2010-2019
Pashchataap Sab Time Raait Rehwe
October 2017


Pashchataap Sab Time Raait Rehwe

Hum gawahi deta hae ki jon pal hum long pashchataap ke rasta pe godh rakhta hai, hum long apan jindagi me Uddhaarkarta ke mukti ke taakat ke laaega.

Bahut saal pehle, Pradhaan Gordon B. Hinckley, ek kolaj ke footbol gaim dekhta raha. Uh aais raha announce kare ki uh long ke stadium ke naam teem ke bahut din ke, pyaare coach, ke naam se rakkha jaai, jon ritaya hoe la raha. Teem mangta raha koi bhi rakam se gaim jeete apan coach ke sammaan me. Pradhaan Hinckley ko locka room me bulaaya gaya aur use kuch protsaahan ke shabd kehne ko kaha. Unke shabd sunke, u roj u teem game jeeth ke pura season ke jite la rekord kayam rakhis.

Aaj, hum mangta u long se baat kare jon chinta karta hoi ki jiwan me u long chook ge hai. Par, sach i hai ki hum “sab paap kara hai, aur Parmeshwar ke mahima se dur hoe giya hai.”1 Jabki khel kud me bahut dher jeete ke season rahi, jindagi me ekko nahin rahi. Par hum gawahi deta ki Uddhaarkarta Ishu Masih hum long ke ek perfect Praeshchit sikhaais aur hum long ke pashchataap kare ke uphaar dis—jis rasta se hum long aasha ke pura ujiaala aur jiwan me sab taaim jite ga.

Pashchataap se Khushiaali Mile

Jaada samay hum long sochta ki pashchtaap bahut dukhi aur udaas kare la cheez hai. Lekin Parmeshwar ke khushiaali ke yojna hai, dukh ke nahin! Pashchataap uthaata aur uncha karta hai. Paap se hi khushiyaali chin jaawe hai.2 Pashchataap hum long ke bache ke rasta hai! Jaise Elder D. Todd Christofferson samjhaais: “Bina pashchataap ke, jiwan ke koi aur sacha pragati ya sudhaar nahi mile sake hai. … Pashchataap ke hi zariye hum long ke Ishu Masih ke praeshchit ka upkaar aur uddhaar mili. Pashchataap … hamein mukti, nidarta, aur shaanti ke taraf ishaara kare hai.”3 Sab ke kostin hamaar sandesh hai—khaaskar ke is youth ke kostin—ki pashchataap sab time raait rehwe.

Jab hum long pashchataap ke baare me baat karta, hum long khali apan-sudhaar ke koshish ke baare me nahi bolta. Sachcha pashchataap usse jaada maange—uske prerna hum long ke Prabhu Ishu Masih me biswaas aur Uske taaqat hum long ke paap chama kare se mile hai. Jaise Elder Dale G. Renlund hum long ke sikhaais hai, “Muktidaata ke bina, … pashchataap khali kharaab aadat me badlaao rakam dikhawe hai.”4 Hum long apan aadat apne bhi to badle sakta, lekin khali Uddhaarkarta sake hum long ke daag mitae aur hum long ke bojh uthaae, jisse hum long sakega aagya sune la rasta pe nidarta se aur mazbooti se jaawe. Pashchataap ke khushi ek sahi jindagi jiye se bada hai. I hai maafi ke khushi, phir se safa hoe ke khushi, aur Parmeshwar ke nazdeek jaawe ke khushi. Ek dafe tumme i khushi mil jaayi, to koi aur cheez nahi mangega tum.

Sachcha pashchataap se hum long maangega aagya paalan karte rehwe—jon ek wachan hai, baptisma se suru hoe aur sab hafta Prabhu bhoj pe phir se diya jaawe. Yaha pe hum long ke uh vachan mili ki hum long sakta “Aatma ke saath sab taaim [apan] sange paawe,”5 sab khushi aur shaanti jon Uske sab taaim ke saath se mile bhi rahi. Yahi hai pashchataap kare ke fal, aur yahi kaaran pashchataap khushiyaali dewe hai!

