Ang “Mga Panahon sa Kalisud” sa Simbahan sa Japan

Sa 1924, ang Kongreso sa U.S. mipasar sa Balaod sa Paglangyaw sa 1924 [Immigration Act], nga mibabag sa paglangyaw ngadto sa Estados Unidos gikan sa Asya. Ang gobyerno sa Hapon mihubad niini nga balaod isip simbolo sa nagtubo nga mga kinaiya batok sa mga Hapon didto sa Estados Unidos. Ang pagbati batok sa Amerikano nahimong ordinaryo diha sa mga kadalanan ug diha sa mga simbahan sa Japan. Mikunhod ang nanambong sa Simbahan sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw hangtud ang labing matinud-anon lamang sa mga miyembro ang regular nga mitambong.

Gibati nga ang sosyal, politikal, ug relihiyosong sitwasyon dili maayo, si Heber J. Grant, nga karon Presidente sa Simbahan, mihimo sa masakit nga desisyon sa pagsira sa Misyon sa Japan––usa nga siya personal ang miabli. Sa Hunyo 13, 1924, mipadala si Presidente Grant og usa ka telegrama ngadto ni Hilton A. Robertson, presidente sa misyon, nagsugo kaniya sa paghunong sa tanang mga kalihokan sa misyon ug sa pagpahimutang sa mga misyonaryo sa pagpauli sa panimalay. Ang Mutual Improvement Association (MIA), usa ka organisasyon alang sa mga tin-edyer ug mga young adult, gipili isip ang mao lamang nga institusyon sa Simbahan nga mopadayon human mobiya ang mga misyonaryo.

Sa wala pa mogikan ang mga misyonaryo, gitawag og gi-orden si Fujiya Nara isip ang tigdumala nga elder sa Simbahan sa Japan. Diha sa unang miting sa mga Santos human mipahawa ang mga misyonaryo, misugyot si Nara sa pagmantala og usa ka sulat-balita [newsletter], giulohan og Shuro (The Palm), aron sa paghimo sa mga miyembro nga mahibalo sa mga kalihokan sa matag branch. Sa unang isyu sa Shuro, gipahayag ni Nara ang lawom nga kaguol nga gibati sa mga Santos sa pagsira sa misyon. Kini nga panahon mao “ang hingpit nga mga panahon sa kalisud” miingon si Nara, apan ang MIA mao ang “agianan nga magbanwag sa kangitngit karon.” Mipadayon sa pagpangulo si Nara sa mga Santos sa labing maayo nga iyang mahimo hangtud sa 1934, sa dihang ang iyang trabaho sa publiko nga riles mibalhin kaniya ngadto sa Manchuria.

Human mabalhin si Nara, dihay bakante sa pagkapangulo sa Japan. Si Takeo Fujiwara, usa ka batan-ong kinabig gikan sa Sapporo nag-eskwela sa BYU sa usa ka eskolarsip gikan sa presidente sa unibersidad nga si Franklin S. Harris, gitawag ni Heber J. Grant ug gi-set apart isip ang tigdumalang elder ug espesyal nga misyonaryo ngadto sa Japan. Si Fujiwara abtik ug maunungon sa iyang tawag [call].

Sa pag-abut sa Japan, siya mibisita dayon ug gi-organisar ang mga branch sa Tokyo, Kofu, ug Sapporo. Gigamit niya ang iyang kasinatian sa Simbahan sa Utah isip usa ka giya kon sa unsa nga paagi kinahanglan molihok ang Simbahan, ug mipadala siya og daghang tag-as nga mga report sa iyang mga kalihokan ngadto ni Alma O. Taylor sa Siyudad sa Salt Lake. Sa kaalaot, nasakit si Fujiwara og tuberculosis sa hinapos sa 1935. Bisan og ang iyang kahimsog dali nga mikunhod, mipabilin siya nga may pasalig ngadto sa iyang tawag. Sa Enero 27, 1936, namatay si Takeo Fujiwara. Uban sa iyang katapusan nga pagginhawa, gihangyo niya ang iyang amahan sa pagsulat ngadto ni Taylor ug sa pagpahayag sa iyang pagmahay nga wala siya makahimo sa pagtrabaho og mas maayo.

Human sa kamatayon ni Fujiwara, ang pakigkita uban sa mga Santos sa Japan limitado. Sa 1937, si Hilton A. Robertson gitawag aron sa pag-abli sa Japanese Mission nga may mga punoang buhatan sa Honolulu, Hawaii, aron sa pagsangyaw sa ebanghelyo taliwala sa daghang lumulupyo nga mga tawo nga Hapon didto sa mga Isla sa Hawaii. Misulay si Hilton sa pagpabilin nga makisayud kanunay sa mga Santos sa Japan kutob sa mahimo, ug sa Abril 1939 migahin siya og usa ka bulan sa Japan sa pagduaw sa mga branch. Bisan pa niana, samtang ang Ikaduhang Gubat sa Kalibutan misugod, ang mga miyembro sa Simbahan sa Japan ug sa Hawaii nakita nila ang ilang mga kaugalingon nga anaa sa managkaatbang nga mga bahin sa away. Ang kontak tali sa Japanese Mission sa Hawaii ug sa gamay nga pundok sa mga Santos sa Japan nawala.