«Το αστραφτερό κολιέ», Φίλος, Αύγουστος 2023, 42-43.
Το αστραφτερό κολιέ
Η Καρολίνα ήθελε απλώς να κρατήσει το κολιέ λίγο περισσότερο.
Αυτή η ιστορία έλαβε χώρα στην Αργεντινή.
Η Καρολίνα διέσχισε την αυλή. Η φίλη της η Ισαμπέλλα ήταν έξω.
Η Ισαμπέλλα χαιρέτισε. «Έλα και παίξε!».
Η Καρολίνα διέσχισε την αυλή προς το σπίτι της Ισαμπέλλας.
Η Ισαμπέλλα έβαλε το χέρι στην τσέπη της. «Θέλω να σου δείξω κάτι» είπε. Μετά έβγαλε το πιο όμορφο κολιέ που είχε δει ποτέ η Καρολίνα! Τα μικρά πετράδια ήταν τόσο αστραφτερά και λαμπερά.
«Είναι της mamá [μαμάς] μου» είπε η Ισαμπέλλα. «Είπε ότι θα μπορούσα να παίξω με αυτό σήμερα. Κοίταξέ το στον ήλιο».
Η Ισαμπέλλα κράτησε το κολιέ ψηλά στο φως. Εκατοντάδες ουράνια τόξα αντανακλούσαν τα πετράδια. Ήταν τόσο όμορφο!
«Τώρα ας παίξουμε κρυφτό!» είπε η Ισαμπέλλα.
«Εντάξει» είπε η Καρολίνα. «Μπορώ να βοηθήσω να κρατήσεις ασφαλές το κολιέ».
«Σε ευχαριστώ!». Η Ισαμπέλλα έδωσε στην Καρολίνα το κολιέ και η Καρολίνα το έβαλε στην τσέπη της.
Σύντομα ήταν ώρα η Καρολίνα να πάει σπίτι. Όταν είπε αντίο η Ισαμπέλλα δεν ρώτησε για το κολιέ. Πρέπει να το είχε ξεχάσει. Και η Καρολίνα δεν της το υπενθύμισε.
Η Καρολίνα ένιωσε λίγο άσχημα που πήρε το κολιέ σπίτι. Όμως ήθελε να το κρατήσει λίγο περισσότερο. Αγνόησε το άσχημο συναίσθημα και έβαλε το κολιέ κάτω από το μαξιλάρι της.
Η επόμενη ημέρα ήταν Σάββατο. Η Καρολίνα έκανε τις δουλειές της και βγήκε έξω να παίξει. Ξέχασε τα πάντα για το κολιέ.
«Καρολίνα!» φώναξε ο Papá [μπαμπάς]. «Μπορείς να έλθεις εδώ;»
Η Καρολίνα έτρεξε μέσα. «Ναι!»
Ο Papá κρατούσε το κολιέ στο χέρι του. «Η Mamá βρήκε αυτό κάτω από το μαξιλάρι σου. Τίνος είναι;»
«Είναι της Ισαμπέλλας.» Δάκρυα ανάβλυσαν από τα μάτια της Καρολίνας. «Το κρατούσα ασφαλές στην τσέπη μου ενώ παίζαμε χθες. Αλλά μετά αποφάσισα να το πάρω σπίτι».
Η Mamá κάθισε με την Καρολίνα στον καναπέ. «Ευχαριστώ που είπες την αλήθεια. Τι νομίζεις ότι θα πρέπει να κάνεις τώρα;»
Η Καρολίνα ήταν σιωπηλή. Σκέφθηκε τον Ιησού. Θα ήθελε να είναι έντιμη και να επιστρέψει το κολιέ.
«Θα πρέπει να το δώσω πίσω στην Ισαμπέλλα και να της πω συγγνώμη» είπε η Καρολίνα. Μόλις το είπε, το άσχημο συναίσθημα έφυγε. Ένιωσε ζεστασιά μέσα της.
Η Καρολίνα πήγε στο σπίτι της Ισαμπέλλας.
«Γεια» είπε η Καρολίνα. Έδωσε στην Ισαμπέλλα το κολιέ. «Συγγνώμη που το κράτησα. Θα με συγχωρήσεις;»
«Ναι» είπε η Ισαμπέλλα. «Ευχαριστώ που το έφερες πίσω». Μετά χαμογέλασε. «Θέλεις να παίξουμε κρυφτό πάλι;»
«Ναι! Μετράς πρώτη – θα πάω να κρυφτώ!»
Εκείνο το βράδυ, η Καρολίνα είπε μία προσευχή. «Αγαπητέ Επουράνιε Πατέρα, σε παρακαλώ συγχώρεσέ με που κράτησα το κολιέ. Και σε ευχαριστώ που με βοήθησες να κάνω το σωστό».
Η Καρολίνα αισθάνθηκε ξανά το ζεστό συναίσθημα. Χαιρόταν που μπορούσε να κάνει αυτό που ο Ιησούς θα ήθελε να κάνει.
Εικονογραφήσεις υπό Sue Teodoro