Dobra nowina wielkiej radości
Uroczyste spotkanie z okazji Bożego Narodzenia 2022 z udziałem Pierwszego Prezydium
niedziela, 4 grudnia 2022
Wesołych Świąt! Dziękujemy wszystkim osobom, których przesłania, występy muzyczne oraz służba niosą „radość wielką” w tym świątecznym okresie.
Setki milionów świętują narodziny Jezusa Chrystusa w tym bożonarodzeniowym czasie. Cały świat powinien to czynić. Życie Jezusa było i jest najwspanialsze w historii.
I.
Nawet pod względem doczesnym ziemskie życie Jezusa z Nazaretu miało większy wpływ na ten świat i jego historię niż życie kogokolwiek innego. Od tysięcy lat jest On głównym tematem wypowiedzi proroków i poetów. Najpiękniejsze dzieła sztuki i twórczość muzyczna zachodniego świata poświęcone były czczeniu narodzin, życia i misji Jezusa Chrystusa. Filozofowie i teolodzy spędzali życie na studiowaniu Jego nauk. Nauki te stały się inspiracją dla niezliczonych aktów miłosierdzia, przejawów nieskalanej miłości Chrystusa.
Życie i nauki Pana Jezusa Chrystusa zostały upamiętnione bardziej niż kogokolwiek innego. Upamiętniono je, budując wspaniałe katedry obecne w krajobrazie Europy i obu Ameryk, a budowa wielu z nich trwała dłużej niż stulecie. Od niedawna Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich ma 171 poświęconych i działających świątyń, a 129 kolejnych jest w trakcie renowacji, budowy, projektowania lub w oficjalnych planach ogłoszonych przez Prezydenta Russella M. Nelsona podczas ostatniej październikowej konferencji generalnej. Te domy Pana znajdują się na każdym kontynencie, w 74 krajach świata. To w nich poświęcamy nasze życie podążaniu za Jezusem Chrystusem.
Miliony ludzi oddały życie — a co ważniejsze, miliony wzorowały swoje życie — idąc za przykładem Pana Boga Izraela, Jehowy, Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela. Prezydent Gordon B. Hinckley nie przesadził, kiedy oświadczył: „Jego niezrównany przykład [przydał] dobru i pokojowi na świecie największej mocy”1.
II.
Możemy dostrzec ważną przyczynę oraz symbol w boskim ogłaszaniu narodzin Jednorodzonego Syna Boga. Z nowotestamentowych relacji dowiadujemy się, że wieść o narodzinach Dzieciątka Chrystus na półkuli wschodniej dotarła do trzech bardzo odmiennych grup. Ci, którzy usłyszeli tę niebiańską wiadomość o narodzinach, byli bardzo pokorni, bardzo święci i bardzo mądrzy.
Pierwsi dowiedzieli się pasterze na wzgórzach w pobliżu Betlejem. Anioł i niebiański chór głosili „radość wielką, która będzie udziałem wszystkiego ludu […], [Zbawiciela], którym jest Chrystus Pan”.2.2 Pasterze zostali wybrani jako odbiorcy tej dobrej wieści zapewne dlatego, że byli łagodni i pokorni. Tak więc byli wyjątkowo otwarci na przesłanie niebios, co udowodnili, odwiedzając nowo narodzonego. W pismach świętych czytamy, że „rozgłosili to, co im podano o tym dziecięciu”3.3 Ich pasterskie rzemiosło oraz jagnięta, którymi się opiekowali — wszystko to wskazywało, do jakich przykładów będzie się odnosił Zbawiciel w Swoich naukach. Gdy Jezus przyszedł do Jana Chrzciciela na początku Swojej posługi, prorok ten oświadczył: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata”4.
Drugie zwiastowanie narodzin Mesjasza miało miejsce w świątyni jerozolimskiej wobec dwojga pracujących tam świętych osób, których pobożne życie kwalifikowało ich do otrzymania świadectwa Ducha Świętego. Kiedy Maria i Józef przynieśli Dzieciątko Jezus do świątyni, by je poświęcić zgodnie z przepisami dla pierworodnych synów, Symeon i Anna oboje świadczyli, że Ono jest Mesjaszem. Pisma święte podają, że Symeon wziął dziecko w ramiona i błogosławił Boga za to, że pozwolił mu ujrzeć „zbawienie [Boże]”, „światłość, która oświeci pogan i chwałę ludu [Bożego] izraelskiego”. A Anna, „prorokini […], nadszedłszy tejże godziny, wielbiła Boga i mówiła o nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia Jerozolimy”5.
Także pewna trzecia grupa dowiedziała się o tych niezwykłych narodzinach. Zapis w Biblii, nieznacznie zmodyfikowany przez Józefa Smitha, podaje, że „mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy, mówiąc: Gdzie jest to dziecko, które narodziło się jako Mesjasz Żydowski? Widzieliśmy bowiem jego gwiazdę na Wschodzie i przyszliśmy oddać Mu pokłon”6.
Z ich dociekań wynika bez cienia wątpliwości, że byli prowadzeni przez Pana dla spełnienia się Jego świętych celów. W Biblii czytamy, że „kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko [ten, który ma Ducha Bożego]”7. Ci mędrcy pochodzili z innego kraju i kultury, zatem świadectwo złożone im stanowi przypomnienie, że Mesjasz narodził się dla wszystkich ludzi. Mógł istnieć jeszcze inny cel. Wartość złota i innych darów, jakie złożyli mędrcy, mogła umożliwić Marii i Józefowi pośpieszną podróż do Egiptu i pozostanie tam dla ocalenia życia małego Chrystusa, zagrożonego nikczemnym rozkazem króla Heroda8.
