Ιησούς Χριστός, ο ουράνιος Λυτρωτής του κόσμου

«Η σωτηρία δε θα μπορούσε να έλθει στον κόσμο χωρίς τη μεσολάβηση του Ιησού Χριστού».

Από τη ζωή του Τζόζεφ Σμιθ

Χρόνια πριν τη γέννηση του Τζόζεφ Σμιθ, ο παππούς του από την πλευρά του πατέρα του, είχε το προαίσθημα ότι κάτι θα συνέβαινε στην οικογένειά του, το οποίο θα «έφερνε μια επανάσταση στον κόσμο»¹. Στην ιστορία του Τζόζεφ Σμιθ αναφέρεται: «Ο παππούς μου, Ασαέλ Σμιθ, πριν από χρόνια προείδε ότι θα εμφανιζόταν ένας προφήτης στην οικογένειά του και η γιαγιά μου ευχαριστήθηκε ιδιαίτερα διότι αυτό εκπληρώθηκε στο πρόσωπό μου. Ο παππούς μου, Ασαέλ, πέθανε στην Ανατολική Στοκχόλμη, στην επαρχία του Σεντ Λόρενς της Νέας Υόρκης, αφού έλαβε το Βιβλίο του Μόρμον και το διάβασε σχεδόν ολόκληρο. Και διακήρυξε ότι ήμουν αυτός ο ίδιος Προφήτης που από πολύ καιρό γνώριζε ότι θα έρθει στην οικογένειά του»².

Ως προφήτης της Αποκατάστασης, ένας από τους βασικότερους ρόλους του Τζόζεφ Σμιθ ήταν να καταθέσει μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό. Ευλογήθηκε να απολαύσει μια προσωπική γνώση της ουράνιας φύσης του Ιησού Χριστού και να κατανοήσει το ρόλο Του ως Λυτρωτή του κόσμου. Η γνώση αυτή άρχισε με το Πρώτο Όραμα, όπου ο νεαρός Τζόζεφ είδε τον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό και άκουσε τον Πατέρα να διακηρύσσει: «Αυτός είναι ο Υιός μου ο Αγαπητός. Αυτόν να ακούς!» (Τζόζεφ Σμιθ–Ιστορία 1:17). Σε αυτή την ιερή εμπειρία, ο Τζόζεφ είχε το προνόμιο να λάβει οδηγίες από το Σωτήρα του κόσμου.

Σχεδόν δώδεκα χρόνια αργότερα, στις 16 Φεβρουαρίου 1832, ο Προφήτης μετέφραζε τη Βίβλο με τον Σίδνεϋ Ρίγκντον ως γραφέα του, στην κατοικία του Τζων Τζόνσον στο Χάιραμ του Οχάιο. Όταν ο Προφήτης μετέφρασε το Κατά Ιωάννην 5:29, όπου περιγράφεται η ανάσταση εκείνων που είναι καλοί και εκείνων που είναι πονηροί, ανοίχθηκε ένα όραμα στον Τζόζεφ και στον Σίδνεϋ και είδαν και συνομίλησαν με το Σωτήρα:

«Με τη δύναμη του Πνεύματος τα μάτια μας ανοίχτηκαν και η διανόησή μας φωτίστηκε, έτσι ώστε να δούμε και να καταλάβουμε τα του Θεού – Ακόμη και εκείνα τα οποία υπήρχαν από την αρχή, πριν την καταβολή του κόσμου, τα οποία ορίστηκαν από τον Πατέρα, μέσω του Μονογενούς του Υιού, ο οποίος ήταν στους κόλπους του Πατέρα από την αρχή. Για τον οποίο καταθέτουμε μαρτυρία. Και η μαρτυρία την οποία καταθέτουμε είναι η πληρότητα του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι ο Υιός, τον οποίο είδαμε και με τον οποίο μιλήσαμε κατά το ουράνιο όραμα.

