On zna cię z imienia
Być może nie słyszałyście, jak Pan zwraca się do was po imieniu, ale On zna każdą z was i zna wasze imiona.
Było to „rankiem pięknego, pogodnego dnia, wczesną wiosną tysiąc osiemset dwudziestego roku”, kiedy czternastoletni Józef Smith poszedł do lasku, ukląkł do modlitwy i „[ujrzał] dwie Postacie, których blask i chwała były nie do opisania, stojące [nad nim] w powietrzu”. Powiedział: „Jedna z nich przemówiła do mnie nazywając mnie po imieniu i rzekła wskazując na drugą postać: ,Oto Mój Umiłowany Syn. Słuchaj Go!’”1. Czy wyobrażacie sobie, jak czuł się czternastoletni Józef, kiedy zobaczył Boga Ojca i Jego Syna, Jezusa Chrystusa i usłyszał, jak Ojciec Niebieski zwraca się do niego po imieniu?
Kiedy odwiedziłam Święty Lasek, próbowałam wyobrazić sobie, jak musiał on wyglądać, kiedy był tam Józef Smith. Podczas tych cichych chwil Duch szeptał do mego mocno bijącego serca, że stoję na świętej ziemi i że wszystko, co powiedział Prorok Józef Smith, jest prawdą. Potem przyszło mocne uświadomienie, że jego wiara, odwaga i nieugięte pragnienie posłuszeństwa Bogu są dla nas wszystkich dobrodziejstwem. Otrzymał on odpowiedź na swoją pokorną modlitwę. Widział Ojca i Jego umiłowanego Syna. Tam, w tym Świętym Lasku, wiedziałam, że Ojciec Niebieski zna z imienia nie tylko Józefa Smitha, ale również każdego z nas — i tak jak Józef Smith miał do odegrania ważną rolę w tej wspaniałej i cudownej pracy, również my mamy do odegrania ważną rolę w tych dniach ostatnich.
Czy wiecie, że Ojciec Niebieski zna was osobiście — z imienia? Pisma święte nauczają nas, że to jest prawda. Kiedy Enos poszedł do lasu, aby się modlić „doszedł [go] głos: Enosie, twoje grzechy są ci odpuszczone i będziesz błogosławiony”2. Mojżesz nie tylko modlił się, ale również rozmawiał z Bogiem twarzą w twarz i Bóg powiedział Mojżeszowi: „Mam dla ciebie zadanie, Mojżeszu, mój synu”3. Pan znał imię Jakuba i zmienił je na imię Izrael, by bardziej odzwierciedlało charakter jego misji na Ziemi4. Tak samo zmienił imiona Pawłowi, Abrahamowi i Sarze. W Naukach i Przymierzach, w rozdziale 25 Emma Smith otrzymuje błogosławieństwo pocieszenia i przewodnictwa. Pan zaczyna to błogosławieństwo, mówiąc: „Słuchaj głosu Pana, twego Boga, kiedy mówi do ciebie, Emmo Smith, córko moja”5.
Być może nie słyszałyście, jak Pan zwraca się do was po imieniu, ale On zna każdą z was i zna wasze imiona. Starszy Neal A. Maxwell powiedział: „Świadczę wam, że Bóg zna każdego z was już od bardzo, bardzo dawna (zob. NiP 93:23). Kocha was od bardzo, bardzo dawna. Nie tylko zna On nazwy wszystkich gwiazd (zob. Psalm 147:4; Ks. Izajasza 40:26). On zna wasze imiona, wie o wszystkich waszych bolączkach i radościach!”6.
W jaki sposób możecie dowiedzieć się, że wasze imiona i potrzeby są znane naszemu Ojcu Niebieskiemu? Starszy Robert D. Hales doradzał: „Sięgnijcie do pism świętych. Uklęknijcie do modlitwy. Zapytajcie z wiarą. Słuchajcie Ducha Świętego. […] Żyjcie zgodnie z ewangelią, z cierpliwością i wytrwałością”7.
To właśnie zrobił Józef. Jego świadectwo pomaga nam wszystkim dowiedzieć się, że nasz Ojciec Niebieski zna nas i kocha. Jesteśmy prawdziwymi „córkami Ojca Niebieskiego, który nas kocha”8. Starszy Jeffrey R. Holland mówi do nas: „Nikogo z nas Bóg nie kocha lub ceni mniej niż innych. […] On kibicuje każdemu biegaczowi, krzycząc, że ten wyścig jest przeciwko grzechowi, a nie przeciwko sobie nawzajem”9.
Kiedy Józef Smith otrzymał tę wiedzę, jego życie nie stało się łatwiejsze. W rzeczywistości został poddany silnym naciskom ze strony rówieśników i dorosłych. Historia Józefa Smitha daje każdej z nas ważny przykład do naśladowania. Możemy zastosować jego nauki, kiedy nie wiemy, co robić, kiedy jesteśmy poddawane naciskom rówieśników, kiedy czujemy się osaczone przez pokusy lub niegodne czy osamotnione. Możemy się modlić! Możemy zwrócić się od Boga w imię Jego Świętego Syna, Jezusa Chrystusa, i szukać pocieszenia, przewodnictwa i wskazówek. Czy miałyście kiedyś jakiś problem i nie wiedziałyście, co zrobić? Józef powiedział: „Umysł mój zwrócił się ku poważnej refleksji i odczuwałem wielki niepokój”. Powiedział on: „Często mówiłem do siebie: Co robić!”10.
