Een goede mix aan talenten
‘Wat ze zei was waar: ik was klein en ik kon niet dansen. Zou ik ooit voldoen?
‘Het is jammer dat je zó klein bent dat je vooraan moet staan’, zei de docente. ‘Er is niemand hier die zo slecht danst als jij.’
Dat kreeg ik te horen waar de hele koorklas op mijn middelbare school bij was. Het was grappig bedoeld, en ik liet er een geforceerd lachje op volgen, maar eerlijk gezegd voelde ik me diep vernederd. Mijn docente had wat eenvoudige danspassen gechoreografeerd, die wij bij een van onze liederen zouden uitvoeren. Helaas ben ik niet lichtvoetig, nooit geweest, en die pasjes waren niet aan mij besteed. En haar opmerking was de genadeklap voor mijn minimale beetje zelfvertrouwen. Wat ze zei was waar: ik was klein en ik kon niet dansen. Ik vroeg me af of ik ooit zou voldoen.
Dit voorval was niet de eerste keer dat ik me minder dan anderen voelde. Op die momenten ben ik alleen bezig met wat ik niet heb of wat ik niet kan, en niet met wat ik wel heb en wat ik wel kan. Het is een van Satans gemeenste wapens, dat hij tegen mij en zoveel anderen gebruikt.
Toen mijn koordocente zich liet ontvallen dat dansen niets voor mij was, zakte de moed mij in de schoenen. Ik had mezelf altijd willen bewijzen door de uitblinkers zo goed mogelijk bij te houden. En dat liep elke keer op een mislukking uit. Voor mij stond het vast dat ik maar één talent had: de reservebank warm houden. Ik had het gevoel dat God vergeten was om mij van een goede mix aan talenten te voorzien, zoals Hij bij ieder ander had gedaan.
Rond die tijd gaf mijn seminarieleerkracht een les over Gods scheppingen. Hij liet ons fascinerende foto’s van de kosmische ruimte zien. Ik weet nog hoe ik met open mond naar al die sterrenstelsels en planeten staarde – uniek, mysterieus en schitterend op hun eigen manier.
En toen begon er bij mij een lampje te branden.
Naast al die fenomenale en verbazingwekkende scheppingen die God gemaakt had, had Hij ook de tijd genomen om mij te scheppen. Een klein, ogenschijnlijk onbelangrijk, doodgewoon mens, die niet besefte hoe buitengewoon ze was. Een mens die zich op unieke wijze van alle andere mensen onderscheidde. Een mens die haar eigen, duidelijke plan had gekregen. Een mens met onbegrensde mogelijkheden en een hemelse bestemming.
Ik.
Op dat moment geloofde ik eindelijk en met heel mijn hart dat ‘de waarde van zielen […] groot [is] in de ogen van God’ (LV 18:10). Ik realiseerde me dat Hij mij echt hoog aansloeg en dat ik in zijn ogen precies de juiste mix aan talenten had.
Uiteindelijk heb ik nooit goed leren dansen. Ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat ik niet kan dansen. Maar dat is niet erg! Want door de jaren heen heb ik veel talenten en kwaliteiten bij mezelf ontdekt, waarvan ik niet wist dat ik ze in me had. Ze zijn mij geleidelijk duidelijk geworden, omdat ik op de Heer vertrouwde en het geloof had dat Hij weet dat ik wel voldoe. Jazeker, wij zijn allemaal weleens ontmoedigd. Als we onszelf echter in een breder perspectief zien en werkelijk beseffen wie we zijn, worden we ons bewust van onze sterke punten, onze unieke begaafdheden, en de leidende hand van de Heer. Dan kunnen we dit leven met geloof, hoop en uitzonderlijk zelfvertrouwen tegemoet treden.