Ω θυμηθείτε, θυμηθείτε
Χένρυ Άιρινγκ
Δεύτερος Σύμβουλος στην Πρώτη Προεδρία
«Ω θυμηθείτε, θυμηθείτε» συχνά εκλιπαρούσαν οι προφήτες από το Βιβλίο του Μόρμον.1 Ο σκοπός μου είναι να σας παροτρύνω να βρείτε τρόπους να αναγνωρίζετε και να θυμάστε την καλοσύνη του Θεού.
Ήμουν ευγνώμων για τη χορωδία στην εκπομπή της σήμερα το πρωί, που ήταν για τον Σωτήρα, και ευγνώμων που τα λόγια ενός από τα τραγούδια που τραγούδησα, «This Is the Christ» [Αυτός είναι ο Χριστός], έχουν γραφεί από τον Πρόεδρο Τζέιμς Φάουστ. Ενώ καθόμουν δίπλα στον αδελφό Νιούελ, έσκυψα σε εκείνον και ρώτησα: «Πώς είναι τα παιδιά σου;» Εκείνος είπε: «Όταν ο Πρόεδρος Φάουστ καθόταν σε αυτή την καρέκλα αυτό ήταν που πάντα ρωτούσε». Δεν εκπλήσσομαι, επειδή ο Πρόεδρος Φάουστ ήταν πάντα ένα τέλειο παράδειγμα ενός μαθητή που περιγράφηκε στο Μουσική και ομιλία σήμερα. Πάντα αισθανόμουν ότι όταν μεγάλωνα, θα ήθελα να γίνω όπως ο Πρόεδρος Φάουστ. Υπάρχει ίσως ακόμη χρόνος.
Όταν τα παιδιά μας ήταν πολύ μικρά, άρχισα να καταγράφω μερικά πράγματα για ό,τι συνέβαινε κάθε ημέρα. Αφήστε με να σας πω πώς άρχισε αυτό. Επέστρεφα σπίτι αργά από μία ανάθεση της Εκκλησίας. Είχε σκοτεινιάσει. Ο πεθερός μου, που ζούσε κοντά μας, με εξέπληξε καθώς περπατούσα προς την μπροστινή πόρτα του σπιτιού μου. Μετέφερε ένα φορτίο σωλήνων στον ώμο του, ενώ περπατούσε πολύ γρήγορα και ήταν ντυμένος με τα ρούχα της εργασίας του. Ήξερα ότι έχτιζε ένα σύστημα για να αντλεί νερό από ένα ρυάκι κάτω από εμάς μέχρι την ιδιοκτησία μας.
Χαμογέλασε, μίλησε απαλά και κατόπιν με προσπέρασε με βιασύνη στο σκοτάδι για να συνεχίσει με την εργασία του. Έκανα μερικά βήματα προς το σπίτι, με τη σκέψη τι έκανε για εμάς και ακριβώς μόλις έφτασα στην πόρτα, άκουσα στο μυαλό μου –όχι με τη δική μου φωνή– αυτά τα λόγια: «Δεν σου δίνω αυτές τις εμπειρίες για τον εαυτό σου. Κατάγραψέ τις».
Πήγα μέσα. Δεν πήγα στο κρεβάτι. Αν και ήμουν κουρασμένος, έβγαλα μερικά χαρτιά και άρχισα να γράφω. Και καθώς το έκανα, κατάλαβα το μήνυμα που είχα ακούσει στο μυαλό μου. Υποτίθεται ότι έπρεπε να καταγράψω για τα παιδιά μου για να διαβάσουν, κάποια μέρα στο μέλλον, πώς είχα δει το χέρι του Θεού να ευλογεί την οικογένειά μας. Ο παππούς δεν έπρεπε να κάνει ό,τι έκανε για εμάς. Θα μπορούσε να είχε κάποιον άλλον να το κάνει ή να μην το είχε κάνει καθόλου. Όμως υπηρετούσε εμάς, την οικογένειά του, με τον τρόπο που υπηρετούν πάντα οι μαθητές του Ιησού Χριστού οι οποίοι συνάπτουν διαθήκες με τον Θεό. Ήξερα ότι ήταν αληθινό. Και έτσι το κατέγραψα, έτσι ώστε τα παιδιά μου να μπορούσαν να έχουν την ανάμνηση κάποια μέρα όταν θα την χρειάζονταν.
