Ένα δώρο από τον Πατέρα: γίνεται αποδεκτό ή απορρίπτεται
Τι όμορφη μουσική και τι υπέροχο μήνυμα από την αδελφή Γιούμπανκ. Πόσο υπέροχη ήταν εκείνη η αυγή της λυτρωτικής χάρης! Λοιπόν, ο Δεκέμβριος είναι εδώ. Ο αέρας είναι κρύος και έχουμε λίγο χιόνι. Για τους περισσότερους, αυτό σημαίνει ότι τα Χριστούγεννα είναι πολύ κοντά. Όμως για μένα, αυτός δεν είναι ο καιρός στον οποίον είμαι συνηθισμένος τα Χριστούγεννα.
Όλα μου τα χρόνια σε αυτή τη γη, ήταν μακρές, ζεστές ημέρες και θαλπερές νύκτες που προανήγγειλαν τον ερχομό των Χριστουγέννων. Κι αυτό γιατί ο Δεκέμβριος είναι καλοκαίρι στην Αυστραλία. Και στη Δυτική Αφρική, εκεί όπου η σύζυγός μου κι εγώ έχουμε ζήσει τα τελευταία πέντε χρόνια, είναι πάντοτε ζέστη.
Έτσι ο Δεκέμβριος συνήθως έχει φέρει ημέρες για παραλία, ιστιοσανίδα και ψησταριές. Τα Χριστούγεννα, το σπίτι μας φέρει το άρωμα των μάνγκο και τους ήχους γέλιου. Όμως το Πνεύμα των Χριστουγέννων είναι παντού το ίδιο. Είτε είναι στο Σύδνεϋ, στη Σωλτ Λέηκ ή στη Σιέρρα Λεόνε, είτε στη Νουκουαλόφα, στη Νέα Γη ή στη Νιγηρία, η γέννηση του Σωτήρος μας εμπνέει ανθρώπους να κάνουν καλά πράγματα.
Στα περισσότερα μέρη, οι άνθρωποι ανταλλάσσουν δώρα, επισκέπτονται άλλους και κάνουν καλοσυνάτες πράξεις για να εορτάσουν το πνεύμα των Χριστουγέννων. Φίλοι μας στη Σαμόα έχουν μία παράδοση σύμφωνα με την οποία την ημέρα μετά τα Χριστούγεννα βάζουν φαγητό και άλλα καλούδια σε κουτιά και τα δίνουν στις οικογένειες που έχουν πολύ ανάγκη, όχι μόνον στον τομέα τους αλλά σε άλλους στην κοινότητά τους. Έχουν επίσης έναν κήπο 8.100 μέτρων με τα περισσότερα απ’ όσα παράγει να δίδονται σε άτομα που έχουν ανάγκες.
Ένας πολύ αγαπητός μας φίλος από τη Σενεγάλη στη Δυτική Αφρική μού είπε ότι στο χωριό του στην Ακτή του Ελεφαντοστού, κάθε Παραμονή των Χριστουγέννων, αντί να φέρνουν δώρα, οι χωρικοί πηγαίνουν οιεσδήποτε ανεπίλυτες διαφορές στους ηγέτες τους. Οι ηγέτες αυτοί περνούν την υπόλοιπη ημέρα εργαζόμενοι με οικογένειες για να επιλύσουν τις διαφορές. Οι χωρικοί απαιτούν να υπάρχει ειρήνη και αρμονία σε κάθε σπίτι σε εκείνο το χωριό τα Χριστούγεννα, διότι εορτάζουν τη γέννηση του Χριστού – Εκείνος που γεννήθηκε με σκοπό να φέρει ειρήνη στον κόσμο.
Νωρίτερα φέτος, συναντήσαμε μία νέα ιεραπόστολο, την αδελφή Τζην Ίνγκαμπαϊρ από τη Ρουάντα, η οποία υπηρετεί την ιεραποστολή της στη Λιβερία. Μου διηγήθηκε την εξαιρετικά λυπητερή ιστορία από τον αντίκτυπο επάνω της από τη γενοκτονία στη Ρουάντα το 1994. Ο πατέρας της ήταν από τη φυλή Χούτου, που ήταν γεμάτοι μίσος για μέλη της φυλής Τούτσι. Όμως η μητέρα της ήταν μέλος εκείνης της φυλής Τούτσι. Προκειμένου να σώσει τη ζωή της συζύγου του και τη ζωή των τεσσάρων θυγατέρων τους, αυτός ο θαρραλέος πατέρας έκρυψε την οικογένειά του μακριά και επέστρεψε στο χωριό του μόνος. Η σύζυγος και οι θυγατέρες του δεν τον είδαν ποτέ ξανά και πάσχιζαν να επιβιώσουν. Επέστρεψαν τελικώς εννέα χρόνια αργότερα για να παρευρεθούν σε μία συγκέντρωση συμφιλίωσης από την κυβέρνηση, όπου έμαθαν ότι ο σύζυγος και πατέρας τους είχε σκοτωθεί, όταν επέστρεψε στο χωριό του. Ωστόσο με έναν απίστευτο τρόπο, η μητέρα της αδελφής Ίνγκαμπαϊρ και τα παιδιά της συγχώρησαν όσους είχαν τερματίσει τη ζωή του συζύγου και πατέρα τους.
