„Jakub i Szerem”, Historie z Księgi Mormona (2023)
Jakub i Szerem
Świadectwo proroka o Jezusie Chrystusie
Jakub był prorokiem, który widział Jezusa Chrystusa. Chciał, żeby ludzie wierzyli w Jezusa. Jakub nauczał ludzi, aby przestrzegali przykazań Boga. Bardzo się trudził, aby nauczać ludzi o Jezusie.
II Ks. Nefiego 11:2–3; Ks. Jakuba 1:1–8, 17–19
Pewnego dnia człowiek o imieniu Szerem zaczął nauczać ludzi. Jednak Szerem nauczał, że Jezus nie istnieje. Szerem był przekonującym mówcą i wielu Nefitów uwierzyło w jego słowa. Przez niego wielu ludzi przestało wierzyć w Jezusa. Szerem chciał, aby także Jakub przestał wierzyć w Jezusa.
Szerem powiedział, że nikt nie wie, co się stanie w przyszłości. Powiedział, że nikt nie może wiedzieć, czy Jezus istnieje, ponieważ Jezus jeszcze nie przyszedł na ziemię. Jakub powiedział jednak, że pisma święte i wszyscy prorocy nauczali o Jezusie. Bóg pokazał Jakubowi, że Jezus przyjdzie na ziemię.
Szerem nadal nie wierzył. Chciał, aby Jakub pokazał mu znak, że Jezus naprawdę istnieje.
Jakub powiedział, że Szerem wiedział, iż Jezus przyjdzie, i nie potrzebuje znaku. Jakub powiedział, że Bóg sprawi, że Szerem będzie słaby. W ten sposób Bóg pokaże, że ma moc i że Jezus istnieje.
Wtedy nagle Szerem zasłabł i upadł na ziemię. Po wielu dniach wiedział, że umrze. Powiedział ludziom, że Szatan go oszukał. Powiedział, że okłamał Boga. Przez cały czas wiedział, że Jezus naprawdę istnieje. Potem umarł. Ludzie czytali pisma święte i wierzyli w Jezusa.