ความกลัว ทอร์นาโด
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในเวอร์มอนต์ สหรัฐอเมริกา
สิ่งน่ากลัวเกิดขึ้นอยู่ทั่วโลก โจไซอาห์จะทำอะไรได้บ้าง
“เมื่อท่านอยู่ในการรับใช้เพื่อนมนุษย์ของท่าน ท่านก็อยู่ในการรับใช้พระผู้เป็นเจ้าของท่านนั่นเอง” (โมไซยาห์ 2:17)
เมื่อโจไซอาห์ได้ยินเกี่ยวกับทอร์นาโด เขารู้สึกกลัว เขายังคงนึกถึงภาพที่เขาเคยเห็น เช่น ภาพถ่ายพายุทอร์นาโดและภาพความเสียหายทั้งหมดที่เกิดขึ้น ในภาพหนึ่ง โจไซอาห์มองเห็นเด็กหญิงตัวเล็กๆ ใส่รองเท้าบู๊ตยางสีชมพู เธออายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขาและกำลังยืนอยู่บนกองซากปรักหักพังที่เคยเป็นบ้านของเธอ จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ? กับทุกคนที่สูญเสียบ้าน
“ลูกดูง่วงนอนมาก” แม่กล่าวในเช้าวันรุ่งขึ้น “ลูกไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
โจไซอาห์ยักไหล่
แม่เอามือมาแตะใบหน้าของเขา “ไม่มีไข้ เรามาดูกันว่าลูกจะรู้สึกอย่างไรเมื่อรับประทานอาหารเช้า พ่อทำแพนเค้กอยู่”
พ่อกำลังยืนกลับแพนเค้กอยู่ข้างๆ เตาไฟในห้องครัว เขาเหลือบมองโทรศัพท์ตลอดเวลา
“ได้รับความเสียหายอย่างหนักจากทอร์นาโด” เขากล่าว “คนนับพันยังคงไม่มีไฟฟ้าใช้”
“ฉันหวังว่าพวกเขาจะได้มีไฟฟ้าใช้อีกครั้งเร็วๆ นี้” แม่กล่าว เธอกับพ่อยังคงพูดถึงทอร์นาโด โจไซอาห์นั่งอยู่ที่โต๊ะ เขาซบหน้ากับฝ่ามือ
“ลูกโอเคใช่ไหม?” พ่อถาม
โจไซอาห์เงยหน้า “ผมกลัวครับ” เขาตอบ “เราจะเจอกับทอร์นาโดไหม? ผมไม่อยากให้บ้านของเราปลิวหายไป” เขาเริ่มร้องไห้
แม่นั่งลงข้างๆ และโอบกอดโจไซอาห์
“เราไม่รู้ว่าสิ่งที่น่ากลัวจะเกิดขึ้นกับเราไหม แต่เราสามารถวางใจว่าพระบิดาบนสวรรค์จะช่วยเราไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”
“แต่แล้วคนอื่นๆ ที่เจอกับทอร์นาโดล่ะ?” โจไซอาห์กล่าว “ทำไมพระบิดาบนสวรรค์ถึงไม่ได้ช่วยพวกเขา”
“พระบิดาบนสวรรค์ กำลัง ช่วยพวกเขาอยู่” พ่อบอก เขาวางแพนเค้กที่ซ้อนกันเป็นแนวใหญ่ไว้บนโต๊ะ “พระองค์จะไม่ทรงหยุดยั้งสิ่งไม่ดีที่จะเกิดขึ้น แต่พระบิดาบนสวรรค์จะทรงช่วยเหลือบุตรธิดาของพระองค์เสมอ”
“อย่างไรครับ?” โจไซอาห์กล่าว
“บางครั้งพระองค์จะทรงสร้างปาฏิหาริย์เล็กๆ น้อยๆ หรือช่วยให้ผู้อื่นรู้สึกสบายใจ หรือสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้อื่นออกไปช่วยเหลือ”
แม่พยักหน้า “พระบิดาบนสวรรค์ทรงช่วยเหลือผู้อื่นผ่านทางเราหลายครั้ง”
“จำตอนที่เกิดไฟไหม้บ้านของครอบครัวจอห์นสันและเราเชื้อเชิญให้เขามาพักกับเราไหม? ลูกแบ่งห้องของลูกด้วย” พ่อพูด
“และลูกก็เล่นกับลูกน้อยของพวกเขาเพื่อที่เราจะช่วยสร้างบ้านของพวกเขาขึ้นมาใหม่” แม่เสริม นั่นเป็นการช่วยเหลือครั้งยิ่งใหญ่ ตอนนี้ครอบครัวจอห์นสันกลับไปอยู่ที่บ้านแล้ว”
โจไซอาห์ยิ้ม เขาชอบช่วยเหลือครอบครัวจอห์นสัน พระบิดาบนสวรรค์ทรงช่วยเหลือโดยผ่านเขาหรือ?
“จากนั้นมีอาหารค่ำเป็นสปาเก็ตตี้เพื่อช่วยระดมเงินให้ผู้ประสบภัยแผ่นดินไหว” พ่อบอก
“ผมช่วยกวาดพื้น” โจไซอาห์กล่าว
“ใช่” คุณพ่อตอบ
“แล้วผู้คนที่อยู่ใกล้พายุทอร์นาโดล่ะ” โจไซอาห์ถาม “เราช่วยพวกเขาได้ไหม”
“แม่คิดว่าพระบิดาบนสวรรค์กำลังดลใจให้ลูกช่วยเหลือ ลูกคิดว่าเราทำอะไรได้บ้าง?” แม่ถาม
“เงินวันเกิดของผมจะช่วยได้ไหม?” โจไซอาห์ถาม “ผมยังมีเหลืออยู่”
“ได้สิจ๊ะ” แม่กล่าว “พ่อกับแม่ก็มีเงินพอที่จะส่งไปด้วย”
โจไซอาห์มองดูแพนเค้ก ดูน่าอร่อยมาก “ผมจะสวดอ้อนวอนได้ไหมครับ?”
“ได้แน่นอน” พ่อบอก
โจไซอาห์ก้มศีรษะ เขากล่าวขอบคุณพระบิดาบนสวรรค์สำหรับอาหารของพวกเขาและการช่วยเหลือบุตรธิดาของพระองค์อยู่เสมอ แล้วโจไซอาห์ก็สวดอ้อนวอนให้ผู้คนที่ได้รับบาดเจ็บจากพายุทอร์นาโด เขาขอให้พบว่าเขาและครอบครัวจะช่วยเหลือได้อย่างไร
จากนั้นโจไซอาห์ก็กัดแพนเค้กคำใหญ่ มีวิธีช่วยเหลือมากมาย! และโจไซอาห์รู้สึกดีขึ้นอย่างมาก
ภาพประกอบโดย คาเซีย ดัดซัก