ថ្ងៃឈប់សម្រាក

ឆាត អេច វិប

អ្នកគ្រប់គ្រង ថ្នាក់សិក្ខាសាលា និង ថ្នាក់វិទ្យាស្ថានសាសនា

ការចាក់ផ្សាយតាមផ្កាយរណប ស្ដីពី ថ្នាក់សិក្ខាសាលា និងថ្នាក់វិទ្យស្ថាននៃសាសនា•ថ្ងៃទី ៤ខែ សីហា ឆ្នាំ ២០១៥

វាជាក្ដីរីករាយដើម្បីនៅជាមួយអ្នកថ្ងៃនេះ ហើយត្រូវបានបង្រៀនយ៉ាងល្អមកហើយ ។ វាគឺជាក្ដីអំណរពិតដើម្បីនៅទីនេះ ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាបងប្អូនទាំងអស់គ្នាដឹងថាខ្ញុំស្រឡាញ់បងប្អូន ហើយមានអំណរគុណ និងការគោរពយ៉ាងជ្រាលជ្រៅដល់បងប្អូនម្នាក់ៗ ហើយអរគុណចំពោះអ្វីៗទាំងអស់ដែលបងប្អូនធ្វើ ។ ជាពិសេស វាជាក្ដីសោមនស្សមួយដែលបានមកចូលរួមនឹងភរិយាខ្ញុំគ្រីស្ទី ។ ថ្ងៃនេះ ជាខួបអាពាហ៍ពិពាហ៍លើកទី ២៥ របស់យើង ដូច្នេះយើងបានគិតថា វានឹងសប្បាយដើម្បីប្រារព្ធជាមួយនឹងមិត្តជិតស្និតបំផុតរបស់យើងចំនួន ៩៨០០០ នាក់ ។ វាពិតជារឿងមួយដ៏អស្ចារ្យចំពោះអ្វី ដែលអ្នក និងភរិយាអ្នកធ្វើនៅក្នុងអង្គការនេះ ។ សូមអរគុណដល់បងប្អូនទាំងអស់ចំពោះការបរិច្ចាគ ហើយអរគុណដែលមានវត្តមាននៅទីនេះ ។ វាអស្ចារ្យណាស់ដើម្បីមានចំណែកនៅក្នុងកិច្ចការនេះជាមួយបងប្អូនទាំងអស់គ្នា ។

រួមជាមួយនឹងសន្និសីទទូទៅនៃសាសនាចក្រថ្មីៗនេះ ការបំពាក់បំប៉នសម្រាប់អ្នកកាន់សិទ្ធិអំណាចទូទៅត្រូវបានធ្វើឡើងក្រោមប្រធានបទ « ការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាក និងធ្វើឲ្យវាក្លាយជាថ្ងៃដ៏រីករាយ » ។ កូរ៉ុមជាអធិបតីនៃសាសនាចក្រ ត្រូវបានរួបរួមគ្នាក្នុងកិច្ចខិតខំទូទាំងពិភពលោកដ៏សំខាន់ ដើម្បីបង្រៀនពីសារៈសំខាន់នៃការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាក នៅផ្ទះ និងនៅព្រះវិហារ ។ វាត្រូវបានបង្រៀនក្នុងតំបន់ និងក្នុងក្រុមប្រឹក្សាស្តេក ។ ប្រធានស្តេក បានបំពាក់បំប៉នប៊ីស្សព ហើយពួកគេនឹងបន្តបង្រៀនសមាជិកស្តេក និងវួដរួមគ្នា ។

ការបំពាក់បំប៉នដែលបានផ្ដល់ដល់អ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រ

វីដេអូមួយចំនួន ពីការបំពាក់បំប៉នអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅត្រូវបានបង្កើតឡើង ហើយនឹងត្រូវដាក់នៅលើគេហទំព័ររបស់យើង ។¹ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា បងប្អូននឹងមើលឡើងវិញ និងប្រើធនធានដ៏សំខាន់នេះ យ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន ។ នៅថ្ងៃនេះ ខ្ញុំចង់ឲ្យបងប្អូនឃើញផ្នែកមួយចំនួននៃបទបង្ហាញពីរ ដែលមកពីការបំពាក់បំប៉ននោះ ។ ដំបូង បងប្អូននឹងស្ដាប់ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ។ ហើយ អែលឌើរ អិម រ័សុល បាឡឺដ និងនិយាយបន្ទាប់ ។

ប្រធានរ័សុល អិម ណិលសុន ៖ « បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់ ខ្ញុំសូមបង្ហាញក្ដីស្រឡាញ់ និងក្ដីកោតសរសើរយ៉ាងជ្រាលជ្រៅដល់បងប្អូនរាល់គ្នា ។ … គណៈប្រធានទីមួយបានផ្ដោតនាព្រឹកនេះ អំពីកង្វល់ដ៏ធំ ដែលយើងទាំអស់គ្នាមានចំពោះពួកអ្នកដែលបានវង្វេង គ្មានដំណឹង ដែលពុំសូវសកម្ម ។ ទន្ទឹមនឹងការផ្ដោតលើបញ្ហានោះ យើងចង់ផ្ដោតលើការទប់ស្កាត់បញ្ហាបែបនោះ ។ ដូច្នេះក្នុងសម័យប្រជុំថ្ងៃនេះ និង ថ្ងៃស្អែក យើងនឹងផ្ដោតច្រើនទៅលើការស្ថាបនាជំនឿលើព្រះ ការស្ថាបនាជំនឿលើព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ ការស្ថាបនាជំនឿលើដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។ … ក្នុងនាមជាសាវករបស់ទ្រង់ម្នាក់ ដែលបានតែងតាំងខ្ញុំពិតជាមានអំណរគុណដ៏ពិតចំពោះកិច្ចការនេះ ដែលពួកគាត់បានផ្ដល់ឲ្យខ្ញុំនិយាយអំពីប្រធានបទនេះ ។ ព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលឲ្យញែកថ្ងៃឈប់សម្រាកជាបរិសុទ្ធ និង ឲ្យរក្សាវាឲ្យបរិសុទ្ធ គឺជាភារៈមួយដែលយើងត្រូវទទួលយ៉ាងហ្មត់ចត់ និង ម៉ឹងម៉ាត់ ។ បើយើងអាចធ្វើដូច្នោះមែន—នោះយើងនឹងជួយសមាជិករបស់យើងឲ្យស្ថាបនាជំនឿលើព្រះអម្ចាស់ និងពង្រឹងការប្រែចិត្តជឿលើទ្រង់ និងលើសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ។ … នៅពេលយើងរៀនពីរបៀបដើម្បីញែកថ្ងៃឈប់សម្រាកជាបរិសុទ្ធកាន់តែប្រសើរ នោះជំនឿនឹងកើនឡើងនៅទូទាំងពិភពលោក » ។