»Και είδαμε τη δόξα του Υιού, στα δεξιά του Πατέρα, και λάβαμε από την πληρότητά του. Και είδαμε τους άγιους αγγέλους, και αυτούς που έχουν καθαγιαστεί ενώπιον του θρόνου του, να προσκυνούν το Θεό, και το Αρνίο, που τον προσκυνούν στον αιώνα του αιώνα.

»Και τώρα, ύστερα από τις τόσες μαρτυρίες οι οποίες έχουν δοθεί γι’ αυτόν, τούτη είναι η μαρτυρία, η πιο τελευταία όλων, την οποία δίνουμε γι’ αυτόν: Ότι ζει!

»Γιατί τον είδαμε, στα δεξιά του Θεού. Και ακούσαμε τη φωνή που επιμαρτυρούσε ότι είναι ο Μονογενής του Πατέρα – Ότι από αυτόν και με αυτόν και μέσω αυτού, οι κόσμοι δημιουργούνται και δημιουργήθηκαν, και οι κάτοικοί τους έγιναν γιοι και κόρες του Θεού» (Δ&Δ 76:12–14, 20–24).

Ο Τζόζεφ Σμιθ είδε ξανά το Σωτήρα στις 3 Απριλίου 1836. Ο Προφήτης και ο Όλιβερ Κάουντερυ είχαν αποσυρθεί στο δυτικό άμβωνα του Ναού του Κίρτλαντ. Γονάτισαν για ιερή προσευχή και μετά παρουσιάστηκε μπροστά τους ο Σωτήρας. Ο Προφήτης διακήρυξε:

«Το παραπέτασμα αφαιρέθηκε από το νου μας, και τα μάτια της διανόησής μας ανοίχτηκαν. Είδαμε τον Κύριο να στέκεται επάνω στο στηθαίο του άμβωνα, εμπρός μας. Και κάτω από τα πόδια του ήταν ένα μαλαματένιο έργο από καθαρό χρυσάφι, με χρώμα σαν το κεχριμπάρι. Τα μάτια του ήταν σαν φλόγα φωτιάς. Τα μαλλιά της κεφαλής του ήταν άσπρα σαν καθαρό χιόνι. Η όψη του έλαμπε υπεράνω της λαμπρότητας του ήλιου. Και η φωνή του ήταν σαν τον ήχο άφθονου νερού που ρέει, η φωνή του Ιεχωβά, που έλεγε: Εγώ είμαι ο πρώτος και ο τελευταίος. Εγώ είμαι αυτός που ζει, εγώ είμαι αυτός που θανατώθηκε. Εγώ είμαι ο συνήγορος σας προς τον Πατέρα» (Δ&Δ 110:1–4).

Από αυτές τις εμπειρίες, ο Προφήτης απέκτησε από πρώτο χέρι γνώση και έγινε ειδικός μάρτυρας της θεϊκότητας του Σωτήρα.

Διδασκαλίες του Τζόζεφ Σμιθ

Σε όλες τις θεϊκές νομές, ο λαός του Θεου βασίστηκε στην Εξιλέωση του Χρίστου για την άφεση των αμαρτιών του.

«Η σωτηρία δε θα μπορούσε να έλθει στον κόσμο χωρίς τη μεσολάβηση του Ιησού Χριστού»³.

«Ο Θεός… προετοίμασε μια θυσία ως δώρο του ίδιου του Υιού Του, ο οποίος θα απεστέλλετο τον κατάλληλο καιρό για να προετοιμάσει μία οδό ή να ανοίξει μία θύρα μέσα από την οποία θα μπορούσε ο άνθρωπος να εισέλθει στην παρουσία του Κυρίου, από την οποία είχε αποβληθεί λόγω ανυπακοής. Από καιρό σε καιρό, αυτά τα χαρμόσυνα νέα ηχούσαν στα αυτιά των ανθρώπων σε διαφορετικές εποχές του κόσμου, έως την εποχή του ερχομού του Μεσσία.

