Ձեռնարկներ և կոչումներ
38․ Եկեղեցու քաղաքականություն և ուղեցույցներ


«38. Եկեղեցու քաղաքականություն և ուղեցույցներ», Ընդհանուր ձեռնարկ․ ծառայել Հիսուս Քրիստոսի Վերջին Օրերի Սրբերի Եկեղեցում (2020)։

«38. Եկեղեցու քաղաքականություն և ուղեցույցներ», Ընդհանուր ձեռնարկ։

38.

Եկեղեցու քաղաքականություն և ուղեցույցներ

38.6

Բարոյական հարցերով քաղաքականություն

Այս բաժնում մի քանի քաղաքականություն վերաբերում է այն հարցերին, որոնք Եկեղեցին «չի խրախուսում»: Եկեղեցու անդամները սովորաբար անդամության սահմանափակումներ չեն ունենում այս հարցերի վերաբերյալ իրենց որոշումների արդյունքում: Այնուամենայնիվ, բոլոր մարդիկ, ի վերջո, իրենց որոշումների համար հաշվետու են Աստծուն:

38.6.1

Վիժեցում

Տերը պատվիրել է. «Մի … սպանիր, ոչ էլ նման որևէ բան գործիր» (Վարդապետություն և Ուխտեր 59.6): Եկեղեցին դեմ է անձնական կամ սոցիալական հարմարության համար ընտրովի վիժեցմանը: Անդամները չպետք է ենթարկվեն, կատարեն, կազմակերպեն, վճարեն, համաձայնվեն կամ խրախուսեն վիժեցումը: Միակ հնարավոր բացառություններն են, երբ.

  • Հղիությունը առաջացել է բռնի ուժի գործադրմամբ՝ բռնաբարության կամ արյունապղծության արդյունքում:

  • Իրավասու բժիշկը որոշում է, որ մոր կյանքը կամ առողջությունը լուրջ վտանգի տակ է:

  • Իրավասու բժիշկը որոշում է, որ պտուղը ունի լուրջ արատներ, որոնք թույլ չեն տա երեխային գոյատևել ծնունդից հետո:

Բայց նույնիսկ այս հանգամանքները ինքնաբերաբար չեն արդարացնում վիժեցումը: Վիժեցումը լրջագույն խնդիր է և պետք է քննարկվի միայն այն բանից հետո, երբ պատասխանատուները խորհրդակցեն իրենց եպիսկոպոսների հետ և աղոթքով ստանան աստվածային հաստատում:

Նախագահող պաշտոնյաներն ուշադիր ուսումնասիրում են այն հանգամանքները, երբ Եկեղեցու անդամը ներգրավված է եղել արհեստական վիժեցման խնդրի մեջ: Անդամության խորհուրդը կարող է անհրաժեշտ լինել, եթե անդամը ենթարկվում է, կատարում է, կազմակերպում է, վճարում է, համաձայնվում է կամ խրախուսում է վիժեցումը (տես 32.6.2.5)։ Սակայն, անդամության խորհուրդը չպետք է անցկացվի, եթե անդամն արհեստական վիժեցում է կատարել մկրտությունից առաջ։ Անդամության խորհուրդներ կամ սահմանափակումներ չպետք է անցկացվեն նաև այն անդամների համար, ովքեր արհեստական վիժեցման խնդրի մեջ ներգրավված են եղել այս բաժնում սկզբում նշված երեք պատճառներից որևէ մեկի համար:

Եպիսկոպոսները կոնկրետ դեպքերի վերաբերյալ հարցեր են ուղղում ցցի նախագահին: Անհրաժեշտության դեպքում ցցի նախագահը կարող է հարցեր ուղղել Առաջին Նախագահության Գրասենյակին:

Այս պահի դրությամբ, հնարավոր է, որ մարդն ապաշխարել է և ներվել է արհեստական վիժեցման մեղքի համար։

38.6.2

Բռնություն

Բռնությունը ուրիշների նկատմամբ վատ վերաբերմունքը կամ արհամարհանքն է, որն առաջացնում է ֆիզիկական, սեռական, էմոցիոնալ կամ ֆինանսական վնաս: Եկեղեցու դիրքորոշումն այսպիսին է՝ բռնությունը չի կարող հանդուրժելի լինել ոչ մի ձևով։ Նրանք, ովքեր բռնանում են իրենց ամուսինների կամ կանանց, երեխաների, ընտանիքի այլ անդամների կամ մեկ ուրիշի հանդեպ, խախտում են Աստծո և մարդու օրենքները։

Բոլոր անդամներին, հատկապես ծնողներին և ղեկավարներին, խրախուսվում է լինել զգոն և ջանասեր և անել հնարավորը երեխաներին և մյուսներին բռնությունից պաշտպանելու համար: Եթե անդամները տեղյակ են դառնում բռնության դեպքերի մասին, նրանք այդ մասին հայտնում են քաղաքացիական իշխանություններին և խորհրդակցում եպիսկոպոսի հետ: Եկեղեցու ղեկավարները պետք է լրջորեն ընդունեն բռնությունների մասին հաղորդումները և երբեք չանտեսեն դրանք:

