พร้อมสำหรับพระวิหาร
“ผมจะขอใบรับรองพระวิหารได้อย่างไร?” อาจันถาม
“จงดูว่าท่านทำสิ่งทั้งปวงด้วยความมีค่าควร” (มอรมอน 9:29)
อาจันยิ้มเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู Madda (แม่) เชิญบราเดอร์ผู้ปฏิบัติศาสนกิจมาช่วยกิจกรรมพิเศษยามค่ำที่บ้าน
เขาเปิดประตู “Wah gwaan บราเดอร์วิลเลียมส์!” (“เป็นไงบ้าง”)
“Everyting is irie!” บราเดอร์วิลเลียมส์กล่าว (“ทุกอย่างเรียบร้อยดี!” ) เขายื่นถุงมะม่วงที่เก็บมาจากต้นมะม่วงของเขาให้อาจัน
บราเดอร์วิลเลียมส์นั่งลงบนโซฟา Madda ขอให้ดานาผู้เป็นน้องสาวคนเล็กของอาจันกล่าวคำสวดอ้อนวอน
หลังจากเธอสวดอ้อนวอนเสร็จ บราเดอร์วิลเลียมส์กล่าวว่า “ปีนี้อาจันจะอายุครบ 12 ปี มีใครทราบหรือไม่ว่าทำไมปีนี้จึงเป็นปีพิเศษสำหรับเขา?”
เทฮวนน้องชายคนเล็กของอาจันกระดิกตัวด้วยความตื่นเต้น “เพราะเขาจะได้รับฐานะปุโรหิตและส่งผ่านศีลระลึกได้ยังไงล่ะครับ!”
“ถูกต้อง!” บราเดอร์วิลเลียมส์กล่าว “แต่ยังมีเหตุผลหนึ่งด้วยนะ”
เขาเปิดกระเป๋าแล้วหยิบกระดาษแผ่นเล็กๆ ออกมา “นี่คือใบรับรองพระวิหาร”
เขายื่นใบรับรองพระวิหารให้อาจัน
“เยี่ยมเลย!” อาจันไล่นิ้วไปที่วิหารทองคำบนบัตร “เธอจะทำอย่างไรกับใบรับรองพระวิหาร?”
“ผมจะเอาใบรับรองพระวิหารไปแสดงให้คนที่นั่งอยู่ที่แผนกต้อนรับของพระวิหารดู แสดงให้พวกเขาเห็นว่าผมมีค่าควรพอที่จะเข้าไปข้างในครับ”
“ขอดูบ้างสิ!” ดานาคว้าใบรับรองพระวิหารมาจากอาจันและศึกษาอย่างตั้งใจ
“เธอคิดว่าจะรู้สึกอย่างไรหากมีใบรับรองพระวิหารเป็นของตัวเอง?” บราเดอร์วิลเลียมส์ถาม
“ต้องรู้สึกพิเศษมากแน่ๆ ครับ!” อาจันเงยหน้าขึ้นจากบัตร “แต่ผมไม่รู้ว่าจะไปพระวิหารได้ไหม เพราะต้องซื้อตั๋วเครื่องบินราคาแพงมากเพื่อไปที่นั่น”
“ผมเองก็ไม่สามารถไปพระวิหารได้บ่อยนัก” บราเดอร์วิลเลียมส์กล่าว “แต่ใบรับรองพระวิหารคอยย้ำเตือนให้ผมพร้อมเข้าไปข้างในเสมอ”
อาจันคิดครู่หนึ่ง “ผมก็อยากจะเตรียมตัวให้พร้อมเหมือนกัน” เขาบอก “ผมจะได้รับใบรับรองพระวิหารได้อย่างไรครับ?”
“ไปพบกับอธิการ” บราเดอร์วิลเลียมส์กล่าว “เขาจะถามคำถามเธอเพื่อดูว่าเธอพร้อมหรือยัง”
“งั้นก็เหมือนแบบทดสอบใช่ไหมครับ?” อาจันถามด้วยความประหม่าเล็กน้อย
“เหมือนกับการพูดคุยกันมากกว่า” บราเดอร์วิลเลียมส์กล่าว “อธิการเป็นเพื่อนของเธอ และเขาต้องการช่วยเธอเตรียมพร้อม”
อาจันพยักหน้า เขาชอบอธิการ
“อยากดูคำถามหรือเปล่า?” บราเดอร์วิลเลียมส์ยื่นกระดาษที่มีคำถามบางส่วนให้อาจันดู ดานาและเทฮวนเบียดเข้ามารอบตัวเขาเพื่อดูด้วย
“หมายเลขหนึ่ง” อาจันอ่าน “‘ท่านมีศรัทธาและประจักษ์พยานในพระผู้เป็นเจ้า พระบิดานิรันดร์; พระบุตรของพระองค์ พระเยซูคริสต์; และพระวิญญาณบริสุทธิ์หรือไม่?’”
เขามีสีหน้ายิ้มแย้มขึ้น ไม่ยากเลย “ใช่!”
เขาอ่านคำถามไปทีละข้อ Madda และบราเดอร์วิลเลียมส์อธิบายความหมายของบางสิ่ง
แล้วอาจันก็อ่านคำถามอีกข้อหนึ่งความว่า “‘ท่านเข้าใจและเชื่อฟังพระคำแห่งปัญญาหรือไม่?’” เขาขมวดคิ้ว “ครั้งหนึ่ง D’andre เคยให้เหล้ารัมกับผมตอนที่ผมอยู่ที่บ้านของเขา” เขากล่าว “แต่ผมก็ไม่อยากดื่มมันอีก นั่นหมายความว่าผมไม่สามารถมีใบรับรองพระวิหารใช่ไหมครับ?”
“การรักษาพระคำแห่งปัญญาหมายถึงการไม่ดื่มแอลกอฮอล์ และเหล้ารัมก็มีแอลกอฮอล์อยู่ในนั้น” บราเดอร์วิลเลียมส์กล่าว “แต่เธอกลับใจได้เสมอและมีค่าควรที่จะไปพระวิหาร”
“เพราะพระเยซู!” เทฮวนพูด
“ใช่แล้ว!” บราเดอร์วิลเลียมส์กล่าว “แล้วใบรับรองพระวิหารก็สามารถเตือนให้เธอเชื่อฟังพระคำแห่งปัญญาต่อไปได้ และพร้อมที่จะไปพระวิหารอยู่เสมอ”
อาจันยิ้ม เขารู้สึกดีขึ้นมาก
“บางทีผมอาจจะได้ไปพระวิหารในเร็วๆ นี้” อาจันกล่าว “และเมื่อถึงตอนนั้น ผมก็จะพร้อม!”
ภาพประกอบโดย ชอว์นา เจ. ซี. เทนนีย์