ดิจิทัลเท่านั้น: คนหนุ่มสาว
กางเกงตัวหนึ่ง: มุมมองของพระกิตติคุณเกี่ยวกับการใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย
ผมพบปีติมากมายในรูปแบบชีวิตที่สนับสนุนอุดมการณ์รักษ์โลก
ผมมีกางเกงตัวเดียวเท่านั้น—ยีนส์เนื้อดีสีดำ อาจฟังดูไม่ปกติ แต่ข้อเท็จจริงน่าขันนี้ทำให้ผมมีปีติมาก หลังจบมหาวิทยาลัย ผมต้องย้ายออกจากอะพาร์ตเมนต์ในฟินแลนด์ และเนื่องจากผมมีแผนท่องเที่ยวสหรัฐสองเดือน ผมต้องหาวิธีจัดการกับข้าวของที่มีทั้งหมด ผมจึงทำรายการของทุกสิ่งที่มีและตระหนักว่าจริงๆ แล้วสิ่งจำเป็นสำหรับผมมีน้อยมาก หลังจากไตร่ตรองอย่างตรงไปตรงมา ผมตัดสินใจขายสิ่งเกินจำเป็นก่อนย้ายออก ผมชอบความรู้สึกที่ได้รับ และแม้ผ่านไปสองสามปีแล้ว วันนี้ ความรู้สึกที่ไม่ต้องมีข้าวของมากมายยังคงให้ความเป็นอิสระอย่างยิ่ง
แม้ไม่อาจอ้างว่าตนเองเป็นผู้มักน้อยเต็มรูปแบบ แต่ผมได้เปลี่ยนรูปแบบชีวิตไปในทิศทางนั้นแล้วอย่างแน่นอน การรับรู้มากขึ้นว่าจะบริโภคอะไรมากเพียงใดเปลี่ยนธรรมชาติวิสัยของผมให้ นึกถึงความรับผิดชอบในส่วนของผมต่อสิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากมุมมองของพระกิตติคุณ
อุดมสมบูรณ์ กับ มากเกินไป
ในพระคัมภีร์เราเรียนรู้ว่าแผ่นดินโลกสร้างขึ้นเพื่อให้เราอยู่อาศัย (ดู 1 นีไฟ 17:36) และสิ่งทั้งปวงบนแผ่นดินโลกรังสรรค์ไว้เพื่อประโยชน์ของเรา (ดู หลักคำสอนและพันธสัญญา 59:16–19) เราได้รับคำแนะนำให้เป็นผู้พิทักษ์ที่ดีของโลกนี้ ซึ่งกระตุ้นเตือนให้นึกถึงคำถามที่ว่าเราจะทำให้หน้าที่รับผิดชอบอันสำคัญนี้สำเร็จได้อย่างไร วิธีหนึ่งคือโดยการประเมินว่าเราใช้ทรัพยากรใดบ้าง
พระเจ้าทรงจัดหาทรัพยากรเหล่านี้ให้เราเพื่อที่เราจะ “มีความอุดมสมบูรณ์” (หลักคำสอนและพันธสัญญา 49:19) แต่พระองค์ทรงทราบธรรมชาติวิสัยของมนุษย์ด้วย จึงทรงเตือนเราไม่ให้ใช้ทรัพยากรเหล่านี้มากเกินไป (ดู หลักคำสอนและพันธสัญญา 59:20) สิ่งที่มีมากเกินไปทำให้เรามองข้ามคุณค่าของสิ่งต่างๆ ได้ ซึ่งอาจไม่เพียงส่งผลให้เราเป็นคนใจแข็งกระด้างหรือล้มเหลวที่จะถวายเกียรติแด่ผู้ที่ประทานพรเราเท่านั้น แต่ในกรณีนี้ยังส่งผลให้เกิดปัญหาสิ่งแวดล้อมด้วย เรื่องนี้มักทำให้ผมสงสัยว่า: เส้นแบ่งระหว่างการมี “ความอุดมสมบูรณ์” กับการมี มากเกินไป อยู่ตรงไหน?
(หลักคำสอนและพันธสัญญา 59:18–19) ให้แนวคิดว่า “สิ่งทั้งปวงซึ่งมาจากดิน … รังสรรค์ไว้เพื่อประโยชน์และการใช้ของมนุษย์, ทั้งทำให้จำเริญตาและจำเริญใจ; … ที่จะทำให้ร่างกายแข็งแรงและทำให้จิตวิญญาณรื่นรมย์” เราเข้าใจได้ว่าไม่ได้ประทานทรัพยากรต่างๆ แก่เราเพื่อความอยู่รอดเท่านั้น—สิ่งเหล่านั้นมีไว้เพื่อปีติของเราด้วย
พบปีติในการมีน้อยลง
เมื่อผมตัดสินใจว่าจะทิ้งหรือจะเก็บเสื้อผ้าชิ้นใด ผมก็เก็บไว้เฉพาะเท่าที่รู้สึกว่าจำเป็นจริงๆ และรู้ด้วยว่าชิ้นไหนทำให้ผมมีความสุขมากที่สุด ผมตระหนักว่าการครอบครองบางสิ่งบางอย่างมากมาย เช่นเสื้อผ้า ทำให้ผมซาบซึ้งกับสิ่งนั้นได้ยากขึ้น หลังจากยึดมั่นกับกางเกงตัวที่ชอบจริงๆ และใช้จริงๆ ผมรู้สึกปีติมากขึ้นเวลาสวมกางเกงตัวนั้น วิธีนี้ประยุกต์ใช้กับข้าวของประเภทอื่นของผมด้วย
บางครั้ง อาจเป็นเรื่องดีที่จะประเมินผลบางอย่างในชีวิตเราและปรับเปลี่ยนความสัมพันธ์ของเรากับทรัพยากรที่พระผู้เป็นเจ้าประทานให้เหล่านี้ ในกรณีของผม ผมสามารถพบปีติในการมีน้อยลง และส่งผลให้เปลี่ยนรูปแบบชีวิตซึ่งช่วยผมในการรักษ์โลก
แม้ความพยายามของเราแต่ละคนที่จะรักษ์โลกอาจดูเหมือนว่าจะไม่ทำให้เกิดความแตกต่างที่สำคัญมากพอ แต่เราสามารถให้ความรู้ตนเองและลงมือทำด้วยความเต็มใจได้ เราสามารถแสวงหาการนำทางจากพระวิญญาณขณะประเมินผลชีวิตเราและตัดสินใจเกี่ยวกับทรัพย์สินทางโลกและการกระทำของเรา ขณะที่พระเจ้าทรงเอาพระทัยใส่การสร้างทั้งปวงของพระองค์—แม้หญ้าทุกใบ—ขอให้เราเอาใจใส่โลกนี้ให้มากพอด้วยการเปลี่ยนสิ่งที่จำเป็นต้องเปลี่ยน ค้นให้พบว่าเรามีความสุขในเรื่องใดกับโลกนี้ และเปลี่ยนใจเราให้หันมารักษ์โลก