Ας προετοιμάσει χώρο γι’ Αυτόν κάθε καρδιά
Μόλις πριν από μία εβδομάδα, τα χριστουγεννιάτικα φώτα στην Τεμπλ Σκουέαρ άναψαν, συνεχίζοντας την παράδοση 53 ετών και, για πολλούς, σημειώνοντας την αρχή της χριστουγεννιάτικης εποχής. Τα Χριστούγεννα εορτάζουμε τη γέννηση, τη ζωή και το φως του Ιησού Χριστού, του στην κυριολεξία Υιού του Θεού και Σωτήρος του κόσμου. Βρίσκουμε ελπίδα στην ανακοίνωση που συνόδευε τη γέννησή Του: «Δόξα στον Θεό εν υψίστοις, και επάνω στη γη ειρήνη, σε ανθρώπους ευδοκίας»1. Η μουσική, ενθουσιασμένα παιδιά, δώρα για να δώσουμε και να λάβουμε, τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, οι στολισμοί και τα φώτα είναι όλα μέρος του χαρωπού εορτασμού.
Όταν σκέπτεστε τα Χριστούγεννα, ποιες αγαπημένες αναμνήσεις έρχονται στον νου; Για μένα, αυτή η εποχή του έτους φέρνει αναμνήσεις από χριστουγεννιάτικους εορτασμούς της παιδικής ηλικίας μου.
Ακόμη θυμάμαι πολλά από τα δώρα που έλαβα. Θυμάμαι μία μπάλα ποδοσφαίρου και μία μπάλα μπάσκετ, παιγνίδια και ρούχα. Τα περισσότερα από εκείνα τα παιγνίδια έχουν χαθεί και ξεχαστεί τώρα. Τα ρούχα έχουν φθαρεί και δεν μου κάνουν. Όμως αυτά που θυμάμαι περισσότερο για περασμένα Χριστούγεννα –τις πιο έντονες και αγαπημένες αναμνήσεις μου– δεν έχουν να κάνουν με αυτά που έλαβα αλλά με αυτά που έδωσα.
Αφήστε με να το εξηγήσω. Κάθε χρόνο, το Σάββατο πριν από τα Χριστούγεννα, οι νέοι του τομέως μας συγκεντρώνονταν στην εκκλησία μας. Γεμίζαμε καλάθια με πορτοκάλια, μπανάνες και σπιτικά μπισκότα και κέικ για να τα παραδώσουμε σε χήρες που έμεναν κοντά. Πηγαίναμε σπίτι τους, τραγουδούσαμε χριστουγεννιάτικα κάλαντα και δίναμε τα καλάθια. Ακόμα θυμάμαι τα γεμάτα ευγνωμοσύνη χαμόγελά τους. Ορισμένες ήταν μετανάστριες πρώτης ή δεύτερης γενεάς και εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους με βαριά αγγλική προφορά: οι αδελφές Σβαρτς, Τσβίντεν, Γκρολ και Κάκλερ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το θερμό συναίσθημα που εμβύθισε αυτό στην καρδιά μου.
Όταν η Λέσα κι εγώ γίναμε γονείς, αρχίσαμε την παράδοση να δίνουμε χριστουγεννιάτικα δώρα σε μία οικογένεια με ανάγκη, όπως το κάνετε πολλοί από εσάς. Συχνά λαμβάναμε το όνομα της οικογένειας από μία κοινοτική φιλανθρωπική οργάνωση, μαζί με τις ηλικίες των παιδιών. Δαπανούσαμε πολύ χρόνο και προσπάθεια για να βρούμε τα κατάλληλα δώρα γι’ αυτούς. Οι υιοί μας φαινόταν ότι απολάμβαναν αυτό όσο και το να λαμβάνουν τα δικά τους δώρα τα Χριστούγεννα! Αυτή η οικογενειακή παράδοση υπηρέτησης βοήθησε στη διατήρηση του αληθινού πνεύματος των Χριστουγέννων στην καρδιά μας.
Στον επαγγελματικό μου βίο, ασχολούμην με την ανάπτυξη, κατασκευή και το μάρκετινγκ εξοπλισμού καλής φυσικής κατάστασης σε όλον τον κόσμο. Εξοπλισμός όπως διάδρομοι, στατικά ποδήλατα και ελλειπτικές μηχανές έχουν σχεδιασθεί πρωτίστως να ενδυναμώνουν την καρδιά. Πράγματι, στην εταιρεία μας εργαζόμασταν σκληρά για να διασφαλίσουμε ότι οι χρήστες του εξοπλισμού μπορούσαν να μετρήσουν επακριβώς την κατάσταση και τα επίπεδα δραστηριότητας της καρδιάς τους μέσω οθονών καρδιακών παλμών. Σήμερα, πολλοί από εμάς φοράμε τεχνολογία στους καρπούς μας που ελέγχουν την καρδιά μας και παροτρύνουν δραστηριότητες να ενδυναμώνουν την καρδιά μας.
