มอรมอน 3–6

การล่มสลายของชนชาตินีไฟ

การสู้รบครั้งสุดท้ายของชาวนีไฟ

ท่านเคยกังวลเกี่ยวกับคนที่ท่านรักหรือไม่? เมื่อพูดถึงผู้คนรอบตัวท่าน มอรมอนกล่าวว่า “ข้าพเจ้าได้นำพวกเขา … และรักพวกเขา, จนสุดใจ” (มอรมอน 3:12) แต่เขากังวลและโศกเศร้าต่อผู้คนของเขาเมื่อพวกเขามุ่งสู่ความพินาศเพราะพวกเขาปฏิเสธที่จะหันไปขอความช่วยเหลือจากพระผู้เป็นเจ้า บทเรียนนี้จะช่วยให้ท่านเห็นความสำคัญของการหันไปหาพระบิดาบนสวรรค์และพระผู้ช่วยให้รอดในชีวิต

ท่านจะทำอย่างไร?

เอ็ลเดอร์สเป็นเซอร์ เจ. คอนดีแห่งสาวกเจ็ดสิบเล่าเรื่องชายคนหนึ่งชื่อเมอร์เรย์ ลิง ซึ่งกำลังขับรถข้ามสะพานในตอนกลางคืน แล้วเห็นรถคันหน้าหายไปในทันใด สะพานข้างหน้าเขาส่วนใหญ่พังทลายลง เมอร์เรย์เหยียบเบรกและหยุดรถทันเวลาพอดี

• หากท่านอยู่ในสถานการณ์ของเมอร์เรย์ สิ่งแรกที่ท่านจะทำหลังจากหยุดรถคืออะไร?

อ่านเรื่องราวต่อไปนี้เกี่ยวกับสิ่งที่เมอร์เรย์เลือกทำ ท่านอาจต้องการรับชมวีดิทัศน์เรื่อง “Prophets Warning [คำเตือนจากศาสดาพยากรณ์],” ที่ ChurchofJesusChrist.org ตั้งแต่รหัสเวลา 0:00 ถึง 0:58

เอ็ลเดอร์สเป็นเซอร์ เจ. คอนดี

เมอร์เรย์ … เริ่มเตือนผู้ที่กำลังขับรถผ่านมาเกี่ยวกับภัยพิบัติข้างหน้า ขณะที่เขาโบกมืออย่างบ้าคลั่งด้วยความหวาดกลัว รถคันหนึ่ง “หักเลี้ยวรอบตัวเขาและดิ่งลงเหว” (Stephen Johnson, “Over the Edge!” Reader’s Digest, Nov. 1977, p. 128) รถคันที่สองหยุดแทบไม่ทัน แต่รถคันที่สามไม่มีวี่แววว่าจะชะลอและพุ่งชนรถของลิงที่ขอบสะพาน

ทันใดนั้นมีรถบัสที่เต็มไปด้วยผู้โดยสารมุ่งหน้าไปทางเมอร์เรย์โดยไม่สนใจว่าเขากำลังโบกมือห้ามอยู่ (สเป็นเซอร์ เจ. คอนดี, “A Mighty Change of Heart,” Ensign, Nov. 1993, 17)

• หากท่านตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับเมอร์เรย์ ท่านจะรู้สึกอย่างไรหากผู้คนไม่สนใจท่าน? ท่านจะล้มเลิกความพยายามในการช่วยพวกเขาหรือไม่? เหตุใดจึงเลือกหรือไม่เลือกทำเช่นนั้น?

เช่นเดียวกับเมอร์เรย์ ลิง มอรมอนเห็นว่าผู้คนของเขากำลังมุ่งหน้าไปสู่ความพินาศ ในฐานะผู้นำกองทัพชาวนีไฟและศาสดาพยากรณ์ของพระผู้เป็นเจ้า มอรมอนทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อเตือน ปกป้อง และสอนพวกเขาเกี่ยวกับพระผู้ช่วยให้รอด น่าเสียดายที่ผู้คนส่วนใหญ่ไม่สนใจหรือปฏิเสธความพยายามของมอรมอน

อันตรายข้างหน้าสำหรับผู้คนของมอรมอน

ในความรู้ล่วงหน้าของพระองค์ พระผู้เป็นเจ้าทรงเตือนชาวนีไฟเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นหากพวกเขายังคงกบฏต่อพระองค์

หากต้องการดูตัวอย่าง ให้อ่าน ฮีลามัน 13:8–10 โดยมองหาคำพยากรณ์ที่พระผู้เป็นเจ้าทรงมอบผ่านซามูเอลชาวเลมันกว่า 300 ปีก่อนที่มอรมอนจะเกิด ขณะที่ท่านอ่าน ลองสังเกตว่าคำพยากรณ์จะเกิดสัมฤทธิผลเมื่อใด (ดู 1 นีไฟ 12:6, 11–19 และ 3 นีไฟ 27:30–32 สำหรับตัวอย่างเพิ่มเติมของความรู้ล่วงหน้าและคำเตือนของพระผู้เป็นเจ้าที่จะเกิดสัมฤทธิผลในยุคสมัยของมอรมอน)

• ท่านคิดว่าเหตุใดพระผู้เป็นเจ้าจึงทรงแจ้งเรื่องนี้ล่วงหน้า?

