Moc osobistego objawienia

Starszy Kim B. Clark

Siedemdziesiąty

Przekaz szkoleniowy Kościelnego Systemu Edukacji • 12 czerwca 2019 • Aula Główna w Gmachu Administracyjnym Kościoła

Zanim wygłoszę moje przesłanie, chciałbym wyrazić moją wdzięczność i miłość. Radość sprawia mi nasze wspólne zaangażowanie we wspaniałą pracę pomagania w wychowaniu dorastającego pokolenia zagłębiającego się w nauki ewangelii Jezusa Chrystusa. Kocham was i modlę się, by Pan błogosławił was i wasze rodziny.

Chciałbym omówić dzisiaj trzy wzorce otrzymywania osobistego objawienia w oparciu o Księgę Mormona:

Pierwszy to: święte zapisy, które świadczą o Jezusie Chrystusie i planie Ojca. Drugi: świadectwo Ducha Świętego, które wzmacnia wiarę w Jezusa Chrystusa i pogłębia nasze nawrócenie do Niego. Trzeci: żyjący prorocy, którzy świadczą o Jezusie Chrystusie i stawiają opór złu.

Wzorce te są przedstawione w Księdze Mormona wyraźnie i z mocą, ponieważ są istotne — a nawet kluczowe — by w naszych czasach umacniać wiarę w Jezusa Chrystusa i pogłębiać nasze nawrócenie do Niego¹.

Żyjemy w czasach, kiedy niegodziwi i zwodniczy ludzie robią wszystko co w ich mocy, by przekonać dorastające pokolenie, że dobro jest złem, a zło dobrem. Uciekają się do metod stosowanych przez Szerema, Nehora i Korihora, opisanych w Księdze Mormona — przedstawiając podstępne argumenty, schlebiające pomysły oraz starannie przygotowane etykiety i obrazy — w celu tworzenia fałszywych doktryn dotyczących naszej relacji z Bogiem, miłości, tolerancji, małżeństwa, wiecznej tożsamości, rodziny i wielu innych aspektów. Wiele z tych ludzkich ideologii i doktryn przybiera formę boskości, ale zaprzecza tejże mocy².

Nasi uczniowie w każdej minucie każdego dnia są bombardowani takimi przesłaniami i potrzebują osobistego objawienia, by wzmocnić wiarę w Jezusa Chrystusa i pogłębić swoje nawrócenie do Niego. Mam nadzieję i modlę się o to, abyście zrobili wszystko, co w waszej mocy, żeby pomóc naszym uczniom dogłębnie poznać te wzorce osobistego objawienia.

Święte zapisy, które świadczą o Jezusie Chrystusie

Najpierw odniosę się do świętych zapisów, które świadczą o Jezusie Chrystusie. Temat ten został poruszony wielokrotnie na kartach Księgi Mormona, począwszy od mosiężnych płyt³.

To, co Nefi przeżył u Labana w związku z mosiężnymi płytami, było dla niego inspirujące. Dowiedział się, jak istotne były te zapisy dla niego i jego rodziny: „Jest mądrością Boga, że powinniśmy uzyskać te kroniki, abyśmy mogli zachować język naszych ojców dla naszych dzieci […], a także […] słowa wszystkich świętych proroków”⁴.

Mosiężne płyty miały ogromny wpływ na duchowy, religijny i społeczny rozwój Nefitów. Stały się źródłem osobistego objawienia i pełnych chwały proroctw o przyjściu Syna Bożego, Świętego Izraela, a także pełnego mocy świadectwa o zdumiewającym planie zbawienia, przygotowanym przez Ojca. Święci prorocy, których słowa są zapisane na mosiężnych płytach, świadczyli o tym, że Mesjasz uczyni zadość za grzechy świata, będzie cierpiał, umrze i powstanie z martwych, pokonując grzech i śmierć⁵.

Mosiężne płyty zawierają także przymierza Ojca z Abrahamem i z całym domem Izraela. Lehi odkrył, że był potomkiem Józefa, a jego potomkowie będą dziećmi przymierza, dziedzicami wszystkich obietnic, jakie Bóg złożył Abrahamowi, łącznie ze zgromadzeniem Izraela w ostatnich dniach.

Lehi korzystał z mosiężnych płyt, aby nauczać swoje dzieci o Zbawicielu i przymierzach, które Ojciec zawarł z domem Izraela. Nefi wraz ze swoim bratem, Jakubem, czynili to samo, a później zostały dodane ich własne zapisy, które sporządzili z nakazu Pana⁶. Nefi dostąpił prawdziwego nawrócenia, jeśli chodzi o ważność prowadzenia trwałych kronik, a szczególnie zapisywania tego, co jest święte⁷.