Pashchataap ke Liye Atal Rehwe Maango

Hamme heraan ladka (prodigal son) la story pasand hai.6 Ek khaas baat hai us jaruri pal ke me jab uh heraan ladka “apan hos me aais.” Suar ke ghera me baith ke, uske tamanna hois “ki uh suar ke chaara khaai li,” tab uh jaae ke samjhis ki uh khali apan bappa ke peisa nahi par apan jindagi bhi lutaae dis raha. I biswaas se ki uske bappa saait uske waapas rakh li—agar ek ladka ke rakam nahin to naukar bhi chali—uh soch lis ki uh apan kharaab aadat chod di aur ghare laut jaai.

Hum sab time sochta kaise uh ladka etna dur chalke ghare giya hoi. Koi aisan time nahi raha hoi jab uh hichkichaya hoi aur socha hoi,“Kaise hamaar bappa humme apnaai?” Saait uh thoda kadam piche bhi liya hoi suar ke taraf. Socho agar story konchi rehta agar uh haar maan jaata. Lekin biswaas uske aage badhate rahis, aur biswaas uske bappa ke rasta batais dekhte raho aur dhiraj se agoro, jab tak:

“Jab uh abhi dur hi raha, uske bappa uske dekh lis, aur uspe taras aais, aur daur ke apan ladka ke gale lagaais, au chumma le lis.

“Aur ladka bolis usse, E bappa, hum to tumaar aur swarg ke khilaaf paap kara hai, aur ab hum tumaar ladka bolae laaik nahi hai.

“Lekin uske bappa apan naukar se bolis, Jaldi se achcha achcha kapda laao, aur iske pahinaao, iske haath me challa, aur godh me juta pahinaao: …

“Kaae ki i jon hamaar ladka mar gais raha, ab jinda hoi gais hai heraae gais raha, aur ab mil gais hai.”

Pashchataap Sab Ke Kostin Hai

Bhaaiyo aur bahano, hum long sab heraan ladka ke rakam hai. Hum sab koi ke “hos me aae ke padi”—ek se jaada dafe—aur uh rasta chune ke padi jon ghare le ke jaawe. I ek choiz hai jon hum long sab roz banata, apan jindagi bhar.

Hum long aksar pashchataap ke gambheer paap ke sange jodta jiske kostin “ek bhaari sudhaar” laawe ke pade.7 Lekin pashchataap sab ke kostin hai—jon bhatka hai “mana kare la rasta pe ge aur heraae [ge hai]”8 woh bhi jo “[us] sidhe aur sakre raste par hai” aur ab “aage badhte rahe” maange hai.9 Pashchataap hum long ke raait rasta pe le ke jaawe hai aur raait rasta pe rakkhe bhi hai. I uh long ke kostin hai jon abhi biswaas kare ke suru karis hai, jon bahut roz se biswaas karte rahis hai, aur jon ke jaruri hai phir se biswaas kare ke suru karna. Jaise Elder David A. Bednar sikhaais: “Hum me se dher jan jaane ki Praeshchit khali paapi long ke kostin hai. Phirbhi, hum ekdam se yakeen se nahi bole sakta, ki hum jaanta aur samajh ta hai Praeschit santon ke kostin bhi hai—achcha admi aur aurat ke kostin jon aagya paalan kare, laayak rahe, aur … achcha bane ke koshish kare hai.”10

Abhi jaldi hi hum ek mishanary training senta giya jon taaim ekdam nawa long aais raha. Hamme gehra asar pada jab hum uh long ke dekha aur uh long ke aankhi me chamak dekha. Uh ketna ujwal aur khushaal aur utsaahi lagta raha. Phir hamme kuch sochaais: “I long ke biswaas me sudhaar laais raha. Yahi kaaran uh long ke andar khushi aur aasha rehwe hai.”

Hamme nahi lage iske matlab hai ki uh long pehle gambheer paap karis raha, lekin hum janta hai ki uh long janta raha kaise pashchataap karo; uh long seekh geis raha ki pashchataap raait cheej hai, aur uh long redi raha aur utaola raha i khushi bhara sandesh duniya ke bataye.

