Transpłciowość
Jak mogę okazać wsparcie osobie, która identyfikuje się jako transpłciowa?


„Jak mogę okazać wsparcie osobie, która identyfikuje się jako transpłciowa?” Transpłciowość. Wspieranie bliźnich (2020)

„Jak mogę okazać wsparcie osobie, która identyfikuje się jako transpłciowa?” Transpłciowość. Wspieranie bliźnich

Jak mogę okazać wsparcie osobie, która identyfikuje się jako transpłciowa?

Starszy Ronald A. Rasband nauczał, że osoby, które czują, że są transpłciowe, „[powinny] […] być [otoczone] ramionami Zbawcy i wiedzieć, że są [kochane]. On oczekuje, że to my będziemy Jego witającymi, kochającymi ramionami. Tak często wzywa nas do tego. Musimy zachęcać przyjaciół tych młodych osób, by postępowali podobnie wobec nich” („Jezus Chrystus stanowi odpowiedź” [Wieczór z Przedstawicielem Władz Generalnych, 8 lutego 2019]).

Rozmowy o poczuciu niezgodności płci mogą być trudne i zawikłane. Bliska ci osoba może nie wiedzieć, jak z tobą o tym rozmawiać. Czasami możesz czuć, że jesteś niewłaściwą osobą do poruszania takiego tematu. Choć czasami możesz nie wiedzieć, jak zareagować na trudności, z którymi boryka się ktoś inny, nie będziesz żałować, jeśli zwrócisz się do niego w duchu miłości i zrozumienia.

Jeśli zareagujesz zbyt mocno, zdenerwujesz się lub powiesz coś, czego będziesz później żałować, nie zniechęcaj się. Ta sytuacja może być trudna również dla ciebie. To zaledwie jedna chwila pośród tysięcy rozmów, które podejmiesz z bliską ci osobą. Jeśli czujesz, że powinieneś przeprosić za swoje zachowanie, zrób to.

Jeśli martwisz się lub czujesz głęboki żal w związku z tą sytuacją, pamiętaj, że nie jesteś sam. Możesz obawiać się, że przyszłość, której tak bardzo pragniesz dla swojej rodziny, wymyka ci się z rąk. Proces żałoby może zająć trochę czasu. (Zob. „Grief”, Gospel Topics, strona internetowa topics.ChurchofJesusChrist.org).

Prezydent Bonnie H. Cordon wyjaśniła: „Wszyscy chcemy być rozpoznawalni. Chcemy być ważni, aby o nas pamiętano, i czuć się kochani […]. Możemy słuchać i miłować bez osądzania i dawać nadzieję oraz służyć pomocą, mając ze sobą dar rozróżniania od Ducha Świętego […]. Niezależnie od tego, czy nasze owce są silne czy słabe, radosne czy cierpiące, możemy upewnić się, że żadna z nich nie jest samotna” („Stawanie się pasterzem”, Liahona, listopad 2018, str. 74, 76).