អែលឌើរ អិម រ័សុល បាឡឺដ ៖ « បងប្អូនប្រុសស្រីទាំងឡាយអើយ យើងពិតជាស្វាគមន៍អ្នកមកកាន់សន្និសីទបំពាក់បំប៉នទូទៅដ៏សំខាន់នេះ ។ គណៈប្រធានទីមួយ និង កូរ៉ុមនៃពួកដប់ពីរនាក់ បានចំណាយពេលជាច្រើនម៉ោងអំឡុងបីបួនខែកន្លងមកនេះ ដើម្បីពិនិត្យមើលការស្រាវជ្រាវដែលមានទាក់ទងនឹងគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍សាសនាចក្រ ដែលបង្កើនជំនឿលើព្រះវរបិតាសួគ៌ និង ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។ ដូចអ្នកដឹងហើយ យើងបន្តមានកង្វល់អំពីការប្រែចិត្តជឿដ៏យូរអង្វែង ការរក្សាសេចក្ដីសញ្ញា ក្រុមគ្រួសារដែលមានច្រើនជំនាន់ និង សមាជិកសាសនាចក្រដែលមានភាពរឹងមាំខាងវិញ្ញាណ ។ ក្រៅពីការផ្លាស់ប្ដូរខាងការរៀបចំ ឬ គោលនយោបាយ ឬ ការបំពាក់បំប៉នខាងគោលលទ្ធិ ដែលអាចពន្លឿនដល់កិច្ចការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះនាពេលនេះ នោះយើងបានកំណត់ថា ការបង្កើនស្មារតី និង អំណាចនៃថ្ងៃឈប់សម្រាកនឹងមានឥទ្ធិពលបំផុត ក្នុងការទាញយកសមាជិក និង គ្រួសារឲ្យខិតកាន់តែជិតព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ » ។

ប្រធាន ណិលសុន បានលើកឡើងនូវការបារម្ភពីភាពអសកម្ម និងការត្រូវពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងលើដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។ លោកបានសន្យាថា « នៅពេលយើងរៀនពីរបៀបដើម្បីញែកថ្ងៃឈប់សម្រាកជាបរិសុទ្ធកាន់តែប្រសើរ នោះជំនឿនឹងកើនឡើងនៅទូទាំងពិភពលោក » ។

ខ្ញុំប្រាកដថាអ្នកក៏បានសង្កេតថាប្រធាន បាឡឺដ បានមានប្រសាសន៍ថា « ក្រៅពី ក្រៅពីការផ្លាស់ប្ដូរខាងការរៀបចំ ឬ គោលនយោបាយ ឬ ការបំពាក់បំប៉នខាងគោលលទ្ធិ ដែលអាចពន្លឿនដល់កិច្ចការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះនាពេលនេះ នោះយើងបានកំណត់ថា ការបង្កើនស្មារតី និង អំណាចនៃថ្ងៃឈប់សម្រាកនឹងមានឥទ្ធិពលបំផុត ក្នុងការទាញយកសមាជិក និង គ្រួសារឲ្យខិតកាន់តែជិតព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ » ។^២

តួនាទីរបស់ថ្នាក់សិក្ខាសាលា និងថ្នាក់វិទ្យាស្ថាននៃសាសនា

ក្នុងការខិតខំនៅទូទាំងពិភពលោកនេះ ថ្នាក់សិក្ខាសាលា និងថ្នាក់វិទ្យាស្ថាននៃសាសនា ត្រូវបានដឹកនាំជាពិសេសដោយគណៈអភិបាលអប់រំសាសនាចក្រ ដើម្បី ជួយ ដោយបន្តផ្ដោតលើការបង្រៀនគោលការណ៍នៃការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាក និងគោលលទ្ធិដែលទាក់ទងនឹងសាក្រាម៉ង់ និងដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលយុវវ័យ និងយុវមជ្ឈិមវ័យនៃសាសនាចក្រឲ្យយល់ និងរស់នៅតាមគោលការណ៍ទាំងនេះឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង ។ យើងអាចធ្វើដូច្នោះបាន ដោយការគូសបញ្ជក់ពីគោលការណ៍ទាំងនេះ នៅពេលដែលវាមាននៅក្នុងការបង្រៀនព្រះគម្ពីរ និងនៅក្នុងគម្រោងវគ្គសិក្សាជាលំដាប់លំដោយរបស់យើង ។ វាជាឱកាសដ៏ពិសេសដែលយើងមាន ដើម្បីបង្រួបបង្រួមការខិតខំរបស់យើង ជាមួយអ្នកដែលមានតួនាទីដឹកនាំយើង ដូចជាព្យាការី អ្នកមើលឆុត និងអ្នកទទួលវិវរណៈ ។ ហើយដោយការធ្វើដូច្នោះ យើងនឹងបំពេញកម្មវត្ថុនៃការជួយយុវវ័យ និងយុវមជ្ឈិមវ័យរបស់យើងឲ្យយល់ ហើយផ្អែកលើការបង្រៀន និងដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ដើម្បីបង្ហាញពីរបៀបដែលយើងអាចបង្រៀនគោលការការណ៍នានា ដែលទាក់ទងនឹងថ្ងៃឈប់សម្រាក និងពិធីសាក្រាម៉ង់តាមរបៀបដែលនឹងបង្កើនសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ខ្ញុំបានជ្រើសរើសឧទាហរណ៍ជាច្រើនពីព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដោយព្រោះបងប្អូនជាច្រើននាក់នឹងបង្រៀនពីព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ក្នុងពេលប៉ុន្មានខែខាងមុខនេះ ។

ថ្ងៃឈប់សម្រាក

១. ថ្ងៃឈប់សម្រាក គឺជាទីសម្គាល់មកពីព្រះអម្ចាស់ដល់យើង

គោលការណ៍សំខាន់មួយដែលយើងទាក់ទងនឹងថ្ងៃឈប់សម្រាក គឺមកពី និក្ខមនំ ៣១ ៖

« ឯងរាល់គ្នាកាន់អស់ទាំងថ្ងៃឈប់សម្រាករបស់យើងជាកុំខាន ដ្បិតនោះជាទីសម្គាល់ដល់យើង ហើយនឹងឯងរាល់គ្នា នៅអស់ទាំងដំណតទៅ ដើម្បីឲ្យបានដឹងថា យើងនេះជាព្រះយេហូវ៉ាដែលញែកឯងរាល់គ្នាចេញជាបរិសុទ្ធ ។ …

« ហេតុនោះបានជាត្រូវឲ្យពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលបានស្មោះត្រង់ដល់ថ្ងៃឈប់សម្រាកនោះ … ទុកជាសេចក្តីសញ្ញានៅអស់កល្បជានិច្ច » ។^៣

គំនិតដែលថាថ្ងៃឈប់សម្រាកគឺជាទីសម្គាល់នៃសេចក្ដីសញ្ញារបស់ព្រះចំពោះយើង មានសារៈសំខាន់ ដោយព្រោះយើងម្នាក់ៗប្រឈមមុខនឹងការខ្វល់ចិត្តថា « គ្មានអ្វីដែលមិនស្អាតអាចអាស្រ័យនៅជាមួយនឹងព្រះបានឡើយ »^៤ ហើយយើងដឹងថា « គ្រប់គ្នាបានធ្វើបាប ហើយខ្វះមិនដល់សិរីល្អនៃព្រះ » ។^៥ ដំណោះស្រាយដែលបានចែងនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៦០:៧ គឺ « យើងអាចធ្វើឲ្យអ្នកក្លាយទៅ ជាបរិសុទ្ធបាន » ។ ហើយពិតណាស់ថារឿងនោះត្រូវបានធ្វើឡើងបានតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាអង្គសំខាន់នៅក្នុងផែនការនៃការប្រោសលោះរបស់ព្រះវរបិតា ។ ឬដូចជាអ្វីដែលសាវក ប៉ុល បានបង្រៀនថា « ព្រះទ្រង់បានចេញថ្លៃលោះ [ យើងរាល់គ្នា ] ។^៦