Κατά τη διάρκεια μίας περιόδου κατά την οποία ο Τζόζεφ Σμιθ θα μπορούσε να είχε αναλωθεί από θυμό, έχοντας φυλακισθεί αθώα στη Φυλακή Λίμπερτυ για μήνες μετά τα Χριστούγεννα του 1838, ο Κύριος απεκάλυψε το τμήμα 121 από το Διδαχή και Διαθήκες. Στην αποκάλυψη αυτή ο Κύριος βοηθά τον Τζόζεφ να υπερνικήσει τα συναισθήματα απογοήτευσης που είναι εμφανή στην αρχή αυτού του τμήματος και διδάσκει τον Προφήτη ότι η καλοσύνη, η μακροθυμία, η ευγένεια, η πραότητα και η γνήσια αγάπη είναι γνωρίσματα σαν του Χριστού που είναι απαραίτητα για την ιδιότητα του μαθητού.
Τα Χριστούγεννα έχουν πολύτιμες οικογενειακές αναμνήσεις για μένα. Ωστόσο, δεν είναι όλες αυτές οι αναμνήσεις καλές. Όταν ήμουν πολύ μικρός, θυμάμαι ότι έλαβα ένα αγαπημένο πράσινο αυτοκινητάκι αγώνων μινιατούρα από τον πατέρα μου. Ήμασταν σχετικά φτωχή οικογένεια και μου άρεσε εκείνο το δώρο. Ωστόσο, μία ημέρα σε μια στιγμή νεανικού θυμού για κάτι ασήμαντο, έριξα το αυτοκινητάκι στην πυκνή γλυσίνα που είχε μπλεχτεί στον φράκτη μας. Αμέσως λυπήθηκα, όχι μόνο που έριξα το παιχνίδι μακριά, αλλά επειδή ένιωσα ότι συμβόλιζε την απόρριψη της έκφρασης αγάπης του πατέρα μου. Το έψαχνα και το έψαχνα, αλλά μάταια. Όταν έφθασε ο χειμώνας και ο θάμνος έχασε τα φύλλα του, το έψαξα πάλι, ανεπιτυχώς. Ακόμη νιώθω τον πόνο που προσέβαλα τον πατέρα μου. Ακόμη με πονά.
Ξέρετε, αυτό είναι παρόμοιο με την απόρριψη από μέρους μας της αγάπης του Επουράνιου Πατέρα μας και των δώρων Του για εμάς, το μεγαλύτερο εκ των οποίων είναι ότι έστειλε τον Υιό Του για να υποφέρει και να εξιλεωθεί για εμάς. Τι τραγωδία, αν απορρίπτουμε την εξιλεωτική θυσία Του ή τις διαθήκες και τις διατάξεις του Ευαγγελίου Του!
Αχ, να ήμασταν πάντοτε περισσότερο σαν αυτούς που εργάζονται για να δείχνουν αγάπη στους άλλους. Προσφάτως, πολλοί έχουν εργασθεί για να βοηθήσουν τους κατοίκους της Φλόριντας και της Βορείου και Νοτίου Καρολίνας, οι οποίοι έχουν βιώσει καταστρεπτικές καταιγίδες και για να βοηθήσουν όσους επλήγησαν στις πυρκαϊές της Καλιφόρνιας ή να βοηθήσουν άλλους που υποφέρουν ομοίως σε όλον τον κόσμο.
Στις 25 Δεκεμβρίου 1974, η πρωτεύουσα της Βορείου Επικράτειας της Αυστραλίας καταστράφηκε. Τις πρώτες ώρες εκείνων των Χριστουγέννων, ο κυκλώνας Τρέισυ έπληξε το Ντάργουιν. Πολλοί πέθαναν και ο περισσότερος πληθυσμός του Ντάργουιν έμεινε άστεγος. Οι εικόνες της πρόσφατης καταστροφής στη Φλόριντα αντικατόπτριζαν εκείνες του Ντάργουιν. Όμως το Πνεύμα των Χριστουγέννων νίκησε την απόγνωση. Δωρεές πλημμύρισαν από ανθρώπους απ’ όλη την Αυστραλία και πολλά άτομα άφησαν τα πάντα και ταξίδεψαν στο Ντάργουιν για να βοηθήσουν στην ανοικοδόμησή του.