»Λόγω πίστης στην εξιλέωση αυτή ή στο σχέδιο λυτρωμού, ο Άβελ πρόσφερε στον Θεό θυσία που έγινε αποδεκτή, η οποία ήταν τα πρωτογέννητα του ποιμνίου. Ο Κάιν πρόσφερε από τους καρπούς του εδάφους και δεν έγιναν αποδεκτοί, διότι δεν μπορούσε να το κάνει με πίστη. Δεν μπορούσε να έχει πίστη ή δεν μπορούσε να ασκήσει πίστη σε αντίθεση με το σχέδιο στους ουρανούς. Θα έπρεπε να χυθεί το αίμα του Μονογενούς για την εξιλέωση του ανθρώπου, διότι αυτό ήταν το σχέδιο λύτρωσης και αν δεν χυνόταν αίμα, δεν υπήρχε άφεση αμαρτιών. Και επειδή η θυσία θεσπίστηκε ως τρόπος μέσω του οποίου ο άνθρωπος θα διέκρινε τη μεγάλη Θυσία την οποία είχε προετοιμάσει ο Θεός, η προσφορά μιας θυσίας με τρόπο αντίθετο προς τον τρόπο αυτό, σημαίνει ότι δεν μπορούσε να γίνει με πίστη, διότι η λύτρωση δεν εξαγοράστηκε με αυτόν τον τρόπο ούτε η δύναμη της εξιλέωσης θεσπίστηκε κατ’ αυτήν την τάξη. Επομένως, ο Κάιν δεν μπορούσε να έχει πίστη. Και οτιδήποτε δεν είναι εκ πίστεως, είναι αμαρτία. Όμως ο Άβελ πρόσφερε μια αποδεκτή θυσία, με την οποία έλαβε μαρτυρία ότι ήταν δίκαιος – ο ίδιος δε ο Θεός έδωσε μαρτυρία για τα δώρα του [βλέπε Προς Εβραίους 11:4].

»Οπωσδήποτε, το να χυθεί το αίμα ενός άγριου θηρίου δεν μπορούσε να ωφελήσει κανέναν άνθρωπο, εκτός και αν γινόταν κατ’ απομίμησιν ή ως ένας τύπος ή εξήγηση για το τι θα προσφερόταν μέσω του δώρου του Ίδιου του Θεού – και μόνον αν η πράξη αυτή γινόταν με βλέμμα που να κοιτάζει εμπρός, με πίστη στη δύναμη εκείνης της μεγάλης Θυσίας για την άφεση των αμαρτιών…

»…Δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι οι αρχαίοι όλων των εποχών ήταν τόσο αδαείς του συστήματος των ουρανών, όπως πολλοί υποθέτουν, δεδομένου ότι όλα όσα σώθηκαν ποτέ, σώθηκαν μέσω της δύναμης αυτού του μεγάλου σχεδίου λυτρωμού, τόσο πριν την έλευση του Χριστού, όσο και από τότε κι έπειτα. Εάν δεν συνέβαινε αυτό, ο Θεός είχε διαφορετικά σχέδια προς εφαρμογή (αν μπορούμε να το εκφράσουμε έτσι), ώστε να φέρει τους ανθρώπους πίσω, να κατοικήσουν με Αυτόν. Και αυτό δεν μπορούμε να το πιστέψουμε, δεδομένου ότι δεν υπήρξε αλλαγή στη φύση του ανθρώπου από την πτώση του και μετά. Και η διάταξη ή η θέσπιση της προσφοράς αίματος προς θυσία σχεδιάστηκε μόνον για να τελείται μέχρις ότου προσφέρθηκε ο Χριστός και έδωσε το αίμα Του –όπως ειπώθηκε πριν– ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να προσδοκά με πίστη έως εκείνη την εποχή…