ថ្លៃនោះ គឺ ជាជីវិត ការរងទុក្ខ និងក្ដីស្លាប់ នៃបុត្រាដ៏ឥតខ្ចោះរបស់ព្រះ ។ ហើយតើអ្វីទៅជាភស្តុតាងនៃការបង់ថ្លៃនោះ ? តើវិក័យបត្រនោះនៅឯណាទៅ ? ថ្ងៃឈប់សម្រាកគឺជាទីសម្គាល់ជាបន្តបន្ទាប់នៃការបំពេញសេចក្ដីសញ្ញារបស់ព្រះដល់កូនចៅរបស់ទ្រង់ ជាទីសម្គាល់ដែលបង្ហាញថាទ្រង់អាចធ្វើឲ្យយើងបានបរិសុទ្ធ ។

២. ថ្ងៃឈប់សម្រាកគឺជាទីសម្គាល់ពីយើងចំពោះព្រះអម្ចាស់

ថ្ងៃឈប់សម្រាក មិនត្រឹមតែជាភស្ដុតាងនៃការបង់ថ្លៃហើយជាទីសម្គាល់ថាព្រះអម្ចាស់នឹងញែកយើងឲ្យបរិសុទ្ធប៉ុណ្ណោះទេ ។ វាក៏ជាទីសម្គាល់ពី យើង ចំពោះ ទ្រង់ ជាអារម្មណ៍យើងពីអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើសម្រាប់យើង—ជាអារម្មណ៍យើងពីពលិកម្ម របស់ទ្រង់ និងជាអារម្មណ៍ពីក្តីសញ្ញា របស់យើង ។

ប្រធាន ណិលសុន បានបង្រៀននៅក្នុងសន្និសីទចុងក្រោយបំផុតនេះ ៖ « កាលខ្ញុំនៅក្មេង ខ្ញុំបានសិក្សាពីបញ្ជីមួយ ដែលគេចុះអំពីកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើ និង កិច្ចការដែលមិន ត្រូវ ធ្វើនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ។ ក្រោយមកទើបខ្ញុំបានរៀនពីព្រះគម្ពីរថា ការប្រព្រឹត្ត និងអាកប្បកិរិយារបស់ខ្ញុំនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក គឺជា ទីសម្គាល់ រវាងខ្ញុំ និងព្រះវរបិតាសួគ៌ខ្ញុំ ។ ដោយមានការយល់ដឹងបែបនោះ ខ្ញុំពុំត្រូវការបញ្ជីនៃកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើ និង មិនត្រូវធ្វើទៀតឡើយ ។ ពេលខ្ញុំសម្រេចចិត្តថាតើសកម្មភាពណា ដែលសមស្របនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ខ្ញុំសួរខ្លួនឯងថា ‹ តើ ទីសម្គាល់ណាដែលខ្ញុំចង់បង្ហាញដល់ព្រះ ? › សំណួរនេះបានធ្វើឲ្យជម្រើសខ្ញុំ នៅថ្ងៃឈប់សម្រាកមានភាពច្បាស់លាស់ឡើង ។^៧

ជម្រើសនិមួយៗទាក់ទងនឹងថ្ងៃឈប់សម្រាក គឺផ្ទាល់ខ្លួន វាជាការថ្វាយផ្ទាល់ខ្លួន ជាទីសម្គាល់នៃការដឹងគុណដែលទ្រង់សព្វព្រះទ័យធ្វើឲ្យយើងបានបរិសុទ្ធ ។ ដោយគ្មានបំណងស្នើបញ្ជីត្រូវធ្វើ ឬមិនត្រូវធ្វើ ខ្ញុំ ចង់ និយាយថា ខ្ញុំបានឃើញយុវវ័យ និងយុវមជ្ឈិមវ័យបានជ្រើសរើសរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យបរិសុទ្ធនៅជុំវិញពិភពលោក ។ ពួកគេជាច្រើននាក់បានរើសមិនធ្វើការនៅថ្ងៃអាទិត្យ ហើយអ្នកផ្សេងទៀតបានដាក់គោលដៅថាមិនសិក្សានៅថ្ងៃអាទិត្យ ។ យុវនារីម្នាក់នៅប្រទេសថៃ បានប្រថុយនឹងការបាត់បង់មិត្តភក្ដិ ដោយសារតែនាងរើសមិនចូលរួមក្នុងសកម្មភាពសង្គមនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ( ជាគំនិតមួយដែលមិត្តភក្ដិនាងមិនធ្លាប់ឮពីមុនមក ) ។ ខ្ញុំស្គាល់កីឡាករបាល់ទាត់ដ៏ល្បីឈ្មោះម្នាក់នៅរដ្ឋ កាលីហ្វរញ៉ា ប្រឆាំងនឹងការគៀបសង្កត់ពីមិត្តភក្ដិ និងគ្រូបង្វឹក—ហើយប្រថុយនឹងការបាត់បង់អាហាររូបករណ៍ដ៏មានតម្លៃ—គាត់បានសម្រេចថាមិនចូលរួមនឹងព្រឹត្តិការណ៍កីឡានានានៅថ្ងៃឈប់សម្រាកឡើយ ។

ខ្ញុំជឿជាក់ថា ព្រះអម្ចាស់នឹងទទួលស្គាល់យុវវ័យដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះ ដោយព្រោះពួកគេបានគោរពទ្រង់ ដោយការជ្រើសរើសរក្សាថ្ងៃរបស់ទ្រង់ឲ្យបរិសុទ្ធ ។ យើងអាចបង្រៀនសិស្សរបស់យើងថា អាកប្បកិរិយា និងសកម្មភាពនានានៅថ្ងៃឈប់សម្រាកគឺជាទីសម្គាល់ដល់ព្រះអម្ចាស់អំពីអារម្មណ៍ដែលយើងមានពីសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើង ហើយថា « ការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាក់ដ៏ពិត គឺជានិមិត្តសញ្ញានៃការរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាទាំងមូល » ។^៨

៣. ថ្ងៃឈប់សម្រាក គឺជាថ្ងៃរីករាយ

គោលការណ៍មួយទៀតពីព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ៖

« បើឯងឃាត់ជើងឯង មិនឲ្យបែរចេញពីថ្ងៃឈប់សម្រាក គឺមិនឲ្យធ្វើតាមអំពើចិត្តនៅថ្ងៃបរិសុទ្ធរបស់យើង បើឯងរាប់ថ្ងៃឈប់សម្រាកទុកជាទីរីករាយចិត្ត ហើយលើកថ្ងៃបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ទុកជាថ្ងៃគួរគោរព ព្រមទាំងប្រតិបត្តិតាមផង ឥតធ្វើតាមអំពើចិត្តរបស់ ខ្លួន ឬស្វែងរក សេចក្តី អំណរដល់ខ្លួនឯង ឬពោលតែពាក្យ របស់ផងខ្លួនឡើយ ៖

