Ammon rozmawia z królem Lamonim

Ammon i król Lamoni — Scott M. Snow

22–28 czerwca

Alma 17–22

„Staniesz się narzędziem w Moim ręku”

Zanim staniesz się przewodnikiem dla innych w odkrywaniu prawd w pismach świętych, najpierw musisz sam je poznać. Podczas czytania rozdziałów Alma 17–22 miej na uwadze członków twojej klasy.

Zapisz swoje odczucia

Ikona wymiany myśli

Zachęć do wymiany myśli

Aby dać członkom klasy możliwość opowiedzenia o tym, czego nauczyli się podczas osobistego i rodzinnego studiowania, możesz poprosić ich, aby wybrali osobę opisaną w rozdziałach Alma 17–22 i uzupełnili zdanie według wzoru: „Abisz nauczyła mnie ” lub „Lamoni nauczył mnie ”.

Ikona nauczania

Nauczaj doktryny

Alma 17:1–4

Nasza wiara się umacnia, gdy pilnie dążymy do poznania prawdy.

• Członkowie klasy prawdopodobnie wielokrotnie słyszeli o znaczeniu prostych nawyków związanych z ewangelią. Nauki zawarte we fragmencie Alma 17:1–4 pomogą im dostrzec dalekosiężne skutki wypracowania tych nawyków w naszym życiu. Możesz poprosić połowę klasy o przeszukanie tego fragmentu pod kątem tego, co zrobili synowie Mosjasza, a drugą połowę o odnalezienie skutków tych czynów. Jakie skutki przynosi czynienie tych rzeczy w naszym życiu?

• Aby pogłębić dyskusję na temat niektórych nawyków, które wzmocniły synów Mosjasza, możesz napisać na tablicy: Badanie pism świętych, Modlitwa i Post. Następnie członkowie klasy mogą odszukać fragmenty z pism świętych, w których zawarta jest nauka o błogosławieństwach wynikających ze studiowania pism świętych, modlitwy i postu. Mogą zapisać na tablicy to, co znaleźli, i przedstawić innym osobom pomysły odnośnie do tego, jak udoskonalić własne studiowanie pism świętych, modlitwę i post, aby zbliżyć się do Boga.

Alma 17–18

Nasza miłość może nakłonić inne osoby do przygotowania się do przyjęcia ewangelii.

• Istnieje wiele sposobów dzielenia się ewangelią, a każdy z nich jest bardziej skuteczny, gdy naszą motywacją jest miłość. Członkowie klasy mogą wybrać wersety z rozdziałów Alma 17–18, które pokazują, w jaki sposób Ammon był motywowany miłością, by dzielić się ewangelią. Jakich innych prawd dotyczących dzielenia się ewangelią uczymy się z jego przykładu? Członkowie klasy mogą opowiedzieć o doświadczeniach, w których szczera miłość zmiękczyła czyjeś serce i sprawiła, że osoba ta stała się bardziej otwarta na przesłanie ewangelii. Wypowiedź Prezydenta Dallina H. Oaksa, znajdująca się w „Dodatkowych materiałach”, może przybliżyć członkom klasy to, jak ważne jest upewnienie się, że nasze wysiłki opierają się na miłości.

Ammon ratuje owce króla

Ammon ratuje stada króla — Minerva K. Teichert (1888–1976), 1935–1945, olej na płycie, 88,9 x 121.9 cm. Muzeum Sztuki Uniwersytetu Brighama Younga

Alma 18–22

Skuteczne nauczanie i uczenie się prawd ewangelii może prowadzić do przemiany serca.

• Gdy Ammon i Aaron zdobyli zaufanie króla Lamoniego i jego ojca, mogli wyjaśnić im podstawowe prawdy ewangelii. Pomocne może być przygotowanie przez członków klasy listy prawd, których Ammon nauczał Lamoniego (zob. Alma 18:24–39), i porównanie ich z prawdami, jakich Aaron nauczał ojca Lamoniego (zob. Alma 22:1–16). Jedna połowa klasy może pracować nad listą Ammona, a druga nad listą Aarona. Dlaczego zrozumienie tych prawd sprawiło, że Lamoni i jego ojciec uwierzyli w Ojca Niebieskiego i Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i zaufali im?

• Historia o Aaronie i Ammonie, którzy nauczają króla Lamoniego i jego ojca, stanowi doskonałą okazję do omówienia skutecznego nauczania i uczenia się ewangelii. Jakie zasady dotyczące nauczania zauważyli członkowie klasy (zob. na przykład Alma 18:24–28 i Alma 22:7–13)? Jakie zasady dotyczące nauczania odkryli w przykładach króla Lamoniego i jego ojca? (zob. na przykład Alma 18:25–31; 22:17–18).

• Aby dowiedzieć się, w jaki sposób doktryna ewangelii może wpłynąć na nasze życie, członkowie klasy mogą zbadać fragmenty: Alma 18:40–41; 20:1–15 i Alma 22:15–18, 25–27, aby dowiedzieć się, jak czuli się i postępowali król Lamoni i jego ojciec, gdy zrozumieli prawdy ewangelii i nawrócili się. W jaki sposób te prawdy przybliżają nas do Chrystusa? Co możemy zrobić, aby pomóc sobie i naszym najbliższym pojąć te prawdy i żyć według nich?