Κατέγραφα μερικές γραμμές κάθε μέρα για χρόνια. Ποτέ δεν παρέλειψα μία ημέρα άσχετα από το πόσο κουρασμένος ήμουν ή πόσο νωρίς θα έπρεπε να αρχίσω την επόμενη ημέρα. Προτού γράψω, σκεφτόμουν αυτή την ερώτηση: «Έχω δει το χέρι του Θεού να προσεγγίζει να αγγίξει εμάς ή τα παιδιά μας ή την οικογένειά μας σήμερα;» Καθώς συνέχιζα να το κάνω, κάτι άρχισε να συμβαίνει. Καθώς θυμόμουν τι είχε συμβεί κατά τη διάρκεια της ημέρας, έβλεπα αποδείξεις για ό,τι ο Θεός είχε κάνει για κάποιον από εμάς που δεν το είχα αναγνωρίσει στις πολυάσχολες στιγμές της ημέρας. Όταν συνέβαινε αυτό και συνέβαινε συχνά, συνειδητοποιούσα ότι η προσπάθεια να θυμηθώ είχε επιτρέψει στον Θεό να μου δείξει ό,τι είχε κάνει.
Κάτι περισσότερο από ευγνωμοσύνη άρχισε να μεγαλώνει στην καρδιά μου. Η μαρτυρία μεγάλωνε. Γινόμουν ακόμη πιο πολύ σίγουρος ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας ακούει τις προσευχές και απαντά σε αυτές. Αισθανόμουν περισσότερο ευγνώμων για το μαλάκωμα και τον εξαγνισμό που έρχονται λόγω της Εξιλέωσης του Σωτήρος Ιησού Χριστού. Και γινόμουν πιο βέβαιος ότι το Άγιο Πνεύμα μπορεί να φέρει όλα τα πράγματα στη μνήμη μας – ακόμη και πράγματα που δεν παρατηρήσαμε ή δεν δώσαμε προσοχή όταν συνέβαιναν.
Τα χρόνια έχουν περάσει. Τα αγόρια μου έχουν γίνει άνδρες. Και τώρα και τότε ένας από αυτούς θα με εκπλήσσει, λέγοντας: «Μπαμπά, διάβαζα στο αντίγραφό μου του ημερολογίου για το πότε…» και τότε θα μου πει για το πώς το διάβασμα αυτού που συνέβη πολύ καιρό πριν τον βοήθησε να παρατηρήσει κάτι που ο Θεός είχε κάνει στην εποχή του.
Ο σκοπός μου είναι να σας παροτρύνω να βρείτε τρόπους να αναγνωρίζετε και να θυμάστε την καλοσύνη του Θεού. Θα οικοδομήσει τη μαρτυρία σας. Μπορεί να μην τηρείτε ημερολόγιο. Μπορεί να μην μοιράζεστε οποιαδήποτε καταγραφή τηρείτε με αυτούς που αγαπάτε και υπηρετείτε. Όμως εσείς και εκείνοι θα ευλογηθούν καθώς θυμάστε ό,τι ο Κύριος έχει κάνει. Θυμηθείτε ποιο τραγούδι τραγουδούμε μερικές φορές: «Μέτρα όλες τις χάρες που ’χεις μια προς μια και θα δεις τι κάνει ο Θεός για μας»2.
Δεν θα είναι εύκολο να θυμηθούμε. Με τη ζωή που κάνουμε με ένα πέπλο γύρω από τα μάτια μας, δεν μπορούμε να θυμόμαστε πώς ήταν να είμαστε με τον Επουράνιο Πατέρα μας και τον Αγαπητό Του Υιό, Ιησού Χριστό, στον προγήινο κόσμο, ούτε μπορούμε να δούμε με τα φυσικά μάτια μας ή μόνο με λογική σκέψη το χέρι του Θεού στη ζωή μας. Για να δούμε τέτοια πράγματα απαιτεί να έχουμε το Άγιο Πνεύμα. Και δεν είναι εύκολο να είμαστε άξιοι για τη συντρόφευση του Αγίου Πνεύματος σε έναν κακό κόσμο.
Γι’ αυτό το γεγονός ότι ξεχνούσαν τον Θεό υπήρξε ένα τόσο επίμονο πρόβλημα μεταξύ των τέκνων Του από την αρχή του κόσμου. Σκεφθείτε την εποχή του Μωυσή, όταν ο Θεός παρείχε μάννα και με θαυμαστούς και ορατούς τρόπους οδηγούσε και προστάτευε τα τέκνα Του. Εντούτοις, ο προφήτης προειδοποίησε τους ανθρώπους που υπήρξαν τόσο ευλογημένοι, καθώς οι προφήτες πάντα έχουν προειδοποιήσει και θα το κάνουν πάντα: «Mόνον πρόσεχε τον εαυτό σου, και φύλαγε καλά την ψυχή σου, μήπως και λησμονήσεις τα πράγματα που είδαν τα μάτια σου, και μήπως κάποτε χωριστούν από την καρδιά σου, σε όλες τις ημέρες τής ζωής σου»3.
