Zapamiętajcie, zapamiętajcie

Uroczyste spotkanie z okazji Bożego Narodzenia 2023 z udziałem Pierwszego Prezydium

Tracy Y. Browning

Druga Doradczyni w Generalnym Prezydium Organizacji Podstawowej

niedziela, 3 grudnia 2023 r.

W moim miejscu zamieszkania począwszy mniej więcej od listopada otaczająca mnie natura zdaje się stopniowo zamierać. Szeleszczące zielone liście, kiedyś delikatnie poruszały się na wietrze i śpiewały do mnie wiosną i latem, a teraz spadają, ogołacając gałęzie drzew, i lądując pod moimi stopami. Niegdyś radosne ptaki milkną, a słodka woń płatków i kwiatów unosząca się w powietrzu zdaje się zanikać. Tak więc świat natury, z którym mam do czynienia, wpływa na okresowe wycofywanie się życia, a w całej tej ciszy i ogromie, które pozostają — w miarę jak rok się kończy i zanim zapomnę pozostać radosną — nadchodzi dar Bożego Narodzenia.

A w moim zakątku wielkiego świata Boga, pamiętam. Pamiętam, aby zwracać uwagę na wiecznie zielone drzewa, na intensywny, drzewiasty, korzenny zapach drzew i ziemi. Pamiętam, aby wypatrywać kwiatów, owoców zabarwionych na głęboką czerwień lub kontrastową biel i aby słuchać znanych słów kolęd niesionych do serc i domów oddawania czci Bogu, głoszących słowa „Raduj się świecie”, gdy tak wypatruję symboli Bożego Narodzenia, którymi zabrzmi „Świętych chór” razem ze mną, zapraszając mnie do zapamiętania.

Jednym z dziwów tego świątecznego okresu, jest to, że cały świat chrześcijański oraz inne społeczności poza nami, poświęcają ten czas na szukanie z poczuciem celu i napełnianie życia emblematami pamięci, które przywodzą na myśl Boże Narodzenie.

Boże Narodzenie stanowi most prowadzący nas do nowego roku. I gdy przez niego przechodzimy, jesteśmy zapraszani do przemyślenia cudu, gdyż „Bogiem wiecznym jest Pan, Stwórcą krańców ziemi”¹, który urodził się w skromnych warunkach miasta Dawidowego, niemowlątko „owinięte w pieluszki i położone w żłobie”². Gdy podejmujemy bożonarodzeniową pielgrzymkę, być może dostrzeżemy siebie, jako współczesnych mędrców, mężczyzn i kobiety, którzy szukają gwiazdy powyżej wiecznie zielonych drzew i świateł błyszczących wokół nas i „niezmiernie się [radujących]”³, widząc znaki dane nam, aby przewodziły i kierowały podczas podróży do Jezusa Chrystusa, do Tego, który jest „światłością świata”⁴. Jeśli wyczujemy woń pewnej przyprawy w powietrzu w tym czasie, może ma to nam przypomnieć o wzięciu ze sobą daru do przekazania „Synowi Boga żywego”⁵ — nie „złoto, kadzidło i mirrę”⁶, ale ofiarę złożoną w duchu czci, którą jest „złamane serce i [skruszony duch]”⁷. A ci pośród nas, którzy kochają dzieci i opiekują się nimi, być może przypominają współczesnych pasterzy, którzy „trzymają straże nad stadem [naszym]”⁸, słuchając ziemskich aniołów posyłanych przez Pana z zaproszeniami, aby „nie [bać] się”, ponieważ przychodzą, wskazując kierunek do miejsca, w którym można znaleźć Zbawiciela⁹. Czyż nie pamiętamy, aby szeptać tę dobrą nowinę wielkiej radości do uszu naszych dzieci w formie świadectwa? Aby one z dziecięcym zdziwieniem, gdy wyśledzą kolory bożonarodzeniowe: czerwone, zielone, złote i białe, zapamiętały doskonałą i nieskalaną zadość czyniącą ofiarę swego Odkupiciela, Jezusa Chrystusa, która oferuje im dar zbawienia i nowego oraz wiecznego życia.

Boże Narodzenie umożliwia nam odbycie duchowej podróży do Betlejem, aby uzyskać osobiste świadectwo o naszym Zbawicielu, Jezusie Chrystusie, a następnie przekazać je dalej, gdy nasze języki zostaną rozwiązane, a stopy i dłonie będą gotowe, aby rozgłaszać¹⁰ i dawać świadectwo o wszystkim, co poznaliśmy o Nim. Możemy odbyć tę pielgrzymkę do Zbawiciela poprzez pamiętanie.

Bóg daje nam dar pamięci, abyśmy nie zapomnieli o Darczyńcy, żebyśmy poczuli Jego nieograniczoną miłość, jaką nas darzy i w zamian nauczyli się Go kochać. Pradawny prorok Moroni wzywa nas do pamiętania o tym, że „każdy dobry dar pochodzi od Chrystusa”¹¹. Nasz Zbawiciel oferuje dary, nie takie jak świat daje — tymczasowe, częściowe, i podatne na zniszczenia z upływem czasu. Jezus Chrystus przekazuje trwałe dary, a nawet niezbędne dary, czyli:

Dary Ducha, takie jak wiedza, mądrość, świadectwo i wiara¹⁷.
Dar Ducha Świętego.
Dar życia wiecznego.

Gdy zastanawiamy się nad długością życia pod względem dużych i drobnych „dobrych darów”, które otrzymaliśmy w życiu, czy możemy dostrzec rękę Pana, która nas ratuje, umacnia i zapewnia nam ukojenie?