Alma 19–22

Nasze świadectwa mogą wywierać głęboki wpływ na inne osoby.

• W trakcie osobistego studiowania rozdziałów Alma 19–22 członkowie klasy mogli zastanawiać się nad dalekosiężnymi skutkami, jakie świadectwo jednej osoby może wywierać na innych ludzi. Poproś ich, aby opowiedzieli o tym, czego się nauczyli. Co historia z rozdziałów Alma 19–22 sugeruje na temat naszych osobistych wysiłków związanych z dzieleniem się ewangelią? Historia opowiedziana przez Prezydenta Gordona B. Hinckleya, znajdująca się w „Dodatkowych materiałach”, może podkreślić to zagadnienie.

• Jakich dobrych porównań możemy użyć, aby przedstawić, co się może stać, gdy dzielimy się naszymi świadectwami z innymi osobami? Dzielenie się świadectwem możemy, na przykład, porównać do puszczania kaczek na wodzie lub ciasta rosnącego na drożdżach. Po omówieniu kilku przykładów postaci, które dzieliły się świadectwem w rozdziałach Alma 19–22, członkowie klasy mogą opowiedzieć o tym, jaki wpływ miały na nich świadectwa innych osób.

Ikona uczenia się

Zachęć do nauki w domu

Możesz zapytać członków klasy, czy kiedyś zastanawiali się, co mogą zrobić, aby ich nawrócenie było niezachwiane i trwałe. W rozdziałach Alma 23–29 przeczytają o grupie ludzi, którzy przyjęli ewangelię i „nigdy już [od niej] nie odstąpili” (Alma 23:6).

Ikona materiałów

Dodatkowe materiały

Dziel się ewangelią z miłości.

Prezydent Dallin H. Oaks opowiedział o cennej lekcji, jaką, będąc młodym mężczyzną, wyciągnął z pewnego doświadczenia:

„Przydzielono mi odwiedzanie mniej aktywnego członka Kościoła — odnoszącego sukces fachowca, wiele lat starszego ode mnie. Patrząc wstecz na moje działania, zdaję sobie sprawę z tego, że niewiele miałem miłości i troski o człowieka, którego odwiedzałem. Wypełniałem obowiązek z pragnieniem, by zdać sprawozdanie ze stuprocentowego wykonania nauczania domowego. Pewnego wieczoru pod koniec miesiąca zatelefonowałem, by zapytać, czy mój towarzysz i ja moglibyśmy przyjść i odwiedzić go. Jego karcąca odpowiedź była dla mnie niezapomnianą lekcją.

‘Nie, nie sądzę, bym chciał, żebyś przyszedł dziś wieczorem’, powiedział. ‘Jestem zmęczony. Już przebrałem się do snu. W tej chwili czytam i nie mam ochoty, by ktoś mi przeszkadzał, więc nie będziesz mógł zdać sprawozdania z wykonania stu procent nauczania domowego w tym miesiącu’. Ta odpowiedź nadal mnie boli — wiem, że wyczuł moją egoistyczną motywację.

Mam nadzieję, że żadna osoba, do której zwracamy się z zaproszeniem do wysłuchania przesłania przywróconej ewangelii, nie myśli, iż działamy z innych powodów niż szczera miłość i bezinteresowne pragnienie dzielenia się czymś, o czym wiemy, że ma wartość” („Dzielenie się ewangelią”, Liahona, styczeń 2002, str. 8).

Nasz wpływ jest często nieznany.

Prezydent Gordon B. Hinckley przytoczył historię opowiedzianą prezydentowi misji przez misjonarza kończącego służbę. Misjonarz powiedział:

„Moja praca nie przyniosła żadnych efektów. Zmarnowałem mój czas i pieniądze mojego ojca. To była strata czasu […]. Przez dwa lata mojego pobytu tutaj ochrzciłem tylko jedną osobę. To był dwunastoletni chłopak z odległej wsi w Tennessee”.

Prezydent misji postanowił śledzić dalszą historię chłopca ochrzczonego przez tego misjonarza. Dorósł, ożenił się i przeprowadził do Idaho. Jego dzieci wyjechały na misje, ich dzieci również. Prezydent misji udał się do Idaho i zapytał członków tej rodziny o ich misje. Później opowiedział: „Odkryłem, że w wyniku chrztu tego jednego małego chłopca z odległej wsi w Tennessee, dokonanego przez misjonarza, który uważał, że nie odniósł sukcesu, ponad 1100 osób przystąpiło do Kościoła” (Teachings of Gordon B. Hinckley [1997], str. 360–361).

Doskonalenie nauczania

Zarezerwuj czas na wypowiedzi uczniów. „Kiedy uczniowie dzielą się tym, czego się nauczyli, nie tylko odczuwają Ducha i wzmacniają swoje świadectwa, ale również zachęcają innych do odkrycia prawd dla siebie samych […]. Wyznacz czas w ramach każdej lekcji na to, aby określony uczeń mógł się czymś podzielić. Czasami sama lekcja może być taką dyskusją” (Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 30).