»Το ότι η προσφορά θυσίας ήταν μόνο για να καθοδηγήσει το νου των ανθρώπων στον Χριστό, το συμπεραίνουμε από αυτά τα αξιοσημείωτα λόγια του Ιησού προς τους Ιουδαίους: ‘Ο Αβραάμ, ο πατέρας σας, είχε αγαλλίαση να δει τη δική μου ημέρα· και είδε, και χάρηκε’ [Κατά Ιωάννην 8:56]. Άρα, λοιπόν, επειδή οι αρχαίοι πρόσφεραν θυσία, αυτό δεν τους εμπόδιζε να ακούσουν το Ευαγγέλιο. Αλλά χρησίμευσε, όπως είπαμε προηγουμένως, για να ανοίξουν τα μάτια τους και να γίνει δυνατό γι’ αυτούς να κοιτάξουν εμπρός, στην εποχή της έλευσης του Σωτήρα και να αγαλλιάσουν για τη λύτρωσή Του. …Καταλήγουμε στο ότι, όποτε ο Κύριος αποκάλυψε τον Εαυτό του στους ανθρώπους κατά την αρχαία εποχή και τους πρόσταξε να προσφέρουν θυσία σε Εκείνον, αυτό έγινε ώστε να μπορούν να κοιτάξουν εμπρός με πίστη στην εποχή της έλευσής Του και να βασιστούν στη δύναμη εκείνης της εξιλέωσης για την άφεση των αμαρτιών τους. Και αυτό είναι που έκαναν, χιλιάδες οι οποίοι έφυγαν πριν από εμάς, τα ενδύματα των οποίων είναι ακηλίδωτα και οι οποίοι, όπως ο Ιώβ, περιμένουν, με μία βεβαιότητα σαν τη δική του, ότι θα δουν Εκείνον κατά τους έσχατους καιρούς επάνω στη γη, πάλι με τη σάρκα τους [βλέπε Ιώβ 19:25–26].

»Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι μολονότι υπήρξαν διαφορετικές θεϊκές νομές, ωστόσο όλα όσα ανακοίνωσε ο Θεός στο λαό Του, είχαν σαν σκοπό να επισύρουν την προσοχή του στο μεγάλο στόχο και να τον διδάξουν να βασίζεται μόνο στον Θεό ως αίτιο της σωτηρίας του, όπως περιέχεται στο νόμο Του»⁴.

Επειδή ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε εκ νεκρών, όλοι οι άνθρωποι θα αναστηθούν.

«Οι θεμελιώδεις αρχές της θρησκείας μας είναι οι μαρτυρίες των Αποστόλων και Προφητών, οι αφορώσες στον Ιησού Χριστό, ότι πέθανε, ετάφη και εγέρθηκε ξανά κατά την τρίτη ημέρα και ανελήφθη στους ουρανούς. Και όλα όσα αφορούν στη θρησκεία μας είναι απλώς προσαρτήματα σε αυτήν. Όμως σχετικά με αυτές τις αρχές, πιστεύουμε στη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, στη δύναμη της πίστης, στην απόλαυση των πνευματικών δώρων κατά το θέλημα του Θεού, στην αποκατάσταση του οίκου του Ισραήλ και στον τελικό θρίαμβο της αλήθειας»⁵.

«Επειδή, όπως όλοι πεθαίνουν λόγω συγγένειας με τον Αδάμ, έτσι και όλοι θα ζωοποιηθούν ερχόμενοι σε συγγένεια με τον Χριστό’. Όλοι θα αναστηθούν εκ νεκρών [Προς Κορινθίους Α’ 15:22]. Ο Αμνός του Θεού πραγματοποίησε την ανάσταση, ώστε όλοι να εγερθούν εκ νεκρών»⁶.

«Ο Θεός έχει ορίσει μία ημέρα όπου θα κρίνει τον κόσμο και έχει διαβεβαιώσει για αυτό, με το να εγείρει τον Υιό Του, Ιησού Χριστό, εκ νεκρών – ένα βασικό θέμα, επάνω στο οποίο θεμελιώνεται η ελπίδα όλων όσων πιστεύουν στην εμπνευσμένη καταγραφή για τη μελλοντική ευτυχία και αγαλλίασή τους, διότι, ‘αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε’, είπε ο Παύλος στους Κορινθίους, ‘η πίστη σας είναι μάταιη· είστε δε ακόμα μέσα στις αμαρτίες σας. Επομένως, κι αυτοί που κοιμήθηκαν εν Χριστώ απολέστηκαν’ [Προς Κορινθίους Α’ 15:17–18]…