Κι αν υπήρχε τρόπος να μετρήσουμε την κατάσταση της καρδιάς από πνευματικής προοπτικής – ένα πνευματικό σύστημα παρακολούθησης καρδιάς, αν θέλετε; Τι θα έλεγε το σύστημα παρακολούθησης καρδιάς; Πόσο πνευματικώς υγιής είναι η καρδιά σας; Η χριστουγεννιάτικη περίοδος φαίνεται σαν ιδανική περίοδος για να αξιολογήσουμε με περίσκεψη την κατάσταση της καρδιάς μας.
Παραδείγματος χάριν, θα μπορούσατε να αναρωτηθείτε: «Είναι προετοιμασμένη η καρδιά μου να δεχθεί τον Σωτήρα;» Την εποχή των Χριστουγέννων συχνά τραγουδούμε: «Ας προετοιμάσει χώρο γι’ Αυτόν κάθε καρδιά»2. Πώς μπορείτε να προετοιμάσετε χώρο στην καρδιά σας για τον Χριστό, ιδίως κατά τη διάρκεια αυτής της πολυάσχολης κι όμως υπέροχης εποχής;
Οι γραφές είναι γεμάτες με περιγραφές που μπορούν να μας βοηθήσουν να αξιολογήσουμε την κατάσταση της καρδιάς μας. Ορισμένα εδάφια περιλαμβάνουν λέξεις όπως «αγνός»3, «ταπεινός»4, «πράος»5, «συντετριμμένη»6 και «μεταμελημένο»7. Οι λέξεις αυτές και πολλές άλλες σε όλες τις γραφές μάς δίνουν εσώτερη γνώση για την καρδιά του Σωτήρος. Προκειμένου να Τον δεχθούμε στην καρδιά μας, ασφαλώς η καρδιά μας πρέπει να είναι αγνή και ταπεινή σαν τη δική Του.
Για να παραφράσω τα λόγια του Παύλου, μπορούμε να πασχίζουμε να έχουμε τα λόγια και τα γνωρίσματα του Ιησού Χριστού γραμμένα σαν «επιστολή… μέσα στις καρδιές μας, που γνωρίζεται και διαβάζεται από όλους τούς ανθρώπους· …επιστολή τού Xριστού… καταγραμμένη όχι με μελάνη, αλλά με το Πνεύμα τού ζωντανού Θεού, όχι σε πέτρινες πλάκες, αλλά σε σάρκινες πλάκες τής καρδιάς»8. Αυτό απαιτεί περισσότερα από ευχάριστους χριστουγεννιάτικους χαιρετισμούς που φεύγουν από τα χείλη μας. Ο Κύριος μας προειδοποίησε για όσους «με πλησιάζουν με τα χείλη τους, όμως η καρδιά τους απέχει μακριά από εμένα»9. Κατά τη διάρκεια αυτών των Χριστουγέννων και όλο τον χρόνο, οι καλοσυνάτες πράξεις και τα καλά μας έργα αποτελούν την καλύτερη ένδειξη της αγάπης μας για τον Σωτήρα, γραμμένα στην καρδιά μας.
Καθώς συλλογίζομαι την κατάσταση της δικής μου καρδιάς, βρίσκω έμπνευση και μεγάλα παραδείγματα να ακολουθώ με την καρδιά και τη θυσία όσων βοήθησαν να εδραιωθεί η Εκκλησία τις πρώτες ημέρες της Αποκατάστασής της. Θα ήθελα να αναφέρω μία χριστουγεννιάτικη ιστορία για μία αρχική νεοφώτιστη Αγίων των Τελευταίων Ημερών από το Ίμμινγκαμ της Αγγλίας: τη Μαίρη Γουντ Λίτλετον.
Η Μαίρη και ο σύζυγός της, Πωλ, νόμιζαν ότι δεν θα άφηναν ποτέ το σπίτι τους στην Αγγλία. Όμως άκουσαν το μήνυμα του αποκατεστημένου Ευαγγελίου και απέκτησαν μαρτυρία για την αλήθεια του. Βαπτίσθηκαν και μόλις δύο μήνες αργότερα, η Μαίρη και ο Πωλ, μαζί με τα παιδιά τους, απέπλευσαν για την Αμερική για να συγκεντρωθούν με τους Αγίους. Αφίχθησαν στη Νέα Υόρκη στις 20 Δεκεμβρίου 1844. Πέντε ημέρες αργότερα, ταξίδευσαν με άμαξα στη Ναβού του Ιλλινόι. Φαντασθείτε το – ταξιδεύοντας με κρύο καιρό σε τραχείς, δύσκολους δρόμους, εόρτασαν τα πρώτα τους Χριστούγεννα στην Αμερική.
Παρά τις αλλαγές αυτές, η Μαίρη είχε ελπίδα στην καρδιά της ότι η οικογένειά της θα εόρταζε κάποια ημέρα τα Χριστούγεννα όπως στην Αγγλία, με στεφάνια, τον Άγιο Βασίλη και κάλαντα. Δυστυχώς, τα δεύτερα Χριστούγεννά τους στην Αμερική, το 1845 δεν ήταν πολύ καλύτερα – τα πέρασαν σε μία άμαξα που ο Πωλ είχε μετατρέψει σε πρόχειρο σπίτι, ενώ η οικογένεια πάσχιζε να εγκατασταθεί στη Ναβού. Πάλι, με καρδιά γεμάτη ελπίδα, η Μαίρη είπε: «Του χρόνου, τα Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά».
