេរថា
« ពួកស្ងួនភ្ងាអើយ ឥឡូវនេះយើងរាល់គ្នាជាកូនព្រះ ហើយតែដែលយើងរាល់គ្នានឹងបានទៅជាយ៉ាងណាទៀត នោះមិនទាន់សម្តែងមកនៅឡើយ ប៉ុន្តែយើងដឹងថាកាលណាទ្រង់លេចមកនោះ យើងនឹងបានដូចជាទ្រង់ ដ្បិតដែលទ្រង់យ៉ាងណានោះយើងនឹងឃើញទ្រង់យ៉ាងនោះឯង ។
« អស់អ្នកណាដែលមានសេចក្តីសង្ឃឹមយ៉ាងនេះដល់ទ្រង់ នោះក៏តែងជម្រះសម្អាតចិត្តខ្លួនឲ្យដូចទ្រង់ដែលស្អាតដែរ » ( យ៉ូហានទី ១ ៣:២–៣ ) ។
បើបងប្អូនជាប់នៅក្នុងអន្ទាក់នៃរូបភាពអាសគ្រាមរួចហើយ ឥឡូវនេះគឺជាពេលដើម្បីធ្វើឲ្យខ្លួនឯងមានសេរីភាពដោយមានជំនួយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ មានផ្លូវមួយដើម្បីចាកចេញ ប៉ុន្តែបងប្អូនត្រូវការជំនួយរបស់ទ្រង់ដើម្បីគេចចេញឲ្យរួច ។ ការជាសះស្បើយទាំងស្រុងរបស់បងប្អូននឹងពឹងផ្អែកលើការប្រែចិត្តទាំងស្រុងរបស់បងប្អូន ។ សូមទៅរកប៊ីស្សពរបស់បងប្អូនភ្លាម ។ សូមស្វែងរកការដឹកនាំដ៏បំផុសគំនិតរបស់គាត់ ។ គាត់នឹងជួយបងប្អូនឲ្យដាក់ផែនការនៃការប្រែចិត្តដែលនឹងស្ដារនូវទំនុកចិត្តរបស់បងប្អូនឡើងវិញ ហើយនាំយកព្រះវិញ្ញាណចូលមកក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូន ។ ព្រះចេស្តានៃការប្រោសឲ្យជានៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទព្យាបាលរាល់ទុក្ខវេទនា សូម្បីតែបញ្ហានេះក៏ដោយ ។ បើបងប្អូននឹងងាកទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យអស់ពីដួងចិត្តរបស់បងប្អូន ហើយធ្វើតាមការប្រឹក្សានៃប៊ីស្សពរបស់បងប្អូន នោះបងប្អូននឹងរកឃើញនូវការព្យាបាលដែលបងប្អូនត្រូវការ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹងជួយបងប្អូនឲ្យរកឃើញកម្លាំងដើម្បីតតាំងនឹងការល្បួង និងអំណាចដើម្បីយកឈ្នះការញៀន ។ ដូចជាមរ៉ូណៃបានបង្រៀនថា
« សូមឲ្យអ្នករាល់គ្នាមករកព្រះគ្រីស្ទ ហើយចូរយកនូវអំណោយទានដ៏ល្អទាំងអស់ ហើយកុំប៉ះពាល់ដល់អំណោយទានអាក្រក់ ឬវត្ថុដែលពុំស្អាតឡើយ ។…
« មែនហើយ ចូរមករកព្រះគ្រីស្ទ ហើយឲ្យបានល្អឥតខ្ចោះនៅក្នុងទ្រង់ ហើយចូរលះបង់ចោលនូវអស់ទាំងអំពើដ៏ឥតបរិសុទ្ធចុះ ហើយបើសិនជាអ្នករាល់គ្នានឹងលះបង់ចោលនូវអស់ទាំងអំពើដ៏ឥតបរិសុទ្ធ ហើយស្រឡាញ់ព្រះឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពអស់ពីគំនិត និងអស់ពីកម្លាំងរបស់អ្នក នោះព្រះគុណរបស់ទ្រង់ល្មមដល់អ្នក ហើយដោយសារព្រះគុណនៃព្រះ នោះអ្នករាល់គ្នាអាចបានល្អឥតខ្ចោះនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ » ( មរ៉ូណៃ ១០:៣២ ) ។
សូមឲ្យព្រះប្រទានពរដល់ការខិតខំដ៏ស្មោះត្រង់របស់យើងដើម្បីមានចិត្ត និងគំនិតបរិសុទ្ធ ដើម្បី « ឲ្យគុណធម៌ [ អាច ] តុបតែងគំនិត [ របស់យើង ] ដោយឥតឈប់ឈរឡើយ » ( គ&ស ១២១:៤៥ ) ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ប្រោសលោះ និងអំពីអំណាចបន្សុទ្ធនៃដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។