Het wonder van matig vuur
Wil je het nu hebben of wil je het perfect hebben?
Stel je een jonge man voor die alleen thuis is en honger begint te krijgen (ja, het is vergezocht, maar stel het je eens voor). Stel je nu voor dat deze jonge man besluit een tosti te maken, iets wat hij nog nooit heeft gedaan.1 Stel je voor dat de ouders van deze jonge man hem nooit hebben geleerd hoe je een tosti maakt en dat hij nog nooit heeft gezien hoe dat moet.
Laten we zeggen dat deze jonge man toch alle ingrediënten weet te verzamelen: brood, kaas, wat boter aan de buitenkant van het brood (en wat mayonaise aan de binnenkant, want hij is geniaal). Vervolgens neemt hij een koekenpan en zet die op het fornuis. (We gaan ervan uit dat hij niet beschikt over een speciale grill of een ander toestel om deze snack te bereiden.)
Stel je nu eens voor dat een bepaalde gedachte in hem opkomt, een gedachte die zo veel onwetende (of tijdelijk ontoerekeningsvatbare) mensen voor hem hebben gehad: ‘Als ik het vuur hoog zet, is het sneller klaar’.
Stel je voor wat er dan gebeurt. (Of misschien hoef je je verbeelding niet eens te gebruiken.)
Ofwel wordt het brood perfect krokant en goudbruin, ofwel smelt de kaas, maar niet allebei. Waarschijnlijk zal zijn brood er uitzien en aanvoelen (en misschien ook smaken) als gestolde lava en zal de kaas half gesmolten zijn, wat zo aanlokkelijk is als een halfverteld verhaal.
Zijn probleem is duidelijk een combinatie van onwetendheid (wat we nog door de vingers kunnen zien) en ongeduld (wat begrijpelijk maar minder vergeeflijk is). Als hij zich de volgende keer opnieuw zou stoten aan dezelfde steen, zou dat nog minder vergeeflijk zijn, want dan zou hij niet meer onwetend zijn maar louter ongeduldig.
Om de perfecte tosti te maken, zou hij het wonder van matig vuur moeten ontdekken.
Matig maar niet nalatig
Het matige vuur van het fornuis is perfect geschikt voor tosti’s en voor talrijke andere gerechten, omdat het ervoor zorgt dat het voedsel opwarmt aan de binnenkant zonder de buitenkant te verbranden. Het enige nadeel is dat je voor deze werkwijze meer tijd en aandacht nodig hebt en dat vereist geduld.
De Heer heeft gezegd: ‘Volhardt in alle geduld totdat gij vervolmaakt zijt’ (LV 67:13). Hij heeft het hier over de soort volmaaktheid die meer inhoudt dan het bereiden van de perfecte tosti. Hij wil dat we meer zoals Hij worden. Jezus Christus is het voornaamste voorbeeld van geduld. Zijn voorbeeld volgen, wil zeggen dat we ons perspectief verbreden, verder kijken dan het heden, en inzien dat we beloond worden voor zelfdiscipline, geloof, gehoorzaamheid, standvastige en voortdurende inzet, lankmoedigheid en liefde, of met andere woorden: geduld hebben.
Geduld houdt in dat we soms dienen te wachten, wat saai kan lijken, maar president Dieter F. Uchtdorf, tweede raadgever in het Eerste Presidium heeft gezegd dat geduld meer is dan alleen maar wachten: ‘Geduld betekent dat je actief wacht en volhardt. Het betekent dat je met iets bezig blijft en alles doet wat je kunt: werken, hopen en geloof oefenen; ontbering moedig verdragen, zelfs als de verlangens van ons hart niet meteen uitkomen. Geduld is meer dan alleen volharden, het is goed volharden!’2
Het volstaat niet om zomaar een tosti in de pan te gooien en dan iets anders te gaan doen; je dient hem in de gaten te houden en op tijd om te draaien.
Het volstaat niet om louter aanwezig te zijn op school of bij seminarie of in de kerk; je dient actief te studeren of te aanbidden.
Het volstaat niet om te wachten tot je een getuigenis van het Boek van Mormon krijgt omdat je erom hebt gevraagd; je dient voortdurend te lezen, te studeren, te bidden en te leven volgens de beginselen die erin staan.
Het volstaat niet om stilzwijgend te luisteren als je vrienden je geloof belachelijk maken; je dient voor hen te bidden en oprecht te wensen dat ze een verandering van hart ondergaan en te doen wat je kunt om daarvoor te zorgen.
Het volstaat niet om te wachten met afspraakjes tot je 16 bent; je dient te leren hoe je van gehoorzaamheid kunt houden en te begrijpen hoe de raad van de profeten je tot zegen kan zijn.
Zet het vuur lager
Geduld en matiging, of zelfbeheersing, zijn allebei ‘vruchten van de Geest’ (zie Galaten 5:22–23). Hoewel dringende zaken onmiddellijke actie of een snel antwoord vereisen (net zoals sommige gerechten op hoog vuur bereid dienen te worden), kun je het beste streven naar meer geduld en zelfbeheersing. Als je voelt dat dit gebeurt, is dat een teken dat de Geest op je inwerkt.
Het wonder van matig vuur kan zorgen voor de perfecte tosti, hamburgers die niet lijken op een hockeypuck met een roze kern, rösti in plaats van verkoolde aardappels en zachte, droge rijst in plaats van harde, taaie rijst. Geduld zal echter ‘een volmaakt werk’ (Jakobus 1:4) hebben in je leven, waardoor je kunt voorwaarts streven om meer op Jezus Christus te gaan lijken, waardoor de invloed van de Heilige Geest in je leven komt en waardoor je uiteindelijk het eeuwige leven kunt bereiken.
Als je merkt dat iets jou ongeduldig maakt, denk dan aan die tosti (of eender welk gerecht dat bij jou past) en aan wat je opgeeft als je je laat leiden door ongeduld. Als je vaak ongeduldig bent, dan ben je niet alleen. Je kunt je bekeren en opnieuw proberen het voorbeeld van Jezus Christus en zijn leringen te volgen. Het leven bestaat uit meer dan een tosti en het is nooit te laat om te leren hoe geduld kan leiden tot vervolmaking.