“ให้ฉันช่วยอะไรไหม?”
เมื่อดิฉันได้ยินเสียงนั้น ดิฉันจำได้ว่าเมื่อไม่นานมานี้ดิฉันเพิ่งได้รับของประทานแห่งพระวิญญาณบริสุทธิ์
ภาพประกอบจาก Getty Images
ประมาณสองเดือนหลังจากบัพติศมาของดิฉัน ดิฉันกำลังข้ามทางหลวงบนสะพานลอยในพื้นที่ชื่อปอสโตดูดู ในเมืองปาร์นามิริมที่บราซิล ดิฉันกำลังมุ่งหน้าไปที่ป้ายรถเมล์ฝั่งตรงข้าม
ขณะที่เดินข้าม ดิฉันเดินผ่านสตรีที่กำลังเกาะราวบันไดนิรภัยไว้ ศีรษะเธอก้มลงและร่างของเธอสั่น ผู้คนดูเหมือนจะกลัวเธอเมื่อพวกเขาเดินผ่านเธอไป ดิฉันคิดว่าเธออาจจะมีปัญหาทางจิต
หลังจากดิฉันเดินผ่านเธอไป ดิฉันได้ยินเสียงที่ชัดเจนเหมือนเสียงมนุษย์คนอื่นๆ ที่พูดว่า “กลับไป!” ดิฉันไม่เห็นใครอยู่ใกล้ตัวและคิดว่าดิฉันคงหูแว่วไปเอง
ดิฉันเดินไกลออกไปอีกนิดแล้วได้ยินเสียงนั้นอีกครั้ง “กลับไป!” ดิฉันคิดจะกลับไปแต่ยังคงเดินต่อไป สงสัยว่าสตรีคนนั้นอาจทำร้ายดิฉันหากดิฉันกลับไปหาเธอ
เมื่อดิฉันมาถึงอีกด้านหนึ่งของสะพานลอย ดิฉันได้ยินเสียงนี้เป็นครั้งที่สาม “กลับไป!” ดิฉันหยุด และจำได้ว่าเมื่อไม่นานมานี้ดิฉันเพิ่งได้รับของประทานแห่งพระวิญญาณบริสุทธิ์และพรที่จะได้รับการทรงนำจากพระวิญญาณ ดิฉันรีบกลับไปหาสตรีคนนั้น
“ขอโทษค่ะ ให้ฉันช่วยอะไรไหม?” ดิฉันถาม
“มีค่ะ” เธอพูดทั้งน้ำตาในดวงตา “ฉันต้องไปขึ้นรถเมล์อีกฝั่งหนึ่ง แต่ไม่สามารถทำได้เพราะฉันกลัวความสูง ฉันยืนอยู่ตรงนี้นานแล้วโดยที่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร”
“ฉันจะช่วยคุณค่ะ” ดิฉันบอกเธอ “จับแขนของฉันไว้ หลับตาเข้าไว้ และเราจะไปถึงอีกฝั่งหนึ่งด้วยกัน”
เธอจับแขนดิฉันไว้แน่น หลับตา และเดินช้าๆ ไปกับดิฉันจนถึงอีกฝั่งหนึ่ง เธอบอกว่าเธอสวดอ้อนวอนเป็นเวลานานเพื่อขอให้พระผู้เป็นเจ้าช่วยเธอข้ามไปอีกฝั่งได้ แล้วเธอก็ขอบคุณดิฉันและขอให้พระผู้เป็นเจ้าประทานพรดิฉัน หลังจากเธอขึ้นรถเมล์ได้แล้ว ดิฉันคิดถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นอยู่หลายนาที
“แกะของเราย่อมฟังเสียงของเรา และเรารู้จักแกะเหล่านั้น และแกะนั้นก็ตามเรา” พระผู้ช่วยให้รอดตรัส (ยอห์น 10:27) วันนั้นดิฉันเรียนรู้ว่าหนึ่งในวิธีที่ดีที่สุดที่จะติดตามพระองค์และรู้สึกถึงความรักของพระองค์ คือการเอาใจใส่เสียงของพระวิญญาณเมื่อทรงเรียกให้เราช่วยเหลือผู้อื่น