Το επόμενο έτος, 1846, τα τρίτα Χριστούγεννα της οικογένειας στην Αμερική, η Μαίρη και τα παιδιά βρέθηκαν στο Ουίντερ Κουώρτερς, προετοιμαζόμενοι για αυτό που θα ήταν το μακρύ και κοπιαστικό ταξίδι προς τη δύση την άνοιξη. Όχλος τούς είχε εκδιώξει από τη Ναβού και ο Πωλ βάδιζε δυτικά με το Τάγμα των Μορμόνων – αρκετά εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά. Πάλι, δεν υπήρχαν κάλαντα ούτε Άγιος Βασίλης. Αντ’ αυτών, υπήρχε νηστεία και ειλικρινής προσευχή για λογαριασμό του οκτάχρονου υιού της Μαίρης, ο οποίος κόντευε να πεθάνει από σοβαρό υποσιτισμό. Επέζησε, αλλά 25 άλλοι στο Ουίντερ Κουώρτερς πέθαναν εκείνα τα Χριστούγεννα.
Δεν ήταν έως ότου τα τέταρτα Χριστούγεννά της στην Αμερική, έχοντας προσφάτως φθάσει στην Κοιλάδα της Σωλτ Λέηκ, που η Μαίρη και η οικογένειά της εόρτασαν τα Χριστούγεννα μαζί εν σχετική ειρήνη. Ακόμη και τότε, δεν ήταν το είδος του εορτασμού που είχε βιώσει στην Αγγλία. Όμως, κατά κάποιον τρόπο, ήταν ακόμη καλύτερος. Στον εορτασμό των Χριστουγέννων την Ημέρα του Κυρίου, την ημέρα μετά τα Χριστούγεννα του 1847, οι Άγιοι συγκεντρώθηκαν να προσευχηθούν, να εκφράσουν λόγια ευγνωμοσύνης και να τραγουδήσουν τραγούδια αίνου προς τον Θεό για την απελευθέρωσή τους στη Σιών. Ένα από αυτά τα τραγούδια ήταν η εγκάρδια απόδοση του «Ελάτε σεις, οι Άγιοι της γης», ένας ύμνος που γράφτηκε κατά τη διαδρομή των πρωτοπόρων και είχε γίνει ύμνος πίστης προς εκείνους τους πρώτους Αγίους πρωτοπόρους. Κατόπιν, το «Ελάτε σεις, οι Άγιοι της γης» παρέμεινε αγαπημένος ύμνος, ακόμη και χριστουγεννιάτικα κάλαντα, σε χριστουγεννιάτικους εορτασμούς πρωτοπόρων10.
Πιστεύω ότι οι δυσκολίες της Μαίρης με τα χρόνια έκαναν κάτι για να αλλάξουν την καρδιά της. Φαινόταν ότι είδε τα Χριστούγεννα πιο ξεκάθαρα, με νέες χριστουγεννιάτικες παραδόσεις και ένα νέο τραγούδι στην καρδιά της. Είχε όντως αναπτύξει μια καρδιά θυσίας, επικεντρωμένη στην ελπίδα και αγάπη της για τον Ιησού Χριστό.
Η χριστουγεννιάτικη εποχή φαίνεται ότι είναι κατάλληλος χρόνος για να συλλογισθούμε πόσο υγιής είναι η καρδιά μας πνευματικώς κι έτσι κλείνω με μία απλή πρόταση που θα μπορούσε να μας βοηθήσει να παρακολουθήσουμε και να ενδυναμώσουμε την πνευματική μας καρδιά: Προσκαλώ τον καθέναν μας να επιλέξει να κάνει κάτι που εκφράζει, με εξωτερικό τρόπο, τα εσωτερικά μας συναισθήματα για τον Σωτήρα, Ιησού Χριστό, ως το δώρο που Του δίνουμε φέτος.
Σαν τη Μαίρη Λίτλετον, έχουμε συγκεντρωθεί απόψε ως πιστοί οπαδοί του Ιησού Χριστού για να Τον λατρέψουμε. Ας ενωτισθούμε καθώς η χορωδία συμμετέχει με τις «χορωδίες αγγέλων» σε έναν όμορφο ύμνο που προσκαλεί «όλους τους πιστούς» να «έλθουν και να τον δουν, τον γεννηθέντα Βασιλέα αγγέλων». Όπου κι αν ζούμε σε όλον τον κόσμο, μπορούμε να «έλθουμε… χαρωποί και θριαμβευτικοί… στη Βηθλεέμ» –ακόμη κι αν είναι μόνον στην καρδιά μας– να Τον λατρέψουμε και να Τον τιμήσουμε11.
Προσφέρω τη μαρτυρία μου για τον Ιησού Χριστό, τον Σωτήρα του κόσμου. Είθε να έχουμε το Πνεύμα του Χριστού γραμμένο επάνω στην καρδιά μας καθ’ όλη την εορταστική περίοδο και το νέο έτος, είναι η προσευχή μου στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.