»Ο Ίδιος ο Χριστός βεβαιότατα εγέρθηκε από τους νεκρούς· και εάν Εκείνος εγέρθηκε από τους νεκρούς, με τη δύναμή Του, θα φέρει όλους τους ανθρώπους να σταθούν εμπρός Του: διότι αν Εκείνος εγέρθηκε από τους νεκρούς, τα δεσμά του υλικού θανάτου έσπασαν, ώστε ο τάφος δεν έχει νίκη. Αν, λοιπόν, ο τάφος δεν έχει νίκη, εκείνοι οι οποίοι τηρούν τα λόγια του Ιησού και υπακούν στις διδασκαλίες Του, δεν έχουν απλώς την υπόσχεση μιας αναστάσεως εκ νεκρών, αλλά μία διαβεβαίωση ότι θα γίνουν δεκτοί στο ένδοξο βασίλειο Του. Διότι, Εκείνος λέει: ‘Και όπου είμαι εγώ, εκεί θα είναι και ο δικός μου υπηρέτης’ [Κατά Ιωάννην 12:26»⁷.

«Εκείνοι οι οποίοι πέθαναν εν Χριστώ, μπορούν να αναμένουν ότι θα εισέλθουν σε όλη αυτή την καρποφορία χαράς –όταν έλθουν εμπρός, στην ανάσταση– την οποία διέθεταν ή περίμεναν όταν βρίσκονταν σε τούτη τη ζωή. …Χαίρομαι, διότι έχω το προνόμιο να σας κάνω κοινωνούς ορισμένων πραγμάτων τα οποία, αν κατανοηθούν με προσοχή, θα σας βοηθήσουν όταν μαίνονται σεισμοί, συγκεντρώνονται σύννεφα, σπιθίζουν οι αστραπές και οι καταιγίδες ετοιμάζονται να ξεσπάσουν επάνω σας, σαν δυνατές βροντές. Κρατηθείτε από αυτά τα πράγματα και ας μην τρέμουν τα γόνατα ή οι αρθρώσεις σας ούτε η καρδιά σας να λιποψυχεί. Και τότε, τι μπορούν να κάνουν οι σεισμοί, οι πόλεμοι και οι ανεμοστρόβιλοι; Τίποτα. Όλες οι απώλειές σας θα επανορθωθούν προς εσάς κατά την ανάσταση, εφόσον εξακολουθείτε με πίστη. Μέσω οράματος του Παντοδύναμου, τα είδα αυτά…

»Ο Θεός αποκάλυψε τον Υιό Του από τους ουρανούς, καθώς και τη διδαχή της ανάστασης· και έχουμε μια γνώση ότι εκείνοι τους οποίους θάπτουμε εδώ, ο Θεός θα εγείρει ξανά, ενδεδυμένους και ανεστημένους από το Πνεύμα του μεγάλου Θεού· και τι σημασία έχει αν τους θάπτουμε ή πεθαίνουμε μαζί τους, όταν δεν μπορούμε να τους κρατήσουμε περισσότερο; Αφήστε τις αλήθειες αυτές να βυθιστούν στην καρδιά σας, ώστε να μπορούμε ακόμα κι εδώ να απολαμβάνουμε εκείνο το οποίο θα υπάρξει σε πληρότητα στην άλλη ζωή»⁸.

Μέσω της Εξιλέωσης του Χριστού και της υπακοής στο ευαγγέλιο, μπορούμε να γίνουμε συγκληρονόμοι του Ιησού Χριστού.

«Πιστεύω στη θεϊκότητα του Ιησού Χριστού και ότι πέθανε για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων, οι οποίοι εξαιτίας του Αδάμ είχαν υποστεί πτώση»⁹.

