Onder heiligen der laatste dagen
Antwoord op elkaars gebed
Illustratie Allen Garns
Tegen het einde van mijn zending in het zendingsgebied Chicago-Zuid (Illinois, VS) kreeg ik toestemming om in een vorig gebied bij de familie Tremillo langs te gaan. Ik had een jaar in hun wijk gewerkt en we hadden een goede band gekregen.
Broeder Tremillo moedigde me tijdens de maaltijd aan om onderweg naar huis ten minste één boodschap van geluk uit te dragen. Hij zei dat de Heer iemand bij mij in het vliegtuig zou plaatsen die mijn hulp kon gebruiken. Ik beloofde hem dat ik dat zou doen.
Vanaf dat moment tot ik uit Chicago vertrok, bad ik ook om een bevestiging dat de Heer mijn zendingsoffer zou aanvaarden.
Drie weken later stapte ik aan boord van het vliegtuig naar huis. Toen ik bij mijn stoel kwam, keek de persoon in de stoel ernaast op. ‘Nee, hè!’, zei ze. ‘Het is niet te geloven!’
Mijn eerste gedachte was: geweldig, ze heeft een hekel aan mormonen! Toen ik ging zitten, vertelde ze dat ze Kelly heette en zich pas had laten dopen. Ze zei dat ze ontzettend blij was dat ze naast een zendeling zat. Kelly legde uit dat ze daarvoor naast iemand zat die tegen mormonen gekant was. Zij liet zich onvriendelijk over Kelly’s nieuwe geloof uit. Kelly was verontrust en had vragen. Ze had om antwoorden en troost gebeden.
Ik deed een schietgebed en getuigde tot haar van de waarheid van het evangelie en van Gods liefde voor zijn kinderen, óók voor haar. Ik vertelde haar over de raad die ik van broeder Tremillo had gekregen. Ik zei dat God dit bijzondere moment voor háár had bereid.
Kelly bedankte me met tranen in haar ogen. Ze zei ook: ‘Ik kan zien dat je een goede zendeling was en dat de Heer je offer aanvaardt.’ Op dat moment voelde ik Gods enorme liefde voor mij. Ik moest op mijn beurt huilen. Ik bedankte Kelly met tranen in mijn ogen. Ik vertelde haar dat zij het antwoord op mijn gebed was. Ik beantwoordde nog wat vragen die ze had en we wisselden ons e-mailadres uit.
Ons vliegtuig landde en we zwaaiden elkaar gedag terwijl zij haar volgende vlucht nam. Ik zal altijd dankbaar zijn dat onze hemelse Vader bereid was om ons op deze tedere manier te zegenen.