Բոլոր չափահասները, ովքեր աշխատում են երեխաների կամ երիտասարդների հետ, հաստատումից հետո մեկ ամսվա ընթացքում պետք է ավարտեն երեխաների և երիտասարդների պաշտպանության ուսուցումը (տես ProtectingChildren.ChurchofJesusChrist.org)։ Երեք տարին մեկ նրանք պետք է կրկնեն ուսուցումը։

Երբ բռնություն է տեղի ունենում, Եկեղեցու ղեկավարների առաջին և անմիջական պարտականությունն է օգնել նրանց, ովքեր բռնության են ենթարկվել և խոցելի անձանց պաշտպանել ապագա բռնություններից: Ղեկավարները չպետք է խրախուսեն մարդուն մնալ այն տանը կամ իրավիճակում, որը վիրավորական է կամ վտանգավոր է:

38.6.2.1

Բռնության օգնության թեժ գծեր

Որոշ երկրներում Եկեղեցին ստեղծել է բռնությունների օգնության գաղտնի գիծ՝ ցցերի նախագահներին և եպիսկոպոսներին օգնելու համար: Այս ղեկավարները պետք է անհապաղ զանգահարեն օգնության գիծ բոլոր այն դեպքերում, երբ անձը կարող է ենթարկվել բռնության կամ բռնության ենթարկվելու վտանգի տակ է: Նրանք նաև պետք է զանգահարեն այդ գիծ, եթե իմանում են, որ անդամը դիտում, գնում կամ տարածում է մանկական պոռնոգրաֆիա:

Օգնության գիծը հասանելի է եպիսկոպոսների և ցցի նախագահների համար, որտեղ կարող են զանգահարել օրը 24 ժամ, շաբաթը 7 օր: Հեռախոսահամարները ներկայացված են ստորև:

  • Միացյալ Նահանգներ և Կանադա՝ 1-801-240-1911 կամ 1-800-453-3860, ներքին՝ 2-1911

  • Միացյալ Թագավորություն՝ 0800 970 6757

  • Իռլանդիա՝ 1800 937 546

  • Ֆրանսիա՝ 0805 710 531

  • Ավստրալիա՝ 02 9841 5454 (երկրի ներսից)

  • Նոր Զելանդիա՝ 09 488 5592 (երկրի ներսից)

Եպիսկոպոսները և ցցերի նախագահները պետք է զանգահարեն օգնության գիծ, երբ գործ են ունենում ցանկացած տեսակի բռնության հետ կապված իրավիճակների հետ: Իրավաբանական և բժշկական մասնագետները կպատասխանեն նրանց հարցերին: Այս մասնագետները նաև հրահանգներ կտան, թե ինչպես.

  • Օգնել զոհերին և օգնել նրանց պաշտպանել հետագա բռնություններից:

  • Օգնել պաշտպանել հնարավոր զոհերին:

  • Համապատասխանեցնել բռնությունների մասին զեկուցելու օրենսդրական պահանջներին:

Եկեղեցին պարտավորվում է հետևել օրենքին բռնությունների մասին հայտնելիս (տես 38.6.2.7): Օրենքները տարբեր են ըստ գտնվելու վայրի, և Եկեղեցու ղեկավարների մեծ մասը իրավական փորձագետներ չեն: Օգնության գիծ զանգահարելը կարևոր է եպիսկոպոսների և ցցերի նախագահների համար, որպեսզի կատարեն բռնությունների մասին զեկուցելու իրենց պարտականությունները:

Եպիսկոպոսը բռնությունների դեպքերի մասին պետք է նաև տեղեկացնի իր ցցի նախագահին:

Այն երկրներում, որտեղ չկա օգնության գիծ, եպիսկոպոսը, ով իմանում է բռնությունների մասին, պետք է դիմի իր ցցի նախագահին։ Ցցի նախագահը պետք է տարածքային գրասենյակում առաջնորդություն փնտրի տարածաշրջանի իրավախորհրդատուից։ Նա պետք է նաև խորհրդակցի Ընտանեկան ծառայությունների անձնակազմի կամ բարօրության և ինքնապահովման կառավարչի հետ։

38.6.2.3

Երեխաների կամ երիտասարդների նկատմամբ բռնություն

Երեխաների կամ երիտասարդների նկատմամբ բռնությունը առավել ծանր մեղք է (տես Ավետարան ըստ Ղուկասի 17․2)։ Ինչպես օգտագործվում է այստեղ, Երեխաների կամ երիտասարդների նկատմամբ բռնությունը ներառում է հետևյալը․

  • Ֆիզիկական բռնություն. ֆիզիկական ուժի միջոցով լուրջ մարմնական վնասվածքներ պատճառել: Որոշ վնասվածքներ կարող են տեսանելի չլինել:

  • Սեռական բռնություն կամ շահագործում. Սեռական հարաբերություն ունենալ երեխայի կամ երիտասարդի հետ կամ դիտավորյալ թույլ տալ կամ օգնել ուրիշներին նման գործունեություն իրականացնել: Ինչպես օգտագործվում է այստեղ, սեռական բռնությունը չի ներառում փոխհամաձայնեցված սեռական հարաբերություն երկու անչափահասների միջև, որոնք գրեթե նույն տարիքի են:

  • Զգացմունքային բռնություն. Արարքների և բառերի միջոցով լրջորեն վնասել երեխայի կամ երիտասարդի ինքնագնահատականի կամ ինքնարժեքի զգացումը։ Դրա արդյունքում հասցվում է կրկնվող և շարունակվող վիրավորանքներ, մանիպուլյացիաներ և քննադատություններ, որոնք նվաստացնում և նսեմացնում են: Դա կարող է ներառել նաև կոպիտ արհամարհանք:

  • Մանկական պոռնոգրաֆիա․ Տես 38.6.6։

Եթե եպիսկոպոսը կամ ցցի նախագահն իմանում է կամ կասկածում է երեխաների կամ երիտասարդների նկատմամբ բռնության մասին, նա անմիջապես հետևում է 38.6.2.1-ի հրահանգներին: Նա նաև քայլեր է ձեռնարկում, որպեսզի օգնի պաշտպանել հետագա բռնություններից:

Եկեղեցու անդամության խորհրդի անցկացնելը և գրանցումների ծանոթագրությունը պարտադիր է, եթե չափահաս անդամը բռնության է ենթարկում երեխային կամ երիտասարդին, ինչպես նկարագրված է այս բաժնում: Տես նաև 32.6.1.1 և 38.6.2.5։

Եթե անչափահասը բռնության է ենթարկում երեխայի, ցցի նախագահը կապ է հաստատում Առաջին Նախագահության Գրասենյակի հետ՝ ցուցումներ ստանալու համար:

Ծխի ղեկավարները պետք է անդրադառնան նման տարիքի երեխաների կամ երիտասարդների միջև ֆիզիկական կամ հուզական սպառնալիքներին։ Անդամության խորհուրդ չի անցկացվում։

38.6.2.4

Ամուսնու կամ մեկ այլ չափահասի նկատմամբ բռնություն

Ամուսնու կամ մեկ այլ չափահասի նկատմամբ բռնություն կարող է իրականացվել տարբեր ձևերով: Դրանք ներառում են ֆիզիկական, սեռական, էմոցիոնալ և ֆինանսական բռնությունները: Չափահասները, ովքեր տարեց, խոցելի կամ հաշմանդամ են, երբեմն գտնվում են բռնության բարձր ռիսկի տակ:

Հաճախ չկա բռնության մեկ սահմանում, որը կարող է կիրառվել բոլոր իրավիճակներում: Փոխարենը՝ բռնության ծանրության աստիճանը կարող է տարբեր լինել։ Այդ միջակայքը տատանվում է՝ սուր բառեր օգտագործելուց մինչև լուրջ վնաս պատճառելը:

Եթե եպիսկոպոսը կամ ցցի նախագահն իմանում է ամուսինների կամ մեկ այլ չափահասի նկատմամբ բռնության մասին, նա անմիջապես հետևում է 38.6.2.1-ի հրահանգներին: Նա նաև քայլեր է ձեռնարկում, որպեսզի օգնի պաշտպանել հետագա բռնություններից:

Ղեկավարները փնտրում են Հոգու առաջնորդությունը՝ որոշելու համար, թե արդյոք անձնական խորհրդատվությունը կամ անդամության խորհուրդը ամենահարմար միջավայրն է բռնություններին անդրադառնալու համար: Նրանք կարող են նաև տվյալ իրավիճակների շուրջ խորհրդակցել իրենց քահանայության անմիջական ղեկավարի հետ։ Սակայն, ամուսինների կամ մեկ այլ չափահասի նկատմամբ ցանկացած բռնություն, որը հասնում է ստորև նկարագրված աստիճաններին, պահանջում է անցկացնել անդամության խորհուրդ:

  • Ֆիզիկական բռնություն. ֆիզիկական ուժի միջոցով լուրջ մարմնական վնասվածքներ պատճառել: Որոշ վնասվածքներ կարող են տեսանելի չլինել:

  • Սեռական բռնություն․ Տես 38.6.18.3-ում նշված իրավիճակները:

  • Զգացմունքային բռնություն. արարքների և բառերի միջոցով լրջորեն վնասել մարդու ինքնագնահատականի կամ ինքնարժեքի զգացումը։ Դրա արդյունքում հասցվում է կրկնվող և շարունակվող վիրավորանքներ, մանիպուլյացիաներ և քննադատություններ, որոնք նվաստացնում և նսեմացնում են:

  • Ֆինանսական բռնություն․ օգտագործել անձին եսասիրական նպատակներով։ Դա կարող է ներառել գույքի, փողի կամ այլ արժեքավոր իրերի անօրինական կամ չարտոնված տնօրինումը: Այն կարող է ներառել նաև ինչ-որ մեկի նկատմամբ ֆինանսական իշխանություն ձեռք բերելը: Դրա մեջ կարող է մտնել նաև որոշակի վարքագիծ պարտադրելու համար ֆինանսական իշխանության կիրառումը: Տես նաև 32.6.1.3։