« គ្រានោះ ឯងនឹងបានចិត្តរីករាយក្នុងព្រះយេហូវ៉ា »^៩

និក្ខមនំ ១៦ គឺជាការបង្ហាញដ៏ល្អពីគោលការណ៍នេះ ។ នៅពេលកូនចៅអ៊ីស្រាអែលរអ៊ូរទាំពីការស្រេកឃ្លានរបស់ពួកគេ ហើយចង់ត្រឡប់ទៅ « ឆ្នាំងសំឡ »នៃស្រុកអេសីព្ទ នោះព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា ៖

« មើល យើងនឹងបង្អុរភ្លៀងជានំបុ័ងពីលើមេឃមកឲ្យឯងរាល់គ្នា ត្រូវឲ្យបណ្តាជនចេញទៅរើសឲ្យល្មមតែមួយថ្ងៃរាល់ៗថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យយើងបានល្បងលគេ មើល តើគេនឹងដើរតាមច្បាប់របស់យើងឬទេ ។

« ដល់ថ្ងៃទីប្រាំមួយ នោះត្រូវឲ្យគេរើសលើសជាងធម្មតាមួយ ជាពីរ យកទៅរៀបចំទុក » ។^១0

មានយ៉ាងហោចណាស់ គោលការណ៍បន្ថែមពីរទៀត នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនោះ ។ គោលការណ៍មួយគឺថា ព្រះអម្ចាស់កំពុងល្បងការគោរពថ្ងៃឈប់សម្រាករបស់យើង ។ គោលការណ៍មួយទៀតគឺ ព្រះអម្ចាស់បម្រុង និងរៀបចំវិធីមួយឲ្យយើងអាចរក្សាព្រះបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ។ សូមគិតពីរបៀបនោះដែលបំពេញការសន្យានៃការធ្វើឲ្យថ្ងៃឈប់សម្រាក ក្លាយជាថ្ងៃដ៏រីករាយ ។ បើអ្វកធ្វើការរាល់ថ្ងៃ ប្រមូលនំម៉ាណាដើម្បីរស់ ហើយនៅថ្ងៃមួយព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា « អ្នកមិនចាំបាច់ធ្វើការនៅថ្ងៃនេះទេ ប៉ុន្តែយើងនឹងនៅតែចិញ្ចឹមអ្នក » តើវាមិនគួរឲ្យរីករាយទេឬអី ?

ខ្ញុំបានឮកំណែថ្មីនៃរឿងនេះ ដែលនិទានដោយ ស៊ិសស្ទើរ និងអែលឌើរ ប៊ិចឆ័រ ជាអ្នកផ្សាយសាសនារៀមច្បង ដែលបម្រើនៅប្រទេស អាហ្រ្វិក ។ ពួកគេសរសេរថា ៖

« យើងរស់នៅតំបន់ដ៏ក្រីក្រមួយនៃប្រទេសកេនយ៉ាជិតព្រំប្រទល់ប្រទេសអ៊ូហ្គង់ដា ។ ប្រធានសាខារបស់យើងម្នាក់ … គឺជាកិសករមានជីវភាពក្រខ្សត់ណាស់ ។ គាត់គឺជាឪពុកវ័យក្មេងដែលមានគ្រួសារតូចមួយ ។ …

« … មានសមាជិកសាខាគាត់ប្រាប់គាត់ … ថា ពួកគេមិនអាចមកព្រះវិហារនៅថ្ងៃអាទិត្យបានទេ ដោយសារ … ពួកគេខ្លាចពេលពួកគេចេញពីផ្ទះអ្នកជិតខាងនឹងមកលួងគ្រាប់ពូជរបស់ពួកគេ ។ … [នេះ] ជាការព្រួយបារម្ភដ៏ពិតមួយ ។ … ពិតណាស់ មនុស្សភាគច្រើន … រង់ចាំធ្វើការដាំដុះពេលអ្នកជិតខាងផ្សេងទៀតដាំដុះដែរ ដូច្នេះពួកគេបានបន្ថយឱកាសច្រូតកាត់មុនរបស់ពួកគេ ។ … »

« [ពួកគេក៏និយាយផងដែរថា] ពួកគេមិនអាចមកព្រះវិហារនៅថ្ងៃអាទិត្យបានទេ ដោយសារពួកគេត្រូវធ្វើការ … ដោយសារពួកគេក្រខ្សត់ពេក » ។

« [ប្រធានសាខា]បានបន្តថា‹ ខ្ញុំប្រាប់ពួកគេថា « ខ្ញុំចេញពីផ្ទះរាល់ថ្ងៃអាទិត្យ ហើយនៅព្រះវិហាររាប់ម៉ោង ។ ខ្ញុំពុំធ្វើការនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ។ ពេលខ្ញុំត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ជារឿយៗខ្ញុំបានរកឃើញថា ពួកអ្នកជិតខាងខ្ញុំបានលួច[ពោត]មាន់ ពងមាន់ ផ្លែឈើរបស់ខ្ញុំ ដោយសារពួកគេឃ្លាន ហើយខ្វះខាតអាហារ ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានឃើញថា លុះដល់ពេលច្រូតកាត់ ខ្ញុំមានពរណាស់ ដោយសារដីស្រែខ្ញុំបានឲ្យផលច្រើនជាងពួកគេ—ទោះជាពួកគេធ្វើការនៅរាល់ថ្ងៃអាទិត្យក្ដី ។ ដីស្រែខ្ញុំបានឲ្យផលច្រើន ហើយខ្ញុំមានពរដោយសារខ្ញុំរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យបរិសុទ្ធ » › ។

« ដោយស្ដាប់ឮសម្ដីរបស់[ប្រធានសាខារូបនេះ] [ប្រធានសខាមួយរូបទៀត]បានថ្លែងថា ‹ ខ្ញុំអាចបញ្ជាក់រឿងដូចគ្នានេះ ។ ខ្ញុំមាន[ពោត]២ហិចតា ។ អ្នកជិតខាងខ្ញុំមាន១០ហិចតា ។ គាត់ធ្វើការរាល់ថ្ងៃអាទិត្យ ។ ខ្ញុំមិនធ្វើទេ ។ ពេលការច្រូតកាត់មកដល់ ខ្ញុំទទួលបានផលយ៉ាងច្រើន ។ អ្នកជិតខាងខ្ញុំបានមកសុំអាហារខ្ញុំ ដោយសារគាត់មានការខ្វះខាត ។ ខ្ញុំក៏មានពរដែរ ដោយសាររស់នៅតាមក្រឹត្យវិន័យនៃថ្ងៃឈប់សម្រាក › » ។¹¹

ផ្លូវរបស់ព្រះអម្ចាស់ ខ្ពស់ជាងផ្លូវរបស់យើង—ហើយការគណនារបស់ទ្រង់ក៏ដូច្នោះដែរ ។ គឺខុសពីការគណនារបស់យើង ។ វាជាភាពពិតនៃដង្វាយមួយភាគដប់តើមែនទេ ? ជាមួយនឹងដង្វាយមួយភាគដប់ ១០ ដក ១ មិនស្មើនឹង ៩ទេ ។ ព្រះអម្ចាស់ប្រទានឲ្យយើងនូវអ្វីដែលយើងត្រូវការ ហើយលើសពីនោះទៀត ។ វាក៏ពិតចំពោះថ្ងៃឈប់សម្រាកដែរ ។ មានប្រាំពីរថ្ងៃក្នុងមួយសប្ដាហ៍ ប៉ុន្តែធ្វើការប្រាំមួយថ្ងៃ បានផ្ដល់ឲ្យយើងច្រើនជាងអ្វីដែលយើងត្រូវការទៅទៀត ។ អ្នកស្ទើរតែឮព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលថា « ល្បងលយើងឥឡូវ … បើយើងមិនបើកទ្វារស្ថានសួគ៌ ដើម្បីចាក់ព្រះពរមកលើឯង ដែលនឹងគ្មានកន្លែងល្មមទុកបានទេ » ។^១២