Od tych pierwszych dni na ziemi obiecanej Nefici rozwinęli kulturę, w której za święty obowiązek uważano pieczołowite prowadzenie zapisów, czytanie ich oraz nauczanie na ich podstawie. Z wiarą w Jezusa Chrystusa i zobowiązani do cenienia i zachowania Jego słowa Nefici stali się społeczeństwem prowadzącym święte kroniki, czytającym je i nauczającym w oparciu o nie⁸ Oficjalne zapisy były prowadzone na płytach, ale z czasem Nefici rozwinęli system wydawniczy, dzięki któremu zapisy można było kopiować i zapisywać na lżejszych materiałach, które łatwiej można było rozpowszechniać⁹.

Rozpowszechnienie świętych zapisów umożliwiało rodzicom nauczanie dzieci przykazań Pana, a z kolei dzieciom, nauczanie ich dzieci, a działo się to przez wiele wieków¹⁰. Misjonarze tacy, jak synowie Mosjasza, mogli zabrać ze sobą kroniki i korzystać z nich podczas nauczania Lamanitów, co przynosiło wspaniałe rezultaty¹¹. Według nauk Almy skierowanych do Helamana, dzięki świętym zapisom miały miejsce doświadczenia związane z objawieniami, które „pogłębiły […] pamięć tego ludu […], przekonały […] [wiele tysięcy Lamanitów] […], bo dzięki nim poznali Pana, swego Boga, i znaleźli radość w Jezusie Chrystusie, swym Odkupicielu”¹².

Kulminacja tej radości nastąpiła, kiedy zmartwychwstały Zbawiciel ukazał się ludowi w świątyni w kraju Obfitość¹³. Dzięki miłosierdziu, darowi i mocy Boga mamy dzisiaj w Księdze Mormona to zdumiewające, niepodważalne świadectwo o zadość czyniącej ofierze i chwalebnym zmartwychwstaniu żyjącego Chrystusa¹⁴. Podobnie jak Nefici (i dzięki nim) mamy święte zapisy, które świadczą o Jezusie Chrystusie i planie zbawienia przygotowanym przez Ojca. Zgodnie z proroctwem Almy dla jego syna, Helamana, Pan „w swym mądrym celu [zachował] te rzeczy, aby okazać swą moc przyszłym pokoleniom”¹⁵.

Te przyszłe pokolenia to my. Pan w zdumiewający sposób ukazuje Swoją moc dorastającemu pokoleniu. Kiedy nauczamy z Księgi Mormona pełni ewangelii Jezusa Chrystusa, nasi uczniowie mogą poczuć tę moc. Gdy nasi uczniowie dążą do uzyskania osobistego objawienia poprzez delektowanie się Księgą Mormona, staje się ona dla nich tym, czym mosiężne płyty były dla Nefitów — świadectwem o Jezusie Chrystusie oraz o Jego odkupicielskiej mocy, jak też źródłem osobistego objawienia i radości.

Świadectwo Ducha Świętego, które wzmacnia wiarę w Jezusa Chrystusa i pogłębia nasze nawrócenie do Niego

Teraz będziemy mówić o Duchu Świętym. Podróż Lehiego do ziemi obiecanej była podróżą świadczącą o duchowej mocy. Był to czas, kiedy Pan nauczał, prowadził i pocieszał Lehiego, Sarię i wszystkie ich dzieci poprzez moc Ducha Świętego. Czynił to poprzez natchnienie, sny i wizje. Przemawiał do nich, a także zsyłał niebiańskich posłańców. Nefi oświadczył, że te błogosławieństwa duchowej mocy przyszły „mocą Ducha Świętego, co jest darem Boga dla wszystkich, którzy go pilnie szukają”¹⁶.

Nefi prawdziwie szukał Pana i poprzez Ducha Świętego otrzymał wspaniałe objawienia. Jego dążenia do zdobycia osobistego przekonania stanowią wzorzec, który można dostrzec w całej Księdze Mormona. Nefi miał „wielkie pragnienie poznania tajemnic Boga”¹⁷. To pragnienie wzrastało w nim i „[wołał] do Pana”¹⁸, modląc się ze szczerą intencją. O tym poszukiwaniu Pan powiedział Nefiemu: „Błogosławiony jesteś, Nefi, z powodu twej wiary, gdyż szukałeś Mnie pilnie i z pokorą w sercu”¹⁹.