38.6.2.7

Բռնության հետ կապված իրավական խնդիրներ

Եթե անդամի բռնության արարքները խախտել են գործող օրենքը, եպիսկոպոսը կամ ցցի նախագահը պետք է խրախուսի անդամին այդ արարքների մասին հաղորդում ներկայացնել իրավապահ մարմինների աշխատողներին կամ համապատասխան այլ պետական մարմիններին: Եպիսկոպոսը կամ ցցի նախագահը Եկեղեցու օգնության գծի միջոցով կարող է տեղեկատվություն ստանալ հաղորդում ներկայացնելու տեղական պահանջների մասին (տես 38.6.2.1): Եթե անդամները հարցեր ունեն հաղորդում ներկայացման պահանջների վերաբերյալ, նա խրախուսում է նրանց ստանալ որակյալ իրավաբանական խորհրդատվություն:

Եկեղեցու ղեկավարներն ու անդամները պետք է կատարեն բոլոր իրավական պարտավորությունները` բռնության մասին հաղորդելով քաղաքացիական իշխանություններին: Որոշ վայրերում ղեկավարներն ու ուսուցիչները, ովքեր աշխատում են երեխաների և երիտասարդների հետ, համարվում են «լիազորված զեկուցողներ» և պետք է բռնությունների մասին հաղորդում ներկայացնեն իրավական մարմիններին: Նմանապես, բազմաթիվ վայրերում ցանկացած անձ, ով իմանում է բռնությունների մասին, պարտավոր է այդ մասին հաղորդում ներկայացնել իրավական մարմիններին: Եպիսկոպոսները և ցցի նախագահները պետք է զանգահարեն օգնության գիծ՝ լիազորված զեկուցողների և բռնությունների մասին հաղորդում ներկայացնելու այլ իրավական պահանջների մասին մանրամասներ իմանալու համար: Եկեղեցու քաղաքականությունը օրենքին ենթարկվելն է։

38.6.5

Մաքրաբարոյություն և հավատարմություն

Տիրոջ մաքրաբարոյության օրենքը հետևյալն է․

  • Աստծո օրենքի համաձայն զսպվածություն ցուցաբերել տղամարդու և կնոջ ամուսնությունից դուրս սեռական հարաբերություններում։

  • Հավատարմություն ամուսնության ընթացքում:

Ամուսնու և կնոջ միջև ֆիզիկական մտերմությունը սքանչելի ու սուրբ է։ Այն կարգված է Աստծո կողմից երեխաներ ստեղծելու և միմյանց հանդեպ սեր արտահայտելու համար:

Միայն այն տղամարդն ու կինը, ովքեր իրավական և օրինական ձևով ամուսնացած են որպես ամուսին և կին, կարող են ունենալ սեռական հարաբերություններ: Աստծո աչքում սեռական մաքրությունը չափազանց կարևոր է: Մաքրաբարոյության օրենքի խախտումները շատ լուրջ են (տես Ելից 20․14, Մատթեոս 5․28, Ալմա 39․5)։ Մեղավորները չարաշահում են սուրբ զորությունը, որը Աստված տվել է կյանք ստեղծելու համար։

Եկեղեցու անդամության խորհուրդը կարող է անհրաժեշտ լինել, եթե անդամը․

  • Սեռական հարաբերություն է ունենում Աստծո օրենքով թույլատրված ամուսնական հարաբերություններից դուրս․ որոնք են՝ շնությունը, պոռնկությունը և միասեռական հարաբերությունները (տես 32.6.2):

  • Այնպիսի ամուսնություն կամ զուգընկերության է կապել, որը չի թույլատրվում Աստծո օրենքով, ինչպես օրինակ՝ համակեցություն, քաղաքացիական ամուսնությունները, զուգընկերությունները և միասեռ ամուսնությունները։

  • Օգտագործում է պոռնոգրաֆիան շատ հաճախ կամ հարկադրաբար՝ զգալի վնաս պատճառելով անդամի ամուսնությանը կամ ընտանիքին (տես 38.6.13):

Այս իրավիճակներում անդամության խորհուրդ անցկացնելու որոշումը կախված է բազմաթիվ հանգամանքներից։ Դրանք շարադրված են 32.7-ում: Օրինակ՝ տաճարային ուխտերը խախտելը մեծացնում է խորհուրդ անցկացնելու հավանականությունը, որն անհրաժեշտ է օգնելու համար անդամին ապաշխարել։ Որոշ դեպքերում, անձնական խորհրդատվությունը և ոչ պաշտոնական սահմանափակումները կարող են բավարար լինել (տես 32.8).

Տես 32.6.1.2 բաժինը այն դեպքերի համար, երբ խորհուրդը պարտադիր է սեռական մեղքերի համար:

38.6.6

Մանկական պոռնոգրաֆիա

Եկեղեցին դատապարտում է ցանկացած տեսակի մանկական պոռնոգրաֆիան։ Եթե եպիսկոպոսը կամ ցցի նախագահն իմանում է, որ անդամը ներգրավված է մանկական պոռնոգրաֆիայի մեջ, նա անմիջապես հետևում է 38.6.2.1-ի հրահանգներին:

Եկեղեցու անդամության խորհուրդը և գրանցումների ծանոթագրությունը պարտադիր է, եթե անդամը ստեղծում, տարածում է, պահում կամ բազմիցս դիտում է մանկական պոռնոգրաֆիկ պատկերներ (տես 32.6.1.2 և 32.14.5): Այս ուղեցույցը սովորաբար չի կիրառվում մոտավորապես նույն տարիքի երեխաների կամ երիտասարդների դեպքում, ովքեր կիսվում են իրենց կամ ուրիշների սեռական նկարներով: Անձնական խորհրդատվությունը և ոչ պաշտոնական սահմանափակումները կարող են տեղին լինել այս իրավիճակներում։

