Καλέστε με πρώτα

Από την Ντιάνα Λόσκι, Πενσυλβάνια, Η.Π.Α.

Χαίρω που δεν έχασα την ευκαιρία να βοηθήσω μία αδελφή που με χρειαζόταν και χρειαζόμουν κι εγώ.

Εικόνα

Ηλικιωμένη γυναίκα και μία νεότερη γυναίκα συζητούν μεταξύ τους

Όταν ήμουν νεαρή μητέρα με το πρώτο μου μωρό, ο σύζυγός μου ήταν ακόμη στο κολλέγιο. Και οι δύο εργαζόμασταν με μερική απασχόληση για να τα βγάλουμε πέρα.

Προσδοκώντας ένα ρεπό από τη δουλειά, είχα σχεδιάσει να παρακολουθήσω μία παλιά ταινία στην τηλεόραση. Αυτό ήταν πριν από τα DVD ή τις υπηρεσίες συνεχούς ροής.

Η ταινία θα ξεκινούσε την τέλεια στιγμή –10:00 π.μ.– όταν ο υιός μας θα έπαιρνε έναν υπνάκο. Πρωταγωνιστούσε ο Κάρυ Γκραντ, ένας από τους αγαπημένους μου Αμερικανούς κινηματογραφικούς αστέρες.

Τη νύκτα πριν από το πολυαναμενόμενο ρεπό μου, κάλεσε η πρόεδρος της Ανακουφιστικής Εταιρείας τομέως. Μία αδελφή στον τομέα μας είχε υποστεί ήπιο εγκεφαλικό επεισόδιο και χρειαζόταν φροντίδα την επόμενη μέρα έως ότου ο υιός της επέστρεφε από τη δουλειά.

«Θα το έκανα εγώ, αλλά έχω επισκέπτες» είπε η πρόεδρος της Ανακουφιστικής Εταιρείας. Εξήγησε ότι δεν είχε κανέναν άλλον να του το ζητήσει και προσφέρθηκε να προσέχει τον υιό μας, ενώ εγώ φρόντιζα την αδελφή. Απρόθυμα συμφώνησα.

Το επόμενο πρωί, άφησα τον υιό μας και πήγα να επισκεφθώ την αδελφή. Το όνομά της ήταν Λουίζ και αισθάνθηκα ένα ξαφνικό κύμα στοργής για εκείνη. Ήταν αρκετά μεγάλη και θα μπορούσε να ήταν γιαγιά μου, η οποία είχε πεθάνει προσφάτως.

Βοήθησα τη Λουίζ να ντυθεί και μετά της ετοίμασα πρωινό. Βολεύτηκε σε μια καρέκλα και άνοιξε την τηλεόραση. Σε λίγο η ώρα πήγε 10:00 π.μ. Καθώς άλλαζε τα κανάλια με το τηλεχειριστήριο, είπε: «Αυτή η τηλεόραση δεν έχει τίποτα να προσφέρει».

Δίστασα και μετά είπα: «Υπάρχει μία ταινία του Κάρυ Γκραντ στο κανάλι 11».

«Αλήθεια;» ρώτησε. «Αγαπώ τον Κάρυ Γκραντ!»

Παρακολουθήσαμε την ταινία και την απολαύσαμε απόλυτα. Κατόπιν, ανέφερε πράγματα για τη ζωή της, όταν ήταν στην ηλικία μου. Μου μίλησε για τον υιό της και της μίλησα για τον δικό μου. Μίλησε για την Εκκλησία και πώς της έλειπε.

Όταν ο υιός της επέστρεψε, υποσχέθηκα να ξαναπάω. Είπα στην πρόεδρο της Ανακουφιστικής Εταιρείας να με καλέσει πρώτα, αν η Λουίζ χρειαζόταν ποτέ κάποιον.

Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο εβδομάδων, η Λουίζ έπαθε άλλο ένα εγκεφαλικό επεισόδιο και απεβίωσε προτού να έχω την ευκαιρία να την ξαναδώ. Είχαμε περάσει μαζί μόνον εννέα ώρες και δει μία ταινία, αλλά έγινε μία αγαπητή φίλη. Την σκέφτομαι συχνά.

Είμαι ευγνώμων που δεν έχασα την ευκαιρία να βοηθήσω μία αδελφή που με χρειαζόταν – και την οποία εγώ χρειαζόμουν, αν και δεν το συνειδητοποίησα.