Αρθρα της Πίστης 1:3: «Πιστεύουμε ότι μέσω της Εξιλέωσης του Χριστού μπορεί να σωθεί όλη η ανθρωπότητα, με την υπακοή στους νόμους και τις διατάξεις του Ευαγγελίου»¹⁰.

«Όταν ο Θεός δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη, βγήκε και είπε κατά την έκτη ημέρα: ‘Ας κάνουμε άνθρωπο σύμφωνα με τη δική μας εικόνα’. Σύμφωνα με ποίου την εικόνα; Σύμφωνα με την εικόνα των Θεών τούς δημιούργησαν, αρσενικό και θηλυκό, αθώους, άκακους και ακηλίδωτους, φέροντας τον ίδιο χαρακτήρα και την ίδια εικόνα, όπως οι Θεοί [βλέπε Γένεση 1:26–27]. Και όταν ήλθε η πτώση του ανθρώπου, δεν έχασε την εικόνα του, αλλά ο χαρακτήρας του διατηρούσε ακόμα την εικόνα του Δημιουργού του. Ο Χριστός, ο οποίος είναι η εικόνα του ανθρώπου, είναι επίσης η ακριβής εικόνα τού ατόμου τού Πατέρα του [βλέπε Προς Εβραίους 1:3]… Μέσω της εξιλέωσης του Χριστού, της ανάστασης και της υπακοής στο ευαγγέλιο, θα γίνουμε ξανά σύμμορφοι με την εικόνα του Υιού του, Ιησού Χριστού [βλέπε Προς Ρωμαίους 8:29]. Τότε θα έχουμε φθάσει στην εικόνα, δόξα και χαρακτήρα του Θεού»¹¹.

«Ο Πατέρας των πνευμάτων μας [παρείχε] μία θυσία για τα δημιουργήματά Του, ένα σχέδιο απολύτρωσης, μία δύναμη εξιλέωσης, ένα σχήμα, έναν τύπο σωτηρίας, που έχει ως σπουδαίους στόχους του την επαναφορά των ανθρώπων στην παρουσία του Βασιλιά των ουρανών, στέφοντάς τους στη σελέστια δόξα και κάνοντάς τους κληρονόμους με τον Υιό στην κληρονομία εκείνη, η οποία είναι άφθαρτη, αμόλυντη και η οποία δεν εξαφανίζεται»¹².

«Η γραφή λέει ότι εκείνοι οι οποίοι θα υπακούσουν στις εντολές θα είναι κληρονόμοι του Θεού και συγκληρονόμοι του Ιησού Χριστού. …’Το ίδιο το Πνεύμα δίνει μαρτυρία, μαζί με το πνεύμα μας, ότι είμαστε παιδιά του Θεού. Κι αν είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι μεν του Θεού, συγκληρονόμοι δε του Χριστού· αν συμπάσχουμε, για να γίνουμε και συμμέτοχοι της δόξας του’. [Βλέπε Προς Ρωμαίους 8:16–17.]»¹³

«Πόσο παρηγορητικό για εκείνους που πενθούν, όταν καλούνται να αποχωριστούν έναν/μία σύζυγο, πατέρα, μητέρα, παιδί ή αγαπητό συγγενή, να γνωρίζουν ότι, μολονότι το γήινο σκήνωμα θάπτεται και αποσυντίθεται, εκείνοι θα εγερθούν ξανά για να κατοικήσουν μαζί με τις αιώνιες καύσεις σε αθάνατη δόξα, χωρίς πια άλλη θλίψη, βάσανα ή θάνατο, αλλά θα είναι κληρονόμοι του Θεού και συγκληρονόμοι του Ιησού Χριστού»¹⁴.

Ο Ιησούς Χριστός είναι τέλειος, αγνός και άγιος και μας έχει καλέσει να γίνουμε όπως Εκείνος.