ថ្ងៃឈប់សម្រាក មិនត្រឹមជាថ្ងៃដែលត្រូវសម្រាកពីការងារខាងរាងកាយប៉ុណ្ណោះទេ ។ វាក៏ថ្ងៃនៃការសម្រាកខាងវិញ្ញាណ វាជាថ្ងៃសម្រាកពីទុក្ខកង្វល់នៃលោកិយដែរ ។

ប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ បានបង្រៀនថា ការឈប់សម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់« មានន័យថា ការទទួលបានចំណេះដឹង និងក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះ ការមានក្ដីជំនឿលើគោលបំណង និងលើផែនការរបស់ទ្រង់ … មិនរំខានពីគ្រប់អស់ទាំងខ្យល់នៃសេចក្តីបង្រៀន ឬផាត់យើងចុះឡើង ដោយសេចក្តីឆបោករបស់ផងមនុស្ស ហើយដោយឧបាយកល ដែលគេប្រើនឹងនាំឲ្យវង្វេងទៀតឡើយ »^១៣ ( សូមគិតពីព្រះចេស្ដានៃការសន្យា នោះ ទាក់ទងនឹងអាទិភាពរបស់យើងដើម្បីជួយសិស្សយើងឲ្យស្វែងរកសេចក្ដីពិត និងបែងចែកសេចក្ដីពិតពីកំហុស ) ។

ហើយខ្ញុំត្រូវលើកឡើងពីពរជ័យមួយទៀតនៃសារៈសំខាន់ពីខគម្ពីរយោងទាំងនេះ ។ និក្ខមនំ ៣១ ប្រើឃ្លា « អស់ទាំងតំណអ្នកតទៅ »^១៤ ហើយ អេសាយ ៥៨ មានការសន្យាថា ព្រះអម្ចាស់នឹង « ចិញ្ចឹមឯងដោយមរដករបស់យ៉ាកុប » ។^១៥ នៅពេលអ្នកសិក្សាខគម្ពីរទាំងនេះ និងការបំពាក់បំប៉នដែលផ្ដល់ដោយប្រធានសាសនាចក្រ អ្នកនឹងដឹងថា ពរជ័យដ៏ធំបំផុតនៃការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យបរិសុទ្ធនឹងមានសម្រាប់កូនចៅរបស់អ្នក ។ រាល់ថ្ងៃអាទិត្យជាឱកាសដើម្បីបង្រៀនកូនៗរបស់អ្នក ពីអ្វីដែលជាអាទិភាពនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ហើយថាអ្នកពេញចិត្តនឹងលះបង់ពេលវេលាខ្លួនដើម្បីរក្សាព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។

វាជាពរជ័យដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់ពួកគេ ។ វានឹងជួយបង្កើតក្រុមគ្រួសារច្រើនជំនាន់ នៃសិស្សដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ដោយដឹងពីការណ៍ទាំងនេះ និងពរជ័យផ្សេងទៀតដែលទាក់ទងនឹងថ្ងៃឈប់សម្រាក តើវាអាចមិនក្លាយជាថ្ងៃមិនរីករាយដូចម្ដេចទៅ ?

៤. ថ្ងៃឈប់សម្រាក រក្សាខ្លួនយើងកុំឲ្យប្រឡាក់ពីលោកិយ

គោលការណ៍មួយទៀតទាក់ទងនឹងថ្ងៃឈប់សម្រាក គឺរកឃើញក្នុងគោលលទ្ធិ នៃ សេចក្ដីសញ្ញា កណ្ឌ ៥៩ ៖ « ហើយប្រយោជន៍ឲ្យអ្នកអាចរក្សាខ្លួនបានពេញលេញកុំឲ្យប្រឡាក់ពីលោកិយ នោះអ្នកត្រូវទៅដំណាក់នៃការអធិស្ឋាន ហើយថ្វាយសាក្រាម៉ង់របស់អ្នកឡើងនៅថ្ងៃបរិសុទ្ធរបស់យើងចុះ » ។^១៦

មានឱកាសជាច្រើននៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដើម្បីបង្រៀនគោលការណ៍នេះ ។ ឧទាហរណ៍ នៅពេលអ្នកបង្រៀនសេចក្ដីសញ្ញារបស់អ័ប្រាហាំ អ្នកនឹងមានឱកាសបង្រៀនយុវវ័យរបស់យើងឲ្យនៅក្នុងលោកិយ តែមិនមែនជារស់ផងលោកិយ ។ ឱកាសមួយទៀតនឹងមាន នៅពេលអ្នកបង្រៀន សាំយូអែល ទី ១ ៨ ។

ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល បានប្រើជំពូកនេះដើម្បីបង្រៀនមេរៀនដ៏សំខាន់មួយ ។ លោកបានថ្លែង ៖

« ព្រះអម្ចាស់ និងព្យាការី សាំយ៉ូអែល មានការខកចិត្ត និងព្រួយចិត្ត ។ … ប៉ុន្តែប្រជាជនបានស្រែកតវ៉ាឲ្យមានស្ដេច ‹ ដើម្បីឲ្យយើងបានដូចសាសន៍ឯទៀតដែរ › ។ …

មិនខុសពីយើងសព្វថ្ងៃទេ ! យើងចង់បានភាពឡូយឆាយ និងភាពហ៊ឺហានៃពិភពលោក ហើយមិនគិតពីលទ្ធផលនៃភាពល្ងីល្ងើរបស់យើង ។ អ្នកដែលពុំមែនជាសមាជិក [ ស្វែងរកការកម្សាន្តនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក យើងចង់សប្បាយ ] ប៉ុន្តែ វាមានន័យថាត្រូវបោះបង់ចោលសកម្មភាពថ្ងៃឈប់សម្រាក ហើយមិនគោរពថ្ងៃបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ ។ នៅសម័យរបស់យើង មានអាពាហ៍ពិពាហ៍អ្នកមិនជឿ—យើងត្រូវធ្វើតាមរចនាបថ និងគំរូរបស់ពួកគេ ទោះវាជាភាពឡូយឆាយនៃលោកិយ ហើយភ្លេចផ្ដោតលើភាពម៉ឹងម៉ាត់នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ពិតប្រាកដទៅវិញ ។ …

« រចនាបថជាច្រើន ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយការប្រមាថ និងការឈ្លក់ទឹកប្រាក់ ហើយគេចពីរចនាបថមួយទៅរចនាបថមួយទៀត ឲ្យទាន់សម័យសម្លៀកបំពាក់ ។ … យើងស៊ូស្លាប់ ជាជាង ‹ ស្លៀកពាក់មិនទាន់សម័យ › ។ … ‹ យើងត្រូវមានស្ដេចដើម្បីឲ្យយើងបានដូចសាសន៍ឯទៀតដែរ ! ›

« ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលថា ទ្រង់នឹងមានសាសន៍របស់ផងទ្រង់ ប៉ុន្តែយើងមិនប៉ងធ្វើជាមនុស្សចម្លែកឡើយ ។ …