Լրացուցիչ ցուցումների համար, տես 38.6․13։

38.6.10

Արյունապղծություն

Եկեղեցին դատապարտում է ցանկացած տեսակի արյունապղծությունը։ Ինչպես օգտագործվում է այստեղ, արյունապղծությունը սեռական հարաբերություն է․

  • Ծնողի և երեխայի միջև։

  • Տատիկ-պապիկների և թոռների միջև։

  • Քույրերի ու եղբայրների միջև։

  • Հորեղբոր կամ մորաքրոջ և զարմուհու կամ զարմիկի միջև:

Ինչպես օգտագործվում է այստեղ, երեխան, թոռը, քույր-եղբայրը, զարմուհին և զարմիկը ներառում են կենսաբանական, որդեգրված, խորթ կամ խնամակալության հարաբերություններ: Արյունապղծություն կարող է տեղի ունենալ երկու անչափահասների, չափահասի և անչափահասի, կամ երկու չափահասների միջև: Եթե ցցի նախագահը հարցեր է ունենում այն մասին, թե արդյոք ըստ տեղական օրենքների հարաբերությունները արյունապղծության մակարդակի են, նա առաջնորդություն է փնտրում Առաջին Նախագահության գրասենյակից:

Երբ անչափահասը արյունապղծության զոհ է դառնում, եպիսկոպոսը կամ ցցի նախագահը զանգահարում է այն երկրի Եկեղեցու բռնությունների օգնության գիծ, որտեղ դա հասանելի է (տես 38.6.2.1): Ցցի նախագահը պետք է տարածքային գրասենյակում առաջնորդություն փնտրի տարածաշրջանի իրավախորհրդատուից։ Նա պետք է նաև խորհրդակցի Ընտանեկան ծառայությունների անձնակազմի կամ բարօրության և ինքնապահովման կառավարչի հետ։

Եկեղեցու անդամության խորհուրդը և գրանցումների ծանոթագրությունը պարտադիր է, եթե անդամը կատարում է արյունապղծություն (տես 32.6.1.2 և 32.14.5): Արյունապղծության պատճառով գրեթե միշտ պարտադիր է դադարեցնել անձի Եկեղեցու անդամությունը:

Եթե անչափահասը արյունապղծություն կատարում, ցցի նախագահը կապվում է Առաջին Նախագահության Գրասենյակի հետ՝ ցուցումներ ստանալու համար:

Արյունապղծության զոհերը հաճախ լուրջ ցավ են ապրում: Ղեկավարները սրտանց կարեկցանք են ցուցաբերում: Նրանք հոգևոր աջակցություն և խորհրդատվություն են առաջարկում՝ օգնելով նրանց հաղթահարել արյունապղծության կործանարար հետևանքները:

Երբեմն զոհերն ունենում են ամոթի կամ մեղքի զգացում: Զոհերը մեղավոր չեն։ Ղեկավարներն օգնում են նրանց և նրանց ընտանիքներին հասկանալ Աստծո սերը և բժշկումը, որը ստանում ենք Հիսուս Քրիստոսի և Նրա Քավության միջոցով (տես Ալմա 15․8, 3 Նեփի 17․9

Բացի Եկեղեցու ղեկավարների ոգեշնչված օգնությունը ստանալուց, զոհերը և նրանց ընտանիքները կարող են մասնագիտական խորհրդատվության կարիք ունենալ: Տեղեկությունների համար տես 38.6.18.2.

38.6.13

Պոռնոգրաֆիա

Եկեղեցին դատապարտում է ցանկացած տեսակի պոռնոգրաֆիան։ Ցանկացած տեսակի պոռնոգրաֆիայի օգտագործումը վնասում է անհատներին, ընտանիքներին և հասարակությունը: Այն նաև վանում է Տիրոջ Հոգին: Եկեղեցու անդամները պետք է խուսափեն պոռնոգրաֆիկ նյութերի բոլոր տեսակներից և դեմ լինեն դրա հրատարակմանը, տարածմանը և օգտագործմանը:

Եկեղեցին տրամադրում է հետևյալ նյութերը՝ օգնելու մարդկանց, ովքեր տուժել են պոռնոգրաֆիայի ազդեցությունից։

  • AddressingPornography.ChurchofJesusChrist.org

  • AddictionRecovery.ChurchofJesusChrist.org

  • Օգնել նրանց, ովքեր խնդիրներ ունեն պոռնոգրաֆիայի հետ կապված (գրքույկ)

  • Թող առաքինությունը զարդարի քո մտքերը (գրքույկ)

Ցցերի նախագահները և եպիսկոպոսներն ըստ անհրաժեշտության նաև աջակցում են ընտանիքի անդամներին:

Եկեղեցու ղեկավարները պետք է գիտակցեն, որ պոռնոգրաֆիայի օգտագործումը կարող է լինել հարկադրանք կամ կախվածություն: Բացի այս ղեկավարների ոգեշնչված օգնությունից, որոշ անդամներ կարող են մասնագիտական խորհրդատվության կարիք ունենալ: Ղեկավարները օգնության համար կարող են դիմել Ընտանեկան ծառայությունների բաժին: Կոնտակտային տեղեկությունների համար տես 31.2.6-ը:

Անձնական խորհրդատվությունը և անդամության ոչ պաշտոնական սահմանափակումները սովորաբար բավարար են օգնելու համար անձին ապաշխարել պոռնոգրաֆիա օգտագործելուց (տես 32.8)։ Անդամության խորհուրդներ սովորաբար չեն անցկացվում: Այնուամենայնիվ, խորհուրդը կարող է անհրաժեշտ լինել պոռնոգրաֆիայի ինտենսիվ կամ հարկադիր օգտագործման դեպքում, որը զգալի վնաս է հասցրել անդամի ամուսնությանը կամ ընտանիքին (տես 38.6.5)։ Խորհուրդը պարտադիր է, եթե անդամը ստեղծում, տարածում է, պահում կամ բազմիցս դիտում է մանկական պոռնոգրաֆիկ պատկերներ (տես 38.6.6

38.6.18

Սեռական բռնություն, բռնաբարություն և սեռական ոտնձգության այլ ձևեր

Եկեղեցին դատապարտում է սեռական բռնությունը։ Ինչպես օգտագործվում է այստեղ, սեռական բռնությունը սահմանվում է որպես ցանկացած անցանկալի սեռական արարքի պարտադրում մեկ այլ անձի վրա: Սեռական գործունեությունը այն անձի հետ, ով չի տալիս կամ չի կարող տալ օրինական համաձայնություն, համարվում է սեռական բռնություն: Սեռական բռնություն կարող է նաև տեղի ունենալ ամուսնական կյանքի կամ ժամադրության ժամանակ: Երեխայի կամ երիտասարդի նկատմամբ սեռական բռնության մասին տեղեկությունների համար տես 32.14.4։

Սեռական բռնությունը ներառում է գործողությունների լայն շրջանակ՝ ոտնձգություններից մինչև բռնաբարություն և սեռական ոտնձգությունների այլ ձևեր: Այն կարող է տեղի ունենալ ֆիզիկապես, խոսքով և այլ ձևերով: Սեռական բռնության, բռնաբարության կամ սեռական ոտնձգության այլ ձևերին զոհ դարձած անդամների խորհրդատվության համար տես 38.6.18.2։

Եթե անդամները կասկածում են կամ իմանում են սեռական բռնության մասին, նրանք միջոցներ են ձեռնարկում հնարավորինս շուտ պաշտպանելու զոհերին և մյուսներին: Դա ներառում է քաղաքացիական իշխանություններին զեկուցելը և եպիսկոպոսին կամ ցցի նախագահին զգուշացնելը: Եթե երեխան բռնության է ենթարկվել, անդամները պետք է հետևեն 38.6.2-ի հրահանգներին:

38.6.18.3

Անդամության խորհուրդներ

Անդամության խորհուրդը կարող է անհրաժեշտ լինել այն անձի համար, ով սեռական ոտնձգություն կամ բռնություն է գործադրել ինչ-որ մեկի նկատմամբ: Անդամության խորհուրդը պարտադիր է, եթե անդամը բռնաբարություն է կատարել կամ մեղադրանք է առաջադրվել սեռական ոտնձգության այլ ձևերի համար (տես 32.6.1.1

Խորհրդակցություն պետք է նաև անցկացվի խոցելի չափահասի հետ սեռական արարքների համար։ Ինչպես օգտագործվում է այստեղ, խոցելի չափահասը այն մարդն է, ով ֆիզիկական կամ մտավոր սահմանափակումների պատճառով կա՛մ չի կարող համաձայնվել այդ արարքին կա՛մ չի կարող հասկանալ դրա էությունը:

Ղեկավարները փնտրում են Հոգու առաջնորդությունն այն մասին, թե արդյոք անձնական խորհրդատվությունը կամ անդամության խորհուրդն է ամենահարմար միջավայրը սեռական բռնության այլ ձևերին անդրադառնալու համար (տես 32.6.2.2 և 32.8)։ Ծանր դեպքերի համար խորհուրդը պարտադիր է։ Ղեկավարները կարող են տվյալ իրավիճակների շուրջ խորհրդակցել իրենց քահանայության անմիջական ղեկավարի հետ։

Եթե անդամության սահմանափակումները դրվել են անդամության խորհրդի արդյունքում, որն անցկացվել է սեռական բռնությունը կատարողի համար, այդ անձի անդամության գրանցման մեջ ծանոթագրություն է դրվում։

Բռնությունների դեպքերում խորհրդատվության մասին տեղեկություն ստանալու համար, տես 38.6.2.2։ Սեռական բռնության զոհերի խորհրդատվության մասին տեղեկություն ստանալու համար տես 38.6.18.2։

38.6.23

Տրանսգենդերներ

Տրանսգենդերները բախվում են բարդ մարտահրավերների։ Անդամներին և ոչ անդամներին, ովքեր իրենց անվանում են տրանսգենդեր, և նրանց ընտանիքներին ու ընկերներին, պետք է ցուցաբերել զգայունություն, բարություն, կարեկցանք և Քրիստոսանման սեր: Բոլորը հրավիրվում են մասնակցել հաղորդության ժողովին, ինչպես նաև Եկեղեցու այլ կիրակնօրյա ժողովներին ու հասարակական միջոցառումներին (տես 38.1.1