«Ποιος ανάμεσα σε όλους τους Αγίους, αυτές τις τελευταίες ημέρες, μπορεί να θεωρήσει τον εαυτό του τόσο καλό, όσο είναι ο Κύριος μας; Ποιος είναι τόσο τέλειος; Ποιος είναι τόσο αγνός; Ποιος είναι τόσο άγιος, όσο ήταν Εκείνος; Υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι; Ποτέ δεν παρέβη ούτε παραβίασε κάποια εντολή ή νόμο των ουρανών – δόλος δεν βρέθηκε στο στόμα του ούτε πονηρία στην καρδιά Του. …Πού είναι ένας σαν τον Χριστό; Δεν μπορεί να βρεθεί στη γη»¹⁵.

«Το δημιούργημα πλάστηκε υποκείμενο στη ματαιότητα, όχι θεληματικά, αλλά ο Χριστός υπέβαλε το δημιούργημα με ελπίδα [βλέπε Προς Ρωμαίους 8:20] – όλοι υπόκεινται στη ματαιότητα ενόσω ταξιδεύουν μέσα από τους δρόμους που έχουν διαστραφεί και μέσα από τις δυσκολίες που τους περιτριγυρίζουν. Πού είναι ο άνθρωπος ο οποίος είναι ελεύθερος από ματαιότητα; Ποτέ κανείς δεν ήταν τέλειος, εκτός από τον Ιησού. Και γιατί ήταν τέλειος; Επειδή ήταν ο Υιός του Θεού και είχε την πληρότητα του Πνεύματος και μεγαλύτερη δύναμη από κάθε άνθρωπο»¹⁶.

«Ενόσω ήταν ακόμα μικρό αγόρι [ο Ιησούς Χριστός] είχε όλη την απαραίτητη διάνοια που Τον καθιστούσε ικανό να άρχει και να κυβερνά στο βασίλειο των Ιουδαίων και μπορούσε να διαλεχθεί με τους σοφότερους νομικούς και θεολόγους και να κάνει ώστε οι θεωρίες και η πρακτική τους να φαίνονται ως αφροσύνη συγκρινόμενες με τη σοφία που Εκείνος διέθετε»¹⁷.

«Ελπίζουμε ότι οι εντολές του Κυρίου μας είναι αδιάκοπα αντικείμενο συλλογισμού μέσα στην καρδιά σας, διδάσκοντάς σας, όχι μόνον το θέλημά Του στη διακήρυξη του ευαγγελίου Του, αλλά την πραότητα και την τέλεια ζωή Του πρωτίστως, ακόμα και σε εκείνους τους καιρούς των άγριων καταδιώξεων και της κακομεταχείρισης που συσσωρεύτηκαν επάνω Του από μία άνομη και μοιχαλίδα γενεά. Να θυμάστε, αδελφοί, ότι Εκείνος σας έχει καλέσει σε αγιότητα· και –χρειάζεται να το πούμε;– να είμαστε όπως Εκείνος σε αγνότητα. Με πόση σύνεση, πόση αγιότητα, πόση καθαρότητα και πόση τελειότητα θα πρέπει, λοιπόν, να συμπεριφέρεστε στα μάτια Του. Και να θυμάστε, επίσης, ότι το βλέμμα Του είναι αδιάκοπα επάνω σας»¹⁸.

«Όταν αναλογιζόμαστε την αγιότητα και την τελειότητα του μεγάλου Διδασκάλου μας, ο οποίος άνοιξε μία οδό διά της οποίας μπορούμε να έλθουμε προς αυτόν, δηλαδή με τη θυσία του εαυτού του, η καρδιά μας λιώνει μέσα μας για τη συγκατάβασή του. Και όταν συλλογιζόμαστε, επίσης, ότι μας έχει καλέσει να είμαστε τέλειοι στα πάντα, ώστε να μπορέσουμε να προετοιμαστούμε για να τον συναντήσουμε εν ειρήνη, όταν θα έλθει στη δόξα του, με όλους τους άγιους αγγέλους, θέλουμε να παροτρύνουμε με τόλμη τους αδελφούς μας να είναι ταπεινοί και να προσεύχονται, να περπατούν πραγματικά σαν παιδιά του φωτός και της ημέρας, ώστε να έχουν χάρη για να αντισταθούν σε κάθε πειρασμό και να υπερνικήσουν κάθε κακό, στο άξιο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Γιατί να είστε βέβαιοι, αδελφοί, ότι η ημέρα είναι πράγματι κοντά, όταν ο Διδάσκαλος του οίκου θα εγερθεί και θα κλείσει την θύρα και σε κανέναν, εκτός από εκείνους που έχουν ένδυμα γάμου, δεν θα επιτραπεί να απολαύσει μία θέση στο δείπνο του γάμου! [Βλέπε Κατά Ματθαίον 22:1–14.]»¹⁹

