เสียงเยาวชน
สูญเสียสิ่งต่างๆ แต่พบพระผู้ช่วยให้รอด
กี ฮยอน เอ็ม. อายุ 16 ปี, ลากูนา ฟิลิปปินส์
ชอบร้องเพลงสวด ฟังเพลง และปฏิบัติศาสนกิจต่อเยาวชน
ภาพประกอบโดย อาดัม ฮอว์ลิงก์
ฉันเคยไม่ชอบไปโบสถ์เพราะรู้สึกว่าไม่มีเพื่อนที่นั่น ที่โรงเรียน ฉันมีเพื่อนที่หัวเราะด้วยกันได้ แต่ฉันรู้สึกว่าเยาวชนหญิงที่โบสถ์แตกต่างจากฉันหรืออาจไม่ชอบบุคลิกของฉัน ฉันเริ่มแกล้งหลับเพื่อจะได้ไม่ต้องไปโบสถ์
จากนั้นก็เกิดการระบาดของโควิด-19 และเราประสบช่วงเวลาแห่งการสูญเสียสิ่งต่างๆ ฉันอาศัยอยู่กับคุณแม่และคุณยาย คุณแม่ตกงาน และเราคิดว่าอาจต้องย้ายออกจากบ้านหลังนี้ ฉันเริ่มมองหาที่พักอาศัยที่ถูกกว่าแต่ก็ไม่พบเลย แต่ฉันกลับพบพระผู้ช่วยให้รอดแทน
ศาสนจักรเริ่มถ่ายทอดการรับใช้ต่างๆ ของศาสนจักรทางออนไลน์ และคุณแม่จะปลุกฉันให้ตื่นขึ้นมาดู ซึ่งช่วยให้ฉัน “แสร้งทำจนทำได้จริง” ฉันรู้สึกเหมือนพระผู้ช่วยให้รอดทรงเอื้อมออกมาหาฉัน แม้ว่าฉันจะไม่ได้เอื้อมออกไปหาพระองค์ก็ตาม และเมื่อฉันเริ่มเอื้อมไปหาพระองค์ พระองค์ทรงทําให้พระหัตถ์ของพระองค์เอื้อมถึงได้ง่ายขึ้น การสูญเสียสิ่งต่างๆ ช่วยให้ฉันพบพระผู้ช่วยให้รอด
อธิการให้การเรียกกับฉัน และเยาวชนหญิงคนอื่นๆ กลายเป็นเพื่อนกับฉันเพราะฉันเปิดใจรับพวกเธอ เพราะฉันรู้สึกเหมือนไม่มีเพื่อน ฉันจึงตระหนักว่าคนอื่นอาจรู้สึกเช่นเดียวกัน นั่นทําให้ฉันคิดว่าฉันควรเป็นฝ่ายเริ่มเอื้อมออกไปหาก่อน
ฉันจําได้ว่าเมื่อถึงคราวที่ต้องช่วยสอนบทเรียนที่โบสถ์ ฉันคิดในใจว่าไม่อยากสอนเลย แต่หลังจากทําสําเร็จ ฉันรู้สึกปีติ สิ่งนี้สอนฉันว่าพระกิตติคุณสวยงามจริงๆ เป็นความรู้สึกดีที่ยากจะอธิบาย
ในที่สุดพระเจ้าทรงช่วยให้คุณแม่ได้งานใหม่ ฉันขอบพระทัยที่เรายังอยู่ในบ้านของเรา และพระผู้ช่วยให้รอดทรงทําให้บ้านเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์มากขึ้น ฉันยังหัวเราะกับเพื่อนๆ ที่โรงเรียนด้วย แต่ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าปีติที่พระผู้ช่วยให้รอดทรงมอบให้