niedzielna sesja popołudniowa
„Oto Jam jest światło, które wzniesiecie”
Fragmenty
Zbawiciel nie jest nieobecny w naszych doczesnych podróżach […]. Raz za razem, w duchu Swojej nieskalanej miłości i miłosierdzia, wspiera nas, gdy stawiamy czoła dramatom życia […].
Ta miłość jest ewidentna, kiedy wspieramy się nawzajem w Jego dziele.
Podczas konferencji generalnej popieramy naszego żyjącego proroka, Pierwsze Prezydium, Kworum Dwunastu Apostołów, Przedstawicieli Władz Generalnych i urzędników Kościoła. Popierać oznacza podnosić drugą osobę, poświęcać jej naszą uwagę, być wiernym jej zaufaniu, postępować zgodnie z jej słowami. Przemawiają oni zgodnie z natchnieniem od Pana, rozumieją obecne problemy, moralny upadek społeczeństwa i coraz większe wysiłki przeciwnika, aby zniweczyć plan Ojca. Podnosząc rękę, okazujemy wsparcie nie tylko w danej chwili, ale także w naszym codziennym życiu […].
Podnosimy wysoko światło Pana, kiedy mocno trzymamy się naszych przymierzy i kiedy wspieramy naszego żyjącego proroka, gdy przekazuje słowa Boga […].
Podnosić proroka to święta praca. Nie siedzimy z założonymi rękami, ale aktywnie go bronimy, podążamy za jego radami, nauczamy jego słów i modlimy się za niego […].
Bracia i siostry, musimy więcej podnosić, mniej szemrać i więcej popierać słowo Pana, Jego drogi i Jego proroka […].
Kiedy popieramy naszego proroka, świadczymy, że jest on powołany przez naszego Zbawiciela, który jest „[światłem] świata”.