Podczas gdy czasami nasze umysły i serca mogą błądzić i słabnąc, oddalać się od Niego, Jego stałość zapewnia nas o tym, że Pan o nas nie zapomni — czy to podczas Bożego Narodzenia, czy kiedykolwiek indziej. Pan głosił, że wyrył nas na Swych dłoniach¹³. Zawsze dochowuje Swoich obietnic. Zawsze pamięta On o przymierzach, które zawarł z nami i z naszymi ojcami. Słyszy On nasze modlitwy skierowane do Ojca Niebieskiego i pamięta o nich, czy to są te zmawiane na kolanach, czy są to błagania wypowiadane w izbach lub petycje serca. Pamięta On, jak o tym, czego nauczał Prezydent Russell M. Nelson, aby „[interweniować] w życiu tych, którzy w Niego wierzą”¹⁴. Pamięta On, aby wybaczać nam tyle razy, ile odpokutujemy. Pamięta On, aby przemawiać do nas poprzez pisma święte i za pośrednictwem proroków, żeby zawsze nam pomagać w znalezieniu drogi powrotnej do domu — niezależnie, jak daleko odeszliśmy, lub jak długo to trwało. I pamięta On, aby posyłać Swego Ducha, żeby nadal pozostawał z nami, kiedy dokładamy wysiłków, aby spełniać świętą obietnicą, żeby „zawsze o Nim pamiętać”¹⁵

Prezydent Spencer W. Kimball nauczał: „Gdybyście mieli odnaleźć w słowniku najważniejsze słowo […], być może byłoby [to] słowo pamiętać. Jako że wszyscy zawarliśmy przymierza […], najbardziej potrzebujemy więc pamiętać”. Kontynuuje, „To dlatego każda osoba udaje się na spotkanie sakramentalne w każdy dzień sabatu — aby przyjąć sakrament i słuchać, jak kapłani modlą się o to, że ‘chcą […] zawsze o Nim pamiętać, i przestrzegać Jego przykazań, które im dał’ […]. Pamiętać to jest to słowo. Pamiętać to nasz program”¹⁶.

Pamiętanie o Bogu inspiruje nas do rozpalenia mocy duchowego rozpędu i skłania nas do działania na boskie sposoby. Rozważcie nauki, do pamiętania których zaprosił nas Prezydent Nelson:

„Pozwólcie Bogu zwyciężyć w waszym życiu” i „poświęćcie Mu uczciwą część swojego czasu”.
„Szukajcie i oczekujcie cudów”.
„Zakończcie konflikty w swoim […] życiu”¹⁷ i bądźcie osobami pokój czyniącymi¹⁸.

Boże Narodzenie może być okazją do działania w oparciu o te zaproszenia i swobodnego czerpania z naszych naturalnych skłonności do pamiętania, żeby częściej myśleć o Jezusie Chrystusie, aby być otwartym na zastanawianie się nad cudem Jego narodzin, i doświadczać większego poczucia jedności z dziećmi Boga. Emblematy pamięci, które są charakterystyczne w okresie Bożego Narodzenia, są często rozpoznawane, gdy:

Pamiętamy, aby przekazać bożonarodzeniowe życzenia przyjaciołom, rodzinie i nieznanym osobom.
Pamiętamy, aby przekazywać dary, które są wyrazem miłości.
Pamiętamy, aby być hojni wobec osób w potrzebie i gościnni wobec osób, które nas odwiedzają w domu.
Pamiętamy, aby podkreślać ważność zgromadzeń rodzinnych i tradycji, które sprawiają, że Boże Narodzenie jest inne i się wyróżnia.

Dla wielu osób w tym okresie roku, nasza głęboka miłość podczas przygotowywania tych samych posiłków, ponownego opowiadania historii rodzinnych i dekorowania choinki ozdobami zamieszczanymi na niej co roku są istotnymi czynnościami, które zachowują nasze naturalne pragnienie, aby pamiętać o ważnych dla nas przeżyciach. Szczególne posiłki, określone historie i świąteczne dekoracje mogą służyć jako pamiątki naszych wspólnych wspomnień. Nasze wzmocnione pragnienie, aby być bardziej dobrotliwym w tym okresie roku, może nawet przywołać naszą uwagę do tego, aby pamiętać o byciu wdzięcznym. Ten wyjątkowy rodzaj miłości, która towarzyszy nam wraz z nadejściem Bożego Narodzenia, jest również okazją do skoncentrowania naszych aspiracji i czynów na Jezusie Chrystusie: „Zapamiętajcie, zapamiętajcie, że to na opoce naszego Odkupiciela — którym jest Chrystus, Syn Boga — musicie budować swą podstawę”¹⁹. Zapamiętajcie, że gdy zbliża się koniec jednego roku i przechodzimy przez most do nowego — podobnie jak mędrcy, mądrzy mężczyźni i mądre kobiety, jak i stróżujący pasterze — dzieje się to za sprawą przemożnej ręki Pana²⁰.

Tak więc gdziekolwiek mieszkacie na świecie, pamiętajcie, aby zwracać uwagę na różnorodność symboli, które skłaniają do szukania Chrystusa. W tym wszystkim podkreślamy, że ta pora roku, z każdym wypowiedzianym powitaniem, skierowanym do każdej osoby, o której pomyślimy, powoduje, że nie zapominamy o prawdziwym Darczyńcy — o Tym, który nigdy nie zapomina i daje nam moc do pamiętania o Nim poprzez Swego Ducha w czasie Bożego Narodzenia i zawsze. On daje „radość światu” i zaprasza nas, aby każde serce „Mu zrobiło miejsce”²¹, aby przyjąć naszego Króla. On jest pewną podstawą, po której podróżujemy. On jest Światłością świata i Synem Boga żywego. Świadczę o tym w Jego imię, w imię samego Jezusa Chrystusa, amen.