Een hedendaagse hemelse legermacht
Goedenavond, lieve broeders en zusters. Ik ben dankbaar voor de gelegenheid om u toe te spreken nu we de heerlijkste gebeurtenis in de geschiedenis van de mensheid vieren: de geboorte van de Zoon van God. De geboorte, het leven en de verzoening van Christus zijn geschenken van onze hemelse Vader aan ons allemaal.
Nu we in deze vreugdevolle tijd van het jaar de geboorte van de Heiland vieren, lijkt Gods voortdurende, eindeloze liefde overvloediger tot onze ziel door te dringen. Hierdoor wenden we ons hart tot onze familieleden, vrienden en naasten, en denken we meer aan mensen die eenzaam zijn of naar vertroosting en vrede snakken.
Ik heb het altijd interessant gevonden dat Lukas in zijn verslag van de geboorte van Jezus verschillende voorbeelden noemt van mensen die in zulke omstandigheden vertroosting en vrede ontvingen. Denk bijvoorbeeld aan onze liefdevolle hemelse Vader die zijn engelen ’s nachts naar de sociaal geïsoleerde herders stuurde om de geboorte van zijn Zoon aan te kondigen. Of aan de herders die op hun beurt Maria en Jozef bezochten, die ver van hun woonplaats in Galilea voor een pasgeboren baby zorgden.
De lange tocht van Jozef en Maria van Nazareth naar Bethlehem om zich te laten inschrijven, was geen toeval. Profeten voorzegden al honderden jaren dat de Heiland van de wereld in Bethlehem, de stad van David, zou worden geboren.1 We zien dat onze hemelse Vader bij elk detail rond de geboorte van zijn eniggeboren Zoon betrokken was. ‘En het geschiedde, toen zij daar waren, dat de dagen vervuld werden dat zij baren zou.’2
Als ik nadenk over de sociale situatie van de herders en het jonge echtpaar, Maria en Jozef, dan vraag ik me af hoe de verschijning van de hemelse legermacht aan de herders in het veld, en het bezoek van de herders aan Maria en Jozef hun vertroosting, vrede en vreugde brachten.
Misschien ontvingen de herders van de engelen de broodnodige vertroosting dat God hen kende en belangrijk genoeg vond om de eerste getuigen van het pasgeboren Lam van God te zijn. Misschien brachten de herders Maria en Jozef de broodnodige vertroosting dat anderen van hun goddelijke wonder afwisten.3
Er bestaan ook hedendaagse herders – mannen en vrouwen die ’s nachts werken om de kost te verdienen. Ik denk aan hedendaagse herders zoals bewakers, ziekenhuis- en ambulancepersoneel, nachtwinkel- en tankstationbedienden, en nieuwsredactiemedewerkers. Soms voelen mensen die nachtdiensten draaien zich sociaal buitengesloten omdat ze weinig contact hebben met mensen die overdag werken. Er bestaan ook hedendaagse Jozefs en Maria’s die ver van hun vaderland wonen. Zij proberen in hun nieuwe leven invulling te geven aan belangrijke gebeurtenissen, zoals Kerstmis, verjaardagen, bruiloften en begrafenissen.
Ik vraag me af of we in deze kersttijd meer zoals de hemelse legermacht kunnen zijn door hedendaagse herders te bezoeken om hun de blijde boodschap van Christus, vrede en vertroosting te bezorgen. En ik vraag me af of we meer zoals de herders kunnen zijn door gehoor te geven aan de oproep om de hedendaagse Jozefs en Maria’s in onze buurt te bezoeken en te dienen, en hun zo te verzekeren dat God van hen houdt, over hen waakt en voor hen zorgt.