Oto wzorzec: pragnienie poznania, żarliwa modlitwa płynąca z serca, pilne poszukiwanie z pokorą i wiarą w Jezusa Chrystusa oraz dar Ducha Świętego²⁰. Widzimy ten wzorzec w życiu Enosa, Almy, synów Mosjasza, króla Lamoniego i jego ojca, Ammonitów, Helemana i jego młodych wojowników oraz wielu innych osób²¹. Zaprawdę, w czasach prawości pośród Nefitów i Lamanitów powszechne były osobiste objawienia od Ducha Świętego²².

Kiedy wierni Nefici i Lamanici postępowali według objawień od Ducha Świętego — i je zapisywali — Pan błogosławił im jeszcze bardziej. A ponieważ cenili²³ to, co im dał, Pan błogosławił ich zwiększoną wiarą w Niego, głębszym nawróceniem i duchem objawienia. Rozwijali u siebie umiejętność otrzymywania objawienia poprzez moc Ducha Świętego.

Doświadczenie Almy jest pięknym przykładem tego wzorca. Pamiętacie, że widział aniołów i miał niezwykłe wizje, a mimo to w dalszym ciągu dążył do uzyskania świadectwa od Ducha Pana: „Oto daję wam świadectwo, że wiem o prawdzie tego, co mówię. I jak myślicie, skąd mam tę pewność?

Oto mówię wam, że zostało mi to wyjawione przez Świętego Ducha Boga. Pościłem i modliłem się przez wiele dni, abym mógł się o tym sam przekonać. I teraz wiem, że jest to prawdą, bo Pan Bóg objawił mi to przez swego Świętego Ducha i jest to duch objawienia, który jest we mnie”²⁴.

Świadectwo Ducha Świętego miało znaczący wpływ na Nefitów i na ich społeczeństwo²⁵. Nie ma lepszego przykładu jak misja synów Mosjasza pośród Lamanitów na 91 lat przed narodzinami Zbawiciela. Poprzez pilne badanie pism świętych, post i modlitwę, ci wspaniali misjonarze „mieli ducha proroctwa i ducha objawienia”²⁶.

Ich praca pośród Lamanitów miała ogromny wpływ na bieg historii Nefitów i Lamanitów. Po raz pierwszy od 500 lat „tysiące [Lamanitów] poznało Pana […] i poznało zapisy i proroctwa”²⁷. Przeżycie to, opisane przez Mormona, jest proroczą obietnicą tego, co może być udziałem dzieci Bożych, które postąpią według wzorca osobistego objawienia poprzez Ducha Świętego: „ci, którzy uwierzyli, to jest poznali prawdę wskutek nauczania ich [jej] przez Ammona i jego braci według ducha objawienia i proroctwa oraz dzięki mocy Bożej dokonującej przez nich cudów […], nawrócili się do Pana [i] nigdy […] od Niego nie odstąpili”²⁸.

Bracia i siostry, to jest świadectwo i moc Ducha Świętego, które wzmacniają wiarę w Jezusa Chrystusa i pogłębiają nasze nawrócenie do Niego.

Prorocy, którzy świadczą o Jezusie Chrystusie i stawiają opór złu

Trzecim wzorcem osobistego objawienia są żyjący prorocy, którzy są obdarowani mocą i upoważnieniem do wypowiadania słów: „Tak rzecze Pan”, kierowanych w czasie rzeczywistym do wszystkich ludzi. To jest wspaniały proroczy wzorzec, który można dostrzec w całej Księdze Mormona: prorocy składają świadectwo o Jezusie Chrystusie, nauczają Jego ewangelii, wzywają ludzi do pokuty, ostrzegają oraz przeciwstawiają się złu w czasach, w których żyją²⁹. Poprzez objawienie, a zwłaszcza to od aniołów, prorocy Księgi Mormona dali nam niesamowity wgląd w głębię koncepcji dotyczących Jezusa Chrystusa, Jego doktryny i Jego Zadośćuczynienia³⁰.

Prorocy byli odważni i bezpośredni, kiedy wzywali ludzi do pokuty. Mamy więc w Księdze Mormona zdumiewające nauki na temat pokuty wygłoszone przez Nefiego, Jakuba, króla Beniamina, Almę, Amuleka, synów Mosjasza, dowódcę Moroniego, Mormona i Moroniego³¹. Ci wspaniali prorocy nauczali jasno, bezpośrednio i czynili to z miłością, dając nadzieję. Wciąż mamy w uszach ich nauki dzięki mocy Ducha Świętego:

„Czy zrodziliście się duchowo Bogu?”³²
„Jeśli […] pragnęliście śpiewać pieśń o miłości Odkupiciela, czy macie teraz to pragnienie?”³³
„Czy wyzbyliście się dumy?”³⁴
„[Odpokutujcie, odpokutujcie], albowiem Pan Bóg to powiedział! Oto zaprasza On wszystkich ludzi, z otwartymi ramionami czeka na nich z łaską i mówi: [Odpokutujcie], a przyjmę was”³⁵.

