Ik moest terugkeren

Nestor Querales (Portugal)

Ik was ringpriesterschapsleider in Loulé (Portugal). Op een avond bracht ik enkele jongeren naar huis na een ringactiviteit. Het was al laat. Toen ik ze had afgezet en terug naar huis reed, sloeg ik een donker landweggetje in waar maar weinig auto’s kwamen. Toen ik over een bruggetje reed, zag ik een flikkerend licht rechtsonder aan de kant van de rivier alsof er een vuur brandde.

Ik dacht dat zelfs als er een vuurtje zou branden, het wel snel gedoofd zou worden door de vochtige avondlucht, dus ging ik weer op het verkeer letten.

Toen ik nog geen paar meter verder had gereden, hoorde ik een stem die zei: ‘Stop!’ Het verraste me, aangezien ik alleen was, maar toch negeerde ik het en reed verder. Toen hoorde ik een donderstem zeggen: ‘Stop en keer om!’ Ik draaide om en reed terug. Terwijl ik dat deed, vroeg ik aan hemelse Vader: ‘Wat is er, Heer?’ Zodra ik de brug bereikt had, stapte ik uit de auto. Het antwoord van de Heer kwam meteen; ik kon namelijk iemand van onder horen roepen: ‘Help ons alstublieft!’

Het was halfdonker, waardoor ik onder me slechts een klein oranje lichtje zag knipperen. Onder de brug bevond zich een diep ravijn, en door het vage licht wist ik niet hoe ik hulp moest verlenen. Ik belde snel het nummer voor noodgevallen en in een mum van tijd stond er een reddingsteam klaar om te helpen.

Het lichtje was van een auto met vijf inzittenden die van de weg was gereden. Twee ervan waren al overleden, maar als ik geen gehoor aan de stem van de Heilige Geest had gegeven, was het waarschijnlijk nog erger geweest.

Ik getuig dat de Heer door zijn Geest tot ons spreekt, of dat nu door middel van een zachte stem of een donderstem is. Ik ben dankbaar dat ik die avond had geluisterd. Ik weet dat de Heer leeft, dat Hij van ons houdt en dat de Heilige Geest met ons communiceert. We moeten alleen maar goed naar zijn stem luisteren.