Και η προτροπή να θυμόμαστε υπήρξε πάντα η πιο δύσκολη για αυτούς που ευλογούνται με αφθονία. Αυτοί που είναι πιστοί στον Θεό προστατεύονται και ευημερούν. Αυτό έρχεται ως αποτέλεσμα της υπηρέτησης του Θεού και της τήρησης των εντολών Του. Όμως με αυτές τις ευλογίες έρχεται ο πειρασμός να ξεχάσουμε την πηγή τους. Είναι εύκολο να αρχίσουμε να αισθανόμαστε ότι οι ευλογίες χορηγήθηκαν όχι από έναν στοργικό Θεό από τον οποίο εξαρτόμαστε αλλά από τις δικές μας δυνάμεις. Οι προφήτες έχουν επαναλάβει αυτόν τον θρήνο ξανά και ξανά:
«Και έτσι μπορούμε να δούμε πόσο λανθασμένη, και επίσης την αστάθεια της καρδιάς των τέκνων των ανθρώπων. Μάλιστα, μπορούμε να δούμε ότι ο Κύριος στη μεγάλη του απέραντη καλοσύνη, ευλογεί και ευημερεί εκείνους που βασίζουν την εμπιστοσύνη τους σε αυτόν.
»Μάλιστα, και μπορούμε να δούμε κατά την ίδια ακριβώς στιγμή, όταν ευημερεί το λαό του, μάλιστα, στην αύξηση των αγρών τους, των ποιμνίων τους και των αγελών τους, και στο χρυσάφι και στο ασήμι τους και σε όλων των ειδών τα πολύτιμά τους, κάθε λογής και τέχνης, σώζοντας τους τη ζωή τους και ελευθερώνοντας τους από τα χέρια των εχθρών τους, μαλακώνοντας την καρδιά των εχθρών τους ώστε να μην κηρύττουν πολέμους εναντίον τους. Μάλιστα, και τέλος, κάνοντας τα πάντα για την ευημερία και ευτυχία του λαού του. Μάλιστα, τότε είναι ο καιρός που εκείνοι σκληραίνουν την καρδιά τους και ξεχνούν τον Κύριο το Θεό τους, και ποδοπατούν τον Άγιο – μάλιστα, και τούτο εξαιτίας των ανέσεών τους, και της εξαιρετικά μεγάλης τους ευημερίας».
Και ο προφήτης συνεχίζει, λέγοντας: «Μάλιστα, πόσο γρήγοροι για να εξυψωθούν σε περηφάνια. Μάλιστα, πόσο γρήγοροι για να καυχιούνται και για να κάνουν κάθε είδος αυτού που αποτελεί ανομία. Και πόσο αργοί είναι για να θυμούνται τον Κύριο το Θεό τους, και για να δώσουν προσοχή στις συμβουλές του, μάλιστα, πόσο αργοί για να βαδίσουν στα μονοπάτια της σύνεσης!»4
Δυστυχώς η ευημερία δεν είναι ο μόνος λόγος που οι άνθρωποι ξεχνούν τον Θεό. Μπορεί επίσης να είναι δύσκολο να Τον θυμόμαστε όταν η ζωή μας έχει προβλήματα. Όταν αγωνιζόμαστε, όπως κάνουν τόσοι πολλοί, σε απόλυτη φτώχια ή όταν οι εχθροί μας υπερισχύσουν εναντίον μας ή όταν η ασθένεια δεν θεραπεύεται, ο εχθρός της ψυχής μας μπορεί να στείλει το κακό μήνυμά του ότι δεν υπάρχει Θεός ή ότι εάν υπάρχει δεν νοιάζεται για εμάς. Τότε μπορεί να είναι δύσκολο για το Άγιο Πνεύμα να φέρει στη μνήμη μας τις ευλογίες ολόκληρης της ζωής που ο Κύριος μάς έχει δώσει από τη νηπιακή μας ηλικία και κατά τη διάρκεια δύσκολων καιρών.