อ่านคำอธิบายต่อไปนี้เกี่ยวกับความพยายามของมอรมอนในการช่วยผู้คนของเขาและปฏิกิริยาที่พวกเขามีต่อความพยายามนั้น

• มอรมอน 3:1–3, 12

• โมโรไน 9:3–5, 18–22 (โมโรไนแบ่งปันจดหมายที่เขียนโดยมอรมอนบิดาของเขา)

• เหตุใดท่านจึงคิดว่ามอรมอนพยายามที่จะช่วยพวกเขาแม้รู้อยู่แล้วเกี่ยวกับคำพยากรณ์?

• ท่านเห็นความคล้ายคลึงอะไรบ้างระหว่างความพยายามและความปรารถนาของมอรมอนกับของพระผู้ช่วยให้รอด?

การเรียกหาพระผู้เป็นเจ้า

ลองนึกถึงวิธีต่างๆ ที่ท่านอาจเติมประโยคต่อไปนี้ให้สมบูรณ์:

• “วัยรุ่นหลายคนในปัจจุบันประสบปัญหาเรื่อง ”

มอรมอนแบ่งปันหนึ่งในเหตุผลที่ชาวนีไฟมีช่วงเวลาที่ทุกข์ยากลำบาก อ่าน มอรมอน 5:2 โดยมองหาสิ่งที่ชาวนีไฟไม่ได้ทำขณะมีปัญหา

• สิ่งที่มอรมอนแบ่งปันใน ข้อ 2 จะนำไปใช้กับหลายคนในยุคสมัยนี้ได้อย่างไร?

อ่านข้อความต่อไปนี้โดยแทรกปัญหาที่คิดไว้ก่อนหน้านี้ ไตร่ตรองว่าท่านเชื่อว่าข้อความนั้นเป็นจริงในโลกปัจจุบันหรือไม่ ข้อความนั้นเป็นจริงสำหรับปัญหาในชีวิตท่านหรือไม่? หากใช่ ท่านจะทำอะไรได้บ้างเพื่อเปลี่ยนแปลง?

• “วัยรุ่นหลายคนในปัจจุบันประสบปัญหาเรื่อง โดยไม่เรียกหาพระผู้เป็นเจ้าเพื่อขอความช่วยเหลือ”

ความพินาศของชาวนีไฟ

มอรมอนกล่าวอำลาประชาชาติที่เคยยิ่งใหญ่ โดย อาร์โนลด์ ไฟร์เบิร์ก

หลังจากที่มอรมอนรัก สอน และนำกองทัพชาวนีไฟมาหลายทศวรรษ เขาบาดเจ็บสาหัสจากการสู้รบครั้งสุดท้ายกับชาวเลมัน เขาสำรวจสิ่งที่เหลืออยู่ของชนชาตินีไฟจากยอดเขา มีทหารชาวนีไฟเพียง 24 คนที่รอดชีวิตจากการสังหาร รวมถึงมอรมอนและโมโรไนบุตรชายของเขา (ดู มอรมอน 6:9–15)

ใน มอรมอน 6 มอรมอนบันทึก “การต่อสู้ครั้งสุดท้ายของผู้คน [ของเขา]” (มอรมอน 6:6) อ่าน มอรมอน 6:7, 10–15 โดยมองหาสิ่งที่เกิดขึ้นกับชาวนีไฟในการต่อสู้ครั้งสุดท้ายนี้

ลองจินตนาการว่าท่านอยู่ในสภาพเดียวกับมอรมอน ซึ่งโศกเศร้ากับการสูญเสียคนที่ท่านรัก แต่รู้ว่าท่านยังคงฝากข่าวสารสั้นๆ ให้กับอนุชนรุ่นหลังได้ ท่านต้องการให้ผู้คนในยุคสุดท้ายรู้อะไร?

อ่าน มอรมอน 5:10–11, 16–18; 6:16–20 เพื่อดูข่าวสารที่มอรมอนได้รับการดลใจให้จารึกเพื่อเรา ท่านอาจต้องการทำเครื่องหมายวลีที่ท่านคิดว่าผู้คนในยุคของเราต้องการได้ยินมากที่สุด

ความจริงข้อหนึ่งที่มอรมอนสอนคือ พระเยซูคริสต์ทรงยืนกางพระพาหุเพื่อรับผู้ที่เลือกกลับใจและมาหาพระองค์ (ดู มอรมอน 6:17)

ท่านอาจหลับตาสักครู่และนึกภาพพระเยซูที่ทรงยืนมองท่านและกางพระพาหุ บันทึกความคิด ความรู้สึก และความประทับใจของท่านลงในสมุดบันทึกว่าการที่พระเยซูทรงยืนกางพระพาหุรับท่านมีความหมายต่อชีวิตท่านอย่างไร

ไอคอนบันทึก

1. โปรดตอบคำถามสองข้อต่อไปนี้:

   • คำสอนใดของมอรมอนที่ท่านต้องการมากที่สุดในชีวิต? เพราะเหตุใด?