តើនៅពេលណាទៅ ដែលពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយឈររឹងមាំលើជំហររបស់ខ្លួន ស្ថាបនាបទដ្ឋានផ្ទាល់ខ្លួន ធ្វើតាមគំរូត្រឹមត្រូវ ហើយរស់នៅក្នុងជីវិតដ៏រុងរឿងរបស់គេផ្ទាល់ ស្របតាមលំនាំដំណឹងល្អដែលបំផុសគំនិត » ។^១៧

នៅពេលដែលយុវវ័យរបស់យើងពុះពារជាមួយនឹងទស្សនៈ ទំនៀមទម្លាប់ បទដ្ឋាន និងរចនាបទរបស់លោកិយ សូមជួយពួកគេឲ្យមើលឃើញថា យើងត្រូវធ្វើជាសាសន៍របស់ទ្រង់ ដែលមិនរងឥទ្ធិពលពីលោកិយឡើយ ។^១៨ សូមជួយពួកគេឲ្យឃើញថា ការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យបរិសុទ្ធ គឺជាវិធីមួយដើម្បីធ្វើដូច្នោះ ជាផ្លូវមួយដើម្បីជួយពួកគេកុំឲ្យប្រឡាក់ពីលោកិយ ។

ពិធីសាក្រាម៉ង់

គោលបំណងនៃពិធីសាក្រាម៉ង់

ឥឡូវនេះ យើងអាចប្ដូរទៅនិយាយពីគោលបំណងនៃពិធីសាក្រាម៉ង់ពីរបីនាទីបានទេ ?

យើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ដោយ ការចងចាំ ពីព្រះកាយ និងព្រះលោហិតរបស់ព្រះរាជបុត្រា ។ នេះគឺជាហេតុផលដែលព្រះអម្ចាស់បានអភិសេកពិធីសាក្រាម៉ង់អង្គទ្រង់ផ្ទាល់ ទាំងនៅក្នុងដែនដីបរិសុទ្ធ និងនៅសហរដ្ឋ អាមេរិក ។^១៩ វាគួរតែជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់ នៃបទពិសោធន៍របស់យើងរាល់សប្ដាហ៍ ។ ពិធីសាក្រាម៉ង់ គឺជាឱកាសមួយដើម្បីចងចាំទ្រង់ ហើយពីព្រះកាយទ្រង់ និងព្រះលោហិតទ្រង់ ដែលទាក់ទងនឹងការរស់ឡើងវិញ ការប្រោសលោះពីអំពើបាបរបស់យើង និងព្រះគុណដែលល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាជីវិត ។

យើង ធ្វើទីបន្ទាល់ ដល់ព្រះអង្គ ឱព្រះអង្គជាព្រះវរបិតាដ៏អស់កល្បជានិច្ចអើយ ថាពួកយើងនឹងព្រមលើកដាក់មកលើខ្លួនយើង នូវព្រះនាមនៃព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះអង្គ ហើយកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ដូច្នេះ យើងសូមរំឭកសេចក្ដីសញ្ញា ទាំងអស់ របស់យើង ។ តើអ្នកអាចស្រមៃថា យើងម្នាក់អាចធ្វើដូច្នោះដោយស្មោះត្រង់រាល់សប្ដាហ៍បានទេ ? ការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ គឺជាអាហារខាងវិញ្ញាណ ការទទួលបានការសន្យារបស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលថាយើងនឹង « មានព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងពួកយើង » នាំមកនូវ ក្ដីសង្ឃឹម ការជាសះស្បើយ កម្លាំង ការលួងលោមចិត្ត និងការអភ័យទោស ។^២០

យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវការការអភ័យទោស និងការព្យាបាល ហើយយើងមួយចំនួនត្រូវការទទួលការអភ័យទោស ហើយបំភ្លេចចោលនូវអារម្មណ៍ឈឺចាប់ ដែលយើងមានជាយូរមកនោះ ។ ដង្វាយធួន និងសាក្រាម៉ង់ផ្ដល់ឱកាសឲ្យយើងធ្វើរឿងនោះពេលឥឡូវនេះ ។

មានឱកាសជាច្រើន ដើម្បីបង្រៀនគោលបំណងនៃពិធីសាក្រាម៉ង់ ពេញទាំងព្រះគម្ពីរ និងក្នុងវគ្គសិក្សាទាំងអស់របស់យើង ។ ខ្ញុំសូមស្នើថាយ៉ាងហោចណាស់ យើងរកឲ្យឃើញវិធីពីរ ដើម្បីធ្វើការណ៍នោះ ។ នៅពេលណាមួយដែលយើងបង្រៀន គំរូ ឬនិមិត្តរូបនៃព្រះអង្គសង្រ្គោះយើងមានឱកាសដើម្បីបង្រៀន គោលបំណងនៃពិធីសាក្រាម៉ង់ ។ ទីពីរ នៅពេលណាដែលយើងបង្រៀនគោលការណ៍ដែលទាក់ទងនឹង សេចក្ដីសញ្ញាយើងមានឱកាសដើម្បីអនុវត្តគោលការណ៍ ទាំងនោះ ក្នុងពិធីសាក្រាម៉ង់ ។

ខ្ញុំសូមចែកចាយឧទាហរណ៍មួយនៃឱកាសទាំងពីរនេះ ( ចេញពីព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ម្ដងទៀត ) ។

១. គំរូ និងនិមិត្តរូប ដែលចង្អុលបង្ហាញយើងទៅរកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ

ឧទាហរណ៍ទីមួយ ដែលបង្ហាញពីគំរូ និងនិមិត្តរូបមួយអំពីព្រះអង្គសង្រ្គោះ គឺមកពីលេវីវិន័យ ជំពូក ១ ។ ក្នុងខនោះ ព្រះអម្ចាស់បង្រៀនកូនចៅអ៊ីស្រាអែលឲ្យថ្វាយដង្វាយដោយស្ម័គ្រចិត្តដល់ព្រះអម្ចាស់ ។ ដង្វាយនោះ គឺជាសត្វឈ្មោលដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ដែលនឹងទទួលដង្វាយនោះ ឲ្យបានធួននឹងអ្នកដែលមកថ្វាយយញ្ញបូជា ។ រួចគេសម្លាប់សត្វនោះ ហើយពួកសង្ឃនឹងស្រោចឈាមនៅជុំវិញអាសនា ។^២១

វាងាយស្រួលក្នុងការមើលឃើញនិមិត្តរូប និងការទាក់ទងទៅនឹងពិធីសាក្រាម៉ង់ ហើយទទួលស្គាល់ថា ពេលបុគ្គលម្នាក់ត្រូវបានធ្វើឲ្យបរិសុទ្ធ នោះព្រះអម្ចាស់នឹងចែករំលែកក្ដីទុក្ខលំបាក ក្ដីសោកសៅ និងអំពើបាបរបស់ពួកគេ ។ ខ្ញុំគិតថាវាជាភាពចម្លែក ដែលអ្នកសុចរិត គឺជាអ្នកដែល « មានសម្លៀកបំពាក់ពណ៌ស តាមរយៈឈាមនៃកូនចៀម » ។²² ប៉ុន្តែ « ព្រះអម្ចាស់នឹងពាក់ព្រះពស្ត្រពណ៌ក្រហម » ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា « ហើយឈាមគេនោះយើងបានសម្រក់មកលើសម្លៀកបំពាក់របស់យើង ហើយធ្វើឲ្យប្រឡាក់សម្លៀកបំពាក់របស់យើងអស់ហើយ » ។²³