Υπάρχει μία απλή θεραπεία για την τρομερή ασθένεια να ξεχνάμε τον Θεό, τις ευλογίες Του και τα μηνύματά Του προς εμάς. Ο Ιησούς Χριστός την υποσχέθηκε στους μαθητές Του, όταν επρόκειτο να σταυρωθεί, να αναστηθεί και κατόπιν απομακρύνθηκε από αυτούς για να ανέλθει στη δόξα του Πατέρα Του. Ανησυχούσαν να μάθουν πώς θα μπορούσαν να υπομείνουν, όταν δεν θα ήταν πλέον μαζί τους.
Ορίστε η υπόσχεση. Εκπληρώθηκε για αυτούς κατόπιν. Μπορεί να εκπληρωθεί για όλους μας τώρα:
«Αυτά τα μίλησα σε σας, ενώ βρίσκομαι μαζί σας.
»Και ο Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιο, που ο Πατέρας θα στείλει στο όνομά μου, εκείνος θα σας τα διδάξει όλα, και θα σας υπενθυμίσει όλα όσα είπα προς εσάς»5.
Το κλειδί για την ενθύμηση που φέρνει και διατηρεί τη μαρτυρία είναι η λήψη του Αγίου Πνεύματος ως συντρόφου. Είναι το Άγιο Πνεύμα που μας βοηθά να δούμε ό,τι έχει κάνει ο Θεός για εμάς. Είναι το Άγιο Πνεύμα που μπορεί να βοηθήσει εκείνους που υπηρετούμε να δουν ό,τι έχει κάνει ο Θεός για εκείνους.
Ο Επουράνιος Πατέρας έχει δώσει ένα απλό πρότυπο για να λάβουμε το Άγιο Πνεύμα όχι άπαξ αλλά συνεχώς στη σύγχυση της καθημερινής μας ζωής. Το πρότυπο επαναλαμβάνεται στην προσευχή μεταλήψεως: Υποσχόμαστε ότι πάντα θα θυμόμαστε τον Σωτήρα. Υποσχόμαστε να πάρουμε επάνω μας το όνομά Του. Υποσχόμαστε να τηρούμε τις εντολές Του. Και υποσχόμαστε ότι εάν το κάνουμε αυτό, θα έχουμε το Πνεύμα Του να είναι μαζί μας6. Αυτές οι υποσχέσεις δουλεύουν μαζί με έναν θαυμάσιο τρόπο για να ενδυναμώσουν τις μαρτυρίες μας και, εν καιρώ, μέσω της Εξιλέωσης, να αλλάξουν τη φύση μας καθώς τηρούμε το μέρος μας από την υπόσχεση.
Είναι το Άγιο Πνεύμα που καταθέτει μαρτυρία ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Αγαπητός Υιός του Επουράνιου Πατέρα που μας αγαπά και θέλει να έχουμε αιώνια ζωή με Εκείνον σε οικογένειες. Ακόμη και μόλις αρχίζουμε να έχουμε αυτή τη μαρτυρία, αισθανόμαστε μία επιθυμία να Τον υπηρετούμε και να τηρούμε τις εντολές Του. Όταν επιμένουμε να το κάνουμε αυτό, λαμβάνουμε τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος για να μας δώσουν δύναμη στην υπηρέτησή μας. Βλέπουμε το χέρι του Θεού πιο ξεκάθαρα, τόσο ξεκάθαρα ώστε εν καιρώ όχι μόνον θυμόμαστε Εκείνον, αλλά μαθαίνουμε να Τον αγαπούμε και μέσω της δύναμης της Εξιλέωσης, γινόμαστε περισσότερο όπως Εκείνος.
Μπορεί να ρωτήσετε: «Όμως πώς αρχίζει αυτή η διαδικασία σε κάποιον που δεν ξέρει τίποτα για τον Θεό και δεν αξιώνει καθόλου μνήμη ή πνευματικές εμπειρίες;» Όλοι είχαν πνευματικές εμπειρίες που μπορεί να μην τις έχουν αναγνωρίσει. Κάθε άτομο, κατά την είσοδό του στον κόσμο, λαμβάνει το Πνεύμα του Χριστού. Το πώς αυτό το πνεύμα λειτουργεί περιγράφεται στο βιβλίο του Μορόνι:
«Γιατί ιδέστε, το Πνεύμα τού Χριστού δίνεται σε κάθε άνθρωπο, για να γνωρίζει το καλό από το κακό. Επομένως, σας δείχνω τον τρόπο για να κρίνετε, γιατί καθετί που μας προσκαλεί να κάνουμε καλό, και να πείθουμε άλλους να πιστεύουν στο Χριστό, μας στέλνεται με τη δύναμη και τη δωρεά τού Χριστού. Επομένως, μπορείτε να ξέρετε με τέλεια γνώση ότι είναι τού Θεού.
