1. I stało się, że Orihah sądził w prawości na tej ziemi przez wszystkie swe dni, a dni tych było niezmiernie dużo.

2. I urodzili się mu synowie i córki; zaiste, urodziło mu się trzydzieścioro jeden dzieci, w tym dwudziestu trzech synów.

3. I stało się, że na starość urodził mu się także Kib. I stało się, że Kib po nim panował; a Kibowi urodził się Korihor.

4. I gdy Korihor miał trzydzieści dwa lata, zbuntował się przeciwko swemu ojcu, i odszedł do ziemi nehorskiej, gdzie zamieszkał; i urodzili mu się synowie i córki, i stali się niezmiernie piękni; przeto Korihor pociągnął za sobą wielu ludzi.

5. I gdy zgromadził armię, przyszedł do ziemi morońskiej, gdzie przebywał król, i wziął go do niewoli, co sprawiło, że sprawdziły się ^asłowa brata Jereda, że zostaną przywiedzeni do niewoli.

6. A ziemia morońska, gdzie mieszkał król, znajdowała się blisko ziemi nazwanej przez Nefitów Spustoszenie.

7. I stało się, że Kib żył w niewoli — a nad jego ludem panował jego syn Korihor — aż stał się niezmiernie stary; niemniej jednak na starość urodził się Kibowi w niewoli syn, Szule.

8. I stało się, że Szule rozgniewał się na swego brata; i Szule wzrastał w siłę, i stał się mocny ludzką siłą; a także mocny w wydawaniu osądu.

9. Przeto poszedł na wzgórze Efraim i wytopił [z rudy] wzgórza miecze stalowe dla tych, którzy za nim poszli; a gdy uzbroił ich w miecze, powrócił do miasta Nehor i stoczył bitwę ze swym bratem, Korihorem, dzięki czemu opanował królestwo i przywrócił je swemu ojcu, Kibowi.

10. I teraz, dzięki temu, co Szule uczynił, ojciec przekazał mu królestwo; przeto zaczął panować zamiast swego ojca.

11. I stało się, że dokonywał sądów w prawości w królestwie, które rozpostarło się po całej powierzchni tej ziemi, albowiem ludzie stali się niezmiernie liczni.

12. I stało się, że Szulemu też urodziło się wielu synów i wiele córek.

13. I Korihor odpokutował za wiele zła, które wyrządził; przeto Szule dał mu władzę w swym królestwie.

14. I stało się, że Korihor miał wielu synów i wiele córek. A pośród synów Korihora był jeden o imieniu Noe.

15. I stało się, że Noe powstał przeciwko królowi Szulemu, a także swemu ojcu, Korihorowi, i pociągnął za sobą brata Kohora, a także wszystkich swoich braci, i wielu z ludu.

16. I wydał bitwę królowi Szulemu, w której zdobył ziemię ich pierwszego dziedzictwa; i mianował się królem nad tą częścią ziemi.

17. I stało się, że ponownie wydał bitwę królowi Szulemu; i pojmał króla Szulego, i wziął go do niewoli do ziemi morońskiej.

18. I stało się, że już miał wydać go na śmierć, gdy synowie Szulego zakradli się nocą do domu Noego i zabili go, i wyłamali bramę więzienia, i uwolnili swego ojca, i przywrócili mu tron w jego królestwie.

19. Przeto syn Noego budował królestwo jako jego następca; mimo to nie zdobyli więcej przewagi nad królem Szulem, a ludowi pod panowaniem króla Szulego wiodło się niezmiernie dobrze, i stawał się potężny.

20. I kraj był podzielony, i były dwa królestwa: królestwo Szulego i królestwo Kohora, syna Noego.

21. A Kohor, syn Noego, zarządził, że jego lud ma stoczyć bitwę z Szulem, w której Szule go pobił i zabił Kohora.

22. A Kohor miał syna, któremu na imię było Nimrod; i Nimrod poddał królestwo Kohora Szulemu, i znalazł upodobanie w oczach Szulego; przeto Szule okazywał mu wielkie względy, a on postępował w królestwie Szulego zgodnie ze swymi pragnieniami.

23. I również podczas panowania Szulego wielu proroków posłanych przez Pana poszło między ludzi, prorokując, że niegodziwość i ^abałwochwalstwo ludzi sprowadzi przekleństwo na tę ziemię, i zostaną zgładzeni, jeśli nie odpokutują.

24. I stało się, że ludzie złorzeczyli prorokom, i szydzili z nich. I stało się, że król Szule wydał sąd przeciw wszystkim tym, którzy złorzeczyli prorokom.

25. I ustanowił to prawo na całej ziemi, które upoważniało proroków do tego, że mogli pójść, dokąd chcieli; i dzięki temu ludzie zostali przywiedzeni do pokuty.

26. I widząc, że ludzie odpokutowali za swe niegodziwości i bałwochwalstwo, Pan ich oszczędził, i znowu powodziło im się w tej ziemi. I stało się, że na starość Szulemu urodzili się synowie i córki.

27. I nie było więcej wojen za dni Szulego; i pamiętał on, jak wielkich rzeczy dokonał Pan dla jego ojców, przeprowadzając ich ^aprzez wielkie głębiny do ziemi obiecanej; przeto dokonywał sądów w prawości przez wszystkie swe dni.