Prorocy z Księgi Mormona stawiali opór złym ludziom, którzy dążyli do odciągnięcia ludzi od Jezusa Chrystusa i zniszczenia Jego Kościoła. Szerem, Nehor, Amliki, Korihor, Amalikiasz i wielu innych było prowadzonych przez przeciwnika, by wprowadzić zamieszanie i zwieść lud, co czynili w bardzo umiejętny sposób³⁶. Mieli rozległą wiedzę dotyczącą języka i korzystali z przebiegłych sposobów, a także używali argumentów, by sprawić, że dobro zdawało się być złem, a zło dobrem.

Pochlebiali ludziom, odwołując się do ich próżności, dumy, żądzy, władzy i pragnienia zaspokojenia zachcianek. W pismach świętych wskazano, że „[przemawiali] z wielką mocą pod wpływem diabła”³⁷ i czynili to „w napuszonych słowach”³⁸. I chociaż wszystkie te nauki, argumenty i obietnice były fałszywe, to dla naturalnego człowieka były atrakcyjne, i wielu ludzi odstąpiło od Kościoła, i było zagubionych do czasu, aż prorocy powstali, by upominać i przeciwstawiać się złu³⁹.

A kiedy słowa były niewystarczające, źli ludzie uciekali się do zastraszania, popełniania morderstw, kradzieży i zakładania tajnych sprzysiężeń, by ukryć swe złe czyny⁴⁰.

Prorocy również tym formom zła stawiali opór, głosząc prostym i jasnym językiem słowo Boga, wypowiadając świadectwa, które zrodziły się z mocy Ducha Świętego i dokonując cudów z pomocą Pana. Jakub opowiedział o swoim sporze z Szeremem: „Ale Pan Bóg przelał swego Ducha w moją duszę, że zbiłem go z tropu we wszystkich jego słowach”⁴¹.

Żyjący prorocy w naszych czasach mówią w imieniu Pana. Kiedy mając Ducha słuchamy ich słów, otrzymujemy bezpośrednie osobiste objawienie, łącznie z objawieniem potwierdzającym, że wypowiedź proroka jest prawdą⁴². Kiedy uczymy naszych uczniów, by badali słowa żyjących proroków, w celu uzyskania odpowiedzi na nurtujące ich pytania, wskazujemy im pełne mocy źródło objawionej prawdy. Nasi uczniowie dowiadują się, że to osobiste objawienie ma miejsce w ich życiu, kiedy słuchają żyjących proroków, którzy świadczą o Jezusie Chrystusie i stawiają opór złu⁴³.

Dogłębne poznanie zasady osobistego objawienia

Bracia i siostry, wspólnie rozważyliśmy osobiste objawienie poprzez święte zapisy, świadectwo Ducha Świętego i żyjących proroków, które są z wielką mocą przedstawione w Księdze Mormona⁴⁴. Chociaż omówiliśmy je z osobna, są one ze sobą ściśle powiązane. Zaprawdę są one częścią wielkiego połączenia w jedną całość w Chrystusie⁴⁵ w tej dyspensacji.

Razem te wzorce osobistego objawienia świadczą o Jezusie Chrystusie, wzmacniają wiarę w Niego i pogłębiają nawrócenie do Niego. Nasi uczniowie muszą dogłębnie poznać zasadę osobistego objawienia, by wiedzieć i rozumieć ją w swoim umyśle i w sercu. Muszą poznać, jak podjąć skuteczne prawe działania, by ją uzyskać i muszą zakorzenić w sobie zasadę objawienia i stać się bardziej podobni do ich Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.

Chciałbym teraz zaproponować kilka rzeczy, które, mam nadzieję, będą przydatne dla waszych uczniów, kiedy będą dążyć do zgłębienia tej wiecznej zasady osobistego objawienia.

Po pierwsze, osobiste objawienie jest czymś osobistym.