Προτεινόμενα για μελέτη και διδασκαλία

Συλλογιστείτε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεστε για να διδάξετε. Για επιπλέον βοήθεια, βλέπε σελίδες νii–xiii.

Επανεξετάστε τις αφηγήσεις των οραμάτων του Τζόζεφ Σμιθ για το Σωτήρα (σελίδες 51–52). Ποιες είναι οι σκέψεις και τα συναισθήματά σας καθώς συλλογίζεστε αυτές τις εμπειρίες;
Στην αρχαία εποχή, οι θυσίες των ζώων βοήθησαν το λαό του Κυρίου «να ανοίξουν τα μάτια τους και… να κοιτάξουν εμπρός, στην εποχή της έλευσης του Σωτήρα και να αγαλλιάσουν για την απολύτρωσή Του» (σελίδα 54). Ποια είναι μερικά από τα πράγματα που σας βοηθούν να κοιτάζετε προς το Σωτήρα σήμερα;
Διαβάστε την παράγραφο που αρχίζει στο τέλος της σελίδας 54. Παρατηρήστε ότι στη δήλωση αυτή, το προσάρτημα είναι κάτι το οποίο συνδέεται σε ένα πράγμα μεγάλης σπουδαιότητας, όπως ένα κλαδί που ενώνεται με τον κορμό ενός δέντρου. Γιατί, νομίζετε, οι μαρτυρίες των αποστόλων και των προφητών σχετικά με την Εξιλέωση του Σωτήρα και την Ανάσταση είναι οι «θεμελιώδεις αρχές της θρησκείας μας;» Πώς θα προσεγγίζατε την υπηρέτησή σας στο σπίτι και στην Εκκλησία, αν θυμόσασταν ότι όλα τα άλλα πράγματα αποτελούν προσαρτήματα στις αρχές αυτές;
Επανεξετάστε τις διδασκαλίες του Προφήτη Τζόζεφ σχετικά με την ανάσταση (σελίδες 55–57). Ποια είναι η παρηγοριά που νιώθετε, γνωρίζοντας ότι «κάθε απώλειά σας θα επανορθωθεί κατά την ανάσταση, εφόσον εξακολουθείτε να είστε πιστοί;» Με ποιους τρόπους μπορεί η γνώση για την ανάσταση να μας βοηθήσει «να αρχίσουμε να απολαμβάνουμε εκείνο το οποίο θα υπάρξει σε πληρότητα στην άλλη ζωή;»
Καθώς επανεξετάζετε τις σελίδες 57–59, σκεφθείτε τι έχει κάνει ο Σωτήρας, ώστε να μπορούμε να γίνουμε συγκληρονόμοι Του. Σκεφθείτε τρόπους με τους οποίους μπορείτε να δείξετε σε Εκείνον την ευγνωμοσύνη σας για την εξιλεωτική θυσία Του.
Στις σελίδες 58–59, ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ αναφέρει πολλά από τα στοιχεία του χαρακτήρα του Σωτήρα. Ποια άλλα στοιχεία χαρακτήρα σκέφτεστε, όταν συλλογίζεστε τη ζωή και αποστολή του Σωτήρα; Σκεφθείτε κάτι που μπορείτε να κάνετε για να γίνετε περισσότερο σαν Εκείνον.

Συσχετιζόμενες γραφές: Ησαΐας 53:1–12, Νεφί Β’ 9:5–26, Δ&Δ 20:21–29