Πριν από πολλά χρόνια, όταν η μεγαλύτερη κόρη μας ήταν μόλις δύο ετών, έσπασε το πόδι της πριν από τα Χριστούγεννα και πέρασε πολλές εβδομάδες στο νοσοκομείο σε συσκευή έλξης. Ήταν πολύ δύσκολα Χριστούγεννα αυτά. Μία οικογένεια στον τομέα μας, που δεν ήταν ευκατάστατη, ήλθε να την επισκεφθεί ανήμερα τα Χριστούγεννα. Καθένα από τα μικρά παιδιά τους έφεραν το δικό τους αγαπημένο δώρο, που έλαβαν εκείνο το πρωί, να το δώσουν στην κόρη μας ως δώρο από εκείνα. Η σύζυγός μου, Κέι κι εγώ συγκινηθήκαμε μέχρι δακρύων λόγω της αγνής και γνήσιας καλοσύνης αυτών των παιδιών και των γονέων τους.
Αυτό είναι το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων – άτομα να βοηθούν άλλους. Εξάλλου, ένα σημαντικό μέρος της κληρονομιάς του Σωτήρος ήταν η τέλεση διακονίας Του προς τον «έναν». Αυτή είναι ασφαλώς μία αρχή που ενστερνίζονται και εφαρμόζουν τα μέλη της Εκκλησίας Του στην Αφρική και αυτό απαιτεί Εκείνος από εμάς εδώ.
Ο Πρόεδρος Ράσσελ Μπάλλαρντ έχει δηλώσει ότι η Εξιλέωση είναι η απόλυτη πράξη του Σωτήρος που έκανε αυτό για τον καθέναν μας. Τα λόγια του Προέδρου Μπάλλαρντ ήσαν:
«Αν κατανοούσαμε πραγματικά την Εξιλέωση και την αιώνια αξία κάθε ψυχής, θα αναζητούσαμε… κάθε… χαμένο παιδί του Θεού. Θα τους βοηθούσαμε να ξέρουν την αγάπη του Χριστού που έχει για εκείνους. Θα κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να τους προετοιμάσουμε να λάβουν τις σωτήριες διατάξεις του Ευαγγελίου.
»Ασφαλώς, αν η Εξιλέωση του Χριστού ήταν κατά κύριο λόγο στον νου των ηγετών τομέως και κλάδου, κανένα νέο ή εκ νέου στη δραστηριότητα μέλος δεν θα παραμελείτο ποτέ…
»…Η ειρωνεία της Εξιλέωσης είναι ότι ήταν απεριόριστη και αιώνια, όμως ισχύει ατομικώς για τον καθένα…
»Αδελφοί και αδελφές, ποτέ, ποτέ να μην υποτιμάτε πόσο πολύτιμος είναι ο ένας»1.
Δεν θα ήταν υπέροχο, αν όλοι ακολουθούσαμε αυτήν τη συμβουλή και εκείνη του αγαπημένου προφήτη μας, Προέδρου Ράσσελ Νέλσον – να ζούμε τις δύο μεγάλες εντολές με ανώτερο και αγιότερο τρόπο. Και αν είστε επιφυλακτικοί με την ικανότητά σας να έχετε αντίκτυπο κάνοντάς το, σκεφθείτε αυτήν την αφρικανική παροιμία: «Αν νομίζεις ότι είσαι πάρα πολύ μικρός για να κάνεις τη διαφορά, τότε δεν έχεις περάσει ποτέ μια νύχτα με ένα κουνούπι».
Δεν πρέπει να ταξιδέψουμε στους Αγίους Τόπους για να κάνουμε τη διαφορά ή να πλησιάσουμε τον Σωτήρα μας. Τα Χριστούγεννα είναι μία περίοδος κατά την οποία μπορούμε να εστιάσουμε στο προσωπικό δώρο μας προς τον Σωτήρα, αγαπώντας συνεχώς και βοηθώντας άλλους. Τότε δεν είναι μακριά για τη Βηθλεέμ για κανέναν από εμάς. Εξαρτάται από εμάς να κάνουμε τον Χριστό μέρος της ζωής μας – να αποδεχθούμε τα δώρα που μας προσφέρει και να Του δώσουμε το δώρο της καρδιάς μας. Τον αγαπώ και καταθέτω μαρτυρία για την απέραντη αγάπη Του για καθέναν από εμάς, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.