W jaki sposób otrzymał pocieszenie i przewodnictwo? Studiował pisma święte, rozważał ich obietnice, a następnie „[postanowił], że [będzie] ,prosić Boga’”11. Odpowiedź, którą otrzymał w ten przepiękny wiosenny dzień, odmieniła bieg jego życia i nadała mu kierunek. On wiedział. Zdobył świadectwo o Bogu i Jezusie Chrystusie, a jego świadectwo dało mu możliwość życia ewangelią, z cierpliwością i wytrwałością. Nie zachwiały nim naciski i prześladowania, dlatego sam powiedział: „Miałem wizję, byłem tego pewny i wiedziałem, że Bóg wie i nie mogłem temu zaprzeczyć”12. Mógł stać pewnie dzięki swemu świadectwu. I wy również możecie.
Jeśli kiedykolwiek czujecie się przytłoczone naciskami ze strony rówieśników, módlcie się, pytajcie z wiarą i słuchajcie Ducha Świętego. A potem żyjcie ewangelią. Józef dobitnie uświadomił sobie własną niedoskonałość i słabość. I znowu — modlił się. W odpowiedzi na tę modlitwę odwiedził go anioł Moroni. Józef zapisał: „Nazwał mnie po imieniu” i rzekł […] że Bóg przeznaczył mi pracę do wykonania”13.
Kiedy będziemy się modlić, Pan poprowadzi nas i przygotuje do wykonania naszej części pracy. Pewnego lata, podczas gdy podróżowałam po Europie z BYU International Folk Dancers (Międzynarodowy Zespół Taneczny BYU — przyp. tłum.), otrzymałam ważną lekcję. Byłam chora i zaczynałam odczuwać zniechęcenie. Chciałam wszystko rzucić i wrócić do domu. Byliśmy w Szkocji, aby pokazać nasze widowisko członkom Kościoła, zainteresowanym i misjonarzom. Poszliśmy do domu misyjnego, aby się pomodlić. Kiedy weszłam, spojrzałam na kamień leżący u wejścia do ogrodu. W kamieniu wyryte były słowa: „Jakąkolwiek rolę masz do odegrania, odegraj ją dobrze”. To przesłanie przeszyło moje serce jak impuls elektryczny. Poczułam, że ten kamień przemawia do mnie. On mnie odmienił. W mgnieniu oka zrozumiałam, że mam do odegrania rolę nie tylko podczas tournee zespołu tanecznego, ale podczas całego życia i jest to bardzo ważne, bym „odegrała dobrze” to, co należy do mnie14.
Czego Pan oczekuje od nas, abyśmy zrobiły? Oczekuje On, że odegramy naszą rolę w końcowych scenach poprzedzających Jego przyjście. Oczekuje, że dowiedziemy, że jesteśmy godne powrotu i życia wraz z Nim. Oczekuje, że staniemy się takie jak On. Naśladujcie przykład Józefa. Uwielbiam słowa hymnu, który właśnie śpiewał chór: „Józef nie dał się rozpaczy/ Bogu ufał cały czas”15. Nie dać się rozpaczy oznacza: być nieugiętym i nieustraszonym. Józef opisał siebie jako „tego, który zakłóca i niepokoi” królestwo przeciwnika. Powiedział: „Wydaje się, jakoby przeciwnik zdawał sobie sprawę […], że moim przeznaczeniem było starać się zakłócać i niepokoić jego królestwo”16. Napisałam na marginesie mojego pisma świętego: „Zakłócaj!” Zaufajcie opiece waszego Ojca Niebieskiego.
Każda z nas odegra ważną rolę, jeśli będziemy naśladować przykład ustanowiony przez Józefa Smitha. Pan wzmocnił Józefa Smitha dla wypełnienia przeznaczonej mu Boskiej misji. Wzmocni On was dla wypełnienia waszych misji. Może On również zesłać Swych świętych aniołów, aby stali się waszymi przewodnikami. Teraz wyzwanie polega na tym: Czy będziecie w takim miejscu, do którego może wejść anioł? Czy będziecie na tyle spokojne, by słuchać? Czy będziecie nieustraszone i ufne?
Żyjemy w czasach, gdy na Ziemi została przywrócona pełnia ewangelii poprzez Proroka Pana, Józefa Smitha. Żyjemy w czasach, kiedy mamy Księgę Mormona po to, by nas prowadziła. Żyjemy w czasach, kiedy mamy żyjącego proroka, moc kapłaństwa na Ziemi i pieczętującą moc wiązania rodzin w świętych świątyniach. Są to naprawdę dni „niezapomniane”!17
Modlę się o to, by każda z nas mogła być silna w swej wierze, abyśmy mogły naśladować przykład Józefa Smitha, abyśmy zdobyły świadectwo. Modlę się również o to, by każda z nas godnie reprezentowała Zbawiciela, którego imię wzięła na siebie. On obiecał: „Bo jak nowe niebo i nowa ziemia, które Ja stworzę, ostaną się przede mną […] tak ostoi się wasze […] imię”18.
Moje świadectwo o przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa służy jako przewodnik i kotwica w mym życiu. Jestem wdzięczna za to, że dzisiaj stoję przed wami i przemawiam z całego serca. „Dziękujemy ci, Boże, za Proroka”19. Jestem bardzo wdzięczna za prawość czternastoletniego młodzieńca, który modlił się o odpowiedź na swoje pytania, a potem pozostał wierny wiedzy, jaką uzyskał.
Każda z was ma rolę do odegrania w tej wspaniałej i cudownej pracy. Zbawiciel wam pomoże. On poprowadzi was za rękę.20 On zna was z imienia. Tak świadczę w święte imię Jezusa Chrystusa, amen.