มานา

สารอาหารเป็นเกล็ดเล็ก ๆ, เนื้อเรียบนุ่มมีรสขนมแผ่นผสมน้ำผึ้ง (อพย. ๑๖:๑๔–๓๑) หรือขนมคลุกน้ำมัน (กดว. ๑๑:๘). พระเจ้าประทานสิ่งนี้เป็นอาหารแก่ลูกหลานของอิสราเอลตลอดระยะเวลาสี่สิบปีของพวกเขาในแดนทุรกันดาร (อพย. ๑๖:๔–๕, ๑๔–๓๐, ๓๕; ยชว. ๕:๑๒; ๑ นี. ๑๗:๒๘).

ลูกหลานของอิสราเอลเรียกอาหารนี้ว่ามานา (หรือ มาน-ฮู ในภาษาฮีบรู)—ซึ่งแปลว่า “นี่อะไร ?”—เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าสิ่งนี้คืออะไร (อพย. ๑๖:๑๕). นอกจากนี้ยังเรียกว่า “อาหารของ ‘ทูตสวรรค์’” และ “ขนมปังจากสวรรค์” อีกด้วย (สดด. ๗๘:๒๔–๒๕; ยอห์น ๖:๓๑). สิ่งนี้เป็นสัญลักษณ์แทนพระคริสต์, ผู้จะทรงเป็นอาหารแห่งชีวิต (ยอห์น ๖:๓๑–๓๕).