វាជាទិដ្ឋភាពដ៏គួរឲ្យស្ញប់ស្ញែង—ដើម្បីមើលឃើញព្រះអម្ចាស់ស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ពណ៌ក្រហម ហ៊ុំព័ទ្ធដោយពលទេវតាស្លៀកពាក់ពណ៌ស ។ ដោយព្រោះការរងទុក្ខរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ « ទោះបើអំពើបាបរបស់ឯង ដូចជាពណ៌ក្រហមទែងក៏ដោយ គង់តែនឹងបានសដូចហិមៈ ទោះបើក្រហមឆ្អៅក៏ដោយ គង់តែនឹងបានដូចជារោមចៀមវិញ » ។^២៤

បន្ទាប់មក យញ្ញបូជានោះត្រូវបានកាត់ជាដុំៗ—ក្បាល គ្រឿងក្នុង ជើង និងខ្លាញ់ ។^២៥ ក្បាលតំណាងឲ្យការគិត គ្រឿងក្នុងតំណាងឲ្យដួងចិត្ត អារម្មណ៍ ហើយជើងតំណាងឲ្យទង្វើរបស់យើង ។ និមិត្តរូបនោះ រំឭកយើងពីពិធីសាក្រាម៉ង់ នៅពេលពេលយើងប្ដេជ្ញាថាស្រឡាញ់ព្រះ« ដោយអស់ពីចិត្ត ពីពលំ ពីគំនិត និងពីកម្លាំង[យើង] » ។^២៦

អែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល បានបង្រៀនម្យ៉ាងទៀតថា « ការបូជាដ៏ពិត គឺមិនដែលដាក់សត្វនៅលើអាសនាឡើយ ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាគឺជាឆន្ទៈមួយ ដើម្បីដាក់សត្វដែលនៅក្នុងខ្លួនយើង នៅលើអាសនា ហើយទុកឲ្យវាដុតឆេះអស់ ! »²⁷

យើងក៏អាចប្រើតួនាទីជាសង្ឃ កូនអើរ៉ុន^២៨ ដើម្បីបង្រៀនយុវជន ពីសារៈសំខាន់នៃតួនាទីដែលពួកគេធ្វើនៅក្នុងពិធីសាក្រាម៉ង់ ។ សូមបង្រៀនសង្ឃរបស់យើងថា ពួកគេ ជាកូនអើរ៉ុន ហើយថាពួកគេបានញែកចេញពីលោកិយ ដូច្នេះពួកគេអាចតំណាងឲ្យព្រះអង្គសង្រ្គោះ ។ សូមបង្រៀនគ្រូបង្រៀនថ្នាក់បព្វជិតភាពអើរ៉ុនថា ពួកគេឈរនៅកន្លែង យ៉ូសែប ជាអ្នកស្រុកអើរីម៉ាថេ រៀបចំព្រះសព្វរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។ ( បងប្អូនរាល់គ្នាមួយចំនួន ធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ដ៏ពិសិដ្ឋ នៃការរៀបចំសាកសពដើម្បីដុត ។ តើអ្នកអាចស្រមៃពីបទពិសោធន៍ដ៏ពិសិដ្ឋរបស់ យ៉ូសែប ជាអ្នកស្រុកអើរីម៉ាថេបានទេ ?^២៩) សូមជួយយុវជនរបស់យើងឲ្យយល់ថា ការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ គឺជា ពិធីរំឭក ការចងចាំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

ប្រធានស្ដេកម្នាក់ បានបង្រៀនគំនិតនេះដល់កូរ៉ុមគ្រូ ។ ឥឡូវនេះ ប្រធានកូរ៉ុមគ្រូអាយុ ១៥ឆ្នាំរបស់ពួកគេ បានឲ្យកូរ៉ុមទាំងមូលមក៣០នាទីមុនការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ចាប់ផ្ដើមរៀងរាល់ថ្ងៃអាទិត្យ ហើយពួកគេអានព្រះគម្ពីរ និងអធិស្ឋានរួមគ្នា ហើយបន្ទាប់មកក្រុមកូរ៉ុមរៀបចំពិធីសាក្រាម៉ង់ ។

យើងក៏អាចបង្រៀនពួកឌីកុនរបស់យើង ពីតួនាទីដែលពួកគេត្រូវធ្វើដែរ ។ តើអ្នកអាចស្រមៃឃើញការធ្វើជាអ្នកសែងមឈូស របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងពីធីរំឭកអំពីទ្រង់ដែរឬទេ ?

សូមជួយពួកគេទាំងអស់គ្នាឲ្យដឹងថា ពួកគេកំពុងគោរពបព្វជិតភាពរបស់ពួកគេ តាមរបៀបដែលជួយយើងម្នាក់ៗឲ្យមានពរជ័យតាមរយៈព្រះលោហិតនៅឯសួនគែតសាម៉ានី និងដើម្បីទទួលបាននូវការអភ័យទោស និងការព្យាបាលដែលដង្វាយធួនផ្ដល់ឲ្យ ។

២. ការបង្រៀនអំពីសេចក្ដីសញ្ញា ផ្ដល់ឲ្យយើងនូវឱកាសដើម្បីបង្រៀនពីសាក្រាម៉ង់

ឱកាសមួយទៀតនឹងបង្រៀនសាក្រាម៉ង់ នៅពេលយើងបង្រៀនគោលការណ៍ទាក់ទងនឹងសេចក្ដីសញ្ញានានា ។

ឧទាហរណ៍មួយនៃការណ៍នេះ គឺរកឃើញនៅក្នុងព្រះគម្ពីរហូសេ ដែលប្រើនិមិត្តរូបនៃ ស្វាមី និងភរិយា ការក្បត់របស់នាង និងការសាកល្បងនៃសេចក្ដីសញ្ញានៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដើម្បីបង្រៀនពីទំនាក់ទំនងនៃសេចក្តីសញ្ញារបស់យើងជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលប្រាប់ហូសេថា « ចូរឯងទៅយកស្រីដែលធ្លាប់ប្រព្រឹត្តជាសំផឹង នាំមកនៅជាមួយគ្នា ហើយបង្កើតកូនសហាយចុះ » ។³⁰ ដូច្នេះ ហូសេបានយកនាងកូមើរជាភរិយា ។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់ពីគាត់យកនាងមកផ្គត់ផ្គង់ ហើយបង្ហាញក្ដីស្រឡាញ់ដល់នាង នាងបានត្រឡប់ទៅប្រព្រឹត្តដូចដើមវិញ ហើយបានក្បត់គាត់ ។

តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា បើអ្នកជាហូសេវិញនោះ ? ប៉ុន្តែ សូមស្ដាប់ប្រតិកម្មរបស់ហូសេ ទៅនឹងការក្បត់នេះ ៖