Jeśli nasi uczniowie skupią swe serca i umysły na Jezusie Chrystusie i Jego przywróconej ewangelii, poczują Jego miłość, będą cieszyć się Jego ewangelią i zbliżą się do Niego. Wzrośnie w nich pragnienie usłyszenia Jego głosu i otrzymania Jego światła. Osobiste objawienie jest czymś osobistym. Pan zna naszych uczniów gruntownie i osobiście. Będzie przemawiał do nich w sposób osobisty, darząc ich doskonałą miłością, empatią i wiedząc, czego potrzebują. Objawienie przychodzi poprzez Ducha Świętego, ale jest to słowo Pana. On kocha. On przemawia. On prowadzi. On ochrania. I jest to kwestia osobista.

Po drugie, wszyscy nasi uczniowie mają umiejętność otrzymywania objawień.

Osobiste objawienie ma miejsce między Duchem a duchem. Jest to boska komunikacja między Duchem Świętym a każdym wiecznym duchem naszych uczniów⁴⁶. Każdy nasz uczeń ma wrodzoną umiejętność otrzymywania osobistego objawienia od Boga. Działa to w oparciu o boskie prawo. Wymaga pracy — pilnego dążenia do uzyskania objawienia poprzez modlitwę, post, studiowanie, słuchanie, pisanie i działanie z wiarą w Jezusa Chrystusa. Wykonanie tej pracy — i osobista prawość — otwiera drogę do osobistego objawienia, którą każdy ma do przebycia.

Po trzecie, umiejętność naszych uczniów do otrzymywania objawienia musi wzrastać.

Umiejętność naszych uczniów do otrzymywania objawienia może wzrastać. Zaprawdę musi wzrastać, jeśli mają duchowo przetrwać i otrzymać życie wieczne. Ma to zastosowanie także i do nas. To właśnie dlatego Prezydent Nelson wezwał i błagał ich (i nas też), aby „rozwijać swą umiejętność otrzymywania objawień”⁴⁷. Prorok Józef Smith nauczał: „Poprzez poznawanie Ducha Bożego i rozumienie Go, [nasi uczniowie będą mogli] zakorzenić w sobie zasadę objawienia, aż [staną się doskonali] w Chrystusie Jezusie”⁴⁸.

Na koniec powiem, nigdy, przenigdy nie lekceważcie mocy objawienia związanej z podążaniem za prorokiem.

Nasi uczniowie żyją we wspaniałym, ale zarazem trudnym czasie. Będą chronieni i błogosławieni, a objawienie będzie obecne w ich życiu, jeśli będą podążać za radami proroka Pana i postępować według zaproszeń wystosowanych przez niego. Prorok przemawia w imieniu Pana. Oto bieżący przykład: zwracając się do naszych uczniów, Prezydent Russell M. Nelson napisał: „Możecie mieć większy wpływ na świat niż jakiekolwiek poprzednie pokolenie, a zależy to całkowicie od poziomu waszego oddania Jezusowi Chrystusowi. Każdy z was jest odpowiedzialny przed domownikami za pomoc w nauczaniu ewangelii w waszym domu. Seminarium i instytut pomoże wam wprowadzić zmiany w domu, aby stał się on sanktuarium wiary — miejscem, w którym ewangelia Jezusa Chrystusa jest nauczana, w którym się ją poznaje, żyje według niej i kocha ją”⁴⁹.

Bracia i siostry, proszę, pomóżcie naszym uczniom podążać za prorokiem. Nauczajcie ich, by wspierali swoich rodziców w tym, by dom stał się centrum uczenia się ewangelii. Nauczajcie ich, by ze swoją rodziną i przyjaciółmi dzielili się miłością do Pana i Jego ewangelii. Kiedy to uczynią, otrzymają „objawienie za objawieniem […], co przynoszą radość, co przynoszą życie wieczne”⁵⁰. Będą niczym armia Helamana, natchnieniem dla wszystkich, którzy ich znają, szczególnie dla domowników.

Świadectwo

Moi drodzy bracia i siostry, składam świadectwo o naszym kochającym Ojcu Niebieskim. On żyje. Jezus jest Chrystusem, naszym Zbawicielem i Odkupicielem. Wiem, że On żyje. Duch Święty działa w naszym życiu. Niebiosa są otwarte. To jest dzień cudów, dzień objawienia poprzez moc „[Ducha] […] [wysłanego] z woli Ojca przez Jezusa Chrystusa, Jego Syna”⁵¹. Wiem, że jest to prawdą. Niech każdy z nas dąży do uzyskania objawienia od Pana, by pomóc wszystkim uczniom, dosłownie każdemu z nich, zgłębić tę pełną chwały zasadę i otrzymać osobiste objawienie w ich życiu teraz i na wieki.

W święte imię Jezusa Chrystusa.