Mijn gezin heeft de vertroosting en vrede die een hedendaagse hemelse legermacht kan schenken bij verschillende gelegenheden ontvangen. Vanavond wil ik u over een van die gelegenheden vertellen. In 2003 verhuisden we van ons vaderland naar Utah. Utah werd die winter door een van de hevigste sneeuwstormen geteisterd die het in jaren had gekend. Zoiets hadden we nog nooit meegemaakt; we waren namelijk vlak bij het strand tussen de palmbomen opgegroeid. In Bountiful woonden we tegen een heuvel in een hoekhuis met een heel lange stoep. Toen het begon te sneeuwen, moest mijn moedige vrouw de oprit en stoep met een sneeuwblazer ruimen, omdat ik een paar dagen eerder op de oprit van een van onze buren was uitgegleden en mijn pols had gebroken. Ik werd geopereerd en mijn arm moest een paar maanden in het gips. Toen ze voor de eerste keer in haar leven met een sneeuwblazer de sneeuw te lijf ging, besefte mijn arme vrouw niet dat ze de richting van de blaaspijp moest veranderen nadat ze een kant van de oprit gedaan had. Dus toen ze de andere kant wilde ruimen, blies de blaaspijp de sneeuw naar de sneeuwvrije kant. Ze bleef maar tevergeefs heen en weer gaan. Wat een gedoe! Doordat ze zo lang in de kou bezig was, liep ze een dubbele oorontsteking op, waardoor ze twee maanden lang amper kon horen. Ondertussen had onze 16-jarige zoon zijn rug tijdens het sleeën bezeerd, waardoor hij in bed moest blijven. Daar waren we dan: één aan bed gekluisterd, één doof, één in het gips, en allemaal blauw van de kou. Dat moet een fraai gezicht voor de buren geweest zijn! Op een van die ijzige ochtenden werd ik omstreeks 5 uur wakker van het geluid van een sneeuwblazer. Ik keek uit het venster en zag mijn overbuur, broeder Blain Williams. Deze bijna 70-jarige had zijn warme, knusse woning verlaten en heimelijk onze oprit en stoep geruimd, omdat hij wist dat wij er niet toe in staat waren. En op dezelfde onopvallende, eenvoudige manier stond er op een dag een andere vriend, Daniel Almeida, voor onze deur. Hij gaf me een lift naar mijn werk in Salt Lake City omdat ik door mijn onhandige gipsverband niet kon rijden. Ze stonden elke ochtend vriendelijk en onopvallend voor me klaar, totdat ons gezin genezen was en we weer voor onszelf konden zorgen. Die hemelse broeders waren in die koude kersttijd van 2003 naar ons gezonden, net zoals de engelen die destijds naar de nederige herders waren gestuurd. Die twee broeders volgden het voorbeeld van onze Heiland en stelden onze behoeften voor de hunne.
Lieve broeders en zusters, de Heiland was het toonbeeld van liefde en welwillendheid. Hij cijferde Zichzelf voortdurend weg. Hij deed dagelijks onzelfzuchtige goede daden, niet alleen tijdens een bepaalde periode of op een feestdag. Als wij ons zoals de Heiland op anderen richten, dan zullen wij de ware betekenis van Kerstmis beter ervaren. Dan krijgen we eindeloze gelegenheden om mensen die ons nodig hebben onopvallend en vriendelijk te dienen. Zo leren we de Heiland beter kennen en vinden we vrede op aarde, in mensen een welbehagen. Dat bepaalt in grote mate de liefde, vrede en hernieuwde kracht die we ontvangen en met anderen kunnen delen. Laten we in de voetstappen van de Heiland treden, zijn voorbeeld altijd volgen en onze hand naar zijn vaste hand uitstrekken. Als wij de Heiland zoeken in alles wat we doen, zal Kerstmis geen dag of feest zijn, maar een houding van hart en geest. De vreugde en liefde van Kerstmis zal dan altijd bij ons zijn. Ik getuig dat Jezus Christus, het Kindje dat in Bethlehem geboren werd, de Heiland en Verlosser van de wereld is.
Vrolijk kerstfeest. In de naam van Jezus Christus. Amen.