๒๐ และพระองค์รับสั่งแก่โมเสส, เจ้าไม่อาจเห็นหน้าเราในเวลานี้, หาไม่แล้วความโกรธของเราดาลเดือดกับเจ้าด้วย, และเราทำลายเจ้า, และผู้คนของเจ้า; เพราะไม่มีมนุษย์คนใดในบรรดาพวกเขาจะเห็นเราในเวลานี้, และมีชีวิต, เพราะพวกเขาบาปหนายิ่งนัก. และไม่มีมนุษย์บาปหนาคนใด ณ ขณะใดขณะหนึ่ง, ทั้งจะไม่มีมนุษย์บาปหนาคนใด ณ ขณะใดขณะหนึ่ง, ซึ่งจะมองดูหน้าเราและมีชีวิต.

๒๓ และเราจะยกมือเราออกไป, และเจ้าจะเห็นส่วนหลังของเรา, แต่จะไม่เห็นหน้าเรา, ดังในเวลาอื่น ๆ; เพราะเราโกรธผู้คนของเรา อิสราเอล.