Czy to nie ciekawe, że te cudowne narodziny Chrystusa oraz coś ze znaczenia tych narodzin zostało zakomunikowane jedynie bardzo pokornym, bardzo świętym i bardzo mądrym? Starszy James E. Talmage nauczał w książce pt. Jesus the Christ [Jezus Chrystus]: „Zaprawdę Bóg wzbudził dla siebie świadków, aby sprostać wszystkim ludzkim klasom i warunkom — świadectwo aniołów biednym i pokornym; świadectwo mędrców wyniosłemu królowi i pysznych kapłanom Judei”9.
Pamiętając o Symeonie i Annie możemy czuć inspirację, by naśladować ich i w bożonarodzeniowym okresie dodać nasze świadectwo o tych świętych narodzinach i ich celu.
III.
Dla nas nie ma nic nowego w świętowaniu narodzin Chrystusa. To przesłanie jest ponadczasowe i znajome. Było przekazane Adamowi. Było głoszone dzieciom Izraela. Było objawione potomkom Ojca Lehiego. Raz za razem prorocy głosili główne prawdy dotyczące nauk i Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa. Raz za razem wieścili Jego misję i nauczali Jego przykazania, aby dzieci Boga kochały Go i bliźnich oraz służyły Bogu i sobie nawzajem. Te powtarzane od wieków twierdzenia są najważniejszym przesłaniem całej wieczności. Dla tych, którzy podążają za Chrystusem, twierdzenia te nie podlegają korekcie. Mają być odnawiane w życiu każdego z nas.
Boże Narodzenie budzi w nas pragnienie, aby wykraczać poza nasze zwykłe więzy miłości i przyjaźni. Niebiańska proklamacja „na ziemi pokój ludziom”10 nie ograniczała się do tych, wobec których już odczuwamy miłość i sympatię. Zgodnie z tą deklaracją pokojowym nastawieniem mamy wykazać się wobec zwykłych znajomych, obcych, a nawet wrogów. Święta Bożego Narodzenia to także czas wybaczenia, czas leczenia starych ran i przywrócenia utraconych relacji.
Święta Bożego Narodzenia to czas na wyeliminowanie arogancji i buntu, ujarzmienie krytycyzmu, praktykowanie cierpliwości i zacieranie różnic pomiędzy ludźmi. Jesteśmy zachęcani, by zapraszać do wspólnoty wszystkich ludzi, którzy są i którzy nie są naszego wyznania, przestrzegając następującego przykazania, które Bóg dał dzieciom Izraela poprzez proroka Mojżesza:
„Jeżeli w waszej ziemi zamieszka z tobą obcy przybysz, nie będziesz go gnębił.
Obcy przybysz, który mieszka z wami, niech będzie jako tubylec wpośród was samych; będziesz go miłował jak siebie samego”11.
Boże Narodzenie to czas pamięci o tym, że wszyscy jesteśmy dziećmi Ojca w Niebie, który dał Swego Jednorodzonego Syna, aby wszyscy zostali odkupieni od śmierci, i który ofiarował błogosławieństwa zbawienia i wywyższenia całej ludzkości na tych samych warunkach.
Jako naśladowcy Chrystusa powinniśmy być najbardziej przyjaźni i najtroskliwsi spośród wszystkich ludzi. Powinniśmy nauczać nasze dzieci, aby były życzliwe i opiekuńcze w stosunku do każdego. Powinniśmy oczywiście unikać związków i zajęć, które obniżają normy naszego zachowania lub osłabiają naszą wiarę i oddawanie czci Bogu. Ale to nie powinno powstrzymać nas od współpracy z ludźmi wszelkich przekonań — wierzącymi i niewierzącymi.
Kilka dekad temu Prezydent Thomas S. Monson wypowiedział następujące słowa:
„Owi dawni pasterze szukali Dzieciątka Jezus. My zaś szukamy Jezusa Chrystusa, naszego Starszego Brata, naszego Orędownika u Ojca, naszego Odkupiciela, Sprawcy naszego zbawienia, który był z Ojcem od początku, wziął na siebie grzechy świata i gotów był umrzeć, abyśmy mogli żyć wiecznie. To jest ten Jezus, którego szukamy”12.
Święci w dniach ostatnich posiadają wyjątkowe możliwości, by przez cały rok świętować niosące zbawienie przesłanie Jezusa Chrystusa. Mamy dar Ducha Świętego, którego misją jest świadczyć o Ojcu i Synu13. Jesteśmy dziećmi Ojca w Niebie, który oświadczył: „Albowiem to dzieło moje i chwała moja — by przynieść nieśmiertelność i życie wieczne człowiekowi”14. A prorocy naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, który jest Panem Bogiem Izraela, tak głosili Jego ewangelię:
„Przyszedł na świat, sam Jezus, aby Go ukrzyżowano za świat, aby poniósł grzechy świata i uświęcił świat, i oczyścił go z całej nieprawości;
Aby przez Niego mogli zostać zbawieni wszyscy, których Ojciec dał Jego mocy i których uczynił przez Niego;
Który sławi Ojca i zbawia wszystkie dzieła Swoich rąk”15.
Dlatego w Jego przywróconym Kościele oświadczamy, że „dzięki Zadośćuczynieniu Chrystusa cała ludzkość może dostąpić zbawienia poprzez posłuszeństwo prawom i obrzędom ewangelii”16. Świadczę o tym w święte imię Jezusa Chrystusa, amen.