Yahi howe hai jab hum long pashchataap ke kostin khushi mehsoos karta. Enos ke Uddharan Le Lo. Uske bhi apan “hos me aawe” la taaim raha, aur jab uske “paap ke ehsaas khatm hois,” uske dil saim taaim dusar insaan ke kalyaan me lag ge. Enos apan baaki ke jindagi sab ke pashchataap kare ke batate me bitaais aur “i sansaar se bhi jaada hum isme khushi hoya.”11 Pashchataap aise kare hai; uh hum long ke dil apan sangi-saathi ke taraf ghumaae de, kaae ki hum long janta hai jon khushi hum long mehsoos kara sab ke kostin hai.

Pashchataap Jindagi Bhar Chalte Rahi

Hamaar ek dost hai jon ek bahut-kamti girja aawe la Antim-din Sant palwaar me badhis. Jab uh ek yang adult raha, uh bhi “apan hos me aais” aur soch lis ki uh mission ke kostin tayyaari kari.

Uh ek bahut achcha missionary banis. Ghare laute se pehle la roj, mishan pradhaan uske intarviu karis aur bolis apan gawahi batao. Uh batais, aur roe ke gale lage ke baad, pradhaan bolis, “Elder, tum i sab cheez ke gawahi thoda mahina me khoe de sakta agar tum wahi sab karte nahi rahega jisse suru me tumaar gawahi badhis.”

Hamaar dost baad me humme batais ki mishan pe se laute ke baad se abhi tak sab roj praathna kare aur dharamshaastra padhe hai. Sab taaim “Parmeshwar ke achcha shabd sunte rahe se” uh sakis “raait rasta pe rahe.”12

Tum long jon full-taaim la mishan ke tayaari karta hai aur laute la hai, i yaad rakhna! Khali gawahi paana kaafi nahi hai; tumme uske barkaraar rakkhe ke padi aur mazboot banae ke padi. Jaise sab mishnari jaane hai, agar tum baaiskil ke pedal kare la band karega, uh gir jaai. aur agar tum apan gawahi ke kostin mehnat kare la band karega, uh kamzor hoi jaai. Yahi riti pashchataap me bhi laagu hai—iske jindagi bhar la kaam hai, khali-jindagi-me-ek-taaim nahi ghate.

Jon jon maafi maange hai—yuth, yang adult, maiya-bappa, aja/aji, aur haan par-aaja/aji bhi—hum tumme bulata ghar lauto. Abhi suru kare la taaime hai. Apan pashchataap kare la din ke taalo nahin.13

Phir, jab tum ek dafa soch liya, wahi rasta pe aage badhte rehna. Hum long Pita waha raah dekhe hai, tumme apnaawe ke kostin. Uh haath pasaare khada rahi “din bhar” tumaar kostin.14 I natija ke liye koshish kare ke chaahi.

“Is kaaran, tum Masih me dridh biswaas karke aasha ki pura jyoti me aur Parmeshwar aur sab insaan se prem karke, hamesha aage badhte chalo. Isliye, agar tum aage badhte rahega, Masih ke vaani ke pyaala peete rahega, aur ant tak sab jhelega, tab suno, Pita i rakam se bole hai: Tumme anant jiwan mili.”15

Kabhi kabhi safar lamba lagi—kaahe ki, i toh anant jiwan ke safar hai nah. Lekin i sake khushaal safar bhi rehwe agar hum long uske Ishu Masih me biswaas aur Uske Praeshchit me aasha ke sange karega. Hum gawahi deta hae ki jon pal hum long pashchataap ke rasta pe godh rakhta hai, hum long apan jindagi me Uddhaarkarta ke mukti ke taakat ke laaega. Uh taakat hum long ke ek jagah rakkhi, hum long ke nazariya chauda kari, aur hum long aage badhe ke ichcha di, thoda thoda karke, jabtak ki uh sundar din aae jab hum long apan swarg la ghar pahunchega aur hum long ke Swarg la Pita hum long se boli, “Bahut achcha kara.”16 Ishu Masih ke naam se, amen.