จงตามเรามา
พระปรีชาญาณของพระเจ้าเป็นพรแก่ชีวิตเราอย่างไร?
1–7 กุมภาพันธ์
เมื่อมาร์ติน แฮร์ริสทำหน้าพระคัมภีร์ 116 หน้าในพระคัมภีร์มอรมอนสูญหาย พระเจ้าตรัสกับโจเซฟ สมิธว่า “จำไว้ว่ามิใช่งานของพระผู้เป็นเจ้าที่ล้มเหลว, แต่งานของมนุษย์;” (หลักคำสอนและพันธสัญญา 3:3)
ดูช่วงเวลาต่อไปนี้เพื่อดูว่าพระเจ้าทรงชดเชยหน้าพระคัมภีร์ที่พระองค์ทรงทราบว่าจะสูญหายไปอย่างไร
600 ปีก่อนคริสตกาล — บันทึกของนีไฟ
พระเจ้าทรงดลใจนีไฟให้เขียนบันทึกฉบับที่สอง (แผ่นจารึกเล็กของนีไฟ) นีไฟไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใด แต่นีไฟมีศรัทธาว่าสิ่งนี้เป็น “พระประสงค์อันสุขุม” (1 นีไฟ 9:5)
ค.ศ. 400 — การย่อความของมอรมอน
พระเจ้าทรงดลใจให้มอรมอนรวมแผ่นจารึกเล็กกับการย่อความแผ่นจารึกใหญ่ของนีไฟ แม้ว่าแผ่นจารึกทั้งสองจะมีเนื้อหาส่วนใหญ่ที่คล้ายกัน แต่เขาก็มีศรัทธาว่าเป็น “ด้วยจุดประสงค์อันชอบด้วยเหตุผล” (ถ้อยคำของมอรมอน 1:7)
1828 – 1829 — การเปิดเผยต่อโจเซฟ สมิธ
พระเจ้าทรงบัญชาไม่ให้โจเซฟแปลหน้าที่เหลืออีก 116 หน้าที่หายไปเพราะ “ซาตานใส่มันไว้ในใจ [คนชั่ว] เหล่านั้นให้เปลี่ยนแปลงถ้อยคำที่เจ้าให้เขียนไว้” เพื่อลดความน่าเชื่อถือในงานของโจเซฟ (ดู หลักคำสอนและพันธสัญญา 10:10–13) หน้าที่หายไปและแผ่นจารึกแผ่นเล็กครอบคลุมช่วงเวลาเดียวกัน (600–130 ปีก่อนคริสตกาล)
2021 —พระเจ้าทรงเตรียมหนทาง
เช่นเดียวกับที่พระผู้เป็นเจ้าทรงชดเชยหน้าที่สูญหาย พระองค์ทรงเตรียมหนทางในวันนี้เพื่อขัดขวางความพยายามของซาตานที่จะทำให้ศรัทธาของเราอ่อนแอลง หน้าที่ของเราคือ “ซื่อสัตย์และทำต่อไป” เพื่อ “ประตูแห่งนรกจะเอาชนะ [พวกเรา] ไม่ได้” (หลักคำสอนและพันธสัญญา 10:3, 69)
การประสูติของพระคริสต์
600 ปีก่อนคริสตกาล
0
ค.ศ. 400
1000
1800
2000
ภาพประกอบโดย ไบรอัน บีช