Een onverwachte les
Toen ik vanwege carrièrekansen naar New York City was verhuisd, was ik op een avond in december gaan winkelen om mijn nieuwe flat aan te kleden. De stad was net door een storm overvallen en de sneeuw lag kniediep in de straten. Ik had een warme gewatteerde jas aan getrokken en liep nu met een gehaaste meute kerstshoppers op naar de trein.
Ik wachtte ongeduldig op de trein en dacht onderwijl aan wat ik allemaal wilde kopen. Toen de trein er eindelijk was, stapte ik in en zocht naar een zitplaats. De dichtstbijzijnde zitplaats was tegenover een oude dakloze man. Hij had geen warme jas of kleding. Hij had een paar plastic tassen gevuld met allerhande spulletjes.
Ik wilde niet tegenover hem gaan zitten want hij rook niet fris en omdat hij er nogal wild uitzag, vroeg ik mij af of hij niet gevaarlijk was. En ik wilde eigenlijk ook niet dat hij om geld ging bedelen. Ik liep bruusk naar het andere eind van het treinstel en ging zitten. Alle andere passagiers lieten de man links liggen en liepen eveneens naar de andere kant.
Spoedig stapte er een jonge man in die op de stoel tegenover de dakloze man ging zitten. De jonge man schudde hem, zonder ook maar even te aarzelen, met een vrolijke blik en een schalkse begroeting de hand. Het gezicht van de man klaarde op en ze begonnen aan een prettig gesprek. Ze spraken zeker een kwartier met elkaar en genoten er zichtbaar van.
Toen ik dat zo aanzag, drong de ware geest van de kersttijd zich aan mij op. Terwijl zij geanimeerd met elkaar zaten te praten, stond de jonge man op en verwijderde zijn vest, zijn overhemd en een tweede overhemd met lange mouwen dat hij eronder droeg. Terwijl hij daar in zijn onderhemd stond, overhandigde hij het overhemd met lange mouwen aan de dakloze. De oude man nam het dankbaar in ontvangst, waarna de twee hun gesprek vervolgden. Bij het volgende station stapte ik uit, ontroerd door de menslievendheid van de jonge man. Ik voelde mij schuldig over mijn zelfzucht, maar ik verlangde ernaar om een beter mens te worden.
De Koning der koningen kwam in de wereld onder de schamelste omstandigheden, in een eenvoudige stal. De wereld kreeg daarmee een kostbare, reddende gave — de Zoon van God. Ik ben dankbaar voor de gave van de Heiland in mijn leven en voor het geheugensteuntje aan zijn oneindige liefde en barmhartigheid voor Gods kinderen. Die kerst kwam weer het verlangen over mij om menslievender en onbaatzuchtiger te zijn, en meer zoals mijn Heiland, Jezus Christus.