« ខ្ញុំនឹងប្រលោមនាំនាងទៅឯទីរហោស្ថាន ហើយនិយាយសម្របចិត្តនាង ។

« ហើយខ្ញុំនឹងប្រគល់ចំការទំពាំងបាយជូររបស់នាងដល់នាងវិញ » ។^៣១

ហើយនៅក្នុងកំណត់ត្រាព្រះគម្ពីរ មានការផ្លាស់ប្ដូរមួយកើតឡើងពីហូសេ និងនាងកូមើរ ដល់ព្រះអម្ចាស់ និងកូនចៅអ៊ីស្រាអែលនៃសេចក្ដីសញ្ញា ដូចទ្រង់មានបន្ទូលមកយើងថា ៖ « យើង នឹងដណ្តឹង នាង សម្រាប់ យើង ទុកជាដរាបតទៅ អើ យើងនឹងដណ្តឹង នាងសម្រាប់យើង ដោយសេចក្តីសុចរិត សេចក្តីយុត្តិធម៌សេចក្តីសប្បុរស និងសេចក្តីមេត្តាករុណា » ។^៣២

ដើម្បីឃើញរបៀបដែលហូសេមានអារម្មណ៍ពីសេចក្ដីសញ្ញារបស់គាត់ ហើយដើម្បីដឹងថាវាជារបៀបដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យពីសេចក្ដីសញ្ញារបស់ទ្រង់ជាមួយយើង បានប្រទានពរដល់យើងយ៉ាងច្រើន ។

ដំបូង ខ្ញុំបានរៀនស្រឡាញ់រឿងនេះ ដោយសារសុន្ទរកថារបស់ប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង ។ បងប្អូនរាល់គ្នាមួយចំនួន បាននៅទីនោះ ពេលលោកនិយាយពីបទពិសោធន៍បង្រៀនព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ នៅក្នុងថ្នាក់សិក្ខាសាលា ៖ « ដោយហេតុផលច្រើនជាងខ្ញុំអាចពន្យល់បាន នៅជំនាន់នៃបង្រៀនរបស់ហូសេ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ពីអ្វីមួយថ្មី អ្វីដែលកាន់តែមានអនុភាព ។ វាមិនមែនជារឿងពីកិច្ចព្រមព្រៀងអាជីវកម្ម រវាងដៃគូជំនួញទេ ។ … វាជារឿងនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។ នេះគឺជារឿងនៃសេចក្ដីសញ្ញានៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដែលចងភ្ជាប់ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដែលជាក្ដីស្រឡាញ់ដែលមិនប្រួលប្រែ ។ ជាច្រើនឆ្នាំអារម្មណ៍នោះចេះតែកើនឡើង ដែលខ្ញុំដឹងថា ព្រះអម្ចាស់ដែលខ្ញុំបានធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយ ស្រឡាញ់ខ្ញុំ និងបងប្អូន និងអ្នកដែលយើងបង្រៀន ដោយខ្ជាប់ខ្ជួនពីអ្វីដែលខ្ញុំបន្តមានការស្ញប់ស្ញែង និងអ្វីដែលខ្ញុំចង់ធ្វើតាមដោយអស់ពីចិត្ត » ។^៣៣

មានអ្វីជាច្រើនទៀតដែលទាក់ទងនឹងរឿងនោះ ប៉ុន្តែខ្ញុំនឹងទុកឲ្យបងប្អូនមើលសុន្ទរកថាដ៏អស្ចារ្យរបស់ប្រធាន អាវរិង ក្នុងសន្និសីទស៊ី.អ៊ី.អេស នៅឆ្នាំ ១៩៩៥ ម្ដងទៀត ។ គំនិតខ្ញុំគឺថា យើងមានឱកាសដើម្បីបង្រៀនសេចក្ដីសញ្ញា ។ ហើយពេលយើងមាន សូមជួយសិស្សរបស់យើងឲ្យមានអារម្មណ៍ដូចដែលប្រធាន អាវរិង មានដែរ ៖ គឺថាព្រះស្រឡាញ់យើង ហើយថាទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងប្រទានពរឲ្យយើង តាមរយៈសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើង ។ នៅពេលយើងយល់ថាពិធីបរិសុទ្ធ និងសេចក្ដីសញ្ញា គឺ ជានិមិត្តរូបនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ និងព្រះទ័យតម្កើងយើងឡើង នោះយើងផ្លាស់ប្ដូរជារៀងរហូតដោយសារពិធីសាក្រាម៉ង់ ។

សេចក្ដីបញ្ចប់

តើអ្នកអាចស្រមៃពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើង បើយុវវ័យ និងយុវមជ្ឈិមវ័យនៃសាសនាចក្រ ចូលរួមការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ជារៀងរាល់សប្ដាហ៍ ហើយពិតជាចងចាំពីព្រះអង្គសង្រ្គោះ មានអំណរគុណសម្រាប់ដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ធ្វើជាសាក្សីដល់ព្រះវរបិតាថាពួកគេនឹងលើកដាក់មកលើខ្លួនគេនូវព្រះនាមព្រះអង្គសង្រ្គោះរាល់ថ្ងៃ ហើយព្យាយាមរក្សាព្រះបញ្ញត្តិទ្រង់ និងរស់នៅដោយសក្ដិសមសម្រាប់អំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេ ? ហើយ ពួកគេចូលរៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា និងថ្នាក់វិទ្យាស្ថាន ដែលផ្ដោតលើ តួនាទីសំខាន់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះក្នុងផែនការរបស់ព្រះវរបិតាជាទីស្រឡាញ់របស់យើង ដែលរំឭកពួកគេពីការប្ដេជ្ញាចិត្តធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅថ្ងៃក្នុងសប្ដាហ៍វិញនោះ ? ហើយបើក្នុងផ្ទះពួកគេ គេនិយាយពីរឿងទាំងនេះជាមួយឪពុកម្ដាយពួកគេ និងរៀបចំធ្វើឲ្យថ្ងៃឈប់សម្រាកជាថ្ងៃសំខាន់នៃសប្ដាហ៍របស់ពួកគេនោះ ?^៣៤ យើងស្ទើរតែមិនអាចនឹកឃើញពីពរជ័យដែលព្រះអម្ចាស់ត្រៀមសម្រាប់យើង ។

ខ្ញុំសូមបញ្ចប់ទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំថា បើយើងត្រូវបង្រៀនគោលការណ៍នេះ យើងត្រូវរស់នៅតាមវាជាមុនសិន ។ បើយើងរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យបរិសុទ្ធ ហើយចងចាំពីព្រះអង្គសង្រ្គោះ នៅពេលយើងរំឭកសេចក្ដីសញ្ញា របស់យើង នៅរាល់អាទិត្យ នោះថ្ងៃឈប់សម្រាក និងក្លាយជាថ្ងៃមួយដ៏រីករាយ សម្រាប់ យើង ហើយនឹងប្រទានពរដល់យើង និងក្រុមគ្រួសាររបស់យើងជាច្រើនជំនាន់ ។ ហើយវានឹងពង្រឹងសមត្ថភាពរបស់យើង ដើម្បីលើកទឹកចិត្តសិស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងឲ្យស្គាល់ពីរបៀបដែលការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកជាថ្ងៃបរិសុទ្ធនឹងជួយ ពួកគេ ឲ្យយល់ និងផ្អែកលើការបង្រៀន និងដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ វានឹងពង្រឹងការដឹងគុណ និងការប្ដេជ្ញាចិត្តចំពោះសេចក្ដីសញ្ញាជាសិស្សរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃពិភពលោក ។

សូមឲ្យយើងចងចាំទ្រង់ជានិច្ច ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។