Όμως οτιδήποτε πράγμα πείθει τους ανθρώπους να κάνουν το πονηρό, και να μην πιστεύουν στο Χριστό, και να τον αρνούνται, και να μην υπηρετούν τον Θεό, τότε μπορείτε να γνωρίζετε με τέλεια γνώση ότι αυτό είναι τού διαβόλου. Γιατί με αυτόν τον τρόπο εργάζεται ο διάβολος, αφού δεν πείθει κανέναν να κάνει καλό, όχι, ούτε έναν, ούτε οι άγγελοί του, ούτε εκείνοι που υποτάσσουν τους εαυτούς τους σε αυτόν…
»Γι’ αυτό, σας ικετεύω, αδελφοί, επιμελώς να ερευνάτε με το φως τού Χριστού, για να γνωρίζετε το καλό από το κακό. Και αν θα κρατάτε γερά καθετί καλό, και δεν το καταδικάζετε, θα γίνετε οπωσδήποτε τέκνο τού Χριστού»7.
Έτσι, ακόμη και πριν οι άνθρωποι λάβουν το δικαίωμα των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, όταν επικυρώνονται ως μέλη της Εκκλησίας και ακόμη και πριν το Άγιο Πνεύμα επιβεβαιώσει την αλήθεια σε αυτούς πριν από τη βάπτιση, έχουν πνευματικές εμπειρίες. Το Πνεύμα του Χριστού τους έχει ήδη, από την παιδική τους ηλικία, προσκαλέσει να κάνουν το καλό και τους προειδοποίησε εναντίον του κακού. Έχουν αναμνήσεις από αυτές τις εμπειρίες ακόμη και εάν δεν έχουν αναγνωρίσει την πηγή τους. Αυτή η ανάμνηση θα επανέλθει σε αυτούς καθώς οι ιεραπόστολοι ή όταν εμείς τους διδάσκουμε τον λόγο του Θεού και τον ακούν. Θα θυμούνται το αίσθημα της χαράς ή της λύπης, όταν διδάσκονται τις αλήθειες του Ευαγγελίου. Και αυτή η ανάμνηση του Πνεύματος του Χριστού θα μαλακώσει την καρδιά τους για να επιτρέψουν στο Άγιο Πνεύμα να καταθέσει μαρτυρία σε αυτούς. Αυτό θα τους οδηγήσει να τηρούν τις εντολές και να θέλουν να πάρουν το όνομα του Σωτήρος επάνω τους. Και όταν το κάνουν, στα ύδατα του βαπτίσματος και καθώς θα ακούν τα λόγια στην επικύρωση «Λάβε το Άγιο Πνεύμα» που θα ειπωθούν από έναν εξουσιοδοτημένο υπηρέτη του Θεού, η δύναμη να θυμούνται πάντα τον Θεό θα αυξηθεί.
Καταθέτω μαρτυρία σε εσάς ότι τα θερμά συναισθήματα που είχατε καθώς έχετε ακούσει την αλήθεια που ειπώθηκε σε αυτή τη συνέλευση είναι από το Άγιο Πνεύμα. Ο Σωτήρας, που υποσχέθηκε ότι το Άγιο Πνεύμα θα ερχόταν, είναι ο αγαπητός, ένδοξος Υιός του Επουράνιου Πατέρα μας.
Απόψε και αύριο βράδυ, θα μπορούσατε να προσευχηθείτε και να συλλογισθείτε κάνοντας τις ερωτήσεις: Έστειλε ο Θεός ένα μήνυμα που ήταν ακριβώς για εμένα; Είδα το χέρι Του στη ζωή μου ή στη ζωή των παιδιών μου; Θα το κάνω αυτό. Και κατόπιν θα βρω έναν τρόπο να διατηρήσω αυτή την ανάμνηση για την ημέρα που εγώ και αυτοί που αγαπώ θα χρειαστεί να θυμηθούμε πόσο πολύ μας αγαπά ο Θεός και πόσο πολύ Τον χρειαζόμαστε. Καταθέτω μαρτυρία ότι μας αγαπά και μας ευλογεί, πολύ περισσότερο από ό,τι οι πιο πολλοί από εμάς έχουμε ακόμη αναγνωρίσει. Ξέρω ότι είναι αληθινό και μου φέρνει χαρά να θυμάμαι Εκείνον. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.