เข้าไม่ได้!
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในยูทาห์ สหรัฐอเมริกา
เรื่องนี้เกิดขึ้นในเซ็นทรัลฮังการี ฮังการี
เอ็มมาอาจจะช่วยได้!
“จงวางใจในพระวิญญาณองค์นั้นซึ่งนำให้ทำดี” (หลักคำสอนและพันธสัญญา 11:12)
เอ็มมากระโดดข้ามรอยแตกบนทางข้างถนนที่เป็นหิน วันนั้นมีแดดจ้า เธอกับคุณแม่กำลังเดินไปร้านขายของชำ
“คุณแม่คะ ดวงอาทิตย์อยู่ไกลแค่ไหนคะ?” เธอถาม
“แม่ไม่แน่ใจเหมือนกัน” คุณแม่ตอบ
เอ็มมาหรี่ตามองฟ้า “แม่คิดว่าจรวดจะไปถึงดวงอาทิตย์ไหมคะ? แม่คิดว่ามันร้อนกว่าฟ้าแลบไหม? แม่คิดว่า …”
คุณแม่หัวเราะ “คำถามของลูกยากขึ้นเรื่อยๆ เลยนะ!”
เอ็มมาหัวเราะตาม เธอมีคำถามเยอะมาก คุณแม่พยายามตอบคำถามสุดความสามารถเสมอ นั่นคือเหตุผลหนึ่งที่เอ็มมาชอบไปเดินเล่นกับคุณแม่
เอ็มมากวาดตามองระแวกบ้านเธอ รถแท็กซี่ขับมาตามถนนหิน มีคนขี่จักรยาน คนออกมาเดินเยอะมากด้วย
จากนั้นเอ็มมาก็มองข้ามถนนอีกฟากหนึ่ง เด็กผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนบันไดนอกตึกอะพาร์ตเมนต์ เหมือนกำลังร้องไห้
เอ็มมาเดินช้าลง เธอควรจะหยุดช่วยหรือเปล่า? เด็กผู้หญิงอาจจะอยากอยู่คนเดียวก็ได้ บางครั้งเอ็มมาอยากอยู่คนเดียวเมื่อเธอเศร้า
เอ็มมาหยุดเดิน ส่วนมากแล้วเอ็มมาอยากให้คนคุยด้วยเมื่อเธอต้องการความช่วยเหลือ และ เธอ อาจจะช่วยได้!
เธอคว้ามือคุณแม่ “ดูนั่นสิคะ คุณแม่ หนูคิดว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นต้องการความช่วยเหลือบางอย่าง”
คุณแม่มองข้ามถนนอีกฟากหนึ่ง “แม่คิดว่าลูกพูดถูก”
เอ็มมาจับมือคุณแม่ขณะพวกเธอเดินข้ามถนน เธอเดินขึ้นบันไดไปหาเด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่ “หวัดดี” เอ็มมาทักทาย “มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า?”
เด็กผู้หญิงสูดจมูกฟุดฟิดและแหงนมองพวกเธอ แขนเธอโอบเข่าและตาบวมแดง
“ฉัน … เข้าอะพาร์ตเมนต์ไม่ได้” เธอหายใจลึก เสียงสั่นเครือและเบา เอ็มมาคุกเข่าข้างๆ เธอเพื่อให้ได้ยินชัดขึ้น
“ฉันอ่านไม่ออก” เด็กผู้หญิงบอก “ฉันไม่รู้ว่าต้องกดปุ่มไหนเพื่อกลับเข้าไปข้างใน”
เอ็มมามองดูผนังด้านนอกตึกอะพาร์ตเมนต์ มีปุ่มเล็กๆ หลายปุ่ม แต่ละปุ่มมีชื่อติดอยู่ ข้างๆ ปุ่มเป็นลำโพง
“เธอนามสกุลอะไรเหรอ?” เอ็มมาถาม
“ชไนเดอร์” เด็กผู้หญิงตอบ
คุณแม่ไล่อ่านทุกปุ่มจนพบปุ่มหนึ่งเขียนว่า “ชไนเดอร์” ท่านกดปุ่มนั้น
อ๊อด!
ปุ่มส่งเสียงดัง จากนั้นก็มีเสียงลอดผ่านลำโพง
“ครอบครัวชไนเดอร์ค่ะ ฉันจะช่วยอะไรคุณได้บ้างคะ?”
คุณแม่พูดใส่ลำโพง “สวัสดีค่ะ! ดิฉันกับลูกสาวอยู่ข้างนอกกับเด็กผู้หญิงที่บอกว่าเธอเข้าข้างในไม่ได้”
เด็กผู้หญิงรีบลุกขึ้นยืนและวิ่งมาที่ลำโพง “คุณแม่คะ” เธอพูด “หนูอ่านปุ่มกลับเข้าข้างในไม่ออกค่ะ และสองคนนี้ช่วยหนูคะ!”
เสียงที่ออกมาทางลำโพงดูเหมือนประหลาดใจ “เลนี! แม่คิดว่าลูกอยู่ในห้องของลูกซะอีก! ไม่เป็นไรลูก เดี๋ยวแม่ลงไปรับ”
ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น ผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งออกมา เด็กผู้หญิงวิ่งขึ้นไปกอดเธอ
ผู้หญิงคนนั้นเหลียวมองเอ็มมา “ขอบคุณที่ช่วยเลนีลูกสาวป้านะคะ!”
เอ็มมายิ้ม “ช่วยง่ายๆ ค่ะ”
พวกเธอโบกมือลาและเดินลงบันไดไป เอ็มมารู้สึกอบอุ่นไปทั้งตัว เธอคิดจะถามคุณแม่อีกข้อ
“เราช่วยเด็กผู้หญิงคนนั้นได้ง่ายๆ แต่ทำไมหนูรู้สึกมีความสุขมากล่ะคะ?”
คุณแม่บีบมือเอ็มมา “นั่นเพราะพระวิญญาณบริสุทธิ์กำลังบอกลูกว่าลูกได้เลือกทำสิ่งที่ดีไงจ๊ะ”
เอ็มมายิ้ม เธอดีใจที่หยุดช่วย