ฮีบรู, หนังสือ (สาส์น) ถึง

หนังสือเล่มหนึ่งในภาคพันธสัญญาใหม่. เปาโลเขียนจดหมายฉบับนี้ถึงสมาชิกชาวยิวของศาสนจักรเพื่อโน้มน้าวพวกเขาถึงเรื่องสำคัญ ๆ ในกฎของโมเสสว่าเกิดสัมฤทธิผลแล้วในพระคริสต์และกฎพระกิตติคุณที่สูงกว่าของพระคริสต์มาแทนที่กฎเหล่านั้น. เมื่อเปาโลกลับไปเยรูซาเล็มหลังสิ้นสุดงานเผยแผ่ครั้งที่สามของท่าน (ประมาณ ค.ศ. ๖๐), ท่านพบว่าสมาชิกชาวยิวของศาสนจักรหลายคนยังคงยึดมั่นกับกฎของโมเสส (กิจการ ๒๑:๒๐). เรื่องนี้เกิดขึ้นอย่างน้อยสิบปีหลังการประชุมใหญ่ของศาสนจักรที่เยรูซาเล็มได้กำหนดว่าศาสนพิธีบางอย่างในกฎของโมเสสไม่จำเป็นสำหรับความรอดของชาวคริสต์ที่เป็นคนต่างชาติ. ปรากฏว่า, หลังจากนั้นไม่นานเปาโลเขียนถึงชาวฮีบรูเพื่อชี้แจงด้วยพระคัมภีร์ของพวกเขาเองและด้วยเหตุผลอันหนักแน่นถึงสาเหตุของการที่พวกเขาไม่พึงปฏิบัติกฎของโมเสสอีกต่อไป.

บทที่ ๑ และ ๒ อธิบายว่าพระเยซูทรงยิ่งใหญ่กว่าเหล่าเทพ. บทที่ ๓–๗ เปรียบเทียบพระเยซูกับโมเสสและกับกฎของโมเสสและเป็นพยานว่าพระองค์ทรงยิ่งใหญ่กว่าทั้งสองอย่าง. นอกจากนี้ยังสอนว่าฐานะปุโรหิตแห่งเมลคีเซเดคยิ่งใหญ่กว่าฐานะปุโรหิตแห่งอาโรน. บทที่ ๘–๙ อธิบายถึงการที่ศาสนพิธีของโมเสสเตรียมผู้คนเพื่อรับการปฏิบัติศาสนกิจของพระคริสต์และอธิบายถึงการที่พระคริสต์ทรงเป็นสื่อกลางแห่งพันธสัญญาใหม่ (แอลมา ๓๗:๓๘–๔๕; คพ. ๘๔:๒๑–๒๔). บทที่ ๑๐ เป็นการกระตุ้นให้ขยันหมั่นเพียรและซื่อสัตย์. บทที่ ๑๑ เป็นคำปราศรัยเกี่ยวกับศรัทธา. บทที่ ๑๒ มีคำตักเตือนและคำทักทาย. บทที่ ๑๓ กล่าวถึงลักษณะอันน่ายกย่องของชีวิตแต่งงานและความสำคัญของการเชื่อฟัง.