   • มอรมอนต้องการให้ท่านเข้าใจอะไรเกี่ยวกับพระบิดาบนสวรรค์และพระเยซูคริสต์?

   • ท่านคิดว่าโลกของเราจะแตกต่างอย่างไรหากมีคนเชื่อสิ่งที่มอรมอนเขียนมากขึ้น?

ทางเลือก: ต้องการเรียนรู้เพิ่มเติมหรือไม่?

“พาหุของพระเยซูจะได้กอดรัด [แน่น]” (มอรมอน 5:11) หมายความว่าอย่างไร?

เอ็ลเดอร์เคนท์ เอฟ. ริชาร์ดส์แห่งสาวกเจ็ดสิบกล่าวว่า:

เอ็ลเดอร์เคนท์ เอฟ. ริชาร์ดส์

ทุกคนที่มา “พาหุของพระเยซูจะได้กอดรัดพวกเขา” [มอรมอน 5:11] ทุกจิตวิญญาณทั้งปวงสามารถรักษาหายได้ด้วยเดชานุภาพของพระองค์ ความเจ็บปวดทั้งปวงจะบรรเทาลงได้ ในพระองค์ “จิตใจ [ของเรา] จะได้พัก” [มัทธิว 11:29] สถานการณ์แห่งมรรตัยของเราอาจไม่เปลี่ยนโดยฉับพลันแต่ความเจ็บปวด ความกังวล ความทุกข์ทรมาน และความกลัวจะถูกกลืนในสันติสุขของพระองค์และน้ำมันที่รักษา (เคนท์ เอฟ. ริชาร์ดส์, “การชดใช้ครอบคลุมความเจ็บปวดทั้งปวง,” เลียโฮนา, พ.ค. 2011, 20)

มอรมอน 6:17 ท่านจะเรียนรู้อะไรได้บ้างจากภาพพระเยซูทรงยืน “กางพระพาหุรับท่านอยู่”?

เอ็ลเดอร์นีล แอล. แอนเดอร์เซ็นแห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองแบ่งปันว่า:

เอ็ลเดอร์นีล แอล. แอนเดอร์เซ็น

พี่น้องทั้งหลาย ข้าพเจ้าสัญญากับท่านว่าการเพิ่มพูนศรัทธาของท่านในพระเจ้าพระเยซูคริสต์จะนำมาซึ่งพละกำลังและความหวังที่มากขึ้น สำหรับท่าน ผู้ชอบธรรม พระผู้ทรงเยียวยาจิตวิญญาณเราจะทรงรักษาบาดแผลทั้งหมดของท่าน ในเวลาและในวิธีของพระองค์ ไม่มีความอยุติธรรม ไม่มีการข่มเหง ไม่มีการทดลอง ไม่มีความเศร้าเสียใจ ไม่มีความปวดร้าวใจ ไม่มีความทุกข์ทรมาน ไม่มีบาดแผลใด—ไม่ว่าจะลึกเท่าใด กว้างเท่าใด เจ็บปวดเท่าใด—จะถูกละเว้นจากการปลอบโยน สันติสุข และความหวังอันยั่งยืนของพระองค์ผู้ทรงมีพระพาหุอันเปิดกว้างและพระหัตถ์ที่มีบาดแผลจะทรงต้อนรับเรากลับสู่ที่ประทับของพระองค์ (นีล แอล. แอนเดอร์เซ็น, “บาดเจ็บ,” เลียโฮนา, พ.ย. 2018, 86)

เอ็ลเดอร์นีล เอ. แม็กซ์เวลล์ (1926–2004) แห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองอธิบายว่าพระเยซูทรงเป็นผู้เฝ้าประตูและ “พระองค์ไม่ทรงจ้างผู้รับใช้ที่นั่น” (2 นีไฟ 9:41) … ข้าพเจ้าจะบอกท่านถึงความเชื่อมั่นในจิตวิญญาณของข้าพเจ้า—สิ่งที่ข้าพเจ้าคิดว่าเหตุผลสำคัญคือ ตามที่มีอยู่ในพระคัมภีร์มอรมอนซึ่งกล่าวว่าพระองค์ทรง “ยืนกางพระพาหุ” รอท่าน (มอรมอน 6:17) นั่นคือเหตุผลที่พระองค์ทรงอยู่ที่นั่น! … ภาพนั้นทรงพลังเกินกว่าจะปัดออกไปได้ … พระองค์ทรงรอเราด้วยพระพาหุที่กางออก เพราะความรักที่พระองค์ทรงมีต่อเรานั้นดีพร้อม (นีล เอ. แม็กซ์เวลล์, “But a Few Days,” [address to Church Educational System religious educators, Sept. 10, 1982; punctuation modernized], 9–10)