Սեռը Երկնային Հոր փրկության ծրագրի առանցքային բնութագրերից է: Սեռի գործածվող իմաստը ընտանիքի հայտարարության մեջ կենսաբանական սեռն է ծնվելու պահին։ Որոշ մարդիկ անհամապատասխանություն են զգում իրենց կենսաբանական սեռի և գենդերային ինքնության միջև: Արդյունքում, նրանց կարող են անվանել տրանսգենդեր: Եկեղեցին դիրքորոշում չունի անձանց կողմից՝ իրենց տրանսգենդեր համարելու պատճառների վերաբերյալ։

Եկեղեցու միջոցառումների մեծամասնության և քահանայության արարողությունների որոշ մասի համար սեռը կարևոր չէ: Տրանսգենդերները կարող են մկրտվել և հաստատվել, ինչպես նշված է 38.2.3.14-ում: Նրանք կարող են նաև ընդունել հաղորդությունը և ստանալ քահանայության օրհնություններ: Այնուամենայնիվ, քահանայության կարգումները և տաճարային արարողությունները ստանում են ծնվելու պահին կենսաբանական սեռի համար։

Եկեղեցու ղեկավարները խորհուրդ չեն տալիս կատարել ընտրովի բժշկական կամ վիրաբուժական միջամտություն՝ ծնվելու պահին կենսաբանական սեռից հակառակ սեռին անցնելու («սեռի փոփոխում») նպատակով: Ղեկավարները զգուշացնում են, որ այդպիսի գործողությունները Եկեղեցու անդամության սահմանափակումների պատճառ կհանդիսանան:

Ղեկավարները նաև խորհուրդ չեն տալիս դիմել սոցիալական սեռափոխության: Սոցիալական սեռափոխությունը ենթադրում է զգեստափոխություն, դիմահարդարման, անվան կամ դերանվան փոփոխություն՝ ծնվելու պահին հաստատված կենսաբանական սեռին հակառակ ներկայանալու նպատակով: Ղեկավարները զգուշացնում են, որ սոցիալական սեռափոխություն իրականացնող անձինք այդ ընթացքում կենթարկվեն Եկեղեցու անդամության սահմանափակումների:

Սահմանափակումները վերաբերում են քահանայություն ստանալուն կամ գործադրելուն, տաճարային երաշխավորագիր ստանալուն կամ օգտագործելուն և Եկեղեցու կոչումներ ստանալուն: Չնայած Եկեղեցու անդամությանը վերաբերող որոշ արտոնություններ սահմանափակվում են, այլ մասնակցությունը խրախուսվում է:

Տրանսգենդերները, որոնք չեն հետապնդում բժշկական, վիրաբուժական կամ սոցիալական սեռափոխության նպատակներ և արժանավոր են, կարող են ստանալ Եկեղեցու կոչումներ, տաճարային երաշխավորագրեր և տաճարային արարողություններ:

Որոշ երեխաների, երիտասարդների և չափահասների, արտոնագրված բժշկական մասնագետի կողմից նշանակվում է հորմոնային բուժում՝ գենդերային ընկճվածությունը մեղմացնելու կամ ինքնասպանության մտքերը նվազեցնելու նպատակով: Այդ բուժումը սկսելուց առաջ անձը (և անչափահասի ծնողները) պետք է հասկանան հնարավոր ռիսկերն ու օգուտները: Եթե այդ անդամները չեն փորձում սեռափոխություն կատարել և արժանավոր են, նրանք կարող են ստանալ Եկեղեցու կոչումներ, տաճարային երաշխավորագրեր և տաճարային արարողություններ:

Եթե անդամը որոշում է փոխել իր նախընտրելի անունը կամ դերանունը, այդ նախընտրությունը կարող է նշվել անդամության գրանցման նախընտրելի անվան դաշտում: Անձին ծխում կարող են դիմել նախընտրած անունով:

Հանգամանքները մեծապես տարբերվում են միավորից միավոր և անձից անձ: Անդամները և ղեկավարները խորհուրդ են անում միասին և Տիրոջ հետ: Տարածաշրջանի Նախագահությունները օգնում են տեղական ղեկավարներին նրբանկատորեն անդրադառնալ առանձին իրավիճակներին: Եպիսկոպոսները խորհրդակցում են ցցի նախագահի հետ: Ցցերի նախագահները և միսիաների նախագահները պետք է խորհուրդ փնտրեն Տարածաշրջանի Նախագահությունից (տես 32.6.3 և 32.6.3.1

Տրանսգենդերներին հասկանալու և աջակցելու վերաբերյալ լրացուցիչ տեղեկությունների համար տես «Տրանսգենդերներ» բաժինը ChurchofJesusChrist.org կայքում:

38.8

Վարչական քաղաքականություն

38.8.2

Խարդախություն վստահության չարաշահման միջոցով

Վստահության չարաշահման միջոցով խարդախությունը տեղի է ունենում, երբ անձը շահագործում է ուրիշի վստահությունը՝ նրան խաբելու նպատակով: Դա կարող է տեղի ունենալ, երբ երկուսն էլ պատկանում են նույն խմբին, ինչպես օրինակ՝ Եկեղեցին: Դա կարող է նաև տեղի ունենալ բարեկամության կամ վստահության դիրքի չարաշահման միջոցով, ինչպես օրինակ Եկեղեցու կոչումը կամ ընտանեկան հարաբերությունները: Վստահության չարաշահման միջոցով խարդախությունը սովորաբար ֆինանսական շահ ստանալու համար է։

Եկեղեցու անդամները պետք է ազնիվ լինեն իրենց գործերում և գործեն շիտակությամբ: Վստահության չարաշահման միջոցով խարդախությունը վստահության ամոթալի դավաճանություն է: Դրա հեղինակները կարող են ենթարկվել քրեական հետապնդման։ Եկեղեցու անդամները, ովքեր կատարում են Վստահության չարաշահման միջոցով խարդախություն, կարող են նաև բախվել անդամության սահմանափակումների կամ անդամության դադարեցման: Տես 32.6.2.3 և 32.6.1.3 բաժինները, խարդախության արարքների մասով անդամության խորհուրդների վերաբերյալ ցուցումներ ստանալու համար:

Անդամները չեն կարող նշել կամ ակնարկել, որ իրենց բիզնես գործարքները հովանավորվում են, հավանության են արժանանում կամ ներկայացվում են Եկեղեցու կամ նրա ղեկավարների կողմից:

38.8.24

Եկեղեցու հարցերով իրավախորհրդատուները

Երբ Եկեղեցու հարցերի համար իրավական օգնություն է անհրաժեշտ, ղեկավարները պետք է դիմեն Եկեղեցու իրավախորհրդատուներին։ Միացյալ Նահանգներում և Կանադայում ցցի նախագահը կապ է հաստատում Եկեղեցու Գերագույն Խորհրդի Գրասենյակի հետ.

  • 1-800-453-3860, ներքին 2-6301

  • 1-801-240-6301

Միացյալ Նահանգներից և Կանադայից դուրս ցցի նախագահը կապ է հաստատում տարածաշրջանի գրասենյակի իրավախորհրդատուի հետ:

38.8.24.1

Իրավական վարույթում մասնակցությունը կամ փաստաթղթերը

Եկեղեցու ղեկավարները չպետք է ներգրավվեն քաղաքացիական կամ քրեական գործերի մեջ իրենց միավորների անդամների համար՝ առանց նախապես խորհրդակցելու Եկեղեցու իրավախորհրդատուի հետ: Այս նույն քաղաքականությունը կիրառվում է փաստաբանների կամ դատարանի անձնակազմի հետ զրուցելու կամ գրելու դեպքում, այդ թվում՝ էլեկտրոնային փոստի միջոցով:

Ղեկավարները պետք է խոսեն Եկեղեցու իրավախորհրդատուի հետ, եթե Եկեղեցու իրենց պարտականություններում․

  • մտածում են, որ իրենք պետք է ցուցմունք տան կամ հաղորդակցվեն իրավական հարցերով

  • իրավական գործընթացով պահանջվում է ցուցմունք տալ կամ հաղորդակցվել իրավական հարցերով

  • հանձնարարվել է ապացույցներ ներկայացնել

  • խնդրել են կամավոր տրամադրել փաստաթղթեր կամ տեղեկություններ

  • խնդրել են շփվել փաստաբանների կամ քաղաքացիական մարմինների հետ՝ իրավական գործընթացների, ներառյալ պատժի կայացման կամ պայմանական վաղաժամկետ ազատման լսումների վերաբերյալ

Որքան էլ մտադրությունները լավը լինեն, իրավական գործընթացներում տեղեկություններ տրամադրող Եկեղեցու ղեկավարները կարող են սխալ մեկնաբանվել և վնաս պատճառել: Նման հաղորդակցումը կարող է հատկապես վնասակար լինել զոհերի և նրանց ընտանիքների համար: Եկեղեցու քաղաքականության կիրառումը նաև օգնում է Եկեղեցին զերծ պահել իրավական հարցերում անհարկի ներգրավվելուց։

38.8.24.2

Վկայությունը Իրավական վարույթում

Եկեղեցու ղեկավարները իրավական գործընթացներում Եկեղեցու անունից չեն կարող վկայություն տալ առանց Գերագույն Խորհրդի Գրասենյակի նախնական հաստատման: Այս քաղաքականությունը վերաբերում է նաև պատժի և պայմանական վաղաժամկետ ազատման լսումներին: Եկեղեցու ղեկավարները չեն կարող բանավոր կամ գրավոր ապացույցներ ներկայացնել առանց այս հաստատման:

Ղեկավարները չպետք է առաջարկեն կամ ակնարկեն, որ իրավական գործընթացում իրենց վկայությունը ներկայացնում է Եկեղեցու դիրքորոշումը:

Ղեկավարները ցանկացած իրավական գործընթացում չպետք է ազդեն վկայի ցուցմունքի վրա:

Եկեղեցու իրավախորհրդատուի կոնտակտային տվյալները տրված են 38.8.24-ում: